Analiza matematyczna 1/Wykład 4: Ciągi liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
m Zastępowanie tekstu – „\displaystyle” na „”
 
(Nie pokazano 6 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 10: Linia 10:
niewłaściwe.
niewłaściwe.
Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów,
Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów,
twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w <math>\mathbb{R},</math>
twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w <math>\mathbb{R}</math>,
twierdzenie o trzech ciągach,
twierdzenie o trzech ciągach,
twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym,
twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym,
Linia 21: Linia 21:
(to znaczy w zbiorze liczbowym <math>\mathbb{R}</math> traktowanym jako
(to znaczy w zbiorze liczbowym <math>\mathbb{R}</math> traktowanym jako
przestrzeń metryczna z metryką euklidesową).
przestrzeń metryczna z metryką euklidesową).
Piszemy krótko <math>\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}.</math>
Piszemy krótko <math>\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}</math>.
}}
}}


Linia 34: Linia 34:
'''''malejący''''',
'''''malejący''''',
jeśli
jeśli
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\ge a_{n+1}.</math><br>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n \ge a_{n+1}</math><br>




Linia 41: Linia 41:
'''''silnie malejący''''',
'''''silnie malejący''''',
jeśli
jeśli
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n>   a_{n+1}.</math><br>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n > a_{n+1}</math>.<br>


'''(3)''' Mówimy, że ciąg
'''(3)''' Mówimy, że ciąg
Linia 47: Linia 47:
'''''rosnący''''',
'''''rosnący''''',
jeśli
jeśli
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le a_{n+1}.</math>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n \le a_{n+1}</math>.


'''(4)''' Mówimy, że ciąg
'''(4)''' Mówimy, że ciąg
Linia 53: Linia 53:
'''''silnie rosnący''''',
'''''silnie rosnący''''',
jeśli
jeśli
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n< a_{n+1}.</math>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n < a_{n+1}</math>


'''(5)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(5)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
Linia 104: Linia 104:
'''''ograniczony''''',
'''''ograniczony''''',
jeśli
jeśli
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: |a_n|\le M.</math><br>
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: |a_n|\le M</math><br>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(2)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''ograniczony z dołu''''',
'''''ograniczony z dołu''''',
jeśli
jeśli
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\ge M.</math><br>
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\ge M</math><br>
'''(3)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(3)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''ograniczony z góry''''',
'''''ograniczony z góry''''',
jeśli
jeśli
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\le M.</math><br>
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\le M</math><br>
}}
}}


Linia 137: Linia 137:
'''(1)''' Mówimy, że liczba <math>g</math> jest
'''(1)''' Mówimy, że liczba <math>g</math> jest
'''''granicą''''' ciągu
'''''granicą''''' ciągu
<math>\{x_n\}\subseteq\mathbb{R},</math> jeśli
<math>\{x_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>, jeśli
<center>
<center>
<math>
<math>
Linia 161: Linia 161:


\exists g\in \mathbb{R}:
\exists g\in \mathbb{R}:
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g.
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}</span>
Linia 174: Linia 173:
'''(1)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
'''(1)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
ma '''''granicę niewłaściwą'''''
ma '''''granicę niewłaściwą'''''
<math>+\infty,</math>
<math>+\infty</math>,
jeśli
jeśli


<center>
<center>
<math>
<math>\forall M\in\mathbb{R}
\forall M\in\mathbb{R}
\exists N\in\mathbb{N}
\exists N\in\mathbb{N}
\forall n\ge N:
\forall n\ge N:
a_n\ge M.
a_n\ge M</math>
</math>
</center>
</center>


Linia 190: Linia 187:
<math>+\infty</math>
<math>+\infty</math>
i piszemy
i piszemy
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math>.<br>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
ma
ma
'''''granicę niewłaściwą'''''
'''''granicę niewłaściwą'''''
<math>-\infty,</math>
<math>-\infty</math>,
jeśli
jeśli


Linia 202: Linia 199:
\exists N\in\mathbb{N}
\exists N\in\mathbb{N}
\forall n\ge N:
\forall n\ge N:
a_n\le M.
a_n\le M</math></center>
</math></center>


Mówimy wówczas, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
Mówimy wówczas, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
Linia 209: Linia 205:
<math>-\infty</math>
<math>-\infty</math>
i piszemy
i piszemy
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=-\infty.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=-\infty</math>.
}}
}}


Linia 235: Linia 231:
O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest '''''zbieżny'''''.
O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest '''''zbieżny'''''.
O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest
O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest
'''''rozbieżny''''' do <math>+\infty</math> lub <math>-\infty.</math>
'''''rozbieżny''''' do <math>+\infty</math> lub <math>-\infty</math>.
O ciągu który nie ma granicy
O ciągu który nie ma granicy
właściwej mówimy, że jest
właściwej mówimy, że jest
Linia 245: Linia 241:
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math> oraz <math>\{b_n\}</math> jest ograniczony,
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math> oraz <math>\{b_n\}</math> jest ograniczony,
to
to
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0</math>.
}}</span>
}}</span>


Linia 255: Linia 251:
<center><math>
<center><math>


\forall n\in \mathbb{N}: |b_n|\le M.
\forall n\in \mathbb{N}: |b_n|\le M</math></center>
</math></center>


Ustalmy <math>\varepsilon>0.</math>
Ustalmy <math>\varepsilon>0</math>.
Ponieważ <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0,</math> więc
Ponieważ <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math>, więc


