Biografia Thue, Axel
Axel Thue (1863-1922) – norweski matematyk.
Już podczas swoich wczesnych lat nauki w Oslo, Thue przejawiał wielkie zainteresowanie fizyką. W 1889 r. ukończył Uniwersytet w Oslo, a rok później wyjechał do Lipska, gdzie pracował naukowo pod okiem Mariusa Sophusa Lie’a. W jego pracach nie widać jednakże wpływu Lie’a, gdyż Thue był bardzo przywiązany do własnego toku rozumowania.
Thue spędził też pewien okres swojego życia w Berlinie, gdzie uczęszczał na wykłady Helmholtza, Fuchsa i Kronerckera. Po powrocie, uzyskał stypendium z matematyki, z którego korzystał w latach 1891-94. Po tym okresie dostał posadę na Politechnice w Trondheim, gdzie pracował w latach 1894-1903. W 1903 r. został nominowany na stanowisko profesora matematyki stosowanej na Uniwersytecie w Oslo, które to stanowisko pełnił aż do śmierci.
W 1909 r. Thue opublikował w czasopiśmie Crelle’a ważną pracę dotyczącą liczb algebraicznych, pokazującą na przykład, iż równanie y3 - 2x2 = 1 nie może być spełnione przez nieskończoną ilość par liczb całkowitych. Praca ta była dwukrotnie poszerzana – w 1920 r. przez Carla Ludwiga Siegela i w 1958 r. przez Klausa Rotha. Edmund Landau, w 1922 r., określił publikację Thuego jako „najważniejsze odkrycie w dziale elementarnej teorii liczb”.
Thue napisał również 35 innych prac dotyczących teorii liczb, skupiających się głównie na równaniach diofantycznych. W pracy z 1910 r., omówił tzw. „problem słowa”, dotyczący skończenie reprezentowalnych półgrup. Thue twierdził, że im problem jest dalszy od zastosowania praktycznego, tym jest ważniejszy. W 1914 r. Thue zdefiniował wspomniany „problem słowa” (znany również pod nazwą „problemu Thuego”), związany blisko z problemem stopu. Znany jest również z prac z zakresu kombinatoryki.
Opracowanie: zespół wsparcia multimedialnego
