Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 15: Krzywe i bryły obrotowe
15. Krzywe i bryły obrotowe
Ćwiczenie 15.1.
(a)
Obliczyć długość okręgu o promieniu :
trzema sposobami:
(1) wykorzystując opis parametryczny okręgu;
(2) wykorzystując współrzędne biegunowe;
(3) wykorzystując opis okręgu za pomocą wykresu
funkcji.
(b)
Obliczyć pole koła
trzema sposobami:
(1) wykorzystując opis parametryczny okręgu;
(2) wykorzystując współrzędne biegunowe;
(3) obliczając pole pod wykresem funkcji opisującej
okrąg.
(a)
(1) Parametryczne równanie okręgu to
(patrz przykład 15.2.). Długość krzywej zadanej w postaci parametrycznej obliczamy ze wzoru:
(patrz twierdzenie 15.11.).
(2) Biegunowy opis okręgu to
a jej długość podaje wzór
(patrz przykład 15.12.).
(3)
Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
a jej długość liczymy ze wzoru
(patrz twierdzenie 15.11.).
(b)
(1) Parametryczne równanie
"górnej połowy" okręgu to
(patrz przykład 15.2.). Pole obszaru pod wykresem krzywej zadanej w postaci parametrycznej obliczamy ze wzoru:
(patrz twierdzenie 15.20.).
Należy wyjaśnić, skąd pochodzi znak minus przed
całką.
(2) Biegunowy opis okręgu, to
a pole obszaru ograniczone krzywą w postaci biegunowej podaje wzór
(patrz przykład 15.21.).
(3)
Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
a pole pod tą krzywą liczymy ze wzoru
(patrz uwaga 15.19.).
(a)
(1) Parametryczne równanie okręgu to
(patrz przykład 15.2.). Długość okręgu wynosi:
(2) Biegunowy opis okręgu to
dla ,
a jego długość wynosi
(3) Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
dla ,
zatem długość okręgu wynosi
<flash>file=Am1.m15.c.r02.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>Współrzędne biegunowe |
<flash>file=Am1.m15.c.r03.swf|width=375|height=375</flash> <div.thumbcaption>Półokrąg jako wykres funkcji |
(b)
(1) Parametryczne równanie
"górnej połowy" okręgu to
Ponieważ przebiegając z parametrem od do , poruszamy się po krzywej niezgodnie z osią , więc we wzorze na pole pojawi się znak minus przed całką. Pole koła równe jest podwojonemu polu obszaru pod wykresem powyższej krzywej:
Ponieważ
zatem
(2) Biegunowy opis okręgu to
Pole obszaru ograniczonego tą krzywą wynosi
(3) Górna część półokręgu opisana jest wykresem funkcji
Pole koła równe jest podwojonemu polu pod tą krzywą:
Ponieważ
więc
Ćwiczenie 15.2.
(a)
Obliczyć długość kardioidy, danej opisem biegunowym
dla (gdzie ).
(b)
Obliczyć pole obszaru
ograniczonego lemniskatą o równaniu biegunowym:
, dla (gdzie ).
(a) Skorzystać ze wzoru na długość krzywej danej w postaci biegunowej
(patrz przykład 15.12.).
Wykorzystać symetrię kardioidy.
(b)
Wykonać rysunek lemniskaty.
Należy wykorzystać symetrię lemniskaty, licząc pole
"jednej czwartej" rozważanego obszaru
za pomocą wzoru
(patrz twierdzenie 15.21.).
(a) Zauważmy, że kardioida jest symetryczna względem osi . Zatem możemy dwukrotnie policzyć długość "połówki" kardioidy: , dla . Wstawiając do wzoru na długość krzywej danej w postaci biegunowej, mamy
Korzystając z tożsamości trygonometrycznej oraz zauważając, że dla , mamy
Warto wiedzieć, że kardioida jest krzywą, jaką zakreśla ustalony punkt okręgu toczącego się po drugim okręgu o tym samym promieniu.
Odpowiedź:
Długość kardioidy wynosi .
(b)
Z opisu biegunowego lemniskaty
wynika, że wyrażenie powyższe ma sens tylko wtedy, gdy , to znaczy dla .