<center><math>
<center><math>


\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
|a_n|\le\frac{\varepsilon}{M}.
|a_n|\le\frac{\varepsilon}{M}</math></center>
</math></center>


Zatem dla <math>n\ge N</math> mamy
Zatem dla <math>n\ge N</math> mamy
Linia 272: Linia 266:
\frac{\varepsilon}{M}\cdot M
\frac{\varepsilon}{M}\cdot M
=
=
\varepsilon.
\varepsilon</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> było dowolne, więc pokazaliśmy, że
Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> było dowolne, więc pokazaliśmy, że
Linia 280: Linia 273:


\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}:
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}:
|a_nb_n|\le\varepsilon,
|a_nb_n|\le\varepsilon</math>,</center>
</math></center>


czyli udowodniliśmy, że
czyli udowodniliśmy, że
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0</math>.
}}</span>
}}</span>


Linia 304: Linia 296:
|\sin n|
|\sin n|
\le
\le
1.
1</math></center>
</math></center>


Zatem z [[AM1 Wykład 4#twierdzenie_4_7|twierdzenia 4.7.]]
Zatem z [[AM1 Wykład 4#twierdzenie_4_7|twierdzenia 4.7.]]
Linia 319: Linia 310:
Jeśli
Jeśli
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz <math>c\in\mathbb{R},</math>
są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz <math>c\in\mathbb{R}</math>,
to<br>
to<br>
'''(1)'''
'''(1)'''
Linia 346: Linia 337:
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n =0\quad
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n =0\quad
\Longleftrightarrow\quad
\Longleftrightarrow\quad
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0.</math>
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0</math>.
}}</span>
}}</span>


Linia 352: Linia 343:


'''(Ad 1)'''
'''(Ad 1)'''
Niech <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a</math> oraz <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b.</math>
Niech <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a</math> oraz <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b</math>.
Pokażemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n+b_n)=a+b.</math><br>
Pokażemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n+b_n)=a+b</math>.<br>
W tym celu ustalmy <math>\varepsilon>0.</math>
W tym celu ustalmy <math>\varepsilon>0</math>.
Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów
Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów
<math>\{a_n\}</math> i <math>\{b_n\}</math> wiemy, że
<math>\{a_n\}</math> i <math>\{b_n\}</math> wiemy, że
Linia 367: Linia 358:
<center><math>
<center><math>


\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{\varepsilon}{2}.
\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{\varepsilon}{2}</math></center>
</math></center>


Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}</math>.
Wówczas dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy:
Wówczas dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy:


Linia 378: Linia 368:
\frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2}
\frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2}
=
=
\varepsilon.
\varepsilon</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że
Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że
Linia 388: Linia 377:
\big|(a_n+b_n)-(a+b)\big|
\big|(a_n+b_n)-(a+b)\big|
<
<
\varepsilon,
\varepsilon</math>,</center>
</math></center>


czyli
czyli
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}(a_n+b_n)=a+b.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}(a_n+b_n)=a+b</math>.<br>
Analogicznie pokazuje się, że
Analogicznie pokazuje się, że
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n-b_n)=a-b.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n-b_n)=a-b</math>.<br>
'''(Ad (3)-(4), (6)-(7))''' Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia
'''(Ad (3)-(4), (6)-(7))''' Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia
(patrz [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_5|ćwiczenie 4.5.]] i [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_6|ćwiczenie 4.6.]]).<br>
(patrz [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_5|ćwiczenie 4.5.]] i [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_6|ćwiczenie 4.6.]]).<br>
Linia 405: Linia 393:
Obliczyć granice ciągów:<br>
Obliczyć granice ciągów:<br>
'''(1)''' <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>;<br>
'''(1)''' <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>;<br>
'''(2)''' <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}.</math>
'''(2)''' <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}</math>.
}}
}}


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Niech <math>a_n=(-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}.</math>
Niech <math>a_n=(-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>.
Policzmy najpierw granice modułów:
Policzmy najpierw granice modułów:


Linia 435: Linia 423:
granicy <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}</math>
granicy <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}</math>
(patrz [[AM1 Wykład 3#przyklad_3_21|przykład 3.21.]]).
(patrz [[AM1 Wykład 3#przyklad_3_21|przykład 3.21.]]).
Ponieważ otrzymaliśmy <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0,</math>
Ponieważ otrzymaliśmy <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0</math>,
więc korzystając z [[#twierdzenie_4_9|twierdzenie 4.9.]] (7)
więc korzystając z [[#twierdzenie_4_9|twierdzenie 4.9.]] (7)
wnioskujemy, że także <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0.</math><br>
wnioskujemy, że także <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math>.<br>
<br>
<br>
'''(Ad (2))'''
'''(Ad (2))'''
Linia 467: Linia 455:
2^0
2^0
=
=
1.
1</math></center>
</math></center>
</div></div>
</div></div>


Linia 477: Linia 464:
(przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę <math>g</math>
(przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę <math>g</math>
(właściwą lub niewłaściwą),
(właściwą lub niewłaściwą),
to ciąg <math>\{b_n\}</math> ma tę samą granicę <math>g.</math>
to ciąg <math>\{b_n\}</math> ma tę samą granicę <math>g</math>.


