Sposób I.
Obliczamy długość krzywej zadanej wykresem funkcji
na przedziale .
Ponieważ , zatem
Jest to całka typu
, przy czym
(patrz twierdzenie 13.22.),
zatem stosujemy podstawienie .
Stąd
Zatem po zmianie zmiennych otrzymujemy
Szukamy rozkładu funkcji wymiernej podcałkowej na ułamki proste
w postaci
Mnożąc stronami przez wspólny mianownik ,
dostajemy
Podstawiając kolejno oraz , dostajemy, że
oraz
.
Wstawiając otrzymane stałe i przekształcając dostajemy:
,
czyli
Dzieląc obustronnie przez , mamy
Podstawiając kolejno oraz , dostajemy, że
oraz
.
Wstawmy otrzymane stałe i obliczmy całkę nieoznaczoną:
(zauważmy, że wykonanie ostatniego odejmowania logarytmów jest
niezbędne do dalszego obliczenia całki oznaczonej).
Zatem
Sposób II.
Otrzymaną całkę:
możemy policzyć metodą współczynników nieoznaczonych.
Wiemy, że całka nieoznaczona jest postaci:
Aby wyznaczyć i ,
różniczkujemy stronami i dostajemy:
,
a mnożąc stronami przez , dostajemy:
,
stąd i .
Ponadto obliczamy całkę
Wracając do naszej całki, mamy
Sposób III.
Zauważmy, że nasza krzywa ma tę samą długość ,co krzywa będąca
wykresem funkcji dla
(gdyż jedna z krzywych powstaje z drugiej przez odbicie
symetryczne względem prostej ).
Zatem wystarczy policzyć długość nowej krzywej:
Jest to całka typu
, przy czym
(patrz twierdzenie 13.22.),
zatem stosujemy podstawienie .
Stąd
Zatem po zmianie zmiennych otrzymujemy
zatem otrzymaliśmy tę samą całkę co w rozwiązaniu I.
Sposób IV.
Podobnie jak w rozwiązaniu III rozważamy krzywą o tej samej
długości, a mianowicie
dla .
Liczymy więc długość:
metodą współczynników nieoznaczonych.
Wiemy, że całka nieoznaczona jest postaci:
Aby wyznaczyć i ,
różniczkujemy stronami i dostajemy:
,
a mnożąc stronami przez , dostajemy:
,
stąd i .
Ponadto obliczamy całkę
Wracając do naszej całki mamy
Inne sposoby.
Całkę, która powstaje w rozwiązaniu II:
,
można policzyć z I lub III podstawienia Eulera.
Całkę, która powstaje w rozwiązaniu III:
,
można policzyć z I lub II podstawienia Eulera.
Odpowiedź: Długość zadanej krzywej wynosi
.