Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 8: Granica i ciągłość funkcji: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 20: Linia 20:
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">
 
<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
<flash>file=AM1_M08.C.R01.swf|width=375|height=70</flash>
<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R01</div>
</div></div>
<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
<flash>file=AM1_M08.C.R02.swf|width=375|height=70</flash>
<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R02</div>
</div></div>
   
Najpierw rozważmy punkty zbioru <math> \displaystyle A.</math>
Najpierw rozważmy punkty zbioru <math> \displaystyle A.</math>
Dla dowolnego <math> \displaystyle n\in\mathbb{N},</math> punkt <math> \displaystyle x_0=\frac{1}{n}</math> jest izolowany.<br>
Dla dowolnego <math> \displaystyle n\in\mathbb{N},</math> punkt <math> \displaystyle x_0=\frac{1}{n}</math> jest izolowany.<br>
<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
<flash>file=AM1_M08.C.R03.swf|width=375|height=70</flash>
<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R03</div>
</div></div>
<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
<flash>file=AM1_M08.C.R04.swf|width=375|height=70</flash>
<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R04</div>
</div></div>


Definiując bowiem
Definiując bowiem
<math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=\frac{1}{n+1}-\frac{1}{n},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=\frac{1}{n+1}-\frac{1}{n},</math> mamy
<center><math> \displaystyle \forall k\ne n:\ \frac{1}{k}\not\in K(x_0,\varepsilon).
</math></center>


<center>
<center>
{| border="0" align="center" cellspacing="10"
<math> \displaystyle \forall k\ne n:\ \frac{1}{k}\not\in K(x_0,\varepsilon).
|<div class="thumb"><div style="width:375px;">
</math>
<flash>file=AM1_M08.C.R01.swf|width=375|height=70</flash>
<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R01</div>
</div></div>
|<div class="thumb tleft"><div style="width:253px;">
<flashwrap>file=AM1_M08.C.R02.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>AM1_M08.C.R02</div>
</div></div>
|}
</center>
</center>


Linia 47: Linia 55:
<math> \displaystyle \displaystyle\bigg\{\frac{1}{n}\bigg\}\subseteq A\setminus \{0\},</math> mamy
<math> \displaystyle \displaystyle\bigg\{\frac{1}{n}\bigg\}\subseteq A\setminus \{0\},</math> mamy


<center><math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{n}
<center>
<math> \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{n}
\ =\
\ =\
x_0.
x_0.
</math></center>
</math>
</center>


Dowolny punkt <math> \displaystyle x_0\in \mathbb{R}\setminus A</math> nie jest punktem skupienia
Dowolny punkt <math> \displaystyle x_0\in \mathbb{R}\setminus A</math> nie jest punktem skupienia
Linia 56: Linia 66:
Aby to pokazać rozważmy trzy przypadki.
Aby to pokazać rozważmy trzy przypadki.


[[Rysunek AM1.M08.C.R02 (nowy)]]
[[Rysunek AM1.M08.C.R03 (nowy)]]
[[Rysunek AM1.M08.C.R04 (nowy)]]


Gdy <math> \displaystyle x_0>1,</math> to dla <math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=x_0-1,</math> mamy <math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>
Gdy <math> \displaystyle x_0>1,</math> to dla <math> \displaystyle \displaystyle\varepsilon=x_0-1,</math> mamy <math> \displaystyle K(x_0,\varepsilon)\cap A=\emptyset.</math>

Wersja z 10:52, 26 sie 2006

8. Granica i ciągłość funkcji

Ćwiczenie 8.1.

Dla danego zbioru A, znaleźć jego punkty skupienia oraz punkty izolowane:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle A \ = \ \bigg\{\frac{1}{n}:\ n\in\mathbb{N}\bigg\}\cup\{0\}\subseteq\mathbb{R}. }
Wskazówka
Rozwiązanie

<flash>file=AM1_M08.C.R02.swf|width=375|height=70</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R02

Najpierw rozważmy punkty zbioru A. Dla dowolnego n, punkt x0=1n jest izolowany.

<flash>file=AM1_M08.C.R03.swf|width=375|height=70</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R03

<flash>file=AM1_M08.C.R04.swf|width=375|height=70</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M08.C.R04

Definiując bowiem ε=1n+11n, mamy

kn: 1k∉K(x0,ε).

Punkt x0=0A jest punktem skupienia A, gdyż dla ciągu {1n}A{0}, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{n} \ =\ x_0. }

Dowolny punkt x0A nie jest punktem skupienia zbioru A. Aby to pokazać rozważmy trzy przypadki.


Gdy x0>1, to dla ε=x01, mamy K(x0,ε)A=.

Gdy x0<0, to dla ε=x0, mamy K(x0,ε)A=.

Gdy x0(0,1), to

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \exists n_0\in\mathbb{N}:\ \frac{1}{n_0+1} \ <\ x_0 \ <\ \frac{1}{n_0}. }

Wówczas dla ε=min{1n0x0,x01n0+1}, mamy K(x0,ε)A=.

W każdym z powyższych trzech przypadków nie istnieje ciąg {xn}A taki, że xnx0. Zatem punkty x0∉A nie są punktami skupienia zbioru A.

Ćwiczenie 8.2.

Obliczyć granice funkcji w punkcie:
(1) limx0xcos1x

(2) limx1x22x+1x1

(3) limx1x2+2x+1x1

(4) limx0cos1xx

(5) limx0cosxx

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.3.

Obliczyć granice funkcji w punkcie:
(1) limx0log3(1+x2)x
(2) limx1+e11x; limx1e11x

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.4.

Zbadać ciągłość następujących funkcji:
(1) f(x)={sin1xdlax00dlax=0
(2) f(x)={xksin1xdlax00dlax=0 dla k1.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.5.

Zbadać ciągłość następującej funkcji:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{n^x-n^{-x}}{n^x+n^{-x}} \qquad\textrm{dla}\ x\in\mathbb{R}. }
Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 8.6.

Udowodnić, że dla dowolnych liczb rzeczywistych a1>a2>>an+1, funkcja

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle f(x) \ =\ \frac{1}{x-a_1} + \frac{1}{x-a_2} + \ldots + \frac{1}{x-a_{n+1}} }

ma co najmniej n pierwiastków rzeczywistych.

Wskazówka
Rozwiązanie