Analiza matematyczna 2/Ćwiczenia 10: Wielowymiarowa całka Riemanna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
Policzyć z definicji następującą całkę
Policzyć z definicji następującą całkę


<center><math>\displaystyle \iint\limits_Kxy\ dxdy,
<center><math>\iint\limits_Kxy\ dxdy</math>,</center>
</math></center>


gdzie <math>\displaystyle K=[0,1]\times[0,1].</math>
gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]</math>.
}}
}}


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Podzielić <math>\displaystyle K</math> na równe kwadraty (o boku
Podzielić <math>K</math> na równe kwadraty (o boku
<math>\displaystyle \displaystyle\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
<math>\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
ta suma, gdy <math>\displaystyle n\to\infty.</math>
ta suma, gdy <math>n\to\infty</math>.
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
[[File:AM2.M10.C.R01.svg|375x375px|thumb|right|Podział kostki w <math>\mathbb{R}^2</math>]]
<flash>file=AM2.M10.C.R01.swf|width=375|height=375</flash>
<div.thumbcaption>AM2.M10.C.R01</div>
</div></div>
Skoro funkcja
Skoro funkcja
<math>\displaystyle f(x,y)=xy</math> jest ciągła na kostce <math>\displaystyle K,</math>
<math>f(x,y)=xy</math> jest ciągła na kostce <math>K</math>,
to całka Riemanna z tej funkcji istnieje. W takim razie wystarczy
to całka Riemanna z tej funkcji istnieje. W takim razie wystarczy
wziąć jakikolwiek normalny ciąg podziałów <math>\displaystyle P_n, n\in \mathbb{N},</math> utworzyć sumę całkową
wziąć jakikolwiek normalny ciąg podziałów <math>P_n, n\in \mathbb{N}</math>, utworzyć sumę całkową
i znaleźć jej granicę przy <math>\displaystyle n\to\infty.</math>
i znaleźć jej granicę przy <math>n\to\infty</math>.


Weźmy następujący podział <math>\displaystyle P_n</math> kostki <math>\displaystyle K.</math> Podzielmy każdy
Weźmy następujący podział <math>P_n</math> kostki <math>K</math>. Podzielmy każdy
z odcinków <math>\displaystyle \displaystyle [0,1]</math> na <math>\displaystyle n</math> równych części. Każda z nich będzie
z odcinków <math>[0,1]</math> na <math>n</math> równych części. Każda z nich będzie
miała długość <math>\displaystyle \displaystyle\frac{1}{n}.</math> Biorąc iloczyn kartezjański tych
miała długość <math>\frac{1}{n}</math>. Biorąc iloczyn kartezjański tych
małych odcinków, dostajemy podział <math>\displaystyle P_n</math> kwadratu <math>\displaystyle K</math> na kwadraty <math>\displaystyle K_{ij}, \ i,j=1,\ldots,n</math> o
małych odcinków, dostajemy podział <math>P_n</math> kwadratu <math>K</math> na kwadraty <math>K_{ij}, \ i,j=1,\ldots,n</math> o
boku <math>\displaystyle \displaystyle\frac{1}{n},</math> a zatem o objętości <math>\displaystyle v(K_{ij})=\frac{1}{n^2}:</math>
boku <math>\frac{1}{n}</math>, a zatem o objętości <math>v(K_{ij})=\frac{1}{n^2}:</math>


<center>
<center>
<math>\displaystyle K_{ij}
<math>K_{ij}
\ =\
=
\left[\frac{i}{n},\frac{i+1}{n}\right]\times
\left[\frac{i}{n},\frac{i+1}{n}\right]\times
\left[\frac{j}{n},\frac{j+1}{n}\right].
\left[\frac{j}{n},\frac{j+1}{n}\right]</math>
</math>
</center>
</center>


Oczywiście <math>\displaystyle P_n</math> jest normalnym ciągiem podziałów.
Oczywiście <math>P_n</math> jest normalnym ciągiem podziałów.


Jako punkty pośrednie w kwadratach (kostkach) <math>\displaystyle K_{ij}</math> weźmy lewe
Jako punkty pośrednie w kwadratach (kostkach) <math>K_{ij}</math> weźmy lewe
dolne rogi tych kwadratów, czyli punkty <math>\displaystyle p_{ij}</math> o współrzędnych
dolne rogi tych kwadratów, czyli punkty <math>p_{ij}</math> o współrzędnych
<math>\displaystyle p_{ij}:=(\frac{i}{n},\frac{j}{n}).</math> Wartość funkcji <math>\displaystyle f(x,y)=xy</math> w
<math>p_{ij}:=(\frac{i}{n},\frac{j}{n})</math>. Wartość funkcji <math>f(x,y)=xy</math> w
punktach <math>\displaystyle p_{ij}, i,j=1,\ldots,n</math> jest równa zatem <math>\displaystyle \displaystyle\frac{ij}{n^2}.</math>
punktach <math>p_{ij}, i,j=1,\ldots,n</math> jest równa zatem <math>\frac{ij}{n^2}</math>.


Utwórzmy <math>\displaystyle n</math>-tą sumę całkową:
Utwórzmy <math>n</math>-tą sumę całkową:


<center>
<center>
<math>\displaystyle S(f,P_n,p_{11},p_{12},\ldots,p_{nn})
<math>S(f,P_n,p_{11},p_{12},\ldots,p_{nn})
\ =\
=
\sum_{i,j=1}^nf(p_{ij})v(K_{ij})
\sum_{i,j=1}^nf(p_{ij})v(K_{ij})
\ =\
=
\sum_{i,j=1}^n\frac{ij}{n^2}\cdot\frac{1}{n^2}.
\sum_{i,j=1}^n\frac{ij}{n^2}\cdot\frac{1}{n^2}</math>
</math>
</center>
</center>


Musimy policzyć granicę tej ostatniej sumy przy <math>\displaystyle n\to\infty.</math> Otóż
Musimy policzyć granicę tej ostatniej sumy przy <math>n\to\infty</math>. Otóż


<center>
<center>
<math>\displaystyle \sum_{i,j=1}^n\frac{ij}{n^2}\cdot\frac{1}{n^2}
<math>\sum_{i,j=1}^n\frac{ij}{n^2}\cdot\frac{1}{n^2}
\ =\
=
\frac{1}{n^4}\sum_{i,j=1}^nij.
\frac{1}{n^4}\sum_{i,j=1}^nij</math>
</math>
</center>
</center>


Linia 72: Linia 65:


<center>
<center>
<math>\displaystyle \sum_{i,j=1}^nij
<math>\sum_{i,j=1}^nij
\ =\
=
1\sum_{i,j=1}^nj+2\sum_{i,j=1}^nj+\ldots+n\sum_{i,j=1}^nj
1\sum_{i,j=1}^nj+2\sum_{i,j=1}^nj+\ldots+n\sum_{i,j=1}^nj
\ =\
=
(1+2+\ldots+n)\sum_{i,j=1}^nj
(1+2+\ldots+n)\sum_{i,j=1}^nj
\ =\
=
\left(\frac{n(n+1)}{2}\right)^2,
\left(\frac{n(n+1)}{2}\right)^2</math>,
</math>
</center>
</center>


bo
bo
<math>\displaystyle \displaystyle\sum_{i,j=1}^nj=\frac{n(n+1)}{2}.</math>
<math>\sum_{i,j=1}^nj=\frac{n(n+1)}{2}</math>.
A zatem
A zatem


<center>
<center>
<math>\displaystyle \sum_{i,j=1}^n\frac{ij}{n^2}\cdot\frac{1}{n^2}
<math>\sum_{i,j=1}^n\frac{ij}{n^2}\cdot\frac{1}{n^2}
\ =\
=
\frac{1}{n^4}\left(\frac{n(n+1)}{2}\right)^2\stackrel{n\to\infty}{\to}\frac{1}{4}.
\frac{1}{n^4}\left(\frac{n(n+1)}{2}\right)^2\stackrel{n\to\infty}{\to}\frac{1}{4}</math>
</math>
</center>
</center>


Tak więc dla <math>\displaystyle K=[0,1]\times[0,1],</math>
Tak więc dla <math>K=[0,1]\times[0,1]</math>,


<center>
<center>
<math>\displaystyle \iint\limits_Kxy\ dxdy=\frac{1}{4}.
<math>\iint\limits_Kxy\ dxdy=\frac{1}{4}</math>
</math>
</center>
</center>


Linia 106: Linia 96:
Policzyć z definicji całkę
Policzyć z definicji całkę


<center><math>\displaystyle \iiint\limits_Kx\ dxdydz,
<center><math>\iiint\limits_Kx\ dxdydz</math>,</center>
</math></center>


gdzie <math>\displaystyle K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1].</math>
gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1]</math>.
}}
}}


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Podzielić <math>\displaystyle K</math> na równe sześciany (o boku
Podzielić <math>K</math> na równe sześciany (o boku
<math>\displaystyle \displaystyle\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
<math>\frac{1}{n}</math>) i utworzyć sumę całkową. Zobaczyć do czego zmierza
ta suma, gdy <math>\displaystyle n\to\infty.</math>
ta suma, gdy <math>n\to\infty</math>.
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Analogicznie jak w
Analogicznie jak w
poprzednim zadaniu widzimy, że funkcja <math>\displaystyle f(x,y,z)=x</math> jest ciągła
poprzednim zadaniu widzimy, że funkcja <math>f(x,y,z)=x</math> jest ciągła
(i ograniczona na <math>\displaystyle K</math>), a zatem jest całkowalna w sensie Riemanna.
(i ograniczona na <math>K</math>), a zatem jest całkowalna w sensie Riemanna.


