Analiza matematyczna 1/Wykład 4: Ciągi liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Chojna (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 23 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 10: Linia 10:
niewłaściwe.
niewłaściwe.
Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów,
Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów,
twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w <math>\mathbb{R},</math>
twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w <math>\mathbb{R}</math>,
twierdzenie o trzech ciągach,
twierdzenie o trzech ciągach,
twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym,
twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym,
Linia 19: Linia 19:
Przez ciągi liczbowe będziemy rozumieli ciągi o wartościach w
Przez ciągi liczbowe będziemy rozumieli ciągi o wartościach w
<math>\mathbb{R}</math>
<math>\mathbb{R}</math>
(to znaczy w zbiorze liczbowym <math>\displaystyle\mathbb{R}</math> traktowanym jako
(to znaczy w zbiorze liczbowym <math>\mathbb{R}</math> traktowanym jako
przestrzeń metryczna z metryką euklidesową).
przestrzeń metryczna z metryką euklidesową).
Piszemy krótko <math>\displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}.</math>
Piszemy krótko <math>\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}</math>.
}}
}}


Ponieważ w zbiorze liczbowym <math>\displaystyle\mathbb{R}</math> mamy liniowy porządek,
Ponieważ w zbiorze liczbowym <math>\mathbb{R}</math> mamy liniowy porządek,
więc można porównywać ze sobą elementy ciągu. Pozwala to na
więc można porównywać ze sobą elementy ciągu. Pozwala to na
wprowadzenie pojęcia monotoniczności ciągu.
wprowadzenie pojęcia monotoniczności ciągu.
Linia 31: Linia 31:


'''(1)''' Mówimy, że ciąg
'''(1)''' Mówimy, że ciąg
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
'''''malejący''''',
'''''malejący''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\ge a_{n+1}.</math><br>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n \ge a_{n+1}</math><br>




'''(2)''' Mówimy, że ciąg
'''(2)''' Mówimy, że ciąg
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
'''''silnie malejący''''',
'''''silnie malejący''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n>   a_{n+1}.</math><br>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n > a_{n+1}</math>.<br>


'''(3)''' Mówimy, że ciąg
'''(3)''' Mówimy, że ciąg
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
'''''rosnący''''',
'''''rosnący''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le a_{n+1}.</math>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n \le a_{n+1}</math>.


'''(4)''' Mówimy, że ciąg
'''(4)''' Mówimy, że ciąg
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
'''''silnie rosnący''''',
'''''silnie rosnący''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n< a_{n+1}.</math>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n < a_{n+1}</math>


'''(5)''' Mówimy, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(5)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''monotoniczny''''',
'''''monotoniczny''''',
jeśli jest on
jeśli jest on
malejący lub rosnący.<br>
malejący lub rosnący.<br>
'''(6)''' Mówimy, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(6)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''silnie monotoniczny''''',
'''''silnie monotoniczny''''',
jeśli jest on
jeśli jest on
Linia 96: Linia 96:
metrycznej), ale także o ograniczeniu ciągu od dołu i od góry  
metrycznej), ale także o ograniczeniu ciągu od dołu i od góry  
(ponownie jest to konsekwencja faktu, że zbiór liczbowy
(ponownie jest to konsekwencja faktu, że zbiór liczbowy
<math>\displaystyle\mathbb{R}</math> jest liniowo uporządkowany). Mamy zatem następujące
<math>\mathbb{R}</math> jest liniowo uporządkowany). Mamy zatem następujące
definicje.
definicje.


{{definicja|4.3.||
{{definicja|4.3.||


'''(1)''' Mówimy, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(1)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''ograniczony''''',
'''''ograniczony''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}:\ |a_n|\le M.</math><br>
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: |a_n|\le M</math><br>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(2)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''ograniczony z dołu''''',
'''''ograniczony z dołu''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\ge M.</math><br>
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\ge M</math><br>
'''(3)''' Mówimy, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''(3)''' Mówimy, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq \mathbb{R}</math> jest
'''''ograniczony z góry''''',
'''''ograniczony z góry''''',
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le M.</math><br>
<math>\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\le M</math><br>
}}
}}


Linia 119: Linia 119:
ograniczonością z góry i z dołu.
ograniczonością z góry i z dołu.


{{stwierdzenie|4.4. [O ciągu ograniczonym w <math>\displaystyle\mathbb{R}</math>]||
{{stwierdzenie|4.4. [O ciągu ograniczonym w <math>\mathbb{R}</math>]||
Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem
to
to
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest ograniczony wtedy i tylko wtedy,
<math>\{a_n\}</math> jest ograniczony wtedy i tylko wtedy,
gdy
gdy
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest ograniczony z dołu i z góry.
<math>\{a_n\}</math> jest ograniczony z dołu i z góry.
}}
}}


Linia 131: Linia 131:
dowolnych przestrzeniach metrycznych.
dowolnych przestrzeniach metrycznych.
Powtórzmy je tutaj dla wygody, przyjmując, że w
Powtórzmy je tutaj dla wygody, przyjmując, że w
<math>\displaystyle\mathbb{R}</math> mamy metrykę euklidesową.
<math>\mathbb{R}</math> mamy metrykę euklidesową.


<span id="definicja_4_5">{{definicja|4.5.||
<span id="definicja_4_5">{{definicja|4.5.||
Linia 137: Linia 137:
'''(1)''' Mówimy, że liczba <math>g</math> jest
'''(1)''' Mówimy, że liczba <math>g</math> jest
'''''granicą''''' ciągu
'''''granicą''''' ciągu
<math>\displaystyle\{x_n\}\subseteq\mathbb{R},</math> jeśli
<math>\{x_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>, jeśli
<center>
<center>
<math>
<math>
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
|x_n-g|<\varepsilon
|x_n-g|<\varepsilon
</math></center>
</math></center>
Linia 149: Linia 149:
\begin{array}{lll}
\begin{array}{lll}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g
\quad& \textrm{lub} & x_n\stackrel{\mathbb{R}}{\longrightarrow} g
\quad& \text{lub} & x_n\stackrel{\mathbb{R}}{\longrightarrow} g
\quad\textrm{lub}\\\\
\quad\text{lub}\\\\
x_n\xrightarrow[n\rightarrow+\infty]{} g
x_n\xrightarrow[n\rightarrow+\infty]{} g
\quad&\textrm{lub} & x_n\longrightarrow g
\quad&\text{lub} & x_n\longrightarrow g
\end{array}
\end{array}
</math></center>
</math></center>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg <math>\displaystyle\{x_n\}</math> jest
'''(2)''' Mówimy, że ciąg <math>\{x_n\}</math> jest
'''''zbieżny''''', jeśli
'''''zbieżny''''', jeśli


<center><math>
<center><math>


\exists g\in \mathbb{R}:\
\exists g\in \mathbb{R}:
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g.
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}</span>
Linia 172: Linia 171:
{{definicja|4.6. [Uzupelnij]||
{{definicja|4.6. [Uzupelnij]||


'''(1)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
'''(1)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
ma '''''granicę niewłaściwą'''''
ma '''''granicę niewłaściwą'''''
<math>+\infty,</math>
<math>+\infty</math>,
jeśli
jeśli


<center>
<center>
<math>
<math>\forall M\in\mathbb{R}
 
\exists N\in\mathbb{N}
\forall M\in\mathbb{R}\
\forall n\ge N:
\exists N\in\mathbb{N}\
a_n\ge M</math>
\forall n\ge N:\
\
a_n\ge M.
</math>
</center>
</center>


Mówimy wówczas, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
Mówimy wówczas, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
'''''rozbieżny''''' do
'''''rozbieżny''''' do
<math>+\infty</math>
<math>+\infty</math>
i piszemy
i piszemy
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math>.<br>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
'''(2)''' Mówimy, że ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
ma
ma
'''''granicę niewłaściwą'''''
'''''granicę niewłaściwą'''''
<math>-\infty,</math>
<math>-\infty</math>,
jeśli
jeśli


<center><math>
<center><math>


\forall M\in\mathbb{R}\
\forall M\in\mathbb{R}
\exists N\in\mathbb{N}\
\exists N\in\mathbb{N}
\forall n\ge N:\
\forall n\ge N:
\
a_n\le M</math></center>
a_n\le M.
</math></center>


Mówimy wówczas, że ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
Mówimy wówczas, że ciąg <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest
'''''rozbieżny''''' do
'''''rozbieżny''''' do
<math>-\infty</math>
<math>-\infty</math>
i piszemy
i piszemy
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=-\infty.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=-\infty</math>.
}}
}}


