Analiza matematyczna 2/Ćwiczenia 10: Wielowymiarowa całka Riemanna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
m Zastępowanie tekstu – „\displaystyle” na „”
m Zastępowanie tekstu – „.</math>” na „</math>.”
Linia 8: Linia 8:
</math></center>
</math></center>


gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1].</math>
gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]</math>.
}}
}}


Linia 14: Linia 14:
Podzielić <math>K</math> na równe kwadraty (o boku
Podzielić <math>K</math> na równe kwadraty (o boku
<math>\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
<math>\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
ta suma, gdy <math>n\to\infty.</math>
ta suma, gdy <math>n\to\infty</math>.
</div></div>
</div></div>


Linia 23: Linia 23:
to całka Riemanna z tej funkcji istnieje. W takim razie wystarczy
to całka Riemanna z tej funkcji istnieje. W takim razie wystarczy
wziąć jakikolwiek normalny ciąg podziałów <math>P_n, n\in \mathbb{N},</math> utworzyć sumę całkową
wziąć jakikolwiek normalny ciąg podziałów <math>P_n, n\in \mathbb{N},</math> utworzyć sumę całkową
i znaleźć jej granicę przy <math>n\to\infty.</math>
i znaleźć jej granicę przy <math>n\to\infty</math>.


Weźmy następujący podział <math>P_n</math> kostki <math>K.</math> Podzielmy każdy
Weźmy następujący podział <math>P_n</math> kostki <math>K</math>. Podzielmy każdy
z odcinków <math>[0,1]</math> na <math>n</math> równych części. Każda z nich będzie
z odcinków <math>[0,1]</math> na <math>n</math> równych części. Każda z nich będzie
miała długość <math>\frac{1}{n}.</math> Biorąc iloczyn kartezjański tych
miała długość <math>\frac{1}{n}</math>. Biorąc iloczyn kartezjański tych
małych odcinków, dostajemy podział <math>P_n</math> kwadratu <math>K</math> na kwadraty <math>K_{ij}, \ i,j=1,\ldots,n</math> o
małych odcinków, dostajemy podział <math>P_n</math> kwadratu <math>K</math> na kwadraty <math>K_{ij}, \ i,j=1,\ldots,n</math> o
boku <math>\frac{1}{n},</math> a zatem o objętości <math>v(K_{ij})=\frac{1}{n^2}:</math>
boku <math>\frac{1}{n},</math> a zatem o objętości <math>v(K_{ij})=\frac{1}{n^2}:</math>
Linia 43: Linia 43:
Jako punkty pośrednie w kwadratach (kostkach) <math>K_{ij}</math> weźmy lewe
Jako punkty pośrednie w kwadratach (kostkach) <math>K_{ij}</math> weźmy lewe
dolne rogi tych kwadratów, czyli punkty <math>p_{ij}</math> o współrzędnych
dolne rogi tych kwadratów, czyli punkty <math>p_{ij}</math> o współrzędnych
<math>p_{ij}:=(\frac{i}{n},\frac{j}{n}).</math> Wartość funkcji <math>f(x,y)=xy</math> w
<math>p_{ij}:=(\frac{i}{n},\frac{j}{n})</math>. Wartość funkcji <math>f(x,y)=xy</math> w
punktach <math>p_{ij}, i,j=1,\ldots,n</math> jest równa zatem <math>\frac{ij}{n^2}.</math>
punktach <math>p_{ij}, i,j=1,\ldots,n</math> jest równa zatem <math>\frac{ij}{n^2}</math>.


Utwórzmy <math>n</math>-tą sumę całkową:
Utwórzmy <math>n</math>-tą sumę całkową:
Linia 57: Linia 57:
</center>
</center>


Musimy policzyć granicę tej ostatniej sumy przy <math>n\to\infty.</math> Otóż
Musimy policzyć granicę tej ostatniej sumy przy <math>n\to\infty</math>. Otóż


<center>
<center>
Linia 80: Linia 80:


bo
bo
<math>\sum_{i,j=1}^nj=\frac{n(n+1)}{2}.</math>
<math>\sum_{i,j=1}^nj=\frac{n(n+1)}{2}</math>.
A zatem
A zatem


Linia 106: Linia 106:
</math></center>
</math></center>


gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1].</math>
gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1]</math>.
}}
}}


Linia 112: Linia 112:
Podzielić <math>K</math> na równe sześciany (o boku
Podzielić <math>K</math> na równe sześciany (o boku
<math>\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
<math>\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
ta suma, gdy <math>n\to\infty.</math>
ta suma, gdy <math>n\to\infty</math>.
</div></div>
</div></div>


Linia 127: Linia 127:
</math></center>
</math></center>


Objętość takiej kostki wynosi <math>v(K_{ijt})=\frac{1}{n^3}.</math>
Objętość takiej kostki wynosi <math>v(K_{ijt})=\frac{1}{n^3}</math>.