<span id="twierdzenie_4_11">{{twierdzenie|4.11. [O trzech ciągach]||
<span id="twierdzenie_4_11">{{twierdzenie|4.11. [O trzech ciągach]||
Linia 487: Linia 474:
\quad\text{oraz}\quad</math><br>
\quad\text{oraz}\quad</math><br>
<math>
<math>
\exists N\in \mathbb{N}\ \forall n\ge N: a_n\le b_n\le c_n,
\exists N\in \mathbb{N}\ \forall n\ge N: a_n\le b_n\le c_n</math>,</center>
</math></center>
to
to
<center>
<center>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g</math>.
</center>
</center>
}}</span>
}}</span>
Linia 500: Linia 486:
Załóżmy, że
Załóżmy, że
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g</math> oraz
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g</math> oraz
<math>\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N: a_n\le b_n\le c_n.</math>
<math>\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N: a_n\le b_n\le c_n</math>.


Należy pokazać, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
Należy pokazać, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g</math>.
W tym celu ustalmy dowolne <math>\varepsilon>0.</math>
W tym celu ustalmy dowolne <math>\varepsilon>0</math>.
Z definicji granicy ciągu mamy
Z definicji granicy ciągu mamy


Linia 515: Linia 501:
</center>
</center>


Niech <math>N_3=\max\{N,N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N_3=\max\{N,N_1,N_2\}</math>.
Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że
Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że
<center>
<center>
Linia 523: Linia 509:
g-\varepsilon< a_n
g-\varepsilon< a_n
\le b_n\le
\le b_n\le
c_n< g+\varepsilon,
c_n< g+\varepsilon</math>,</center>
</math></center>
zatem
zatem
<center>
<center>
Linia 530: Linia 515:


\forall n\ge N_3:
\forall n\ge N_3:
|b_n-g|<\varepsilon,
|b_n-g|<\varepsilon</math>,</center>
</math></center>


co dowodzi, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
co dowodzi, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g</math>.
}}
}}


Linia 539: Linia 523:


Obliczyć granicę ciągu
Obliczyć granicę ciągu
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} [2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} [2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}</math>.


Niech
Niech
<math>x_n=[2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>x_n=[2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}</math>.


Zauważmy, że <math>x_n=y_n b_n,</math>
Zauważmy, że <math>x_n=y_n b_n</math>,
gdzie <math>y_n =2+(-1)^n</math> oraz
gdzie <math>y_n =2+(-1)^n</math> oraz
<math>b_n=\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>b_n=\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}</math>.
W celu obliczenia <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n</math>
W celu obliczenia <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n</math>
zauważmy, że
zauważmy, że
Linia 578: Linia 562:


i podobnie
i podobnie
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{5}{4}\frac{1}{n^2}=0.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{5}{4}\frac{1}{n^2}=0</math>.


Teraz, korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (patrz [[#twierdzenie_4_11|twierdzenie 4.11]]) dostajemy, że  <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=0.</math>
Teraz, korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (patrz [[#twierdzenie_4_11|twierdzenie 4.11]]) dostajemy, że  <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=0</math>.


Odnośnie ciągu <math>\{y_n\}</math> zauważmy, że
Odnośnie ciągu <math>\{y_n\}</math> zauważmy, że
Linia 591: Linia 575:
y_n
y_n
\le
\le
3,
3</math>,</center>
</math></center>


a zatem ciąg <math>\{y_n\}</math> jest ograniczony.
a zatem ciąg <math>\{y_n\}</math> jest ograniczony.


W końcu, korzystając z twierdzenia o iloczynie ciągu zbieżnego do zera i ograniczonego (patrz [[#twierdzenie_4_7|twierdzenie 4.7.]]) dostajemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=0.</math>}}
W końcu, korzystając z twierdzenia o iloczynie ciągu zbieżnego do zera i ograniczonego (patrz [[#twierdzenie_4_7|twierdzenie 4.7.]]) dostajemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=0</math>.}}


Kolejne twierdzenie mówi, w jaki sposób nierówności między
Kolejne twierdzenie mówi, w jaki sposób nierówności między
Linia 615: Linia 598:
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}</math> oraz
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}</math> oraz
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}},</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>,
to
to
prawdziwe są implikacje:<br><br>
prawdziwe są implikacje:<br><br>
Linia 630: Linia 613:
<math>\bigg[a<b\bigg]\ \Longrightarrow \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
<math>\bigg[a<b\bigg]\ \Longrightarrow \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
a_n<
a_n<
b_n\bigg].</math>
b_n\bigg]</math>.
}}</span>
}}</span>


Linia 636: Linia 619:
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Zakładamy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math> oraz
Zakładamy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math> oraz
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n.</math><br>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n</math>.<br>
Ustalmy dowolne <math>M>0.</math>
Ustalmy dowolne <math>M>0</math>.
Ponieważ <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty,</math> więc
Ponieważ <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math>, więc


<center><math>
<center><math>


\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
a_n\ge M.
a_n\ge M</math></center>
</math></center>


Zatem dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy
Zatem dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy
Linia 654: Linia 636:
a_n
a_n
\ge
\ge
M.
M</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>M>0</math> było dowolne, więc
Ponieważ <math>M>0</math> było dowolne, więc
Linia 665: Linia 646:
\exists N\in\mathbb{N}
\exists N\in\mathbb{N}
\forall n\ge N:
\forall n\ge N:
b_n\ge M,
b_n\ge M</math>,</center>
</math></center>


a to oznacza, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=+\infty.</math><br>
a to oznacza, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=+\infty</math>.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód analogiczny do dowodu '''(1)'''.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód analogiczny do dowodu '''(1)'''.<br>
'''(Ad (3))'''
'''(Ad (3))'''
Niech <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}},\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>
Niech <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}},\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>
oraz <math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n.</math><br>
oraz <math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n</math>.<br>
"Przypadek <math>1^o.</math>" Niech <math>a,b\in\mathbb{R}.</math>
"Przypadek <math>1^o</math>." Niech <math>a,b\in\mathbb{R}</math>.


Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że
Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że
<math>a>b.</math>
<math>a>b</math>.
Ustalmy
Ustalmy
<math>\varepsilon=\frac{a-b}{2}>0.</math>
<math>\varepsilon=\frac{a-b}{2}>0</math>.
Z definicji granicy ciągu mamy
Z definicji granicy ciągu mamy


Linia 699: Linia 679:
\end{align}</math></center>
\end{align}</math></center>


Niech <math>k=\max \{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>k=\max \{N_1,N_2\}</math>.
Wówczas dla wyrazów <math>a_k</math> i <math>b_k</math> mamy
Wówczas dla wyrazów <math>a_k</math> i <math>b_k</math> mamy


Linia 708: Linia 688:
\frac{a+b}{2}
\frac{a+b}{2}
>
>
b_k,
b_k</math>,</center>
</math></center>


co jest sprzeczne z założeniem.
co jest sprzeczne z założeniem.
Zatem pokazaliśmy, że <math>a\le b.</math><br>
Zatem pokazaliśmy, że <math>a\le b</math>.<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>2^o.</math>"
"Przypadek <math>2^o</math>."
<math>a=+\infty</math> lub <math>b=-\infty.</math>
<math>a=+\infty</math> lub <math>b=-\infty</math>.
Wówczas teza wynika z (1) lub (2).<br>
Wówczas teza wynika z (1) lub (2).<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>3^o.</math>"
"Przypadek <math>3^o</math>."
<math>a=-\infty</math> lub <math>b=+\infty.</math>
<math>a=-\infty</math> lub <math>b=+\infty</math>.
Wówczas zawsze zachodzi nierówność <math>a\le b.</math><br>
Wówczas zawsze zachodzi nierówność <math>a\le b</math>.<br>
<br>
<br>
'''(Ad (4))'''
'''(Ad (4))'''
"Przypadek <math>1^o.</math>"
"Przypadek <math>1^o</math>."
Niech <math>a,b\in\mathbb{R}.</math>
Niech <math>a,b\in\mathbb{R}</math>.
Ustalmy <math>\varepsilon=\frac{b-a}{2}.</math>
Ustalmy <math>\varepsilon=\frac{b-a}{2}</math>.
Ponieważ <math>b>a</math>, więc <math>\varepsilon>0</math>.
Ponieważ <math>b>a</math>, więc <math>\varepsilon>0</math>.
Z definicji granicy ciągu mamy
Z definicji granicy ciągu mamy
Linia 737: Linia 716:
\end{align}</math></center>
\end{align}</math></center>


Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}</math>.
W szczególności mamy
W szczególności mamy


Linia 746: Linia 725:
\frac{a+b}{2}
\frac{a+b}{2}
<
<
b_n,
b_n</math>,</center>
</math></center>


co należało pokazać.<br>
co należało pokazać.<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>2^o.</math>"
"Przypadek <math>2^o</math>."
<math>a=-\infty.</math>
<math>a=-\infty</math>.
Niech <math>\varepsilon=1</math> i <math>M=b-1.</math>
Niech <math>\varepsilon=1</math> i <math>M=b-1</math>.
Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej mamy
Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej mamy


Linia 764: Linia 742:
\end{align}</math></center>
\end{align}</math></center>


Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}</math>.
W szczególności mamy
W szczególności mamy


Linia 773: Linia 751:
b-1
b-1
<
<
b_n,
b_n</math>,</center>
</math></center>


co należało pokazać.<br>
co należało pokazać.<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>3^o.</math>"
"Przypadek <math>3^o</math>."
<math>b=+\infty.</math>
<math>b=+\infty</math>.
Dowód jest analogiczny jak w przypadku <math>2^o.</math>
Dowód jest analogiczny jak w przypadku <math>2^o</math>.
}}
}}


Linia 813: Linia 790:
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
=
=
\inf\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}.
\inf\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}</span>
Linia 829: Linia 805:
</math></center>
</math></center>


(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem <math>\mathbb{R}</math> lub wynosi <math>+\infty,</math>
(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem <math>\mathbb{R}</math> lub wynosi <math>+\infty</math>,
gdyż zbiór jest niepusty).
gdyż zbiór jest niepusty).
Pokażemy, że <math>g</math> jest granicą ciągu <math>\{a_n\}.</math><br>
Pokażemy, że <math>g</math> jest granicą ciągu <math>\{a_n\}</math>.<br>
Rozważmy dwa przypadki:<br>
Rozważmy dwa przypadki:<br>
Przypadek <math>1^o.</math>
Przypadek <math>1^o</math>.
Niech <math>g\in\mathbb{R}.</math>
Niech <math>g\in\mathbb{R}</math>.
Ustalmy dowolne <math>\varepsilon>0.</math>
Ustalmy dowolne <math>\varepsilon>0</math>.
Z własności supremum mamy, że
Z własności supremum mamy, że


Linia 852: Linia 828:
<center><math>
<center><math>


\forall n\ge N: g-\varepsilon<a_N\le a_n\le g.
\forall n\ge N: g-\varepsilon<a_N\le a_n\le g</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> był dowolnie wybrany,
Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> był dowolnie wybrany,
Linia 861: Linia 836:


\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
|a_n-g|< \varepsilon.
|a_n-g|< \varepsilon</math></center>
</math></center>


zatem pokazaliśmy, że
zatem pokazaliśmy, że
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g</math>.<br>
Przypadek <math>2^o.</math>
Przypadek <math>2^o</math>.
Niech <math>g=+\infty.</math>
Niech <math>g=+\infty</math>.
Ustalmy <math>M\in\mathbb{R}.</math>
Ustalmy <math>M\in\mathbb{R}</math>.
Z definicji supremum mamy, że
Z definicji supremum mamy, że


Linia 882: Linia 856:
<center><math>
<center><math>


\forall n\ge N: M<a_N\le a_n.
\forall n\ge N: M<a_N\le a_n</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>M\in\mathbb{R}</math> było dowolnie wybrane,
Ponieważ <math>M\in\mathbb{R}</math> było dowolnie wybrane,
Linia 891: Linia 864:


\forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
\forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
M< a_n.
M< a_n</math></center>
</math></center>


Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że
Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g</math>.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód jest analogiczny jak dla (1).
'''(Ad (2))''' Dowód jest analogiczny jak dla (1).
}}
}}
Linia 925: Linia 897:
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
=
=
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}.
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}</math><br><br></center>
</math><br><br></center>


Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc
Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc
Linia 935: Linia 906:
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}
<
<
+\infty,
+\infty</math>,<br><br></center>
</math><br><br></center>


zatem granica jest właściwa, czyli
zatem granica jest właściwa, czyli
Linia 978: Linia 948:
\forall m\in\mathbb{N}
\forall m\in\mathbb{N}
\ \big[m>n\Longrightarrow a_m>a_n\big]
\ \big[m>n\Longrightarrow a_m>a_n\big]
\bigg\}.
\bigg\}</math>
</math>
</center>
</center>


Linia 986: Linia 955:
<math>\# Z=\infty</math> (to znaczy zbiór <math>Z</math> jest nieskończony), to
<math>\# Z=\infty</math> (to znaczy zbiór <math>Z</math> jest nieskończony), to
możemy z ciągu <math>\{a_n\}</math> wybrać podciąg rosnący
możemy z ciągu <math>\{a_n\}</math> wybrać podciąg rosnący
(wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu <math>\{a_n\},</math>
(wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu <math>\{a_n\}</math>,
których indeksy należą do zbioru <math>Z</math>).<br>
których indeksy należą do zbioru <math>Z</math>).<br>
Jeśli
Jeśli
Linia 992: Linia 961:
możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób.
możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób.
Niech <math>n_1\in\mathbb{N}</math> będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze
Niech <math>n_1\in\mathbb{N}</math> będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze
zbioru <math>Z.</math> Ponieważ <math>n_1\not\in Z,</math>
zbioru <math>Z</math>. Ponieważ <math>n_1\not\in Z</math>,
więc
więc


Linia 998: Linia 967:


\exists n_2>n_1:
\exists n_2>n_1:
a_{n_2}\le a_{n_1}.
a_{n_2}\le a_{n_1}</math>
</math>


Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie
Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie
w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy
w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy
<math>n_1<\ldots <n_k,</math> to z definicji zbioru <math>Z</math> i faktu, że
<math>n_1<\ldots <n_k</math>, to z definicji zbioru <math>Z</math> i faktu, że
<math>n_k\not\in Z</math> wynika, że
<math>n_k\not\in Z</math> wynika, że


Linia 1009: Linia 977:


\exists n_{k+1}>n_k:
\exists n_{k+1}>n_k:
a_{n_{k+1}}\le a_{n_k}.
a_{n_{k+1}}\le a_{n_k}</math>
</math>


Skonstruowany w ten sposób podciąg
Skonstruowany w ten sposób podciąg
Linia 1021: Linia 988:
Niech <math>\{a_n\}\in\mathbb{R}</math> będzie ciągiem ograniczonym.
Niech <math>\{a_n\}\in\mathbb{R}</math> będzie ciągiem ograniczonym.
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wynika, że możemy z niego wybrać
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wynika, że możemy z niego wybrać
podciąg monotoniczny <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}.</math>
podciąg monotoniczny <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math>.
Oczywiście podciąg <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest także ograniczony,
Oczywiście podciąg <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest także ograniczony,
zatem z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] (3) wynika, że
zatem z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] (3) wynika, że

Aktualna wersja na dzień 14:49, 25 lip 2024

Ciągi liczbowe

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R01.swf|width=375|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg liczbowy

W tym wykładzie zajmujemy się ciągami w zbiorze liczb rzeczywistych. Definiujemy ciąg monotoniczny, ciąg ograniczony, granice niewłaściwe. Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów, twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w , twierdzenie o trzech ciągach, twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym, twierdzenie Bolzano-Weierstrassa.

Definicja 4.1. [ciąg liczbowy]

Przez ciągi liczbowe będziemy rozumieli ciągi o wartościach w (to znaczy w zbiorze liczbowym traktowanym jako przestrzeń metryczna z metryką euklidesową). Piszemy krótko {xn}.

Ponieważ w zbiorze liczbowym mamy liniowy porządek, więc można porównywać ze sobą elementy ciągu. Pozwala to na wprowadzenie pojęcia monotoniczności ciągu.

Definicja 4.2.

(1) Mówimy, że ciąg {an} jest malejący, jeśli n:anan+1


(2) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie malejący, jeśli n:an>an+1.

(3) Mówimy, że ciąg {an} jest rosnący, jeśli n:anan+1.

(4) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie rosnący, jeśli n:an<an+1

(5) Mówimy, że ciąg {an} jest monotoniczny, jeśli jest on malejący lub rosnący.
(6) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie monotoniczny, jeśli jest on silnie malejący lub silnie rosnący.