Linia 228: Linia 221:
Zwróćmy uwagę na to, że granica niewłaściwa nie jest granicą
Zwróćmy uwagę na to, że granica niewłaściwa nie jest granicą
(w sensie [[AM1 Wykład 4#definicja_4_5|definicji 4.5.]]), gdyż nie jest to
(w sensie [[AM1 Wykład 4#definicja_4_5|definicji 4.5.]]), gdyż nie jest to
element <math>\displaystyle\mathbb{R}</math> (nie jest to liczba rzeczywista).
element <math>\mathbb{R}</math> (nie jest to liczba rzeczywista).
Należy tu również zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję w
Należy tu również zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję w
terminologii.
terminologii.
Linia 238: Linia 231:
O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest '''''zbieżny'''''.
O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest '''''zbieżny'''''.
O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest
O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest
'''''rozbieżny''''' do <math>+\infty</math> lub <math>-\infty.</math>
'''''rozbieżny''''' do <math>+\infty</math> lub <math>-\infty</math>.
O ciągu który nie ma granicy
O ciągu który nie ma granicy
właściwej mówimy, że jest
właściwej mówimy, że jest
Linia 245: Linia 238:
<span id="twierdzenie_4_7">{{twierdzenie|4.7. [O granicy iloczynu ciągów ograniczonego i zbieżnego do zera]||
<span id="twierdzenie_4_7">{{twierdzenie|4.7. [O granicy iloczynu ciągów ograniczonego i zbieżnego do zera]||
Jeśli  
Jeśli  
<math>\displaystyle\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math> oraz <math>\displaystyle\{b_n\}</math> jest ograniczony,
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math> oraz <math>\{b_n\}</math> jest ograniczony,
to
to
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0</math>.
}}</span>
}}</span>


<span id="twierdzenie_4_7">{{dowod|4.7.||
<span id="twierdzenie_4_7">{{dowod|4.7.||


Niech <math>M>0</math> będzie stałą ograniczającą ciąg <math>\displaystyle\{b_n\}</math>
Niech <math>M>0</math> będzie stałą ograniczającą ciąg <math>\{b_n\}</math>
(która istnieje z założenia), to znaczy
(która istnieje z założenia), to znaczy


<center><math>
<center><math>


\forall n\in \mathbb{N}:\ |b_n|\le M.
\forall n\in \mathbb{N}: |b_n|\le M</math></center>
</math></center>


Ustalmy <math>\displaystyle\varepsilon>0.</math>
Ustalmy <math>\varepsilon>0</math>.
Ponieważ <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0,</math> więc
Ponieważ <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math>, więc


<center><math>
<center><math>


\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\
\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
|a_n|\le\frac{\varepsilon}{M}.
|a_n|\le\frac{\varepsilon}{M}</math></center>
</math></center>


Zatem dla <math>n\ge N</math> mamy
Zatem dla <math>n\ge N</math> mamy


<center><math>|a_nb_n| \le\
<center><math>|a_nb_n| \le
\frac{\varepsilon}{M}\cdot M
\frac{\varepsilon}{M}\cdot M
\ =\
=
\varepsilon.
\varepsilon</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>\displaystyle\varepsilon>0</math> było dowolne, więc pokazaliśmy, że
Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> było dowolne, więc pokazaliśmy, że


<center><math>
<center><math>


\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}:\
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}:
|a_nb_n|\le\varepsilon,
|a_nb_n|\le\varepsilon</math>,</center>
</math></center>


czyli udowodniliśmy, że
czyli udowodniliśmy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0</math>.
}}</span>
}}</span>


Linia 293: Linia 282:


Obliczyć granicę
Obliczyć granicę
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin n}{n}</math>.
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin n}{n}</math>.
}}
}}


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Jeśli zdefiniujemy
Jeśli zdefiniujemy
<math>\displaystyle a_n=\frac{1}{n}</math> oraz <math>\displaystyle b_n=\sin n</math> dla <math>n\in\mathbb{N}</math>,
<math>a_n=\frac{1}{n}</math> oraz <math>b_n=\sin n</math> dla <math>n\in\mathbb{N}</math>,
to <math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math> oraz ciąg <math>\{b_n\}</math> jest ograniczony,
to <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math> oraz ciąg <math>\{b_n\}</math> jest ograniczony,
gdyż
gdyż


<center><math>
<center><math>


\forall n\in\mathbb{N}:\
\forall n\in\mathbb{N}:
|\sin n|
|\sin n|
\ \le\
\le
1.
1</math></center>
</math></center>


Zatem z [[AM1 Wykład 4#twierdzenie_4_7|twierdzenia 4.7.]]
Zatem z [[AM1 Wykład 4#twierdzenie_4_7|twierdzenia 4.7.]]
wnioskujemy, że <math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin n}{n}= \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0</math>.
wnioskujemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin n}{n}= \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0</math>.
</div></div>
</div></div>


Linia 321: Linia 309:
<span id="twierdzenie_4_9">{{twierdzenie|4.9. [O "arytmetyce" granic ciągów]||
<span id="twierdzenie_4_9">{{twierdzenie|4.9. [O "arytmetyce" granic ciągów]||
Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz <math>c\in\mathbb{R},</math>
są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz <math>c\in\mathbb{R}</math>,
to<br>
to<br>
'''(1)'''
'''(1)'''
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n\pm b_n)
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n\pm b_n)
=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \pm \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n</math>;<br>
=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \pm \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n</math>;<br>
'''(2)'''
'''(2)'''
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (c\cdot a_n)
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (c\cdot a_n)
=c\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n</math>;<br>
=c\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n</math>;<br>
'''(3)'''
'''(3)'''
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_nb_n)
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_nb_n)
=\bigg(\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n\bigg)\bigg(\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n\bigg)</math>;<br>
=\bigg(\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n\bigg)\bigg(\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n\bigg)</math>;<br>
'''(4)'''
'''(4)'''
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{a_n}{b_n}
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{a_n}{b_n}
=\frac{\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n}{\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n}</math>
=\frac{\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n}{\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n}</math>
(o ile
(o ile
<math>b_n\ne 0</math> dla <math>n\in\mathbb{N}</math> oraz <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n\ne 0</math>);<br>
<math>b_n\ne 0</math> dla <math>n\in\mathbb{N}</math> oraz <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n\ne 0</math>);<br>
'''(5)'''
'''(5)'''
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n^{b_n}
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n^{b_n}
=\bigg(\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n\bigg)^{\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n}</math>
=\bigg(\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n\bigg)^{\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n}</math>
(o ile działania po obu stronach są wykonalne);<br>
(o ile działania po obu stronach są wykonalne);<br>
'''(6)'''
'''(6)'''
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n =a\quad
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n =a\quad
\Longrightarrow\quad
\Longrightarrow\quad
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=|a|</math>;<br>
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=|a|</math>;<br>
'''(7)'''
'''(7)'''
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n =0\quad
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n =0\quad
\Longleftrightarrow\quad
\Longleftrightarrow\quad
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0.</math>
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0</math>.
}}</span>
}}</span>


Linia 355: Linia 343:


'''(Ad 1)'''
'''(Ad 1)'''
Niech <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a</math> oraz <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b.</math>
Niech <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a</math> oraz <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b</math>.
Pokażemy, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n+b_n)=a+b.</math><br>
Pokażemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n+b_n)=a+b</math>.<br>
W tym celu ustalmy <math>\displaystyle\varepsilon>0.</math>
W tym celu ustalmy <math>\varepsilon>0</math>.
Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów
Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> i <math>\displaystyle\{b_n\}</math> wiemy, że
<math>\{a_n\}</math> i <math>\{b_n\}</math> wiemy, że


<center><math>
<center><math>
Linia 370: Linia 358:
<center><math>
<center><math>


\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{\varepsilon}{2}.
\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{\varepsilon}{2}</math></center>
</math></center>


Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}</math>.
Wówczas dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy:
Wówczas dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy:


<center><math>\big|(a_n+b_n)-(a+b)\big| \le
<center><math>\big|(a_n+b_n)-(a+b)\big| \le
|a_n-a|+|b_n-b|
|a_n-a|+|b_n-b|
\ <\
<
\frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2}
\frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2}
\ =\
=
\varepsilon.
\varepsilon</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>\displaystyle\varepsilon>0</math> było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że
Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że