Jako punkty pośrednie weźmy
Jako punkty pośrednie weźmy
Linia 135: Linia 135:


Wartość <math>f</math> w punkcie pośrednim wynosi
Wartość <math>f</math> w punkcie pośrednim wynosi
<math>f(p_{ijt})=f(\frac{i}{n},\frac{j}{n},\frac{t}{n})=\frac{i}{n}.</math>
<math>f(p_{ijt})=f(\frac{i}{n},\frac{j}{n},\frac{t}{n})=\frac{i}{n}</math>.


Utwórzmy sumę całkową
Utwórzmy sumę całkową
Linia 144: Linia 144:


Teraz wystarczy zauważyć, że
Teraz wystarczy zauważyć, że
<math>\sum_{i,j,t=1}^ni=n^2\sum{i=1}^ni=n^2\frac{n(n+1)}{2}.</math>
<math>\sum_{i,j,t=1}^ni=n^2\sum{i=1}^ni=n^2\frac{n(n+1)}{2}</math>.
Zatem
Zatem


Linia 159: Linia 159:
</math></center>
</math></center>


gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1].</math>
gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1]</math>.
}}
}}


Linia 175: Linia 175:
[[#cw_10_2|ćwiczeniu 10.2]]. Po dokładnie takich samych
[[#cw_10_2|ćwiczeniu 10.2]]. Po dokładnie takich samych
obliczeniach dostajemy też  <math>\iiint\limits_Ky
obliczeniach dostajemy też  <math>\iiint\limits_Ky
dxdydz=\frac{1}{2}.</math> A zatem
dxdydz=\frac{1}{2}</math>. A zatem


<center><math>\iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz=1.
<center><math>\iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz=1.
Linia 193: Linia 193:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Niech dane będzie <math>\varepsilon>0.</math> Szukamy
Niech dane będzie <math>\varepsilon>0</math>. Szukamy
kostek <math>K_1,K_2,\ldots</math> takich, że
kostek <math>K_1,K_2,\ldots</math> takich, że


Linia 259: Linia 259:
Możemy tak dobrać układ współrzędnych w
Możemy tak dobrać układ współrzędnych w
<math>\mathbb{R}^2,</math> że nasz odcinek <math>T</math> jest odcinkiem osi
<math>\mathbb{R}^2,</math> że nasz odcinek <math>T</math> jest odcinkiem osi
<math>Oy,</math> to znaczy <math> T=\{(0,y) :\ y\in[0,a]\}.</math> Weźmy
<math>Oy,</math> to znaczy <math> T=\{(0,y) :\ y\in[0,a]\}</math>. Weźmy
dowolne <math>\varepsilon>0.</math> Odcinek <math>T</math> zawiera się w kostce
dowolne <math>\varepsilon>0</math>. Odcinek <math>T</math> zawiera się w kostce
<math>\bigg[\frac{-\varepsilon}{2a},\frac{\varepsilon}{2a}\bigg]\times[0,a].</math>
<math>\bigg[\frac{-\varepsilon}{2a},\frac{\varepsilon}{2a}\bigg]\times[0,a]</math>.
Objętość (pole) tej kostki wynosi <math>\varepsilon,</math> a zatem <math>T</math> ma
Objętość (pole) tej kostki wynosi <math>\varepsilon,</math> a zatem <math>T</math> ma
objętość zero.
objętość zero.
Linia 275: Linia 275:
Dla każdego ze zbiorów <math>B_j, j\in\mathbb{N}</math> miary zero, znaleźć
Dla każdego ze zbiorów <math>B_j, j\in\mathbb{N}</math> miary zero, znaleźć
pokrycie kostkami o łącznej objętości co najwyżej
pokrycie kostkami o łącznej objętości co najwyżej
<math>\frac{\varepsilon}{2^j}.</math>
<math>\frac{\varepsilon}{2^j}</math>.
</div></div>
</div></div>


Linia 287: Linia 287:


oraz <math>m(B_j)=0, \ j=1,2,3,\ldots</math> Weźmy
oraz <math>m(B_j)=0, \ j=1,2,3,\ldots</math> Weźmy
<math>\varepsilon>0.</math>
<math>\varepsilon>0</math>.
Ponieważ zbiór <math>B_j</math> jest miary zero, istnieje
Ponieważ zbiór <math>B_j</math> jest miary zero, istnieje
przeliczalna ilość kostek <math>K_1^j,K_2^j,\ldots</math> takich, że
przeliczalna ilość kostek <math>K_1^j,K_2^j,\ldots</math> takich, że
Linia 301: Linia 301:
</math></center>
</math></center>