Utwórzmy zatem ciąg <math>\displaystyle P_n</math> podziałów kostki <math>\displaystyle K</math> na kostki
Utwórzmy zatem ciąg <math>P_n</math> podziałów kostki <math>K</math> na kostki
<math>\displaystyle K_{ijt},i,j,t=1,\ldots n</math> określone jako
<math>K_{ijt},i,j,t=1,\ldots n</math> określone jako


<center><math>\displaystyle K_{ijt}=\left[\frac{i}{n},\frac{i+1}{n}\right]\times
<center><math>K_{ijt}=\left[\frac{i}{n},\frac{i+1}{n}\right]\times
\left[\frac{j}{n},\frac{j+1}{n}\right]\times\left[\frac{t}{n},\frac{t+1}{n}\right].
\left[\frac{j}{n},\frac{j+1}{n}\right]\times\left[\frac{t}{n},\frac{t+1}{n}\right]</math></center>
</math></center>


Objętość takiej kostki wynosi <math>\displaystyle v(K_{ijt})=\frac{1}{n^3}.</math>
Objętość takiej kostki wynosi <math>v(K_{ijt})=\frac{1}{n^3}</math>.


Jako punkty pośrednie weźmy
Jako punkty pośrednie weźmy


<center><math>\displaystyle p_{ijt}=\left(\frac{i}{n},\frac{j}{n},\frac{t}{n}\right).
<center><math>p_{ijt}=\left(\frac{i}{n},\frac{j}{n},\frac{t}{n}\right)</math></center>
</math></center>


Wartość <math>\displaystyle f</math> w punkcie pośrednim wynosi
Wartość <math>f</math> w punkcie pośrednim wynosi
<math>\displaystyle f(p_{ijt})=f(\frac{i}{n},\frac{j}{n},\frac{t}{n})=\frac{i}{n}.</math>
<math>f(p_{ijt})=f(\frac{i}{n},\frac{j}{n},\frac{t}{n})=\frac{i}{n}</math>.


Utwórzmy sumę całkową
Utwórzmy sumę całkową


<center><math>\displaystyle S(f,P_n,p_{111},p_{112},\ldots,p_{nnn})=\sum_{i,j,t=1}^nf(p_{ijt})v(K_{ijt})=\sum_{i,j,t=1}^n\frac{i}{n}\frac{1}{n^3}=
<center><math>S(f,P_n,p_{111},p_{112},\ldots,p_{nnn})=\sum_{i,j,t=1}^nf(p_{ijt})v(K_{ijt})=\sum_{i,j,t=1}^n\frac{i}{n}\frac{1}{n^3}=
\frac{1}{n^4}\sum_{i,j,t=1}^ni.
\frac{1}{n^4}\sum_{i,j,t=1}^ni</math></center>
</math></center>


Teraz wystarczy zauważyć, że
Teraz wystarczy zauważyć, że
<math>\displaystyle \displaystyle\sum_{i,j,t=1}^ni=n^2\sum{i=1}^ni=n^2\frac{n(n+1)}{2}.</math>
<math>\sum_{i,j,t=1}^ni=n^2\sum{i=1}^ni=n^2\frac{n(n+1)}{2}</math>.
Zatem
Zatem


<center><math>\displaystyle S(f,P_n,p_{111},p_{112},\ldots,p_{nnn})=\frac{1}{n^4}n^2\frac{n(n+1)}{2}\xrightarrow[n\to\infty]{}\frac{1}{2}.
<center><math>S(f,P_n,p_{111},p_{112},\ldots,p_{nnn})=\frac{1}{n^4}n^2\frac{n(n+1)}{2}\xrightarrow[n\to\infty]{}\frac{1}{2}</math></center>
</math></center>


</div></div>
</div></div>
Linia 159: Linia 144:
Policzyć  całkę
Policzyć  całkę


<center><math>\displaystyle \iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz,
<center><math>\iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz</math>,</center>
</math></center>


gdzie <math>\displaystyle K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1].</math>
gdzie <math>K=[0,1]\times[0,1]\times[0,1]</math>.
}}
}}