<center><math>
<center><math>


\forall \varepsilon>0\ \exists N\in \mathbb{N}:\
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in \mathbb{N}:
\big|(a_n+b_n)-(a+b)\big|
\big|(a_n+b_n)-(a+b)\big|
\ <\
<
\varepsilon,
\varepsilon</math>,</center>
</math></center>


czyli
czyli
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}(a_n+b_n)=a+b.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}(a_n+b_n)=a+b</math>.<br>
Analogicznie pokazuje się, że
Analogicznie pokazuje się, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n-b_n)=a-b.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n-b_n)=a-b</math>.<br>
'''(Ad (3)-(4), (6)-(7))''' Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia
'''(Ad (3)-(4), (6)-(7))''' Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia
(patrz [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_5|ćwiczenie 4.5.]] i [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_6|ćwiczenie 4.6.]]).<br>
(patrz [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_5|ćwiczenie 4.5.]] i [[Analiza matematyczna 1/Ćwiczenia 4: Ciągi liczbowe#cwiczenie_4_6|ćwiczenie 4.6.]]).<br>
Linia 407: Linia 392:


Obliczyć granice ciągów:<br>
Obliczyć granice ciągów:<br>
'''(1)''' <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>;<br>
'''(1)''' <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>;<br>
'''(2)''' <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}.</math>
'''(2)''' <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}</math>.
}}
}}


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Niech <math>\displaystyle a_n=(-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}.</math>
Niech <math>a_n=(-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>.
Policzmy najpierw granice modułów:
Policzmy najpierw granice modułów:


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|
& = &
& = &
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{2n+1}{3n^2}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{2n+1}{3n^2}
\ =\
=
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(\frac{2n}{3n^2}+\frac{1}{3n^2}\bigg)
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(\frac{2n}{3n^2}+\frac{1}{3n^2}\bigg)
\ =\
=
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(\frac{2}{3}\cdot\frac{1}{n}+\frac{1}{3}\cdot\frac{1}{n}\cdot\frac{1}{n}\bigg)\\
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(\frac{2}{3}\cdot\frac{1}{n}+\frac{1}{3}\cdot\frac{1}{n}\cdot\frac{1}{n}\bigg)\\
& = &
& = &
\frac{2}{3}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}+
\frac{2}{3}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}+
\frac{1}{3}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}
\frac{1}{3}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}
\ =\
=
\frac{2}{3}\cdot 0+\frac{1}{3}\cdot 0\cdot 0
\frac{2}{3}\cdot 0+\frac{1}{3}\cdot 0\cdot 0
\ =\
=
0.
0.


\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


W powyższych rachunkach korzystaliśmy z arytmetyki granic
W powyższych rachunkach korzystaliśmy z arytmetyki granic
(patrz [[#twierdzenie_4_9|twierdzenie 4.9.]](1)--(3)) oraz ze znajomości
(patrz [[#twierdzenie_4_9|twierdzenie 4.9.]](1)--(3)) oraz ze znajomości
granicy <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}</math>
granicy <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}</math>
(patrz [[AM1 Wykład 3#przyklad_3_21|przykład 3.21.]]).
(patrz [[AM1 Wykład 3#przyklad_3_21|przykład 3.21.]]).
Ponieważ otrzymaliśmy <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0,</math>
Ponieważ otrzymaliśmy <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0</math>,
więc korzystając z [[#twierdzenie_4_9|twierdzenie 4.9.]] (7)
więc korzystając z [[#twierdzenie_4_9|twierdzenie 4.9.]] (7)
wnioskujemy, że także <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0.</math><br>
wnioskujemy, że także <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math>.<br>
<br>
<br>
'''(Ad (2))'''
'''(Ad (2))'''
Linia 448: Linia 433:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)
\ =\
=
2
2
</math></center>
</math></center>
Linia 457: Linia 442:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{2^n}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{2^n}
\ =\
=
0
0
</math></center>
</math></center>
Linia 467: Linia 452:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}
\ =\
=
2^0
2^0
\ =\
=
1.
1</math></center>
</math></center>
</div></div>
</div></div>


<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
[[File:AM1.M04.W.R09.svg|375x375px|thumb|right|Ilustracja do twierdzenia o trzech ciągach]]
<flash>file=AM1.M04.W.R09.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>Ilustracja do twierdzenia o trzech ciągach</div>
</div></div>


Poniższe twierdzenie mówi, że jeśli wyrazy pewnego ciągu <math>\displaystyle\{b_n\}</math> leżą
Poniższe twierdzenie mówi, że jeśli wyrazy pewnego ciągu <math>\{b_n\}</math> leżą
pomiędzy wyrazami dwóch innych ciągów <math>\displaystyle\{a_n\}</math> i <math>\displaystyle\{b_n\}</math>
pomiędzy wyrazami dwóch innych ciągów <math>\{a_n\}</math> i <math>\{b_n\}</math>
(przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę <math>g</math>
(przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę <math>g</math>
(właściwą lub niewłaściwą),
(właściwą lub niewłaściwą),
to ciąg <math>\displaystyle\{b_n\}</math> ma tę samą granicę <math>g.</math>
to ciąg <math>\{b_n\}</math> ma tę samą granicę <math>g</math>.


<span id="twierdzenie_4_11">{{twierdzenie|4.11. [O trzech ciągach]||
<span id="twierdzenie_4_11">{{twierdzenie|4.11. [O trzech ciągach]||
Jeśli  
Jeśli  
<math>\displaystyle\{a_n\},\{b_n\},\{c_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\{a_n\},\{b_n\},\{c_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<br>
<br>
<center><math>
<center><math>
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g\in\overline{\mathbb{R}}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g\in\overline{\mathbb{R}}
\quad\textrm{oraz}\quad</math><br>
\quad\text{oraz}\quad</math><br>
<math>
<math>
\exists N\in \mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n\le b_n\le c_n,
\exists N\in \mathbb{N}\ \forall n\ge N: a_n\le b_n\le c_n</math>,</center>
</math></center>
to
to
<center>
<center>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g</math>.
</center>
</center>
}}</span>
}}</span>
Linia 505: Linia 485:
Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy <math>g\in\mathbb{R}</math>.
Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy <math>g\in\mathbb{R}</math>.
Załóżmy, że
Załóżmy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g</math> oraz
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g</math> oraz
<math>\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n\le b_n\le c_n.</math>
<math>\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N: a_n\le b_n\le c_n</math>.


Należy pokazać, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
Należy pokazać, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g</math>.
W tym celu ustalmy dowolne <math>\displaystyle\varepsilon>0.</math>
W tym celu ustalmy dowolne <math>\varepsilon>0</math>.
Z definicji granicy ciągu mamy
Z definicji granicy ciągu mamy


<center>
<center>
<math>\aligned
<math>\begin{align}
&& \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |a_n-g|<\varepsilon, \quad \textrm{czyli} \quad g-\varepsilon<a_n < g+\varepsilon,\
&& \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N: |a_n-g|<\varepsilon, \quad \text{czyli} \quad g-\varepsilon<a_n < g+\varepsilon,


&&\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |c_n-g|<\varepsilon, \quad  \textrm{czyli} \quad g-\varepsilon<c_n < g+\varepsilon.\
&&\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N: |c_n-g|<\varepsilon, \quad  \text{czyli} \quad g-\varepsilon<c_n < g+\varepsilon.


\endaligned</math>
\end{align}</math>
</center>
</center>


Niech <math>N_3=\max\{N,N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N_3=\max\{N,N_1,N_2\}</math>.
Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że
Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że
<center>
<center>
<math>
<math>


\forall n\ge N_3:\
\forall n\ge N_3:
g-\varepsilon\ <\ a_n
g-\varepsilon< a_n
\ \le\ b_n\ \le\
\le b_n\le
c_n\ <\ g+\varepsilon,
c_n< g+\varepsilon</math>,</center>
</math></center>
zatem
zatem
<center>
<center>
<math>
<math>


\forall n\ge N_3:\
\forall n\ge N_3:
|b_n-g|<\varepsilon,
|b_n-g|<\varepsilon</math>,</center>
</math></center>


co dowodzi, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
co dowodzi, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g</math>.
}}
}}


Linia 545: Linia 523:


Obliczyć granicę ciągu
Obliczyć granicę ciągu
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} [2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} [2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}</math>.


Niech
Niech
<math>\displaystyle x_n=[2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>x_n=[2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}</math>.