Weźmy teraz wszystkie kostki <math>\{K_i^j, \ i,j\in \mathbb{N}\}.</math>
Weźmy teraz wszystkie kostki <math>\{K_i^j, \ i,j\in \mathbb{N}\}</math>.
Ten zbiór jest przeliczalny (bo dla każdego <math>j</math> mamy przeliczalną
Ten zbiór jest przeliczalny (bo dla każdego <math>j</math> mamy przeliczalną
ilość kostek <math>K_i^j,i\in \mathbb{N},</math> a suma przeliczalnej ilości
ilość kostek <math>K_i^j,i\in \mathbb{N},</math> a suma przeliczalnej ilości
zbiorów przeliczalnych jest zbiorem przeliczalnym), zatem możemy
zbiorów przeliczalnych jest zbiorem przeliczalnym), zatem możemy
te wszystkie kostki ustawić w ciąg, powiedzmy
te wszystkie kostki ustawić w ciąg, powiedzmy
<math>(K_1^1,K_1^2,K_2^1,K_1^3,K_2^2,K_3^1,\ldots).</math> Mamy zatem:
<math>(K_1^1,K_1^2,K_2^1,K_1^3,K_2^2,K_3^1,\ldots)</math>. Mamy zatem:


<center><math>B\subseteq\bigcup_{i,j=1}^{\infty}K_i^j
<center><math>B\subseteq\bigcup_{i,j=1}^{\infty}K_i^j
Linia 324: Linia 324:
A zatem
A zatem
dla dowolnego <math>\varepsilon>0</math> zbiór <math>B</math> zawarliśmy w przeliczalnej
dla dowolnego <math>\varepsilon>0</math> zbiór <math>B</math> zawarliśmy w przeliczalnej
sumie kostek o łącznej objętości co najwyżej <math>\varepsilon.</math> To
sumie kostek o łącznej objętości co najwyżej <math>\varepsilon</math>. To
kończy zadanie.
kończy zadanie.
</div></div>
</div></div>
Linia 340: Linia 340:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Dobierzmy układ współrzędnych tak, by
Dobierzmy układ współrzędnych tak, by
nasza prosta była osią układu, na przykład osią <math>Ox.</math>
nasza prosta była osią układu, na przykład osią <math>Ox</math>.
Możemy ją przedstawić jako przeliczalną sumę odcinków,
Możemy ją przedstawić jako przeliczalną sumę odcinków,
<math>[0,1]\cup [1,2]\cup [-1,0]\cup [2,3]\cup [-2,-1]\cup \ldots</math> W
<math>[0,1]\cup [1,2]\cup [-1,0]\cup [2,3]\cup [-2,-1]\cup \ldots</math> W
Linia 377: Linia 377:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Można zacząć od dowodu, że odcinek ma miarę zero w <math>\mathbb{R}^2,</math> a
Można zacząć od dowodu, że odcinek ma miarę zero w <math>\mathbb{R}^2,</math> a
prostokąt ma miarę zero w <math>\mathbb{R}^3.</math>
prostokąt ma miarę zero w <math>\mathbb{R}^3</math>.
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Niech <math>K=[a_1,b_1]\times\ldots\times[a_N,b_N].</math>
Niech <math>K=[a_1,b_1]\times\ldots\times[a_N,b_N]</math>.
Ściany kostki to zbiory postaci
Ściany kostki to zbiory postaci


Linia 406: Linia 406:
ma miarę zero.
ma miarę zero.
Weźmy dowolne
Weźmy dowolne
<math>\varepsilon>0.</math>
<math>\varepsilon>0</math>.
Wystarczy zauważyć, że
Wystarczy zauważyć, że
<math>K_1</math> zawiera się w kostce
<math>K_1</math> zawiera się w kostce
Linia 421: Linia 421:
</math></center>
</math></center>


o objętości dokładnie <math>\varepsilon.</math>
o objętości dokładnie <math>\varepsilon</math>.
</div></div>
</div></div>


Linia 439: Linia 439:
Jako funkcję ciągłą na odcinku <math>[0,1]</math> weźmy funkcję stale równą
Jako funkcję ciągłą na odcinku <math>[0,1]</math> weźmy funkcję stale równą
zero, to znaczy
zero, to znaczy
<math>f(x)=0</math> dla <math>x\in[0,1].</math>
<math>f(x)=0</math> dla <math>x\in[0,1]</math>.


Zauważmy, że zbiór
Zauważmy, że zbiór

Wersja z 09:15, 5 wrz 2023

Wielowymiarowa całka Riemanna

Ćwiczenie 10.1.

Policzyć z definicji następującą całkę

Kxy dxdy,

gdzie K=[0,1]×[0,1].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.2.

Policzyć z definicji całkę

Kx dxdydz,

gdzie K=[0,1]×[0,1]×[0,1].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.3.

Policzyć całkę

K(x+y) dxdydz,

gdzie K=[0,1]×[0,1]×[0,1].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.4.

Wykazać, że zbiór BN o objętości zero jest zbiorem miary zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.5.

Wykazać, że odcinek T2 ma objętość zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.6.

(Zadanie nadobowiązkowe.)
Wykazać, że suma przeliczalnej ilości zbiorów miary zero jest zbiorem miary zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.7.

Wykazać, że prosta w 2 ma miarę zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.8.

Wykazać, że ściana kostki K w N ma miarę zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.9.

Znaleźć przykład funkcji na odcinku [0,1], która jest różna od funkcji ciągłej na zbiorze miary zero, ale która nie jest ciągła w żadnym punkcie.

Wskazówka
Rozwiązanie