Linia 172: Linia 156:
Z liniowości całki mamy
Z liniowości całki mamy


<center><math>\displaystyle \iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz=\iiint\limits_Kx\ dxdydz+\iiint\limits_Ky\ dxdydz.
<center><math>\iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz=\iiint\limits_Kx\ dxdydz+\iiint\limits_Ky\ dxdydz</math></center>
</math></center>


Całkę <math>\displaystyle \displaystyle\iiint\limits_Kx\ dxdydz</math> policzyliśmy w
Całkę <math>\iiint\limits_Kx\ dxdydz</math> policzyliśmy w
[[#cw_10_2|ćwiczeniu 10.2]]. Po dokładnie takich samych
[[#cw_10_2|ćwiczeniu 10.2]]. Po dokładnie takich samych
obliczeniach dostajemy też  <math>\displaystyle \displaystyle\iiint\limits_Ky\
obliczeniach dostajemy też  <math>\iiint\limits_Ky
dxdydz=\frac{1}{2}.</math> A zatem
dxdydz=\frac{1}{2}</math>. A zatem


<center><math>\displaystyle \iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz=1.
<center><math>\iiint\limits_K(x+y)\ dxdydz=1</math></center>
</math></center>


</div></div>
</div></div>
Linia 188: Linia 170:


Wykazać, że zbiór
Wykazać, że zbiór
<math>\displaystyle B\subset\mathbb{R}^N</math> o objętości zero jest zbiorem miary zero.
<math>B\subset\mathbb{R}^N</math> o objętości zero jest zbiorem miary zero.
}}
}}


Linia 196: Linia 178:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Niech dane będzie <math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon>0.</math> Szukamy
Niech dane będzie <math>\varepsilon>0</math>. Szukamy
kostek <math>\displaystyle K_1,K_2,\ldots</math> takich, że
kostek <math>K_1,K_2,\ldots</math> takich, że


<center><math>\displaystyle B\subset K_1\cup
<center><math>B\subset K_1\cup
K_2\cup\ldots=\bigcup_{j=1}^{\infty}K_j
K_2\cup\ldots=\bigcup_{j=1}^{\infty}K_j
</math></center>
</math></center>
Linia 205: Linia 187:
oraz
oraz


<center><math>\displaystyle \sum_{j=1}^{\infty}v(K_j)\leq\varepsilon.
<center><math>\sum_{j=1}^{\infty}v(K_j)\leq\varepsilon</math></center>
</math></center>


Wiemy, że zbiór <math>\displaystyle B</math>
Wiemy, że zbiór <math>B</math>
ma objętość zero, czyli istnieją kostki <math>\displaystyle K_1,\ldots,K_s</math> takie, że
ma objętość zero, czyli istnieją kostki <math>K_1,\ldots,K_s</math> takie, że


<center><math>\displaystyle B\subset K_1\cup \ldots \cup K_s
<center><math>B\subset K_1\cup \ldots \cup K_s
</math></center>
</math></center>


oraz
oraz


<center><math>\displaystyle \sum_{j=1}^sv(K_j)\leq\varepsilon.
<center><math>\sum_{j=1}^sv(K_j)\leq\varepsilon</math></center>
</math></center>


Zauważmy, że jeden punkt <math>\displaystyle Q=(q_1,\ldots,q_N)\in\mathbb{R}^N</math> możemy
Zauważmy, że jeden punkt <math>Q=(q_1,\ldots,q_N)\in\mathbb{R}^N</math> możemy
traktować jako kostkę <math>\displaystyle \displaystyle [q_1,q_1]\times\ldots\times[q_N,q_N]</math> o
traktować jako kostkę <math>[q_1,q_1]\times\ldots\times[q_N,q_N]</math> o
objętości oczywiście zero. Wystarczy teraz zdefiniować
objętości oczywiście zero. Wystarczy teraz zdefiniować


<center><math>\displaystyle K_{s+1}
<center><math>K_{s+1}
\ =\
=
K_{s+2}
K_{s+2}
\ =\
=
\ldots
\ldots
\ =\
=
Q.
Q</math></center>
</math></center>


Wtedy
Wtedy


<center><math>\displaystyle B\subset K_1\cup \ldots \cup K_s
<center><math>B\subset K_1\cup \ldots \cup K_s
\ \subset\
\ \subset
K_1\cup \ldots \cup K_s\cup K_{s+1}\cup K_{s+2}\cup\ldots
K_1\cup \ldots \cup K_s\cup K_{s+1}\cup K_{s+2}\cup\ldots
</math></center>
</math></center>
Linia 241: Linia 220:
oraz
oraz