Zauważmy, że <math>x_n=y_n b_n,</math>
Zauważmy, że <math>x_n=y_n b_n</math>,
gdzie <math>y_n =2+(-1)^n</math> oraz
gdzie <math>y_n =2+(-1)^n</math> oraz
<math>\displaystyle b_n=\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>b_n=\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}</math>.
W celu obliczenia <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n</math>
W celu obliczenia <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n</math>
zauważmy, że
zauważmy, że


Linia 559: Linia 537:




\displaystyle\frac{3n^2}{4n^4+3n^4+n^4}  \le  \displaystyle\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1} \le \displaystyle\frac{3n^2+2n^2}{4n^4}</math></center>
\frac{3n^2}{4n^4+3n^4+n^4}  \le  \frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1} \le \frac{3n^2+2n^2}{4n^4}</math></center>


<center><math>
<center><math>
\displaystyle\frac{3n^2}{8n^4} \le  \displaystyle\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1} \le \displaystyle\frac{5n^2}{4n^4}</math></center>
\frac{3n^2}{8n^4} \le  \frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1} \le \frac{5n^2}{4n^4}</math></center>
<center><math>
<center><math>
\displaystyle\frac{3}{8}\frac{1}{n^2} \le  \displaystyle\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1} \le \displaystyle\frac{5}{4}\frac{1}{n^2}
\frac{3}{8}\frac{1}{n^2} \le  \frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1} \le \frac{5}{4}\frac{1}{n^2}
</math></center>
</math></center>


granica ciągu <math>\displaystyle\frac{3}{8}\frac{1}{n^2}</math> oraz <math>\displaystyle\frac{5}{4}\frac{1}{n^2}
granica ciągu <math>\frac{3}{8}\frac{1}{n^2}</math> oraz <math>\frac{5}{4}\frac{1}{n^2}
</math> wynosi zero. Zbieżności te wynikają z twierdzenia o
</math> wynosi zero. Zbieżności te wynikają z twierdzenia o
granicy iloczynu ciągu
granicy iloczynu ciągu
Linia 575: Linia 553:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{3}{8}\cdot\frac{1}{n^2}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{3}{8}\cdot\frac{1}{n^2}
\ =\
=
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{3}{8}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{3}{8}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}\cdot\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{1}{n}
\ =\
=
\frac{3}{8}\cdot 0\cdot  0
\frac{3}{8}\cdot 0\cdot  0
\ =\
=
0
0
</math></center>
</math></center>


i podobnie
i podobnie
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{5}{4}\frac{1}{n^2}=0.</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{5}{4}\frac{1}{n^2}=0</math>.


Teraz, korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (patrz [[#twierdzenie_4_11|twierdzenie 4.11]]) dostajemy, że  <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=0.</math>
Teraz, korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (patrz [[#twierdzenie_4_11|twierdzenie 4.11]]) dostajemy, że  <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=0</math>.


Odnośnie ciągu <math>\displaystyle\{y_n\}</math> zauważmy, że
Odnośnie ciągu <math>\{y_n\}</math> zauważmy, że


<center><math>
<center><math>


\forall n\in\mathbb{N}:\
\forall n\in\mathbb{N}:
1
1
\ \le\
\le
y_n
y_n
\ \le\
\le
3,
3</math>,</center>
</math></center>


a zatem ciąg <math>\displaystyle\{y_n\}</math> jest ograniczony.
a zatem ciąg <math>\{y_n\}</math> jest ograniczony.


W końcu, korzystając z twierdzenia o iloczynie ciągu zbieżnego do zera i ograniczonego (patrz [[#twierdzenie_4_7|twierdzenie 4.7.]]) dostajemy, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=0.</math>}}
W końcu, korzystając z twierdzenia o iloczynie ciągu zbieżnego do zera i ograniczonego (patrz [[#twierdzenie_4_7|twierdzenie 4.7.]]) dostajemy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=0</math>.}}


Kolejne twierdzenie mówi, w jaki sposób nierówności między
Kolejne twierdzenie mówi, w jaki sposób nierówności między
Linia 619: Linia 596:
<span id="twierdzenie_4_13">{{twierdzenie|4.13. [O dwóch ciągach]||
<span id="twierdzenie_4_13">{{twierdzenie|4.13. [O dwóch ciągach]||
Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}</math> oraz
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}</math> oraz
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}},</math>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>,
to
to
prawdziwe są implikacje:<br><br>
prawdziwe są implikacje:<br><br>
'''(1)'''
'''(1)'''
<math>\displaystyle\bigg[a=+\infty\ \wedge\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow\
<math>\bigg[a=+\infty\ \wedge\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow
\bigg[b=+\infty\bigg]</math>;<br> <br>
\bigg[b=+\infty\bigg]</math>;<br> <br>
'''(2)'''
'''(2)'''
<math>\displaystyle\bigg[b=-\infty\ \wedge\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow\
<math>\bigg[b=-\infty\ \wedge\ \forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow
\bigg[a=-\infty\bigg]</math>;<br><br>
\bigg[a=-\infty\bigg]</math>;<br><br>
'''(3)'''
'''(3)'''
<math>\displaystyle\bigg[\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow\ \bigg[a\le
<math>\bigg[\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow \bigg[a\le
b\bigg]</math>;<br><br>
b\bigg]</math>;<br><br>
'''(4)'''
'''(4)'''
<math>\displaystyle\bigg[a<b\bigg]\ \Longrightarrow\ \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\
<math>\bigg[a<b\bigg]\ \Longrightarrow \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
a_n<
a_n<
b_n\bigg].</math>
b_n\bigg]</math>.
}}</span>
}}</span>


{{dowod|4.13. [nadobowiązkowy]||
{{dowod|4.13. [nadobowiązkowy]||
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Zakładamy, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math> oraz
Zakładamy, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math> oraz
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n.</math><br>
<math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n</math>.<br>
Ustalmy dowolne <math>M>0.</math>
Ustalmy dowolne <math>M>0</math>.
Ponieważ <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty,</math> więc
Ponieważ <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty</math>, więc


<center><math>
<center><math>


\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\
\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
a_n\ge M.
a_n\ge M</math></center>
</math></center>


Zatem dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy
Zatem dla dowolnego <math>n\ge N</math> mamy
Linia 657: Linia 633:


b_n
b_n
\ \ge\
\ge
a_n
a_n
\ \ge\
\ge
M.
M</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>M>0</math> było dowolne, więc
Ponieważ <math>M>0</math> było dowolne, więc
Linia 668: Linia 643:
<center><math>
<center><math>


\forall M>0\
\forall M>0
\exists N\in\mathbb{N}\
\exists N\in\mathbb{N}
\forall n\ge N:\
\forall n\ge N:
b_n\ge M,
b_n\ge M</math>,</center>
</math></center>


a to oznacza, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=+\infty.</math><br>
a to oznacza, że <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=+\infty</math>.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód analogiczny do dowodu '''(1)'''.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód analogiczny do dowodu '''(1)'''.<br>
'''(Ad (3))'''
'''(Ad (3))'''
Niech <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}},\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>
Niech <math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}},\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>
oraz <math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n.</math><br>
oraz <math>\forall n\in\mathbb{N}: a_n\le b_n</math>.<br>
"Przypadek <math>1^o.</math>" Niech <math>a,b\in\mathbb{R}.</math>
"Przypadek <math>1^o</math>." Niech <math>a,b\in\mathbb{R}</math>.


Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że
Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że
<math>a>b.</math>
<math>a>b</math>.
Ustalmy
Ustalmy
<math>\displaystyle\varepsilon=\frac{a-b}{2}>0.</math>
<math>\varepsilon=\frac{a-b}{2}>0</math>.
Z definicji granicy ciągu mamy
Z definicji granicy ciągu mamy


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
&& \displaystyle
&&  
\exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ |a_n-a|<\frac{a-b}{2},\\
\exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ |a_n-a|<\frac{a-b}{2},\\
&& \displaystyle
&&  
\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{a-b}{2},
\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{a-b}{2},


\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


i w szczególności
i w szczególności


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
&& \displaystyle
&&  
\exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ a_n>\frac{a+b}{2},\\
\exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ a_n>\frac{a+b}{2},\\
&& \displaystyle
&&  
\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ b_n<\frac{a+b}{2},
\exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ b_n<\frac{a+b}{2},


\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


Niech <math>k=\max \{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>k=\max \{N_1,N_2\}</math>.
Wówczas dla wyrazów <math>a_k</math> i <math>b_k</math> mamy
Wówczas dla wyrazów <math>a_k</math> i <math>b_k</math> mamy


Linia 711: Linia 685:


a_k
a_k
\ >\
>
\frac{a+b}{2}
\frac{a+b}{2}
\ >\
>
b_k,
b_k</math>,</center>
</math></center>


co jest sprzeczne z założeniem.
co jest sprzeczne z założeniem.
Zatem pokazaliśmy, że <math>a\le b.</math><br>
Zatem pokazaliśmy, że <math>a\le b</math>.<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>2^o.</math>"
"Przypadek <math>2^o</math>."
<math>a=+\infty</math> lub <math>b=-\infty.</math>
<math>a=+\infty</math> lub <math>b=-\infty</math>.
Wówczas teza wynika z (1) lub (2).<br>
Wówczas teza wynika z (1) lub (2).<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>3^o.</math>"
"Przypadek <math>3^o</math>."
<math>a=-\infty</math> lub <math>b=+\infty.</math>
<math>a=-\infty</math> lub <math>b=+\infty</math>.
Wówczas zawsze zachodzi nierówność <math>a\le b.</math><br>
Wówczas zawsze zachodzi nierówność <math>a\le b</math>.<br>
<br>
<br>
'''(Ad (4))'''
'''(Ad (4))'''
"Przypadek <math>1^o.</math>"
"Przypadek <math>1^o</math>."
Niech <math>a,b\in\mathbb{R}.</math>
Niech <math>a,b\in\mathbb{R}</math>.
Ustalmy <math>\displaystyle \varepsilon=\frac{b-a}{2}.</math>
Ustalmy <math>\varepsilon=\frac{b-a}{2}</math>.
Ponieważ <math>b>a</math>, więc <math>\varepsilon>0</math>.
Ponieważ <math>b>a</math>, więc <math>\varepsilon>0</math>.
Z definicji granicy ciągu mamy
Z definicji granicy ciągu mamy


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
&& \displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\
&& \exists N_1\in\mathbb{N}
\forall n\ge N_1:\ |a_n-a|<\frac{b-a}{2},\\
\forall n\ge N_1:\ |a_n-a|<\frac{b-a}{2},\\
&& \displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\
&& \exists N_2\in\mathbb{N}
\forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{b-a}{2}.
\forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{b-a}{2}.


\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}</math>.
W szczególności mamy
W szczególności mamy


<center><math>
<center><math>


\forall n\ge N:\ a_n
\forall n\ge N: a_n
\ <\
<
\frac{a+b}{2}
\frac{a+b}{2}
\ <\
<
b_n,
b_n</math>,</center>
</math></center>


co należało pokazać.<br>
co należało pokazać.<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>2^o.</math>"
"Przypadek <math>2^o</math>."
<math>a=-\infty.</math>
<math>a=-\infty</math>.
Niech <math>\displaystyle\varepsilon=1</math> i <math>M=b-1.</math>
Niech <math>\varepsilon=1</math> i <math>M=b-1</math>.
Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej mamy
Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej mamy


<center><math>\aligned
<center><math>\begin{align}
&& \displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\
&& \exists N_1\in\mathbb{N}
\forall n\ge N_1: a_n<b-1,\\
\forall n\ge N_1: a_n<b-1,\\
&& \displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\
&& \exists N_2\in\mathbb{N}
\forall n\ge N_2: |b_n-b|<1.
\forall n\ge N_2: |b_n-b|<1.


\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}.</math>
Niech <math>N=\max\{N_1,N_2\}</math>.
W szczególności mamy
W szczególności mamy


<center><math>
<center><math>


\forall n\ge N:\ a_n
\forall n\ge N: a_n
\ <\
<
b-1
b-1
\ <\
<
b_n,
b_n</math>,</center>
</math></center>


co należało pokazać.<br>
co należało pokazać.<br>
<br>
<br>
"Przypadek <math>3^o.</math>"
"Przypadek <math>3^o</math>."
<math>b=+\infty.</math>
<math>b=+\infty</math>.
Dowód jest analogiczny jak w przypadku <math>2^o.</math>
Dowód jest analogiczny jak w przypadku <math>2^o</math>.
}}
}}


Linia 796: Linia 767:


Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem,
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem,
to<br>
to<br>
'''(1)'''
'''(1)'''
jeśli <math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest rosnący, to <math>\displaystyle\{a_n\}</math>
jeśli <math>\{a_n\}</math> jest rosnący, to <math>\{a_n\}</math>
ma granicę (właściwą lub niewłaściwą)
ma granicę (właściwą lub niewłaściwą)
oraz
oraz
Linia 806: Linia 777:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\ =\
=
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\};
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\};
</math></center>
</math></center>


'''(2)'''
'''(2)'''
jeśli <math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest malejący, to <math>\displaystyle\{a_n\}</math>
jeśli <math>\{a_n\}</math> jest malejący, to <math>\{a_n\}</math>
ma granicę (właściwą lub niewłaściwą)
ma granicę (właściwą lub niewłaściwą)
oraz
oraz
Linia 818: Linia 789:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\ =\
=
\inf\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}.
\inf\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}</span>
Linia 827: Linia 797:
{{dowod|4.14. [nadobowiązkowy]||
{{dowod|4.14. [nadobowiązkowy]||
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Załóżmy, że <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem rosnącym
Załóżmy, że <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem rosnącym
oraz niech
oraz niech


Linia 835: Linia 805:
</math></center>
</math></center>


(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem <math>\displaystyle\mathbb{R}</math> lub wynosi <math>+\infty,</math>
(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem <math>\mathbb{R}</math> lub wynosi <math>+\infty</math>,
gdyż zbiór jest niepusty).
gdyż zbiór jest niepusty).
Pokażemy, że <math>g</math> jest granicą ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>
Pokażemy, że <math>g</math> jest granicą ciągu <math>\{a_n\}</math>.<br>
Rozważmy dwa przypadki:<br>
Rozważmy dwa przypadki:<br>
Przypadek <math>1^o.</math>
Przypadek <math>1^o</math>.
Niech <math>g\in\mathbb{R}.</math>
Niech <math>g\in\mathbb{R}</math>.
Ustalmy dowolne <math>\displaystyle\varepsilon>0.</math>
Ustalmy dowolne <math>\varepsilon>0</math>.
Z własności supremum mamy, że
Z własności supremum mamy, że


<center><math>
<center><math>


\exists N\in\mathbb{N}:\ g-\varepsilon<a_N
\exists N\in\mathbb{N}: g-\varepsilon<a_N
</math></center>
</math></center>


Linia 852: Linia 822:
takich indeksów <math>N</math> istnieje nieskończenie wiele, ale nam
takich indeksów <math>N</math> istnieje nieskończenie wiele, ale nam
wystarczy wybór jednego z nich).
wystarczy wybór jednego z nich).
Ponieważ ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest rosnący
Ponieważ ciąg <math>\{a_n\}</math> jest rosnący
oraz <math>\displaystyle\forall n\in N:\ a_n\le g</math>
oraz <math>\forall n\in N: a_n\le g</math>
(z definicji supremum), więc
(z definicji supremum), więc


<center><math>
<center><math>


\forall n\ge N:\ g-\varepsilon<a_N\le a_n\le g.
\forall n\ge N: g-\varepsilon<a_N\le a_n\le g</math></center>
</math></center>


Ponieważ <math>\displaystyle\varepsilon>0</math> był dowolnie wybrany,
Ponieważ <math>\varepsilon>0</math> był dowolnie wybrany,
więc pokazaliśmy, że
więc pokazaliśmy, że


<center><math>
<center><math>


\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\
\forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
|a_n-g|\ <\ \varepsilon.
|a_n-g|< \varepsilon</math></center>
</math></center>


zatem pokazaliśmy, że
zatem pokazaliśmy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g</math>.<br>
Przypadek <math>2^o.</math>
Przypadek <math>2^o</math>.
Niech <math>g=+\infty.</math>
Niech <math>g=+\infty</math>.
Ustalmy <math>M\in\mathbb{R}.</math>
Ustalmy <math>M\in\mathbb{R}</math>.
Z definicji supremum mamy, że
Z definicji supremum mamy, że


Linia 884: Linia 852:
(bo w przeciwnym razie byłoby <math>g\le M</math>, sprzeczność).
(bo w przeciwnym razie byłoby <math>g\le M</math>, sprzeczność).


Ponieważ ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest rosnący, więc
Ponieważ ciąg <math>\{a_n\}</math> jest rosnący, więc


<center><math>
<center><math>


\forall n\ge N:\ M<a_N\le a_n.
\forall n\ge N: M<a_N\le a_n</math></center>
<;/math></center>


Ponieważ <math>M\in\mathbb{R}</math> było dowolnie wybrane,
Ponieważ <math>M\in\mathbb{R}</math> było dowolnie wybrane,
Linia 896: Linia 863:
<center><math>
<center><math>


\forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\
\forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:
M\ <\ a_n.
M< a_n</math></center>
</math></center>


Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że
Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g.</math><br>
<math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g</math>.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód jest analogiczny jak dla (1).
'''(Ad (2))''' Dowód jest analogiczny jak dla (1).
}}
}}


<div class="thumb tright"><div style="width:253px;">
[[File:AM1.M04.W.R10.mp4|253x253px|thumb|right|Ciąg rosnący i ograniczony z góry]]
<flashwrap>file=AM1.M04.W.R10.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>Ciąg rosnący i ograniczony z góry</div>
</div></div>


<span id="twierdzenie_4_15">{{twierdzenie|4.15. [O ciągu monotonicznym i ograniczonym]|tw_4_15|
<span id="twierdzenie_4_15">{{twierdzenie|4.15. [O ciągu monotonicznym i ograniczonym]|tw_4_15|
'''(1)'''
'''(1)'''
Jeśli <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem rosnącym i
Jeśli <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem rosnącym i
ograniczonym z góry, to jest on zbieżny.<br>
ograniczonym z góry, to jest on zbieżny.<br>


'''(2)'''
'''(2)'''
Jeśli <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem malejącym i
Jeśli <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> jest ciągiem malejącym i
ograniczonym z dołu, to jest on zbieżny.<br>
ograniczonym z dołu, to jest on zbieżny.<br>
'''(3)'''
'''(3)'''
Linia 926: Linia 889:


'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Jeśli ciąg <math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest rosnący, to z [[#twierdzenie_4_14|twierdzenia 4.14]] (1) wynika, że ma granicę (właściwą lub
Jeśli ciąg <math>\{a_n\}</math> jest rosnący, to z [[#twierdzenie_4_14|twierdzenia 4.14]] (1) wynika, że ma granicę (właściwą lub
niewłaściwą) oraz
niewłaściwą) oraz


Linia 933: Linia 896:


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n
\ =\
=
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}.
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}</math><br><br></center>
</math><br><br></center>


Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc
Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc
Linia 943: Linia 905:


\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}
\sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}
\ <\
<
+\infty,
+\infty</math>,<br><br></center>
</math><br><br></center>


zatem granica jest właściwa, czyli
zatem granica jest właściwa, czyli
Linia 965: Linia 926:
Każdy ciąg
Każdy ciąg
ograniczony
ograniczony
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
<math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
zawiera podciąg zbieżny.
zawiera podciąg zbieżny.
}}</span>
}}</span>
Linia 974: Linia 935:
<span id="lemat_4_17">{{lemat|4.17.||
<span id="lemat_4_17">{{lemat|4.17.||


Każdy ciąg liczbowy <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> zawiera podciąg monotoniczny.<br>}}</span>
Każdy ciąg liczbowy <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> zawiera podciąg monotoniczny.<br>}}</span>


{{dowod|4.17.||
{{dowod|4.17.||
[Szkic]
[Szkic]
Dla ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> zdefiniujmy następujący zbiór:
Dla ciągu <math>\{a_n\}</math> zdefiniujmy następujący zbiór:
<center>
<center>
<math>
<math>
Z
Z
\ \stackrel{df}{=}\
\ \stackrel{df}{=}  
\bigg\{
\bigg\{
n\in\mathbb{N}:\
n\in\mathbb{N}:
\forall m\in\mathbb{N}
\forall m\in\mathbb{N}
\ \big[m>n\Longrightarrow a_m>a_n\big]
\ \big[m>n\Longrightarrow a_m>a_n\big]
\bigg\}.
\bigg\}</math>
</math>
</center>
</center>


Możliwe są dwa przypadki.<br>
Możliwe są dwa przypadki.<br>
Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\# Z=\infty</math> (to znaczy zbiór <math>Z</math> jest nieskończony), to
<math>\# Z=\infty</math> (to znaczy zbiór <math>Z</math> jest nieskończony), to
możemy z ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> wybrać podciąg rosnący
możemy z ciągu <math>\{a_n\}</math> wybrać podciąg rosnący
(wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu <math>\displaystyle\{a_n\},</math>
(wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu <math>\{a_n\}</math>,
których indeksy należą do zbioru <math>Z</math>).<br>
których indeksy należą do zbioru <math>Z</math>).<br>
Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\# Z<\infty</math> (to znaczy zbiór <math>Z</math> jest skończony), to
<math>\# Z<\infty</math> (to znaczy zbiór <math>Z</math> jest skończony), to
możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób.
możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób.
Niech <math>n_1\in\mathbb{N}</math> będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze
Niech <math>n_1\in\mathbb{N}</math> będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze
zbioru <math>Z.</math> Ponieważ <math>n_1\not\in Z,</math>
zbioru <math>Z</math>. Ponieważ <math>n_1\not\in Z</math>,
więc
więc


<math>
<math>


\exists n_2>n_1:\
\exists n_2>n_1:
a_{n_2}\le a_{n_1}.
a_{n_2}\le a_{n_1}</math>
</math>


Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie
Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie
w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy
w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy
<math>n_1<\ldots <n_k,</math> to z definicji zbioru <math>Z</math> i faktu, że
<math>n_1<\ldots <n_k</math>, to z definicji zbioru <math>Z</math> i faktu, że
<math>n_k\not\in Z</math> wynika, że
<math>n_k\not\in Z</math> wynika, że


<math>
<math>


\exists n_{k+1}>n_k:\
\exists n_{k+1}>n_k:
a_{n_{k+1}}\le a_{n_k}.
a_{n_{k+1}}\le a_{n_k}</math>
</math>


Skonstruowany w ten sposób podciąg
Skonstruowany w ten sposób podciąg
<math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest malejący.
<math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest malejący.
}}
}}
<div class="thumb tright"><div style="width:253px;">
[[File:AM1.M04.W.R11.mp4|253x253px|thumb|right|Podciąg monotoniczny ciągu]]
<flashwrap>file=AM1.M04.W.R11.swf|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>Podciąg monotoniczny ciągu</div>
</div></div>
Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia [[#twierdzenie_4_16|Bolzano-Weierstrassa]]:
Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia [[#twierdzenie_4_16|Bolzano-Weierstrassa]]:


{{dowod|4.16.||
{{dowod|4.16.||
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\in\mathbb{R}</math> będzie ciągiem ograniczonym.
Niech <math>\{a_n\}\in\mathbb{R}</math> będzie ciągiem ograniczonym.
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wynika, że możemy z niego wybrać
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wynika, że możemy z niego wybrać
podciąg monotoniczny <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}.</math>
podciąg monotoniczny <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math>.
Oczywiście podciąg <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest także ograniczony,
Oczywiście podciąg <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest także ograniczony,
zatem z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] (3) wynika, że
zatem z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] (3) wynika, że
podciąg <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest zbieżny.
podciąg <math>\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest zbieżny.
}}
}}


<span id="wniosek_4_18">{{wniosek|4.18.||
<span id="wniosek_4_18">{{wniosek|4.18.||


Z każdego ciągu liczbowego <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> można wybrać
Z każdego ciągu liczbowego <math>\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> można wybrać
podciąg posiadający granicę
podciąg posiadający granicę
(właściwą lub niewłaściwą).
(właściwą lub niewłaściwą).
Linia 1048: Linia 1003:
{{dowod|4.18.||
{{dowod|4.18.||


Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wiemy, że z ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> można wybrać
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wiemy, że z ciągu <math>\{a_n\}</math> można wybrać
podciąg monotoniczny.
podciąg monotoniczny.
Jeśli jest on ograniczony, to z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] wynika, że jest on zbieżny (ma granicę właściwą).
Jeśli jest on ograniczony, to z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] wynika, że jest on zbieżny (ma granicę właściwą).

Aktualna wersja na dzień 14:49, 25 lip 2024

Ciągi liczbowe

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R01.swf|width=375|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg liczbowy

W tym wykładzie zajmujemy się ciągami w zbiorze liczb rzeczywistych. Definiujemy ciąg monotoniczny, ciąg ograniczony, granice niewłaściwe. Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów, twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w , twierdzenie o trzech ciągach, twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym, twierdzenie Bolzano-Weierstrassa.

Definicja 4.1. [ciąg liczbowy]

Przez ciągi liczbowe będziemy rozumieli ciągi o wartościach w (to znaczy w zbiorze liczbowym traktowanym jako przestrzeń metryczna z metryką euklidesową). Piszemy krótko {xn}.