<flash>file=AM1.M04.W.R02.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg malejący

<flash>file=AM1.M04.W.R03.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg silnie malejący

<flash>file=AM1.M04.W.R04.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg rosnący

<flash>file=AM1.M04.W.R05.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg silnie rosnący

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R06.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg zbieżny do granicy g

W przypadku ciągów liczbowych można mówić nie tylko o ograniczoności ciągu (jak to ma miejsce w dowolnej przestrzeni metrycznej), ale także o ograniczeniu ciągu od dołu i od góry (ponownie jest to konsekwencja faktu, że zbiór liczbowy jest liniowo uporządkowany). Mamy zatem następujące definicje.

Definicja 4.3.

(1) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony, jeśli M n:|an|M
(2) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony z dołu, jeśli M n:anM
(3) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony z góry, jeśli M n:anM

Natychmiastową konsekwencją powyższych definicji jest następujący związek między ograniczonością a ograniczonością z góry i z dołu.

Stwierdzenie 4.4. [O ciągu ograniczonym w ]

Jeśli {an} jest ciągiem to {an} jest ograniczony wtedy i tylko wtedy, gdy {an} jest ograniczony z dołu i z góry.

Pojęcie granicy ciągu pozostaje takie samo jak dla ciągów w dowolnych przestrzeniach metrycznych. Powtórzmy je tutaj dla wygody, przyjmując, że w mamy metrykę euklidesową.

Definicja 4.5.

(1) Mówimy, że liczba g jest granicą ciągu {xn}, jeśli

ε>0 N nN:|xng|<ε

i piszemy

limn+xn=glubxnglubxnn+glubxng

(2) Mówimy, że ciąg {xn} jest zbieżny, jeśli

g:limn+xn=g

W przypadku ciągów liczbowych wprowadza się także pojęcie granicy niewłaściwej (o której nie ma sensu mówić w dowolnej przestrzeni metrycznej).

Definicja 4.6. [Uzupelnij]

(1) Mówimy, że ciąg liczbowy {an} ma granicę niewłaściwą +, jeśli

MNnN:anM

Mówimy wówczas, że ciąg {an} jest rozbieżny do + i piszemy limn+an=+.
(2) Mówimy, że ciąg liczbowy {an} ma granicę niewłaściwą , jeśli

MNnN:anM

Mówimy wówczas, że ciąg {an} jest rozbieżny do i piszemy limn+an=.

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R07.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg rozbieżny do +

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R08.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg rozbieżny do

Zwróćmy uwagę na to, że granica niewłaściwa nie jest granicą (w sensie definicji 4.5.), gdyż nie jest to element (nie jest to liczba rzeczywista). Należy tu również zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję w terminologii.

Mówiąc o granicy, czasem będziemy dodawać "granica właściwa" lub "granica skończona", aby wyraźnie zaznaczyć, że nie mówimy o granicy niewłaściwej. O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest zbieżny. O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest rozbieżny do + lub . O ciągu który nie ma granicy właściwej mówimy, że jest rozbieżny.

Twierdzenie 4.7. [O granicy iloczynu ciągów ograniczonego i zbieżnego do zera]

Jeśli {an},{bn} są ciągami takimi, że limn+an=0 oraz {bn} jest ograniczony, to limn+anbn=0.

Dowód 4.7.

Niech M>0 będzie stałą ograniczającą ciąg {bn} (która istnieje z założenia), to znaczy

n:|bn|M

Ustalmy ε>0. Ponieważ limn+an=0, więc

N nN:|an|εM

Zatem dla nN mamy

|anbn|εMM=ε

Ponieważ ε>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

ε>0 N:|anbn|ε,

czyli udowodniliśmy, że limn+anbn=0.

Przykład 4.8.

Obliczyć granicę limn+sinnn.

Rozwiązanie

Dla ciągów liczbowych możliwe jest wykonywanie działań na elementach tych ciągów oraz na ich granicach. Poniższe twierdzenie podaje związki, jakie zachodzą między tymi działaniami.

Twierdzenie 4.9. [O "arytmetyce" granic ciągów]

Jeśli {an},{bn} są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz c, to
(1) limn+(an±bn)=limn+an±limn+bn;
(2) limn+(can)=climn+an;
(3) limn+(anbn)=(limn+an)(limn+bn);
(4) limn+anbn=limn+anlimn+bn (o ile bn0 dla n oraz limn+bn0);
(5) limn+anbn=(limn+an)limn+bn (o ile działania po obu stronach są wykonalne);
(6) limn+an=alimn+|an|=|a|;
(7) limn+an=0limn+|an|=0.

Dowód 4.9.

(Ad 1) Niech limn+an=a oraz limn+bn=b. Pokażemy, że limn+(an+bn)=a+b.
W tym celu ustalmy ε>0. Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów {an} i {bn} wiemy, że

N1 nN1: |ana|<ε2

oraz

N2 nN2: |bnb|<ε2

Niech N=max{N1,N2}. Wówczas dla dowolnego nN mamy:

|(an+bn)(a+b)||ana|+|bnb|<ε2+ε2=ε

Ponieważ ε>0 było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że

ε>0 N:|(an+bn)(a+b)|<ε,

czyli limn+(an+bn)=a+b.
Analogicznie pokazuje się, że limn+(anbn)=ab.
(Ad (3)-(4), (6)-(7)) Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia (patrz ćwiczenie 4.5. i ćwiczenie 4.6.).
(Ad (2)) Wynika to od razu z punktu (3) (dlaczego?).
(Ad (5)) Pozostawiamy to bez dowodu.