<center><math>\displaystyle \sum_{j=1}^{\infty}v(K_j)
<center><math>\sum_{j=1}^{\infty}v(K_j)
\ =\
=
\sum_{j=1}^sv(K_j)+0+0+\ldots\leq\varepsilon.
\sum_{j=1}^sv(K_j)+0+0+\ldots\leq\varepsilon</math></center>
</math></center>


</div></div>
</div></div>
Linia 250: Linia 228:
{{cwiczenie|10.5.|cw_10_5|
{{cwiczenie|10.5.|cw_10_5|


Wykazać, że odcinek <math>\displaystyle T\subset \mathbb{R}^2</math> ma
Wykazać, że odcinek <math>T\subset \mathbb{R}^2</math> ma
objętość
objętość
zero.
zero.
Linia 261: Linia 239:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Możemy tak dobrać układ współrzędnych w
Możemy tak dobrać układ współrzędnych w
<math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^2,</math> że nasz odcinek <math>\displaystyle T</math> jest odcinkiem osi
<math>\mathbb{R}^2</math>, że nasz odcinek <math>T</math> jest odcinkiem osi
<math>\displaystyle Oy,</math> to znaczy <math>\displaystyle  T=\{(0,y) :\ y\in[0,a]\}.</math> Weźmy
<math>Oy</math>, to znaczy <math>T=\{(0,y) :\ y\in[0,a]\}</math>. Weźmy
dowolne <math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon>0.</math> Odcinek <math>\displaystyle T</math> zawiera się w kostce
dowolne <math>\varepsilon>0</math>. Odcinek <math>T</math> zawiera się w kostce
<math>\displaystyle \displaystyle \bigg[\frac{-\varepsilon}{2a},\frac{\varepsilon}{2a}\bigg]\times[0,a].</math>
<math>\bigg[\frac{-\varepsilon}{2a},\frac{\varepsilon}{2a}\bigg]\times[0,a]</math>.
Objętość (pole) tej kostki wynosi <math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon,</math> a zatem <math>\displaystyle T</math> ma
Objętość (pole) tej kostki wynosi <math>\varepsilon</math>, a zatem <math>T</math> ma
objętość zero.
objętość zero.
</div></div>
</div></div>
Linia 276: Linia 254:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Dla każdego ze zbiorów <math>\displaystyle B_j, j\in\mathbb{N}</math> miary zero, znaleźć
Dla każdego ze zbiorów <math>B_j, j\in\mathbb{N}</math> miary zero, znaleźć
pokrycie kostkami o łącznej objętości co najwyżej
pokrycie kostkami o łącznej objętości co najwyżej
<math>\displaystyle \displaystyle\frac{\varepsilon}{2^j}.</math>
<math>\frac{\varepsilon}{2^j}</math>.
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Weźmy zbiór <math>\displaystyle B</math> będący przeliczalną
Weźmy zbiór <math>B</math> będący przeliczalną
sumą
sumą
zbiorów miary zero, czyli
zbiorów miary zero, czyli


<center><math>\displaystyle B=\bigcup_{j=1}^{\infty}B_j
<center><math>B=\bigcup_{j=1}^{\infty}B_j
</math></center>
</math></center>


oraz <math>\displaystyle m(B_j)=0, \ j=1,2,3,\ldots</math> Weźmy
oraz <math>m(B_j)=0, \ j=1,2,3,\ldots</math> Weźmy
<math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon>0.</math>
<math>\varepsilon>0</math>.
Ponieważ zbiór <math>\displaystyle B_j</math> jest miary zero, istnieje
Ponieważ zbiór <math>B_j</math> jest miary zero, istnieje
przeliczalna ilość kostek <math>\displaystyle K_1^j,K_2^j,\ldots</math> takich, że
przeliczalna ilość kostek <math>K_1^j,K_2^j,\ldots</math> takich, że


<center><math>\displaystyle B_j\subset\bigcup_{i=1}^{\infty}K_i^j
<center><math>B_j\subset\bigcup_{i=1}^{\infty}K_i^j
</math></center>
</math></center>


oraz
oraz


<center><math>\displaystyle \sum_{i=1}^{\infty}v(K_i^j)
<center><math>\sum_{i=1}^{\infty}v(K_i^j)
\ \leq\
\ \leq
\frac{\varepsilon}{2^j}.
\frac{\varepsilon}{2^j}</math></center>
</math></center>


