Zio-6a-wyk-Slajd76
Rozmiar kodu(1)
Oczywiście, każda miara musi być dobrze określona. Należy zatem precyzyjnie określić, jak będą liczone linie kodu. Czy na przykład będą wliczane puste linie, linie zawierające tylko komentarz, linie zawierające tylko nawiasy klamrowe w języku C lub też tylko słowa BEGIN i END w Pascalu itd. Robert Park z SEI opracował bardzo dokładną metodę definiowania miary oprogramowania opartej na liniach kodu – na slajdzie jest podany adres raportu zawierającego opis tej metody. Jeśli linie kodu nie będą miarą produktywności programisty (wykorzystywaną np. przez jego szefa) lecz będą wykorzystywane przez samego programistę do szacowania pracochłonności, to uważam, że można przyjąć jako miarę „fizyczne” linie kodu źródłowego. Jest to bardzo prosta miara - wystarczy przejść na koniec pliku i większość edytorów pokaże nam numer ostatniej linii. Jeżeli styl kodowania (tzw. standard kodowania, o którym będziemy za chwilę mówić) będzie przez cały czas ten sam, to ta miara – mimo, iż tak prosta – nie powinna wnosić istotnie większego błędu do szacowania, niż bardziej wyrafinowane definicje.