Ponadto obszar ograniczony lemniskatą jest symetryczny zarówno względem osi jak i . Zatem możemy policzyć pole "jednej czwartej" części lemniskaty i pomnożyć przez . Korzystając ze wzoru na pole obszaru ograniczonego krzywą zadaną w postaci biegunowej, mamy
Odpowiedź: Pole obszaru ograniczonego lemniskatą wynosi .
<flash>file=Am1.m15.c.r05.swf|width=272|height=272</flash> <div.thumbcaption>Lemniskata |
Ćwiczenie 15.3.
Obliczyć długość krzywej zadanej wykresem funkcji w przedziale .
Sposób I.
Obliczamy długość krzywej zadanej wykresem funkcji
na przedziale .
Ponieważ , zatem
Jest to całka typu , przy czym (patrz twierdzenie 13.22.), zatem stosujemy podstawienie . Stąd
Zatem po zmianie zmiennych otrzymujemy
Szukamy rozkładu funkcji wymiernej podcałkowej na ułamki proste w postaci
Mnożąc stronami przez wspólny mianownik , dostajemy
Podstawiając kolejno oraz , dostajemy, że oraz . Wstawiając otrzymane stałe i przekształcając dostajemy:
czyli
Dzieląc obustronnie przez , mamy
Podstawiając kolejno oraz , dostajemy, że oraz . Wstawmy otrzymane stałe i obliczmy całkę nieoznaczoną:
(zauważmy, że wykonanie ostatniego odejmowania logarytmów jest niezbędne do dalszego obliczenia całki oznaczonej). Zatem
Sposób II.
Otrzymaną całkę:
możemy policzyć metodą współczynników nieoznaczonych. Wiemy, że całka nieoznaczona jest postaci:
Aby wyznaczyć i , różniczkujemy stronami i dostajemy:
a mnożąc stronami przez , dostajemy:
stąd i . Ponadto obliczamy całkę
Wracając do naszej całki, mamy
Sposób III.
Zauważmy, że nasza krzywa ma tę samą długość ,co krzywa będąca
wykresem funkcji dla
(gdyż jedna z krzywych powstaje z drugiej przez odbicie
symetryczne względem prostej ).
Zatem wystarczy policzyć długość nowej krzywej:
Jest to całka typu , przy czym (patrz twierdzenie 13.22.), zatem stosujemy podstawienie . Stąd
Zatem po zmianie zmiennych otrzymujemy
zatem otrzymaliśmy tę samą całkę co w rozwiązaniu I.
Sposób IV.
Podobnie jak w rozwiązaniu III rozważamy krzywą o tej samej
długości, a mianowicie
dla .
Liczymy więc długość:
metodą współczynników nieoznaczonych. Wiemy, że całka nieoznaczona jest postaci:
Aby wyznaczyć i , różniczkujemy stronami i dostajemy:
a mnożąc stronami przez , dostajemy:
stąd i . Ponadto obliczamy całkę
Wracając do naszej całki mamy
Inne sposoby.
Całkę, która powstaje w rozwiązaniu II:
,
można policzyć z I lub III podstawienia Eulera.
Całkę, która powstaje w rozwiązaniu III:
,
można policzyć z I lub II podstawienia Eulera.
Odpowiedź: Długość zadanej krzywej wynosi
.
Ćwiczenie 15.4.
Obliczyć objętość i pole powierzchni:
(1)
kuli o promieniu w
(traktując ją jako bryłę powstałą z obrotu koła
dookoła osi )
(2)
bryły powstałej z obrotu obszaru pod
odcinkiem dla dookoła osi
(czyli stożka)
(1)
Objętość można policzyć dwoma sposobami:
Sposób I.
Wykorzystać wzór na objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem funkcji
opisującej górny półokrąg
dla
w postaci
(patrz twierdzenie 15.23.).
Sposób II.
Wykorzystać wzór na objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem krzywej
opisującej górny półokrąg danej w postaci parametrycznej
. dla
:
(patrz twierdzenie 15.23.).
Wyjaśnić dlaczego przed znakiem całki jest minus.
Do policzenia pola powierzchni wykorzystać wzór
z twierdzenie 15.22.
(2) Zrobić analogicznie do zadania w punkcie (1).
(1) Najpierw policzmy objętość kuli.
Sposób I.
Kulę można otrzymać
jako bryłę obrotową
powstałą z obrotu obszaru pod wykresem funkcji
opisującej górny półokrąg
dla .