Weźmy teraz wszystkie kostki <math>\displaystyle \displaystyle\{K_i^j, \ i,j\in \mathbb{N}\}.</math>
Weźmy teraz wszystkie kostki <math>\{K_i^j, \ i,j\in \mathbb{N}\}</math>.
Ten zbiór jest przeliczalny (bo dla każdego <math>\displaystyle j</math> mamy przeliczalną
Ten zbiór jest przeliczalny (bo dla każdego <math>j</math> mamy przeliczalną
ilość kostek <math>\displaystyle K_i^j,i\in \mathbb{N},</math> a suma przeliczalnej ilości
ilość kostek <math>K_i^j,i\in \mathbb{N}</math>, a suma przeliczalnej ilości
zbiorów przeliczalnych jest zbiorem przeliczalnym), zatem możemy
zbiorów przeliczalnych jest zbiorem przeliczalnym), zatem możemy
te wszystkie kostki ustawić w ciąg, powiedzmy
te wszystkie kostki ustawić w ciąg, powiedzmy
<math>\displaystyle \displaystyle (K_1^1,K_1^2,K_2^1,K_1^3,K_2^2,K_3^1,\ldots).</math> Mamy zatem:
<math>(K_1^1,K_1^2,K_2^1,K_1^3,K_2^2,K_3^1,\ldots)</math>. Mamy zatem:


<center><math>\displaystyle B\subseteq\bigcup_{i,j=1}^{\infty}K_i^j
<center><math>B\subseteq\bigcup_{i,j=1}^{\infty}K_i^j
</math></center>
</math></center>


oraz
oraz


<center><math>\displaystyle \sum_{i=1}^{\infty}v(K_i^j)
<center><math>\sum_{i=1}^{\infty}v(K_i^j)
\ =\
=
\sum_{j=1}^{\infty}\left(\sum_{i=1}^{\infty}v(K_i^j)\right)
\sum_{j=1}^{\infty}\left(\sum_{i=1}^{\infty}v(K_i^j)\right)
\ \leq\
\ \leq
\sum_{j=1}^{\infty}\frac{\varepsilon}{2^j}
\sum_{j=1}^{\infty}\frac{\varepsilon}{2^j}
\ =\
=
\varepsilon.
\varepsilon</math></center>
</math></center>


A zatem
A zatem
dla dowolnego <math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon>0</math> zbiór <math>\displaystyle B</math> zawarliśmy w przeliczalnej
dla dowolnego <math>\varepsilon>0</math> zbiór <math>B</math> zawarliśmy w przeliczalnej
sumie kostek o łącznej objętości co najwyżej <math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon.</math> To
sumie kostek o łącznej objętości co najwyżej <math>\varepsilon</math>. To
kończy zadanie.
kończy zadanie.
</div></div>
</div></div>
Linia 333: Linia 309:
{{cwiczenie|10.7.||
{{cwiczenie|10.7.||


Wykazać, że prosta w <math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^2</math> ma miarę
Wykazać, że prosta w <math>\mathbb{R}^2</math> ma miarę
zero.
zero.
}}
}}
Linia 343: Linia 319:
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Dobierzmy układ współrzędnych tak, by
Dobierzmy układ współrzędnych tak, by
nasza prosta była osią układu, na przykład osią <math>\displaystyle Ox.</math>
nasza prosta była osią układu, na przykład osią <math>Ox</math>.
Możemy ją przedstawić jako przeliczalną sumę odcinków,
Możemy ją przedstawić jako przeliczalną sumę odcinków,
<math>\displaystyle \displaystyle [0,1]\cup [1,2]\cup \[-1,0]\cup [2,3]\cup [-2,-1]\cup \ldots</math> W
<math>[0,1]\cup [1,2]\cup [-1,0]\cup [2,3]\cup [-2,-1]\cup \ldots</math> W
zadaniu 10.4 udowodniliśmy, że odcinki w <math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^2</math> mają miarę zero, w
zadaniu 10.4 udowodniliśmy, że odcinki w <math>\mathbb{R}^2</math> mają miarę zero, w
[[#cw_10_6|ćwiczenia 10.6]] pokazaliśmy, że suma przeliczalnej ilości zbiorów miary
[[#cw_10_6|ćwiczenia 10.6]] pokazaliśmy, że suma przeliczalnej ilości zbiorów miary
zero jest zbiorem miary zero, a zatem prosta w <math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^2</math> ma miarę
zero jest zbiorem miary zero, a zatem prosta w <math>\mathbb{R}^2</math> ma miarę
zero.
zero.


