Zio-09-wyk-Slajd7
Problemy z Oprogramowaniem(2)
Wymienione katastrofy to niestety nie jedyne porażki inżynierii oprogramowania. Najbardziej spektakularne dotyczyły podboju kosmosu, przez NASA i inne agencje kosmiczne. Warto tutaj wymienić zboczenie z kursu sondy Mariner 1 w 1962 ze względu na brak jednego słowa kluczowego w programie w języku FORTRAN, błędne obliczenia trajektorii lotu statku kosmicznego Voyager w 1986 (o 0,3%), które spowodowały przesłanie nieprawidłowych danych (m.in. zdjęć Urana, czy okazjonalne wyłączanie niektórych urządzeń pokładowych).
Głośnym echem odbiły się także błędy systemu Therac-25 sterującego aparaturą rentgenowską, które spowodowały śmiertelne poparzenia i zatrucia promieniowaniem rentgenowskim pacjentów szpitali w USA, czy też awaria pocisku Patriot, który unieruchomiony nie strącił rakiety Scud, która zabiła 28 żołnierzy w Zatoce Perskiej w 1991 roku.
Najnowsze przykłady błędów w oprogramowaniu, takie jak katastrofa sondy Mars Climate Observer spowodowana błędem w oprogramowaniu naziemnej kontroli lotów (napisanym pierwotnie dla zupełnie innej sondy: Mars Global Surveyor), czy zaciemnienie (ang. blackout) w USA w 2003 roku spowodowane błędem analizy danych przez oprogramowanie General Electric Energy's XA/21, są smutnym potwierdzeniem, że rosnąca w ekspresowym tempie złożoność oprogramowania jest wciąż wyzwaniem dla inżynierów oprogramowania, zaś precyzyjne definiowanie wymagań – zarówno funkcjonalnych, jak i pozafunkcjonalnych pozwala systematycznie podnosić jakość produktów programistycznych i minimalizować liczbę takich dramatycznych sytuacji. Warto przy tym zwrócić uwagę, że praktycznie we wszystkich przypadkach zawiodła specyfikacja wymagań nie uwzględniająca wymagań wykraczających poza czysty zestaw funkcji oprogramowania.
Więcej informacji na temat słynnych błędów w oprogramowaniu można znaleźć m.in. pod adresem http://www5.in.tum.de/~huckle/bugse.html
