==Zadanie 7.1==
Udowodnić, że jest (bi)funktorem.
Rozwiązanie:
Zbierzmy wszystkie potrzebne dane: potrzebne są nam obiekty , morfizmy , , funktory oraz transformacje naturalne i .
Zachowywanie identyczności:
Zauważmy, że korzystamy z definicji funktora ewaluacji, definicji transformacji naturalnej i faktu, że zachowuje identyczności.
Zachowywanie złożenia:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \mathrm{ev}_{\mathbf{C}^{op}}((\phi, f),(\psi, g)) &=& \mathrm{ev}_{\mathbf{C}^{op}}(\phi\circ \psi, f\circ_{\mathbf{C}^{op}} g)= \mathrm{ev}_{\mathbf{C}^{op}}(\phi\circ \psi, g\circ f)=(\phi\circ \psi)_X \circ H(g\circ f)= \phi_X\circ \psi_X \circ H(f)\circ H(g)= \phi_X\circ \psi_X \circ H(f)\circ H(g)=\phi_X\circ F(f)\circ \psi_Y\circ H(g)=\mathrm{ev}_{\mathbf{C}^{op}}(\phi,f)\circ \mathrm{ev}_{\mathbf{C}^{op}}(\psi, g)}
Wykorzystaliśmy kolejno: definicję złożenia w produkcie, definicję złożenia w , definicję , kontrawariantność , naturalność wyrażoną diagramem:
i na końcu znów definicję .
==Zadanie 7.2==
Udowodnić, że obiekty lokalnie małej kategorii są izomorficzne, jeśli dla każdego obiektu istnieje bijekcja , która spełnia warunek naturalności: dla każdej diagram
komutuje.
Wskazówka:
Jakie własności mają funktory pełne i wierne?
Rozwiązanie:
Założenia implikują, że jest naturalną bijekcją pomiędzy funktorami i w , w skrócie . Ponieważ jest funktorem pełnym i wiernym, więc odzwierciedla izomorfizmy (patrz Fakt 2.9). A to oznacza, że implikuje , co pozwala nam wywnioskować i kończy dowód.
==Zadanie 7.3==
Znaleźć reprezentację kontrawariantnego funktora potęgowego.
Wskazówka:
Wiemy (Zadanie 5.5), że kontrawariantny funktor potęgowy jest izomorficzny z .
Rozwiązanie:
Udowodnimy, że (jak zwykle ) jest reprezentacją . W myśl Lematu 7.5 wystarczy pokazać, że dla dowolnego zbioru i elementu istnieje dokładnie jedna funkcja taka, że , czyli . Zauważmy, że funkcja charakterystyczna zbioru spełnia ostatnie równanie. Jeśli zaś dla pewnej funkcji , to dla dowolnego mamy dokładnie wtedy, gdy , dokładnie wtedy, gdy . Ponieważ ma tylko dwa elementy, wnioskujemy, że . Z dowolności wynika , czyli funkcja charakterystyczna jest jedyna. To kończy dowód.
==Zadanie 7.4==
Rozwiązać Zadanie 7.2 bez odwoływania się do własności funktora .
Wskazówka:
Nie wolno więc bezpośrednio odwołać się do faktu, że jako pełny i wierny funktor odzwierciedla izomorfizmy.
Rozwiązanie:
Z założenia wynik, że jest naturalnym izomorfizmem. Zdefiniujmy dwie funkcje:
Założenie naturalności transformacji okazuje się być kluczem do rozwiązania: skoro diagram
komutuje, to znaczy, że . Dualnie, . A zatem .
==Zadanie 7.5==
Wykazać, że reprezentacje funktora są ze sobą izomorficzne.
Rozwiązanie:
Niech będą reprezentacjami funktora . Ponieważ , więc Lemat 7.5 daje taką, że . Analogicznie istnieje z . A zatem (złożenie jest napisane poprawnie, bo jest kontrawariantny!). Ponieważ również , to uniwersalność z drugiego warunku Lematu 7.5 implikuje . Analogicznie pokazujemy , co świadczy o tym, że strzałki i ustanawiają izomorfizm , zaś strzałki i dają bijekcję , która przeprowadza element w i vice versa.
==Zadanie 7.6==
Udowodnij, że dla lokalnie małej kategorii , operacja jest bifunktorem.
Wskazówka:
Zamiast dowodu bezpośredniego, wykorzystaj Zadanie 5.3 charakteryzujące bifunktory.
Rozwiązanie:
Na podstawie Przykładu 5.7 prezentowanego podczas Wykładu 5. i Zadania 5.8, wiemy, że operacje i są funktorami dla każdego . Wystarczy zatem skorzystać z Zadania 5.3 i pokazać następującą równość:
dla dowolnych strzałek i . Zróbmy to zadanie bardzo powoli - najpierw ustalamy typy wszystkich operacji:
A teraz przechodzimy do właściwego dowodu: