Sr-14-wyk-1.0-Slajd11
Drzewo informacji katalogowej
Drzewo informacji katalogowej może być kojarzone z systemem plików typowego systemu operacyjnego. Istnieją jednak pewne dość istotne różnice pomiędzy tymi hierarchiami. Po pierwsze w drzewie informacji katalogowej nigdy nie ma korzenia. Węzeł najwyższego poziomu, np. c=pl, jest po prostu jednym z węzłów, ale jego pozycja w katalogu może zawsze zostać „zdegradowana” poprzez nadbudowę węzłem wyższego poziomu. Odwołania do usługi katalogowej zawsze zawierają wskazanie na węzeł bazowy, od którego rozpoczyna się wykonywanie bieżących operacji. W przypadku systemów plików istnieje zawsze katalog główny, który pozostaje główny podczas całej pracy systemu. Stworzenie katalogu wyższego poziomu wymuszałoby konieczność rekonfiguracji aplikacji klienckich. Tego typu problemy występują np. w rozproszonych systemach plików podczas integracji kilku istniejących hierarchii plików.
Druga istotna różnica polega na rozróżnieniu katalogów i plików w systemie plików. Katalogi służą do reprezentowania struktury katalogowej a pliki do przechowywania danych. W przypadku usługi X.500 każdy węzeł może pełnić rolę katalogu i pliku jednocześnie. Obiekty mają bowiem przypisywane atrybuty, które opisują je (są danymi) ale te same obiekty mogą też posiadać obiekty niższe w hierarchii.
Zapis pełnych nazw obiektów może też stosować odwrotną kolejność reprezentacji hierarchii. W przedstawionym przykładzie plik pico znajduje się w katalogu / usr/local/bin ; katalog najwyższego poziomu (/ usr ) znajduje się w tym przypadku skrajnie po lewej. Podobna sytuacja występuje w tekstowej reprezentacji nazw Microsoft Active Directory (przykład 2). Ale już w przypadku wielu serwerów LDAP stosuje się zapis z ostatniego przykładu, gdzie po lewej stronie jest nazwa węzła najniższego poziomu.
