Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 8: Granica i ciągłość funkcji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 3: Linia 3:
{{cwiczenie|8.1.||
{{cwiczenie|8.1.||


Dla danego zbioru <math> \displaystyle A,</math> znaleźć jego punkty skupienia oraz punkty
Dla danego zbioru <math> \displaystyle A</math> znaleźć jego punkty skupienia oraz punkty
izolowane:
izolowane:


Linia 14: Linia 14:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Korzystając z definicji,
Korzystając z definicji,
zbadaj które z punktów zbioru <math> \displaystyle A</math> są
zbadaj, które z punktów zbioru <math> \displaystyle A</math> są
punktami skupienia, a które punktami izolowanymi.
punktami skupienia, a które punktami izolowanymi.
Następnie zbadaj, czy poza zbiorem <math> \displaystyle A</math> są jakieś punkty
Następnie zbadaj, czy poza zbiorem <math> \displaystyle A</math> są jakieś punkty
Linia 53: Linia 53:
Punkt <math> \displaystyle x_0=0\in A</math> jest punktem skupienia  <math> \displaystyle A,</math> gdyż
Punkt <math> \displaystyle x_0=0\in A</math> jest punktem skupienia  <math> \displaystyle A,</math> gdyż
dla ciągu
dla ciągu
<math> \displaystyle \displaystyle\bigg\{\frac{1}{n}\bigg\}\subseteq A\setminus \{0\},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle\bigg\{\frac{1}{n}\bigg\}\subseteq A\setminus \{0\}</math> mamy


<center>
<center>
Linia 65: Linia 65:
Dowolny punkt <math> \displaystyle x_0\in \mathbb{R}\setminus A</math> nie jest punktem skupienia
Dowolny punkt <math> \displaystyle x_0\in \mathbb{R}\setminus A</math> nie jest punktem skupienia
zbioru <math> \displaystyle A.</math>
zbioru <math> \displaystyle A.</math>
Aby to pokazać rozważmy trzy przypadki.
Aby to pokazać, rozważmy trzy przypadki.




Gdy <math> \displaystyle x_0>1,</math> to dla <math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=x_0-1,</math> mamy <math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>
Gdy <math> \displaystyle x_0>1,</math> to dla <math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=x_0-1</math> mamy <math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>


Gdy <math> \displaystyle x_0<0,</math> to dla <math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=-x_0,</math> mamy <math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>
Gdy <math> \displaystyle x_0<0,</math> to dla <math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=-x_0</math> mamy <math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>


Gdy <math> \displaystyle x_0\in (0,1),</math> to
Gdy <math> \displaystyle x_0\in (0,1),</math> to
Linia 88: Linia 88:
Wówczas
Wówczas
dla
dla
<math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=\min\bigg\{\frac{1}{n_0}-x_0,x_0-\frac{1}{n_0+1}\bigg\},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=\min\bigg\{\frac{1}{n_0}-x_0,x_0-\frac{1}{n_0+1}\bigg\}</math> mamy
<math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>
<math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>


W każdym z powyższych trzech przypadków nie istnieje ciąg <math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq A</math> taki, że <math> \displaystyle x_n\longrightarrow x_0.</math> Zatem punkty <math> \displaystyle x_0\not\in A</math> nie są punktami skupienia zbioru <math> \displaystyle A.</math>
W każdym z powyższych trzech przypadków nie istnieje ciąg <math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq A,</math> taki że <math> \displaystyle x_n\longrightarrow x_0.</math> Zatem punkty <math> \displaystyle x_0\not\in A</math> nie są punktami skupienia zbioru <math> \displaystyle A.</math>
</div></div>
</div></div>


Linia 98: Linia 98:
Obliczyć granice funkcji w punkcie:<br>
Obliczyć granice funkcji w punkcie:<br>
'''(1)'''
'''(1)'''
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}x\cdot\cos \frac{1}{x}</math><br>
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}x\cdot\cos \frac{1}{x},</math><br>
<br>
<br>
'''(2)'''
'''(2)'''
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 1}\frac{x^2-2x+1}{x-1}</math><br>
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 1}\frac{x^2-2x+1}{x-1},</math><br>
<br>
<br>
'''(3)'''
'''(3)'''
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 1}\frac{x^2+2x+1}{x-1}</math><br>
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 1}\frac{x^2+2x+1}{x-1},</math><br>
<br>
<br>
'''(4)'''
'''(4)'''
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}\frac{\cos \frac{1}{x}}{x}</math><br>
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}\frac{\cos \frac{1}{x}}{x},</math><br>
<br>
<br>
'''(5)'''
'''(5)'''
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}\frac{\cos x}{x}</math>
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}\frac{\cos x}{x}.</math>
}}
}}


