Test GR2: Różnice pomiędzy wersjami
Nie podano opisu zmian |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{|width=100% border="0" cellpadding="5" cellspacing="20" | |||
|- style="background-color:#abcdef;" | |||
| <span style="font-variant:small-caps">Dla zainteresowanych Twierdzenie 3.2.</span> | |||
|- | |||
| Niech <math>L\subset A^{*} </math> będzie dowolnym językiem. | |||
:1. Dla dowolnego języka <math>L\in \mathcal{REC}(A^{*}) </math> monoid przejść automatu minimalnego <math>\mathcal{A}_{L} </math> jest izomorficzny z monoidem syntaktycznym <math> M(L) </math> języka <math>L</math>, czyli | |||
<center><math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L). </math></center> | |||
:2. (tw. J.Myhill'a) Język <math>\; L \subset A^* \;</math> jest rozpoznawalny wtedy i tylko wtedy, gdy <math>\; M(L) \;</math> jest monoidem skończonym. | |||
|} | |||
{|width=100% border="0" cellpadding="5" cellspacing="20" | |||
|- style="background-color:#abcdef;" | |||
| <span style="font-variant:small-caps">Dowód</span> | |||
|- | |||
| Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że | |||
<center><math>P_{L}=Ker_{\tau | |||
_{\mathcal{A}_{L}}}, </math></center> | |||
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych <math>w,u\in A^{*} </math> | |||
<center><math>\tau _{\mathcal{A}_{L}}(w)([u]_{P^{r}_{L}})=f^{*}([u]_{P^{r}_{L}},w)=[uw]_{P^{r}_{L}}.</math></center> | |||
<center><math>\begin{array} {c} | |||
(u,w)\in Ker_{\tau _{\mathcal{A}_{L}}}\Leftrightarrow \forall v\in A^*\;\; | |||
\tau _{\mathcal{A}_{L}}(u)([v]_{P^{r}_{L}})=\tau _{\mathcal{A}_{L}}(w)([v]_{P^{r}_{L}})\Leftrightarrow | |||
[vu]_{P^{r}_{L}}=[vw]_{P^{r}_{L}}\Leftrightarrow\\ | |||
\Leftrightarrow \forall v,z \in A^*\;\;vuz\in L\Leftrightarrow vwz\in L \Leftrightarrow[u]_{P_{L}}=[w]_{P_{L}} | |||
\Leftrightarrow (u,v) \in P_L.\\ | |||
\end{array} </math></center> | |||
Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku | |||
ma postać: <br> | |||
'''RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf'''<br> | |||
czyli <math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L) </math>. <br> | |||
Dla dowodu punktu 2 załóżmy, że język <math>\; L \;</math> jest rozpoznawalny. | |||
Zatem | |||
<center><math>L = \bigcup_{w \in L} [w]_\rho ,</math></center> gdzie <math>\; \rho \;</math> jest kongruencją o skończonym indeksie. | |||
Z twierdzenia (patrz [[#twierdzenie_2_1|Twierdzenie 2.1.]]) wnioskujemy, że <math>\rho \subseteq P_L .</math> Oznacza to, że indeks relacji <math>\; P_L \;</math> jest niewiększy od indeksu <math>\; \rho, \;</math> a co za tym idzie, <math>\; M(L) = A^*/P_L \;</math> jest monoidem skończonym. | |||
Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm | |||
kanoniczny <center><math>k : A^* \longrightarrow A^*/P_L = M(L).</math></center> Pokażemy, że | |||
spełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz [[Języki, automaty i obliczenia/Wykład 3: Automat skończenie stanowy#twierdzenie_1_2|twierdzenie 1.2.]]). <math>M(L) | |||
\;</math> jest skończony, więc pozostaje do wykazania | |||
równość | |||
<center><math>\; L = k^{-1}(k(L)). \;</math></center> W tym celu wystarczy oczywiście udowodnić inkluzję | |||
<math>\; k^{-1}(k(L)) \subseteq L</math>. <br> | |||
<center><math>\begin{array} {c} | |||
v \in k^{-1}(k(L))\Rightarrow k(v) \in k(L)\Rightarrow\exists u \in L:k(v) = k(u) \in k(L)\Leftrightarrow\\ | |||
\Leftrightarrow \exists u \in L:[v]_{P_L} = [u]_{P_L}\Leftrightarrow\exists u \in L:v \in L\Leftrightarrow u\in L.\\ | |||
\end{array} | |||
</math></center> | |||
Czyli <math>v\in L</math> i <math>\; L = k^{-1}(k(L))</math>. | |||
i tutaj twierdzenie jsadhfouvnhter zsdkjrvnhr SFj v | |||
|} | |||
{{twierdzenie|3.2.|| | |||
Niech <math>L\subset A^{*} </math> będzie dowolnym językiem. | |||
:1. Dla dowolnego języka <math>L\in \mathcal{REC}(A^{*}) </math> monoid przejść automatu minimalnego <math>\mathcal{A}_{L} </math> jest izomorficzny z monoidem syntaktycznym <math> M(L) </math> języka <math>L</math>, czyli | |||
<center><math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L). </math></center> | |||
:2. (tw. J.Myhill'a) Język <math>\; L \subset A^* \;</math> jest rozpoznawalny wtedy i tylko wtedy, gdy <math>\; M(L) \;</math> jest monoidem skończonym. | |||
}} | |||
{{dowod||| | |||
Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że | |||
<center><math>P_{L}=Ker_{\tau | |||
_{\mathcal{A}_{L}}}, </math></center> | |||
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych <math>w,u\in A^{*} </math> | |||
<center><math>\tau _{\mathcal{A}_{L}}(w)([u]_{P^{r}_{L}})=f^{*}([u]_{P^{r}_{L}},w)=[uw]_{P^{r}_{L}}.</math></center> | |||
<center><math>\begin{array} {c} | |||
(u,w)\in Ker_{\tau _{\mathcal{A}_{L}}}\Leftrightarrow \forall v\in A^*\;\; | |||
\tau _{\mathcal{A}_{L}}(u)([v]_{P^{r}_{L}})=\tau _{\mathcal{A}_{L}}(w)([v]_{P^{r}_{L}})\Leftrightarrow | |||
[vu]_{P^{r}_{L}}=[vw]_{P^{r}_{L}}\Leftrightarrow\\ | |||
\Leftrightarrow \forall v,z \in A^*\;\;vuz\in L\Leftrightarrow vwz\in L \Leftrightarrow[u]_{P_{L}}=[w]_{P_{L}} | |||
\Leftrightarrow (u,v) \in P_L.\\ | |||
\end{array} </math></center> | |||
Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku | |||
ma postać: <br> | |||
'''RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf'''<br> | |||
czyli <math>M(\mathcal{A}_{L})\sim M(L) </math>. <br> | |||
Dla dowodu punktu 2 załóżmy, że język <math>\; L \;</math> jest rozpoznawalny. | |||
Zatem | |||
<center><math>L = \bigcup_{w \in L} [w]_\rho ,</math></center> gdzie <math>\; \rho \;</math> jest kongruencją o skończonym indeksie. | |||
Z twierdzenia (patrz [[#twierdzenie_2_1|Twierdzenie 2.1.]]) wnioskujemy, że <math>\rho \subseteq P_L .</math> Oznacza to, że indeks relacji <math>\; P_L \;</math> jest niewiększy od indeksu <math>\; \rho, \;</math> a co za tym idzie, <math>\; M(L) = A^*/P_L \;</math> jest monoidem skończonym. | |||
Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm | |||
kanoniczny <center><math>k : A^* \longrightarrow A^*/P_L = M(L).</math></center> Pokażemy, że | |||
spełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz [[Języki, automaty i obliczenia/Wykład 3: Automat skończenie stanowy#twierdzenie_1_2|twierdzenie 1.2.]]). <math>M(L) | |||
\;</math> jest skończony, więc pozostaje do wykazania | |||
równość | |||
<center><math>\; L = k^{-1}(k(L)). \;</math></center> W tym celu wystarczy oczywiście udowodnić inkluzję | |||
<math>\; k^{-1}(k(L)) \subseteq L</math>. <br> | |||
<center><math>\begin{array} {c} | |||
v \in k^{-1}(k(L))\Rightarrow k(v) \in k(L)\Rightarrow\exists u \in L:k(v) = k(u) \in k(L)\Leftrightarrow\\ | |||
\Leftrightarrow \exists u \in L:[v]_{P_L} = [u]_{P_L}\Leftrightarrow\exists u \in L:v \in L\Leftrightarrow u\in L.\\ | |||
\end{array} | |||
</math></center> | |||
Czyli <math>v\in L</math> i <math>\; L = k^{-1}(k(L))</math>. | |||
}} | |||
{| border="1" cellspacing="0" | {| border="1" cellspacing="0" | ||
! !! Złożoność czasowa !! Złożoność pamięciowa | ! !! Złożoność czasowa !! Złożoność pamięciowa |
Wersja z 14:31, 15 sie 2006
Dla zainteresowanych Twierdzenie 3.2. |
Niech będzie dowolnym językiem.
|
Dowód |
Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku
ma postać: RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf czyli . Z twierdzenia (patrz Twierdzenie 2.1.) wnioskujemy, że Oznacza to, że indeks relacji jest niewiększy od indeksu a co za tym idzie, jest monoidem skończonym. Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm kanonicznyspełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz twierdzenie 1.2.). jest skończony, więc pozostaje do wykazania równość . Czyli i . i tutaj twierdzenie jsadhfouvnhter zsdkjrvnhr SFj v |
Twierdzenie 3.2.
Niech będzie dowolnym językiem.
- 1. Dla dowolnego języka monoid przejść automatu minimalnego jest izomorficzny z monoidem syntaktycznym języka , czyli
- 2. (tw. J.Myhill'a) Język jest rozpoznawalny wtedy i tylko wtedy, gdy jest monoidem skończonym.
Dowód
Dla dowodu punktu 1 wykażemy, że
gdzie zgodnie z definicją dla dowolnych
Korzystamy teraz z twierdzenia o rozkładzie epimorfizmu, które w tym przypadku
ma postać:
RYSUNEK ja-lekcja4-w-rys1.pdf
czyli .
Dla dowodu punktu 2 załóżmy, że język jest rozpoznawalny.
Zatem
Z twierdzenia (patrz Twierdzenie 2.1.) wnioskujemy, że Oznacza to, że indeks relacji jest niewiększy od indeksu a co za tym idzie, jest monoidem skończonym.
Dla dowodu implikacji w stronę przeciwną rozważmy epimorfizm
kanonicznyspełnia on warunki z punktu 4. twierdzenia 1.2 (patrz twierdzenie 1.2.). jest skończony, więc pozostaje do wykazania równość
.
Czyli i .