Przykład 4.10.

Obliczyć granice ciągów:
(1) limn+(1)n2n+13n2;
(2) limn+(2+1n)12n.

Rozwiązanie
Plik:AM1.M04.W.R09.svg
Ilustracja do twierdzenia o trzech ciągach

Poniższe twierdzenie mówi, że jeśli wyrazy pewnego ciągu {bn} leżą pomiędzy wyrazami dwóch innych ciągów {an} i {bn} (przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę g (właściwą lub niewłaściwą), to ciąg {bn} ma tę samą granicę g.

Twierdzenie 4.11. [O trzech ciągach]

Jeśli {an},{bn},{cn} są ciągami takimi, że

limn+an=limn+cn=goraz
N nN:anbncn,

to

limn+bn=g.

Dowód 4.11.

Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy g. Załóżmy, że limn+an=limn+cn=g oraz N nN:anbncn.

Należy pokazać, że limn+bn=g. W tym celu ustalmy dowolne ε>0. Z definicji granicy ciągu mamy

N1 nN:|ang|<ε,czyligε<an<g+ε,N2 nN:|cng|<ε,czyligε<cn<g+ε.

Niech N3=max{N,N1,N2}. Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że

nN3:gε<anbncn<g+ε,

zatem

nN3:|bng|<ε,

co dowodzi, że limn+bn=g.

Przykład 4.12.

Obliczyć granicę ciągu limn+[2+(1)n]3n2+2n4n4+3n+1.

Niech xn=[2+(1)n]3n2+2n4n4+3n+1.

Zauważmy, że xn=ynbn, gdzie yn=2+(1)n oraz bn=3n2+2n4n4+3n+1. W celu obliczenia limn+bn zauważmy, że

3n24n4+3n4+n43n2+2n4n4+3n+13n2+2n24n4
3n28n43n2+2n4n4+3n+15n24n4
381n23n2+2n4n4+3n+1541n2

granica ciągu 381n2 oraz 541n2 wynosi zero. Zbieżności te wynikają z twierdzenia o granicy iloczynu ciągu (patrz twierdzenie 4.9. (3)), to znaczy

limn+381n2=limn+38limn+1nlimn+1n=3800=0

i podobnie limn+541n2=0.

Teraz, korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (patrz twierdzenie 4.11) dostajemy, że limn+bn=0.

Odnośnie ciągu {yn} zauważmy, że

n:1yn3,

a zatem ciąg {yn} jest ograniczony.

W końcu, korzystając z twierdzenia o iloczynie ciągu zbieżnego do zera i ograniczonego (patrz twierdzenie 4.7.) dostajemy, że limn+xn=0.

Kolejne twierdzenie mówi, w jaki sposób nierówności między wyrazami dwóch ciągów przenoszą się na nierówności między granicami tych ciągów i na odwrót. Mianowicie, jeśli {an} i {bn} są dwoma ciągami mającymi granice (właściwe lub niewłaściwe) oraz wyrazy ciągu {bn} są większe lub równe od wyrazów ciągu {an}, to nierówność ta zachodzi także dla granic ciągów. Na odwrót, jeśli granica ciągu {bn} jest silnie większa od granicy ciągu {an}, to nierówność ta zachodzi także dla wyrazów ciągów {an} i {bn}, przynajmniej od pewnego miejsca.

Twierdzenie 4.13. [O dwóch ciągach]

Jeśli {an},{bn} są ciągami takimi, że limn+an=a oraz limn+bn=b, to prawdziwe są implikacje:

(1) [a=+  n:anbn] [b=+];

(2) [b=  n:anbn] [a=];

(3) [n:anbn] [ab];

(4) [a<b] [N nN:an<bn].

Dowód 4.13. [nadobowiązkowy]

(Ad (1)) Zakładamy, że limn+an=+ oraz n:anbn.
Ustalmy dowolne M>0. Ponieważ limn+an=+, więc

N nN:anM

Zatem dla dowolnego nN mamy

bnanM

Ponieważ M>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

M>0NnN:bnM,

a to oznacza, że limn+bn=+.
(Ad (2)) Dowód analogiczny do dowodu (1).
(Ad (3)) Niech limn+an=a,limn+bn=b oraz n:anbn.
"Przypadek 1o." Niech a,b.

Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że a>b. Ustalmy ε=ab2>0. Z definicji granicy ciągu mamy

N1 nN1: |ana|<ab2,N2 nN2: |bnb|<ab2,

i w szczególności

N1 nN1: an>a+b2,N2 nN2: bn<a+b2,

Niech k=max{N1,N2}. Wówczas dla wyrazów ak i bk mamy

ak>a+b2>bk,

co jest sprzeczne z założeniem. Zatem pokazaliśmy, że ab.

"Przypadek 2o." a=+ lub b=. Wówczas teza wynika z (1) lub (2).

"Przypadek 3o." a= lub b=+. Wówczas zawsze zachodzi nierówność ab.

(Ad (4)) "Przypadek 1o." Niech a,b. Ustalmy ε=ba2. Ponieważ b>a, więc ε>0. Z definicji granicy ciągu mamy

N1nN1: |ana|<ba2,N2nN2: |bnb|<ba2.

Niech N=max{N1,N2}. W szczególności mamy

nN:an<a+b2<bn,

co należało pokazać.

"Przypadek 2o." a=. Niech ε=1 i M=b1. Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej mamy

N1nN1:an<b1,N2nN2:|bnb|<1.

