Pr-1st-1.1-m07-Slajd31
Metoda wyznaczania stanu globalnego
Analizując dotychczas przedstawione modele stanów globalnych, abstrahowano od problemu jednoczesnego wyznaczenia poszczególnych składowych stanu globalnego, a więc wyznaczenia stanów lokalnych wszystkich procesów i ewentualnie wszystkich kanałów w określonej, tej samej chwili. Oznaczało to niejawne założenie istnienia idealnego obserwatora zewnętrznego , który ma dostęp jednocześnie do wszystkich procesów tworzących przetwarzanie co nie jest niestety możliwe w systemie asynchronicznym.
Niestety, w asynchronicznym środowisku rozproszonym takie podejście ma tylko znaczenie teoretyczne z uwagi na jego cechy:
- jedyny mechanizm komunikacji i synchronizacji to wymiana komunikatów
- brak wspólnej pamięci
Proces chcący wyznaczyć stan globalny może zatem tylko wysyłać żądania wyznaczania stanów lokalnych, a po otrzymaniu odpowiedzi, konstruować na ich podstawie stan globalny.