Linia 153: Linia 153:
</math></center>
</math></center>


'''Uwaga:''' W dalszych przykładach używając definicji
'''Uwaga:''' W dalszych przykładach używając, definicji
Heinego do liczenia granicy funkcji <math> \displaystyle f</math> w punkcie <math> \displaystyle x_0,</math>
Heinego do liczenia granicy funkcji <math> \displaystyle f</math> w punkcie <math> \displaystyle x_0,</math>
nie będziemy dopisywać indeksów <math> \displaystyle x_n</math> rozumiejąc, że
nie będziemy dopisywać indeksów <math> \displaystyle x_n</math>, rozumiejąc, że
liczymy granicę dla ciągu <math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\}\in\mathbb{R}\setminus\{x_0\}</math>
liczymy granicę dla ciągu <math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\}\in\mathbb{R}\setminus\{x_0\}</math>
takiego, że <math> \displaystyle \displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=x_0.</math><br>
takiego, że <math> \displaystyle \displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=x_0.</math><br>
<br>
<br>
'''(2)'''
'''(2)'''
Z definicji Heinego granicy funkcji w punkcie, mamy
Z definicji Heinego granicy funkcji w punkcie mamy


<center><math> \displaystyle \lim_{x\rightarrow 1}\frac{x^2-2x+1}{x-1}
<center><math> \displaystyle \lim_{x\rightarrow 1}\frac{x^2-2x+1}{x-1}
Linia 179: Linia 179:


Jednak granica ta nie istnieje.
Jednak granica ta nie istnieje.
Możemy to na przykład stwierdzić obliczając granice jednostronne
Możemy to na przykład stwierdzić, obliczając granice jednostronne


<center><math> \displaystyle \aligned
<center><math> \displaystyle \aligned
Linia 192: Linia 192:
<math> \displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow 0}\frac{\cos \frac{1}{x}}{x}</math>
<math> \displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow 0}\frac{\cos \frac{1}{x}}{x}</math>
nie istnieje.
nie istnieje.
Możemy to na przykład stwierdzić dobierając dwa ciągi
Możemy to na przykład stwierdzić, dobierając dwa ciągi
<math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\},\{x_n'\}\subseteq \mathbb{R}\setminus\{0\}</math>
<math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\},\{x_n'\}\subseteq \mathbb{R}\setminus\{0\}</math>
takie, że
takie, że
Linia 199: Linia 199:
powyższe wyrażenie będzie miało dwie różne granicy.
powyższe wyrażenie będzie miało dwie różne granicy.
Dla
Dla
<math> \displaystyle \displaystyle x_n=\frac{1}{2n\pi},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle x_n=\frac{1}{2n\pi}</math> mamy


<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\cos \frac{1}{x_n}}{x_n}
<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\cos \frac{1}{x_n}}{x_n}
Linia 211: Linia 211:


ale dla
ale dla
<math> \displaystyle \displaystyle x_n=\frac{2}{(4n+1)\pi},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle x_n=\frac{2}{(4n+1)\pi}</math> mamy


<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\cos \frac{1}{x_n}}{x_n}
<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\cos \frac{1}{x_n}}{x_n}
Linia 228: Linia 228:


Jednak granica ta nie istnieje.
Jednak granica ta nie istnieje.
Możemy to na przykład stwierdzić obliczając granice jednostronne
Możemy to na przykład stwierdzić, obliczając granice jednostronne


<center><math> \displaystyle \aligned
<center><math> \displaystyle \aligned
Linia 243: Linia 243:
Obliczyć granice funkcji w punkcie:<br>
Obliczyć granice funkcji w punkcie:<br>
'''(1)'''
'''(1)'''
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}\frac{\log_3(1+x^2)}{x}</math><br>
<math> \displaystyle \displaystyle\lim_{x\rightarrow 0}\frac{\log_3(1+x^2)}{x},</math><br>
'''(2)'''
'''(2)'''
<math> \displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow 1^+}e^{\frac{1}{1-x}}</math>;
<math> \displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow 1^+}e^{\frac{1}{1-x}}</math>,
<math> \displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow 1^-}e^{\frac{1}{1-x}}</math>
<math> \displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow 1^-}e^{\frac{1}{1-x}}.</math>
}}
}}


Linia 279: Linia 279:
\bigg(\underbrace{e^{\overbrace{\frac{1}{1-x}}^{\rightarrow -\infty}}}_{\rightarrow 0}\bigg)
\bigg(\underbrace{e^{\overbrace{\frac{1}{1-x}}^{\rightarrow -\infty}}}_{\rightarrow 0}\bigg)
\ =\
\ =\
1\\
0\\
\lim_{x\rightarrow 1^+} f(x)
\lim_{x\rightarrow 1^-} f(x)
& = &
& = &
\lim_{x\rightarrow 1^+}
\lim_{x\rightarrow 1^-}
\bigg(\underbrace{e^{\overbrace{\frac{1}{1-x}}^{\rightarrow +\infty}}}_{\rightarrow +\infty}\bigg)
\bigg(\underbrace{e^{\overbrace{\frac{1}{1-x}}^{\rightarrow +\infty}}}_{\rightarrow +\infty}\bigg)
\ =\
\ =\
Linia 340: Linia 340:


Natomiast, gdy
Natomiast, gdy
<math> \displaystyle \displaystyle x_n=\frac{1}{n\pi}</math> dla <math> \displaystyle n\in\mathbb{N},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle x_n=\frac{1}{n\pi}</math> dla <math> \displaystyle n\in\mathbb{N}</math> mamy


<center>
<center>
Linia 357: Linia 357:
'''(2)'''
'''(2)'''


Funkcja <math> \displaystyle f</math> jest ciągła dla każdego <math> \displaystyle x\in\mathbb{R}\setminus\{0\}</math> (jako złożenie funkcji ciągłych). Należy sprawdzić jej ciągłość dla <math> \displaystyle x=0.</math> Dla dowolnego ciągu <math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}\setminus\{0\}</math> takiego, że <math> \displaystyle \displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n^k=0,</math> mamy
Funkcja <math> \displaystyle f</math> jest ciągła dla każdego <math> \displaystyle x\in\mathbb{R}\setminus\{0\}</math> (jako złożenie funkcji ciągłych). Należy sprawdzić jej ciągłość dla <math> \displaystyle x=0.</math> Dla dowolnego ciągu <math> \displaystyle \displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}\setminus\{0\}</math> takiego, że <math> \displaystyle \displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n^k=0</math> mamy


<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n^k\sin\frac{1}{x_n}
<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n^k\sin\frac{1}{x_n}
Linia 397: Linia 397:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Obliczyć najpierw wartość granicy rozważając trzy przypadki:
Obliczyć najpierw wartość granicy, rozważając trzy przypadki:
<math> \displaystyle x>0,x=0</math> i <math> \displaystyle x<0.</math>
<math> \displaystyle x>0,x=0</math> i <math> \displaystyle x<0.</math>
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Dla <math> \displaystyle x>0,</math> mamy
Dla <math> \displaystyle x>0</math> mamy


<center><math> \displaystyle f(x)
<center><math> \displaystyle f(x)
Linia 415: Linia 415:
</math></center>
</math></center>


Dla <math> \displaystyle x=0,</math> mamy
Dla <math> \displaystyle x=0</math> mamy


<center><math> \displaystyle f(0)
<center><math> \displaystyle f(0)
Linia 456: Linia 456:


Udowodnić, że dla dowolnych liczb rzeczywistych
Udowodnić, że dla dowolnych liczb rzeczywistych
<math> \displaystyle a_1>a_2>\ldots>a_{n+1},</math> funkcja
<math> \displaystyle a_1>a_2>\ldots>a_{n+1}</math> funkcja


<center><math> \displaystyle f(x)
<center><math> \displaystyle f(x)
Linia 515: Linia 515:
-\infty </math> &nbsp;&nbsp; oraz &nbsp;&nbsp; <math>\lim_{x\rightarrow a_{i+1}^+}f(x)
-\infty </math> &nbsp;&nbsp; oraz &nbsp;&nbsp; <math>\lim_{x\rightarrow a_{i+1}^+}f(x)
\ =\
\ =\
+\infty.
+\infty,
</math>
</math>
</center>
</center>

Wersja z 07:32, 7 wrz 2006

8. Granica i ciągłość funkcji

Ćwiczenie 8.1.

Dla danego zbioru A znaleźć jego punkty skupienia oraz punkty izolowane:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle A \ = \ \bigg\{\frac{1}{n}:\ n\in\mathbb{N}\bigg\}\cup\{0\}\subseteq\mathbb{R}. }
Wskazówka
Rozwiązanie

<flash>file=AM1_M08.C.R02.swf|width=375|height=70</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R02

<flash>file=AM1_M08.C.R03.swf|width=375|height=70</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R03

<flash>file=AM1_M08.C.R04.swf|width=375|height=70</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R04

Najpierw rozważmy punkty zbioru A. Dla dowolnego n, punkt x0=1n jest izolowany.

Definiując bowiem ε=1n+11n, mamy


kn: 1k∉K(x0,ε).

Punkt x0=0A jest punktem skupienia A, gdyż dla ciągu {1n}A{0} mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{n} \ =\ x_0. }

Dowolny punkt x0A nie jest punktem skupienia zbioru A. Aby to pokazać, rozważmy trzy przypadki.