Niech N=max{N1,N2}. W szczególności mamy

nN:an<b1<bn,

co należało pokazać.

"Przypadek 3o." b=+. Dowód jest analogiczny jak w przypadku 2o.

Kolejne twierdzenie mówi, iż dla ciągów monotonicznych pojęcie granicy pokrywa się z pojęciem kresu górnego (ewentualnie kresu dolnego) zbioru wartości ciągu (patrz rysunek w twierdzeniu 4.15).

Twierdzenie 4.14.

Jeśli {an} jest ciągiem, to
(1) jeśli {an} jest rosnący, to {an} ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz

limn+an=sup{an: n};

(2) jeśli {an} jest malejący, to {an} ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz

limn+an=inf{an: n}


Dowód 4.14. [nadobowiązkowy]

(Ad (1)) Załóżmy, że {an} jest ciągiem rosnącym oraz niech

g =df sup{an: n}

(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem lub wynosi +, gdyż zbiór jest niepusty). Pokażemy, że g jest granicą ciągu {an}.
Rozważmy dwa przypadki:
Przypadek 1o. Niech g. Ustalmy dowolne ε>0. Z własności supremum mamy, że

N:gε<aN

(de facto z własności supremum wynika, że takich indeksów N istnieje nieskończenie wiele, ale nam wystarczy wybór jednego z nich). Ponieważ ciąg {an} jest rosnący oraz nN:ang (z definicji supremum), więc

nN:gε<aNang

Ponieważ ε>0 był dowolnie wybrany, więc pokazaliśmy, że

ε>0 N nN:|ang|<ε

zatem pokazaliśmy, że limn+an=g.
Przypadek 2o. Niech g=+. Ustalmy M. Z definicji supremum mamy, że

N:M<aN

(bo w przeciwnym razie byłoby gM, sprzeczność).

Ponieważ ciąg {an} jest rosnący, więc

nN:M<aNan

Ponieważ M było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że

M N nN:M<an

Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że limn+an=g.
(Ad (2)) Dowód jest analogiczny jak dla (1).

Plik:AM1.M04.W.R10.mp4
Ciąg rosnący i ograniczony z góry

Twierdzenie 4.15. [O ciągu monotonicznym i ograniczonym]

(1) Jeśli {an} jest ciągiem rosnącym i ograniczonym z góry, to jest on zbieżny.

(2) Jeśli {an} jest ciągiem malejącym i ograniczonym z dołu, to jest on zbieżny.
(3) Ciąg monotoniczny jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy jest ograniczony.

Dowód 4.15.

(Ad (1)) Jeśli ciąg {an} jest rosnący, to z twierdzenia 4.14 (1) wynika, że ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz


limn+an=sup{an: n}

Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc


sup{an: n}<+,

zatem granica jest właściwa, czyli ciąg jest zbieżny.
(Ad (2)) Dowód analogiczny jak w (1).
(Ad (3)) Jeśli ciąg jest monotoniczny i ograniczony, to zachodzi założenie jednego z punktów (1) lub (2) (to znaczy jest on malejący i ograniczony lub rosnący i ograniczony). W obu przypadkach wiemy, że ciąg jest zbieżny.
Implikacja w drugą stronę jest zawsze prawdziwa (to znaczy ciąg zbieżny jest ograniczony, nawet bez założenia monotoniczności). Wynika to z twierdzenia 3.25.

Karl Weierstrass (1815-1897)
Zobacz biografię

Twierdzenie 4.16. [Bolzano-Weierstrassa]

Każdy ciąg ograniczony {an} zawiera podciąg zbieżny.

W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat:

Lemat 4.17.

Każdy ciąg liczbowy {an} zawiera podciąg monotoniczny.

Dowód 4.17.

[Szkic] Dla ciągu {an} zdefiniujmy następujący zbiór:

Z =df{n:m [m>nam>an]}

Możliwe są dwa przypadki.
Jeśli #Z= (to znaczy zbiór Z jest nieskończony), to możemy z ciągu {an} wybrać podciąg rosnący (wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu {an}, których indeksy należą do zbioru Z).
Jeśli #Z< (to znaczy zbiór Z jest skończony), to możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób. Niech n1 będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze zbioru Z. Ponieważ n1∉Z, więc

n2>n1:an2an1

Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy n1<<nk, to z definicji zbioru Z i faktu, że nk∉Z wynika, że

nk+1>nk:ank+1ank

Skonstruowany w ten sposób podciąg {ank}k jest malejący.

Plik:AM1.M04.W.R11.mp4
Podciąg monotoniczny ciągu

Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia Bolzano-Weierstrassa:

Dowód 4.16.

Niech {an} będzie ciągiem ograniczonym. Z lematu 4.17. wynika, że możemy z niego wybrać podciąg monotoniczny {ank}k. Oczywiście podciąg {ank}k jest także ograniczony, zatem z twierdzenia 4.15. (3) wynika, że podciąg {ank}k jest zbieżny.

Wniosek 4.18.

Z każdego ciągu liczbowego {an} można wybrać podciąg posiadający granicę (właściwą lub niewłaściwą).

Dowód 4.18.

Z lematu 4.17. wiemy, że z ciągu {an} można wybrać podciąg monotoniczny. Jeśli jest on ograniczony, to z twierdzenia 4.15. wynika, że jest on zbieżny (ma granicę właściwą). Jeśli zaś jest nieograniczony, to skoro jest monotoniczny, to granicą jest + lub .