Ponieważ w zbiorze liczbowym mamy liniowy porządek, więc można porównywać ze sobą elementy ciągu. Pozwala to na wprowadzenie pojęcia monotoniczności ciągu.

Definicja 4.2.

(1) Mówimy, że ciąg {an} jest malejący, jeśli n:anan+1


(2) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie malejący, jeśli n:an>an+1.

(3) Mówimy, że ciąg {an} jest rosnący, jeśli n:anan+1.

(4) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie rosnący, jeśli n:an<an+1

(5) Mówimy, że ciąg {an} jest monotoniczny, jeśli jest on malejący lub rosnący.
(6) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie monotoniczny, jeśli jest on silnie malejący lub silnie rosnący.

<flash>file=AM1.M04.W.R02.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg malejący

<flash>file=AM1.M04.W.R03.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg silnie malejący

<flash>file=AM1.M04.W.R04.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg rosnący

<flash>file=AM1.M04.W.R05.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>Ciąg silnie rosnący

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R06.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg zbieżny do granicy g

W przypadku ciągów liczbowych można mówić nie tylko o ograniczoności ciągu (jak to ma miejsce w dowolnej przestrzeni metrycznej), ale także o ograniczeniu ciągu od dołu i od góry (ponownie jest to konsekwencja faktu, że zbiór liczbowy jest liniowo uporządkowany). Mamy zatem następujące definicje.

Definicja 4.3.

(1) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony, jeśli M n:|an|M
(2) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony z dołu, jeśli M n:anM
(3) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony z góry, jeśli M n:anM

Natychmiastową konsekwencją powyższych definicji jest następujący związek między ograniczonością a ograniczonością z góry i z dołu.

Stwierdzenie 4.4. [O ciągu ograniczonym w ]

Jeśli {an} jest ciągiem to {an} jest ograniczony wtedy i tylko wtedy, gdy {an} jest ograniczony z dołu i z góry.

Pojęcie granicy ciągu pozostaje takie samo jak dla ciągów w dowolnych przestrzeniach metrycznych. Powtórzmy je tutaj dla wygody, przyjmując, że w mamy metrykę euklidesową.

Definicja 4.5.

(1) Mówimy, że liczba g jest granicą ciągu {xn}, jeśli

ε>0 N nN:|xng|<ε

i piszemy

limn+xn=glubxnglubxnn+glubxng

(2) Mówimy, że ciąg {xn} jest zbieżny, jeśli

g:limn+xn=g

W przypadku ciągów liczbowych wprowadza się także pojęcie granicy niewłaściwej (o której nie ma sensu mówić w dowolnej przestrzeni metrycznej).

Definicja 4.6. [Uzupelnij]

(1) Mówimy, że ciąg liczbowy {an} ma granicę niewłaściwą +, jeśli

MNnN:anM

Mówimy wówczas, że ciąg {an} jest rozbieżny do + i piszemy limn+an=+.
(2) Mówimy, że ciąg liczbowy {an} ma granicę niewłaściwą , jeśli

MNnN:anM

Mówimy wówczas, że ciąg {an} jest rozbieżny do i piszemy limn+an=.

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R07.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg rozbieżny do +

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R08.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>Ciąg rozbieżny do

Zwróćmy uwagę na to, że granica niewłaściwa nie jest granicą (w sensie definicji 4.5.), gdyż nie jest to element (nie jest to liczba rzeczywista). Należy tu również zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję w terminologii.

Mówiąc o granicy, czasem będziemy dodawać "granica właściwa" lub "granica skończona", aby wyraźnie zaznaczyć, że nie mówimy o granicy niewłaściwej. O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest zbieżny. O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest rozbieżny do + lub . O ciągu który nie ma granicy właściwej mówimy, że jest rozbieżny.

Twierdzenie 4.7. [O granicy iloczynu ciągów ograniczonego i zbieżnego do zera]

Jeśli {an},{bn} są ciągami takimi, że limn+an=0 oraz {bn} jest ograniczony, to limn+anbn=0.

Dowód 4.7.

Niech M>0 będzie stałą ograniczającą ciąg {bn} (która istnieje z założenia), to znaczy

n:|bn|M

Ustalmy ε>0. Ponieważ limn+an=0, więc

N nN:|an|εM

Zatem dla nN mamy

|anbn|εMM=ε

Ponieważ ε>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

ε>0 N:|anbn|ε,

czyli udowodniliśmy, że limn+anbn=0.

Przykład 4.8.

Obliczyć granicę limn+sinnn.

Rozwiązanie

Dla ciągów liczbowych możliwe jest wykonywanie działań na elementach tych ciągów oraz na ich granicach. Poniższe twierdzenie podaje związki, jakie zachodzą między tymi działaniami.

Twierdzenie 4.9. [O "arytmetyce" granic ciągów]

Jeśli {an},{bn} są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz c, to
(1) limn+(an±bn)=limn+an±limn+bn;
(2) limn+(can)=climn+an;
(3) limn+(anbn)=(limn+an)(limn+bn);
(4) limn+anbn=limn+anlimn+bn (o ile bn0 dla n oraz limn+bn0);
(5) limn+anbn=(limn+an)limn+bn (o ile działania po obu stronach są wykonalne);
(6) limn+an=alimn+|an|=|a|;
(7) limn+an=0limn+|an|=0.

Dowód 4.9.

(Ad 1) Niech limn+an=a oraz limn+bn=b. Pokażemy, że limn+(an+bn)=a+b.
W tym celu ustalmy ε>0. Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów {an} i {bn} wiemy, że

N1 nN1: |ana|<ε2

oraz

N2 nN2: |bnb|<ε2

Niech N=max{N1,N2}. Wówczas dla dowolnego nN mamy:

|(an+bn)(a+b)||ana|+|bnb|<ε2+ε2=ε

Ponieważ ε>0 było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że

ε>0 N:|(an+bn)(a+b)|<ε,

czyli limn+(an+bn)=a+b.
Analogicznie pokazuje się, że limn+(anbn)=ab.
(Ad (3)-(4), (6)-(7)) Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia (patrz ćwiczenie 4.5. i ćwiczenie 4.6.).
(Ad (2)) Wynika to od razu z punktu (3) (dlaczego?).
(Ad (5)) Pozostawiamy to bez dowodu.

Przykład 4.10.

Obliczyć granice ciągów:
(1) limn+(1)n2n+13n2;
(2) limn+(2+1n)12n.

Rozwiązanie
Plik:AM1.M04.W.R09.svg
Ilustracja do twierdzenia o trzech ciągach

Poniższe twierdzenie mówi, że jeśli wyrazy pewnego ciągu {bn} leżą pomiędzy wyrazami dwóch innych ciągów {an} i {bn} (przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę g (właściwą lub niewłaściwą), to ciąg {bn} ma tę samą granicę g.

Twierdzenie 4.11. [O trzech ciągach]

Jeśli {an},{bn},{cn} są ciągami takimi, że

limn+an=limn+cn=goraz
N nN:anbncn,

to

limn+bn=g.

Dowód 4.11.

Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy g. Załóżmy, że limn+an=limn+cn=g oraz N nN:anbncn.

Należy pokazać, że limn+bn=g. W tym celu ustalmy dowolne ε>0. Z definicji granicy ciągu mamy

N1 nN:|ang|<ε,czyligε<an<g+ε,N2 nN:|cng|<ε,czyligε<cn<g+ε.

Niech N3=max{N,N1,N2}. Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że

nN3:gε<anbncn<g+ε,

zatem

nN3:|bng|<ε,

co dowodzi, że limn+bn=g.

Przykład 4.12.

Obliczyć granicę ciągu limn+[2+(1)n]3n2+2n4n4+3n+1.

Niech xn=[2+(1)n]3n2+2n4n4+3n+1.

Zauważmy, że xn=ynbn, gdzie yn=2+(1)n oraz bn=3n2+2n4n4+3n+1. W celu obliczenia limn+bn zauważmy, że

3n24n4+3n4+n43n2+2n4n4+3n+13n2+2n24n4
3n28n43n2+2n4n4+3n+15n24n4
381n23n2+2n4n4+3n+1541n2

granica ciągu 381n2 oraz 541n2 wynosi zero. Zbieżności te wynikają z twierdzenia o granicy iloczynu ciągu (patrz twierdzenie 4.9. (3)), to znaczy

limn+381n2=limn+38limn+1nlimn+1n=3800=0

i podobnie limn+541n2=0.

Teraz, korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (patrz twierdzenie 4.11) dostajemy, że limn+bn=0.