Gdy x0>1, to dla ε=x01 mamy K(x0,ε)A=.

Gdy x0<0, to dla ε=x0 mamy K(x0,ε)A=.

Gdy x0(0,1), to

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \exists n_0\in\mathbb{N}:\ \frac{1}{n_0+1} \ <\ x_0 \ <\ \frac{1}{n_0}. }

Wówczas dla ε=min{1n0x0,x01n0+1} mamy K(x0,ε)A=.

W każdym z powyższych trzech przypadków nie istnieje ciąg {xn}A, taki że xnx0. Zatem punkty x0∉A nie są punktami skupienia zbioru A.

Ćwiczenie 8.2.

Obliczyć granice funkcji w punkcie:
(1) limx0xcos1x,

(2) limx1x22x+1x1,

(3) limx1x2+2x+1x1,

(4) limx0cos1xx,

(5) limx0cosxx.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.3.

Obliczyć granice funkcji w punkcie:
(1) limx0log3(1+x2)x,
(2) limx1+e11x, limx1e11x.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.4.

Zbadać ciągłość następujących funkcji:
(1) f(x)={sin1xdlax00dlax=0
(2) f(x)={xksin1xdlax00dlax=0 dla k1.

Wskazówka
Rozwiązanie

(1)

Funkcja f jest ciągła dla każdego x{0} (jako złożenie funkcji ciągłych). Należy sprawdzić jej ciągłość dla x=0. Zauważmy, że jeśli ciąg {xn} ma granicę 0, to ciąg sin1xn może nie mieć granicy lub może mieć granicę zależną od ciągu {xn}. Biorąc na przykład xn=1π2+2nπ dla n, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sin\frac{1}{x_n} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sin \bigg(\frac{\pi}{2}+2n\pi\bigg) \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} 1 \ =\ 1. }

Natomiast, gdy xn=1nπ dla n mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sin\frac{1}{x_n} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sin (n\pi) \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} 0 \ =\ 0. }

Odpowiedź: Funkcja f nie jest ciągła dla x=0.

(2)

Funkcja f jest ciągła dla każdego x{0} (jako złożenie funkcji ciągłych). Należy sprawdzić jej ciągłość dla x=0. Dla dowolnego ciągu {xn}{0} takiego, że limn+xnk=0 mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n^k\sin\frac{1}{x_n} \ =\ 0 }

z twierdzenia o iloczynie ciągu ograniczonego i zbieżnego do zera (patrz twierdzenie 4.7.). Ponieważ f(0)=0, więc funkcja jest ciągła dla x=0.

Odpowiedź: Funkcja f jest ciągła.

<flash>file=AM1_M08.C.R06.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1_M08.C.R06

<flash>file=AM1_M08.C.R07.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1_M08.C.R07

Ćwiczenie 8.5.

Zbadać ciągłość następującej funkcji:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{n^x-n^{-x}}{n^x+n^{-x}} \qquad\textrm{dla}\ x\in\mathbb{R}. }
Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.6.

Udowodnić, że dla dowolnych liczb rzeczywistych a1>a2>>an+1 funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \frac{1}{x-a_1} + \frac{1}{x-a_2} + \ldots + \frac{1}{x-a_{n+1}} }

ma co najmniej n pierwiastków rzeczywistych.

Wskazówka
Rozwiązanie

Dziedziną funkcji f jest {a1,a2,,an+1}. Funkcja f jest ciągła w swojej dziedzinie.

Rozważmy przedział (a2,a1) (pamiętamy, że a2<a1). Policzmy granice jednostronne funkcji f na końcach tego przedziału. Widać, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow a_1^-}f(x) \ =\ -\infty \qquad\textrm{oraz}\qquad \lim_{x\rightarrow a_2^+}f(x) \ =\ +\infty. }

To znaczy, że dla punktów bliskich a1 (i mniejszych od a1) funkcja ma wartości ujemne, a dla punktów bliskich a2 (i większych od a2) funkcja ma wartości dodatnie. Skora funkcja f jest w przedziale (a2,a1) ciągła, to możemy skorzystać z własności Darboux i wywnioskować, że funkcja f ma w przedziale (a2,a1) przynajmniej jedno miejsce zerowe.

Teraz postępujemy analogicznie dla każdego z przedziałów (ai+1,ai) dla i=1,2,,n. W każdym z przedziałów mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim_{x\rightarrow a_i^-}f(x) \ =\ -\infty }    oraz    Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim_{x\rightarrow a_{i+1}^+}f(x) \ =\ +\infty, }

a zatem w każdym z tych przedziałów, korzystając z własności Darboux, mamy co najmniej jedno miejsce zerowe.

W rezultacie otrzymujemy, że funkcja f ma co najmniej n miejsc zerowych.