Linia 355: Linia 331:
Podzielmy prostą na odcinki, tak jak wyżej. Utwórzmy sumę kostek:
Podzielmy prostą na odcinki, tak jak wyżej. Utwórzmy sumę kostek:


<center><math>\displaystyle \left([0,1]\times\left[\frac{-\varepsilon}{2^2},\frac{\varepsilon}{2^2}\right]\right)\cup
<center><math>\left([0,1]\times\left[\frac{-\varepsilon}{2^2},\frac{\varepsilon}{2^2}\right]\right)\cup
\left([1,2]\times\left[\frac{-\varepsilon}{2^3},\frac{\varepsilon}{2^3}\right]\right)\cup
\left([1,2]\times\left[\frac{-\varepsilon}{2^3},\frac{\varepsilon}{2^3}\right]\right)\cup
\left([-1,0]\times\left[\frac{-\varepsilon}{2^4},\frac{\varepsilon}{2^4}\right]\right)\cup
\left([-1,0]\times\left[\frac{-\varepsilon}{2^4},\frac{\varepsilon}{2^4}\right]\right)\cup
Linia 365: Linia 341:
objętości tych kostek wynosi
objętości tych kostek wynosi


<center><math>\displaystyle \frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2^2}+\frac{\varepsilon}{2^3}+\frac{\varepsilon}{2^4}+
<center><math>\frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2^2}+\frac{\varepsilon}{2^3}+\frac{\varepsilon}{2^4}+
\frac{\varepsilon}{2^5}+\frac{\varepsilon}{2^6}+\ldots=\varepsilon.
\frac{\varepsilon}{2^5}+\frac{\varepsilon}{2^6}+\ldots=\varepsilon</math></center>
</math></center>


</div></div>
</div></div>
Linia 373: Linia 348:
{{cwiczenie|10.8.||
{{cwiczenie|10.8.||


Wykazać, że ściana kostki <math>\displaystyle K</math> w <math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^N</math>
Wykazać, że ściana kostki <math>K</math> w <math>\mathbb{R}^N</math>
ma
ma
miarę zero.
miarę zero.
Linia 379: Linia 354:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Wskazówka </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Można zacząć od dowodu, że odcinek ma miarę zero w <math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^2,</math> a
Można zacząć od dowodu, że odcinek ma miarę zero w <math>\mathbb{R}^2</math>, a
prostokąt ma miarę zero w <math>\displaystyle \displaystyle\mathbb{R}^3.</math>
prostokąt ma miarę zero w <math>\mathbb{R}^3</math>.
</div></div>
</div></div>


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Niech <math>\displaystyle K=[a_1,b_1]\times\ldots\times[a_N,b_N].</math>
Niech <math>K=[a_1,b_1]\times\ldots\times[a_N,b_N]</math>.
Ściany kostki to zbiory postaci
Ściany kostki to zbiory postaci


<center><math>\displaystyle \aligned
<center><math>\begin{align}
\{a_1\}\times [a_2,b_2]\times
\{a_1\}\times [a_2,b_2]\times
\ldots\times
\ldots\times
Linia 394: Linia 369:
\{b_1\}\times [a_2,b_2]
\{b_1\}\times [a_2,b_2]
\times\ldots\times
\times\ldots\times
[a_N,b_N],\ldots \cr
[a_N,b_N],\ldots
[a_1,b_2]\times [a_2,b_2]
[a_1,b_2]\times [a_2,b_2]
\times\ldots\times
\times\ldots\times
Linia 401: Linia 376:
\times\ldots\times
\times\ldots\times
\{b_N\}.
\{b_N\}.
\endaligned</math></center>
\end{align}</math></center>


Wykażemy na przykład, że
Wykażemy na przykład, że
<math>\displaystyle K_1=\{a_1\}\times [a_2,b_2]\times
<math>K_1=\{a_1\}\times [a_2,b_2]\times
\ldots\times
\ldots\times
[a_N,b_N]</math>
[a_N,b_N]</math>
ma miarę zero.
ma miarę zero.
Weźmy dowolne
Weźmy dowolne
<math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon>0.</math>
<math>\varepsilon>0</math>.
Wystarczy zauważyć, że
Wystarczy zauważyć, że
<math>\displaystyle K_1</math> zawiera się w kostce
<math>K_1</math> zawiera się w kostce


<center><math>\displaystyle \bigg[
<center><math>\bigg[
a_1-
a_1-
\frac{\varepsilon}{2(b_2-a_2)(b_3-a_3)\ldots (b_N-a_N)},
\frac{\varepsilon}{2(b_2-a_2)(b_3-a_3)\ldots (b_N-a_N)},
Linia 424: Linia 399:
</math></center>
</math></center>


o objętości dokładnie <math>\displaystyle \displaystyle\varepsilon.</math>
o objętości dokładnie <math>\varepsilon</math>.
</div></div>
</div></div>