Wówczas objętość tej bryły wynosi:
Sposób II. Kulę można otrzymać jako bryłę obrotową powstałą z obrotu obszaru pod wykresem krzywej opisującej górny półokrąg danej w postaci parametrycznej
Ponieważ przy zmianie od do krzywa obiegana jest niezgodnie z kierunkiem osi , więc we wzorze jest znak minus przed całką. Objętość kuli wynosi:
Ponieważ , zatem
Teraz obliczymy pole powierzchni sfery traktowanej jako powierzchnia powstająca z obrotu wykresu funkcji . Korzystając z symetrii, pole powierzchni kuli wynosi
Odpowiedź:
Objętość kuli wynosi ,
a pole powierzchni .
(2)
Objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem funkcji
dla wokół osi
wynosi:
Jest to dokładnie objętość opisanego stożka.
Rysunek AM1.M15.C.R07 (stary numer AM2.9.24a) Odcinek
Liczymy powierzchnię stożka powstałego z obrotu wykresu funkcji wokół osi :
Odpowiedź: Objętość stożka wynosi a pole powierzchni .
Ćwiczenie 15.5.
Obliczyć pole powierzchni i objętość bryły powstałej przez obrót obszaru pod wykresem krzywej dla wokół osi .
Wykorzystać wzory na objętość i pole powierzchni bryły obrotowej. Wzory te zastosować na przedziale ograniczonym i przejść do granicy, gdy .
Objętość bryły obrotowej powstałej przez obrót obszaru pod wykresem krzywej dla wokół osi , wynosi
Zatem
Pole powierzchni powstałej przez obrót wykresu krzywej dla wokół osi wynosi
Funkcja ta ma pierwotną elementarną (porównaj twierdzenie 13.22.), ale łatwiej możemy ją oszacować i pokazać, że jest granicą dla jest . Zauważmy, że
czyli
Odpowiedź: Objętość bryły wynosi , a powierzchnia jest nieskończona.
Ćwiczenie 15.6.
Obliczyć objętość bryły powstałej z obrotu obszaru pod
cykloidą
.
dla
(gdzie )
(1)
dookoła osi ,
(2)
dookoła osi ,
(3)
dookoła prostej .
(1)
Postąpić analogicznie jak w ćwiczeniu 15.4..
(2)
Wykorzystać wzór na objętość bryły obrotowej
powstałej z obrotu obszaru pod wykresem krzywej danej w
postaci parametrycznej
dookoła osi , w postaci
(patrz twierdzenie 15.24.).
(3)
Przesunąć krzywą tak, by osią obrotu była oś .
Należy zauważyć, że objętość rozważanej bryły jest różnicą objętości
dwóch brył obrotowych.
(1) Zauważmy że powstała bryła składa się z dwóch symetrycznych brył: jedna odpowiadająca parametrom , a druga parametrom . Zatem możemy policzyć objętość jednej z nich i pomnożyć przez . Wstawiając do wzoru na objętość bryły obrotowej powstałej z obrotu obszaru pod wykresem "połowy" cykloidy
,
dostajemy
Korzystając z tożsamości trygonometrycznej oraz stosując wzór na zmianę zmiennych w całce, mamy
Ponieważ
,
dostajemy
Odpowiedź: Objętość bryły powstałej z obrotu
obszaru pod cykloidą dookoła osi wynosi
.
(2) Objętość bryły obrotowej powstałej z obrotu obszaru pod wykresem cykloidy
dla
dookoła osi , wynosi
(3) Zauważmy, że jeśli przesuniemy cykloidę o
"w dół", to nasza bryła będzie powstanie teraz z obrotu
obszaru między cykloidą o prostą o równaniu
w przedziale .
Bryła ta jest różnicą walca
(powstałego z obrotu odcinka
w przedziale )
oraz obszaru pod wykresem cykloidy
("pod wykresem" oznacza między osią
a wykresem, więc w tym wypadku należałoby powiedzieć
"nad wykresem").
Równanie parametryczne przesuniętej cykloidy, to
dla
Objętość walca, wynosi
Objętość bryły powstałej z obrotu obszaru pod przesuniętą cykloidą, wynosi
Objętość rozważanej bryły wynosi zatem