Złożoność czasowa | Złożoność pamięciowa | |
---|---|---|
Maszyna dodająca | ||
Maszyna rozpoznająca |
0 | 1 | ... | ... | |
---|---|---|---|---|
Cell1 | Cell2 |
0 | 1 | ||
---|---|---|---|
0 | 1 | 1 | |
1 | 0 | 1 |
0 | 1 | |
1 | 0 |
0 | 1 | ||
---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | |
1 | 0 | 1 |
0 | 1 | ||
---|---|---|---|
0 | 0 | 1 | |
1 | 1 | 1 |
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{q}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p} \wedge \textnormal{q}} | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 1 |
0 | 1 | 0 | 1 | 1 | 0 | 1 |
1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 1 |
1 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 |
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{q}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{r}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle (\textnormal{p} \wedge \textnormal{q})} | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 |
0 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 |
0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 |
0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 |
1 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 |
1 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0 | 1 | 1 |
1 | 1 | 0 | 1 | 0 | 1 | 1 | 1 |
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 0 | 1 | 1 |
Numer funkcji |
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | 0 | 0 | ||
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | ||
2 | 0 | 0 | 1 | 0 | ||
3 | 0 | 0 | 1 | 1 | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p}} | |
4 | 0 | 1 | 0 | 0 | ||
5 | 0 | 1 | 0 | 1 | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{q}} | |
6 | 0 | 1 | 1 | 0 | ||
7 | 0 | 1 | 1 | 1 | ||
8 | 1 | 0 | 0 | 0 | ||
9 | 1 | 0 | 0 | 1 | ||
10 | 1 | 0 | 1 | 0 | ||
11 | 1 | 0 | 1 | 1 | ||
12 | 1 | 1 | 0 | 0 | ||
13 | 1 | 1 | 0 | 1 | ||
14 | 1 | 1 | 1 | 0 | ||
15 | 1 | 1 | 1 | 1 |
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{q}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{r}} | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 | 0 |
0 | 0 | 1 | 1 | 1 | 0 | 1 |
0 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 | 1 |
0 | 1 | 1 | 0 | 0 | 1 | 0 |
1 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 1 |
1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 | 0 |
1 | 1 | 0 | 1 | 0 | 0 | 0 |
1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 |
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{q}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{r}} | |
---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | 0 |
0 | 0 | 1 | 1 |
0 | 1 | 0 | 1 |
0 | 1 | 1 | 0 |
1 | 0 | 0 | 1 |
1 | 0 | 1 | 0 |
1 | 1 | 0 | 0 |
1 | 1 | 1 | 1 |
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{p}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{q}} | Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \textnormal{r}} | |
---|---|---|---|
0 | 0 | 0 | 1 |
0 | 0 | 1 | 1 |
0 | 1 | 0 | 1 |
0 | 1 | 1 | 1 |
1 | 0 | 0 | 1 |
1 | 0 | 1 | 1 |
1 | 1 | 0 | 0 |
1 | 1 | 1 | 1 |
0 | 1 | 2 | ||
---|---|---|---|---|
0 | 2 | 2 | 2 | |
1 | 0 | 2 | 2 | |
2 | 0 | 1 | 2 |

Zobacz biografię

Zobacz biografię
Zobacz Nagroda Turinga

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię

Zobacz biografię
Nagroda Goedla
Zobacz Nagroda Goedla]]
Nagroda Turinga
Zobacz Nagroda Turinga
Nagroda Knutha
Zobacz Nagroda Knutha
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle g(C)=\left\{\aligned C\cup \{f(C')\}\\C\endaligned \right}
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \displaystyle c\forall d\; c\in C \land d\in C \land c\sqsubseteq d\implies c\sqsubseteq' d, (C,\sqsubseteq) \preccurlyeq (C',\sqsubseteq') \iff C\subset C' \land \left\{\aligned \forall c \forall d\; &(c\in C\land d\in C) \implies (c\sqsubseteq d \iff c\sqsubseteq' d) \textrm{ oraz }\\ \forall c \forall d\; &(c\in C\land d\in C'\setminus C) \implies c\sqsubseteq' d \endaligned \right}