Linia 430: Linia 405:


Znaleźć przykład funkcji na odcinku
Znaleźć przykład funkcji na odcinku
<math>\displaystyle \displaystyle [0,1],</math> która jest różna od funkcji ciągłej na zbiorze miary
<math>[0,1]</math>, która jest różna od funkcji ciągłej na zbiorze miary
zero,
zero,
ale która nie jest ciągła w żadnym punkcie.
ale która nie jest ciągła w żadnym punkcie.
Linia 440: Linia 415:


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Jako funkcję ciągłą na odcinku <math>\displaystyle \displaystyle [0,1]</math> weźmy funkcję stale równą
Jako funkcję ciągłą na odcinku <math>[0,1]</math> weźmy funkcję stale równą
zero, to znaczy
zero, to znaczy
<math>\displaystyle f(x)=0</math> dla <math>\displaystyle x\in[0,1].</math>
<math>f(x)=0</math> dla <math>x\in[0,1]</math>.


Zauważmy, że zbiór
Zauważmy, że zbiór
<math>\displaystyle B=[0,1]\cap\mathbb{Q}</math> jest zbiorem miary zero
<math>B=[0,1]\cap\mathbb{Q}</math> jest zbiorem miary zero
(bo jest sumą przeliczalnej ilości punktów,
(bo jest sumą przeliczalnej ilości punktów,
które mają objętość zero, a więc i  miarę zero;
które mają objętość zero, a więc i  miarę zero;
Linia 452: Linia 427:
Określmy funkcję
Określmy funkcję


<center><math>\displaystyle g(x)
<center><math>g(x)
\ =\
=
\left\{
\left\{
\begin{array} {lll}
\begin{array} {lll}
0 &  \textrm{gdy} \displaystyle   & x\in [0,1]\setminus\mathbb{Q},\\
0 &  \text{gdy}  & x\in [0,1]\setminus\mathbb{Q},\\
1 &  \textrm{gdy} \displaystyle   & x\in [0,1]\cap\mathbb{Q}.
1 &  \text{gdy}  & x\in [0,1]\cap\mathbb{Q}.
\end{array}  
\end{array}  
\right.
\right.</math></center>
</math></center>


To jest znana z wykładu Analizy Matematycznej 1, funkcja
To jest znana z wykładu Analizy Matematycznej 1, funkcja
Dirichleta (patrz [[Analiza matematyczna 1/Wykład 14: Całka Riemanna funkcji jednej zmiennej#przyklad_14_9|Analiza matematyczna 1 przykład 14.9.]]).
Dirichleta (patrz [[Analiza matematyczna 1/Wykład 14: Całka Riemanna funkcji jednej zmiennej#przyklad_14_9|Analiza matematyczna 1 przykład 14.9.]]).
Wiemy, że nie jest ona ciągła w żadnym punkcie
Wiemy, że nie jest ona ciągła w żadnym punkcie
przedziału <math>\displaystyle \displaystyle [0,1],</math>
przedziału <math>[0,1]</math>,
a różni się od funkcji ciągłej <math>\displaystyle f</math> tylko na zbiorze miary zero.
a różni się od funkcji ciągłej <math>f</math> tylko na zbiorze miary zero.
</div></div>
</div></div>

Aktualna wersja na dzień 19:09, 12 wrz 2023

Wielowymiarowa całka Riemanna

Ćwiczenie 10.1.

Policzyć z definicji następującą całkę

Kxy dxdy,

gdzie K=[0,1]×[0,1].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.2.

Policzyć z definicji całkę

Kx dxdydz,

gdzie K=[0,1]×[0,1]×[0,1].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.3.

Policzyć całkę

K(x+y) dxdydz,

gdzie K=[0,1]×[0,1]×[0,1].

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.4.

Wykazać, że zbiór BN o objętości zero jest zbiorem miary zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.5.

Wykazać, że odcinek T2 ma objętość zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.6.

(Zadanie nadobowiązkowe.)
Wykazać, że suma przeliczalnej ilości zbiorów miary zero jest zbiorem miary zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.7.

Wykazać, że prosta w 2 ma miarę zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.8.

Wykazać, że ściana kostki K w N ma miarę zero.

Wskazówka
Rozwiązanie

Ćwiczenie 10.9.

Znaleźć przykład funkcji na odcinku [0,1], która jest różna od funkcji ciągłej na zbiorze miary zero, ale która nie jest ciągła w żadnym punkcie.

Wskazówka
Rozwiązanie