Odnośnie ciągu {yn} zauważmy, że

n:1yn3,

a zatem ciąg {yn} jest ograniczony.

W końcu, korzystając z twierdzenia o iloczynie ciągu zbieżnego do zera i ograniczonego (patrz twierdzenie 4.7.) dostajemy, że limn+xn=0.

Kolejne twierdzenie mówi, w jaki sposób nierówności między wyrazami dwóch ciągów przenoszą się na nierówności między granicami tych ciągów i na odwrót. Mianowicie, jeśli {an} i {bn} są dwoma ciągami mającymi granice (właściwe lub niewłaściwe) oraz wyrazy ciągu {bn} są większe lub równe od wyrazów ciągu {an}, to nierówność ta zachodzi także dla granic ciągów. Na odwrót, jeśli granica ciągu {bn} jest silnie większa od granicy ciągu {an}, to nierówność ta zachodzi także dla wyrazów ciągów {an} i {bn}, przynajmniej od pewnego miejsca.

Twierdzenie 4.13. [O dwóch ciągach]

Jeśli {an},{bn} są ciągami takimi, że limn+an=a oraz limn+bn=b, to prawdziwe są implikacje:

(1) [a=+  n:anbn] [b=+];

(2) [b=  n:anbn] [a=];

(3) [n:anbn] [ab];

(4) [a<b] [N nN:an<bn].

Dowód 4.13. [nadobowiązkowy]

(Ad (1)) Zakładamy, że limn+an=+ oraz n:anbn.
Ustalmy dowolne M>0. Ponieważ limn+an=+, więc

N nN:anM

Zatem dla dowolnego nN mamy

bnanM

Ponieważ M>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

M>0NnN:bnM,

a to oznacza, że limn+bn=+.
(Ad (2)) Dowód analogiczny do dowodu (1).
(Ad (3)) Niech limn+an=a,limn+bn=b oraz n:anbn.
"Przypadek 1o." Niech a,b.

Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że a>b. Ustalmy ε=ab2>0. Z definicji granicy ciągu mamy

N1 nN1: |ana|<ab2,N2 nN2: |bnb|<ab2,

i w szczególności

N1 nN1: an>a+b2,N2 nN2: bn<a+b2,

Niech k=max{N1,N2}. Wówczas dla wyrazów ak i bk mamy

ak>a+b2>bk,

co jest sprzeczne z założeniem. Zatem pokazaliśmy, że ab.

"Przypadek 2o." a=+ lub b=. Wówczas teza wynika z (1) lub (2).

"Przypadek 3o." a= lub b=+. Wówczas zawsze zachodzi nierówność ab.

(Ad (4)) "Przypadek 1o." Niech a,b. Ustalmy ε=ba2. Ponieważ b>a, więc ε>0. Z definicji granicy ciągu mamy

N1nN1: |ana|<ba2,N2nN2: |bnb|<ba2.

Niech N=max{N1,N2}. W szczególności mamy

nN:an<a+b2<bn,

co należało pokazać.

"Przypadek 2o." a=. Niech ε=1 i M=b1. Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej mamy

N1nN1:an<b1,N2nN2:|bnb|<1.

Niech N=max{N1,N2}. W szczególności mamy

nN:an<b1<bn,

co należało pokazać.

"Przypadek 3o." b=+. Dowód jest analogiczny jak w przypadku 2o.

Kolejne twierdzenie mówi, iż dla ciągów monotonicznych pojęcie granicy pokrywa się z pojęciem kresu górnego (ewentualnie kresu dolnego) zbioru wartości ciągu (patrz rysunek w twierdzeniu 4.15).

Twierdzenie 4.14.

Jeśli {an} jest ciągiem, to
(1) jeśli {an} jest rosnący, to {an} ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz

limn+an=sup{an: n};

(2) jeśli {an} jest malejący, to {an} ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz

limn+an=inf{an: n}


Dowód 4.14. [nadobowiązkowy]

(Ad (1)) Załóżmy, że {an} jest ciągiem rosnącym oraz niech

g =df sup{an: n}

(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem lub wynosi +, gdyż zbiór jest niepusty). Pokażemy, że g jest granicą ciągu {an}.
Rozważmy dwa przypadki:
Przypadek 1o. Niech g. Ustalmy dowolne ε>0. Z własności supremum mamy, że

N:gε<aN

(de facto z własności supremum wynika, że takich indeksów N istnieje nieskończenie wiele, ale nam wystarczy wybór jednego z nich). Ponieważ ciąg {an} jest rosnący oraz nN:ang (z definicji supremum), więc

nN:gε<aNang

Ponieważ ε>0 był dowolnie wybrany, więc pokazaliśmy, że

ε>0 N nN:|ang|<ε

zatem pokazaliśmy, że limn+an=g.
Przypadek 2o. Niech g=+. Ustalmy M. Z definicji supremum mamy, że

N:M<aN

(bo w przeciwnym razie byłoby gM, sprzeczność).

Ponieważ ciąg {an} jest rosnący, więc

nN:M<aNan

Ponieważ M było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że

M N nN:M<an

Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że limn+an=g.
(Ad (2)) Dowód jest analogiczny jak dla (1).

Plik:AM1.M04.W.R10.mp4
Ciąg rosnący i ograniczony z góry

Twierdzenie 4.15. [O ciągu monotonicznym i ograniczonym]

(1) Jeśli {an} jest ciągiem rosnącym i ograniczonym z góry, to jest on zbieżny.

(2) Jeśli {an} jest ciągiem malejącym i ograniczonym z dołu, to jest on zbieżny.
(3) Ciąg monotoniczny jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy jest ograniczony.

Dowód 4.15.

(Ad (1)) Jeśli ciąg {an} jest rosnący, to z twierdzenia 4.14 (1) wynika, że ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz


limn+an=sup{an: n}

Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc


sup{an: n}<+,

zatem granica jest właściwa, czyli ciąg jest zbieżny.
(Ad (2)) Dowód analogiczny jak w (1).
(Ad (3)) Jeśli ciąg jest monotoniczny i ograniczony, to zachodzi założenie jednego z punktów (1) lub (2) (to znaczy jest on malejący i ograniczony lub rosnący i ograniczony). W obu przypadkach wiemy, że ciąg jest zbieżny.
Implikacja w drugą stronę jest zawsze prawdziwa (to znaczy ciąg zbieżny jest ograniczony, nawet bez założenia monotoniczności). Wynika to z twierdzenia 3.25.

Karl Weierstrass (1815-1897)
Zobacz biografię

Twierdzenie 4.16. [Bolzano-Weierstrassa]

Każdy ciąg ograniczony {an} zawiera podciąg zbieżny.

W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat:

Lemat 4.17.

Każdy ciąg liczbowy {an} zawiera podciąg monotoniczny.

Dowód 4.17.

[Szkic] Dla ciągu {an} zdefiniujmy następujący zbiór:

Z =df{n:m [m>nam>an]}

Możliwe są dwa przypadki.
Jeśli #Z= (to znaczy zbiór Z jest nieskończony), to możemy z ciągu {an} wybrać podciąg rosnący (wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu {an}, których indeksy należą do zbioru Z).
Jeśli #Z< (to znaczy zbiór Z jest skończony), to możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób. Niech n1 będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze zbioru Z. Ponieważ n1∉Z, więc

n2>n1:an2an1

Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy n1<<nk, to z definicji zbioru Z i faktu, że nk∉Z wynika, że

nk+1>nk:ank+1ank

Skonstruowany w ten sposób podciąg {ank}k jest malejący.

Plik:AM1.M04.W.R11.mp4
Podciąg monotoniczny ciągu

Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia Bolzano-Weierstrassa:

Dowód 4.16.

Niech {an} będzie ciągiem ograniczonym. Z lematu 4.17. wynika, że możemy z niego wybrać podciąg monotoniczny {ank}k. Oczywiście podciąg {ank}k jest także ograniczony, zatem z twierdzenia 4.15. (3) wynika, że podciąg {ank}k jest zbieżny.

Wniosek 4.18.

Z każdego ciągu liczbowego {an} można wybrać podciąg posiadający granicę (właściwą lub niewłaściwą).

Dowód 4.18.

Z lematu 4.17. wiemy, że z ciągu {an} można wybrać podciąg monotoniczny. Jeśli jest on ograniczony, to z twierdzenia 4.15. wynika, że jest on zbieżny (ma granicę właściwą). Jeśli zaś jest nieograniczony, to skoro jest monotoniczny, to granicą jest + lub .