Zio-6a-wyk-Slajd75
Rozmiar kodu
Generalnie miary oprogramowania można podzielić na funkcjonalne i bazujące na cechach kodu.
Miary funkcjonalne opierają się na specyfikacji wymagań i (ewentualnie dodatkowo) na założonej architekturze systemu. Najbardziej znaną miarą funkcjonalną są punkty funkcyjne opracowane w firmie IBM przez Allana Albrechta pod koniec lat 70-tych ubiegłego wieku. Jest to dość skomplikowana technika pomiaru oprogramowania – uważa się, że jej opanowanie wymaga około roku doświadczeń z mierzeniem różnego typu programów.
Przykładem miary bazującej na cechach kodu może być tzw. złożoność cyklomatyczna znana również jako miara McCabe’a. Tutaj rozmiar oprogramowania jest mierzony liczbą rozgałęzień w programie. Miara ta jest zdefiniowana w prosty i jasny sposób tak, że nawet początkujący programista jest w stanie, w krótkim czasie, napisać dla danego języka program obliczający tę miarę.
Jednakże najprostszą i (prawdopodobnie właśnie dlatego) najbardziej popularną miarą kodu są linie kodu. Oznacza się je jako LOC, od angielskiego Lines of Code .
W kontekście PSP bardzo nam zależy na szacowaniu pracochłonności, stąd też będą nas interesowały tylko te linie kodu, które zostały napisane przez programistę – tzw. źródłowe linie kodu, w skrócie SLOC od angielskiego Source Lines of Code . Linie kodu, które zostały wygenerowane przez takie narzędzia jak YACC nie będą nas interesowały.
