SO-1st-2.3-w14.tresc-1.0-Slajd21

Przykład stanu i ciągu bezpiecznego

Z maksymalnego zapotrzebowania oraz bieżącego przydziału wynika, że proces P₁ może zażądać jeszcze 5 jednostek (deklaruje 10, a 5 już ma), proces P₂ może zażądać jeszcze 2 jednostek, a proces P₃ jeszcze 7 jednostek. Do rozdysponowania pozostały jeszcze 3 jednostki, gdyż 9 zostało przydzielonych (5+2+2). W wariancie pesymistycznym żądań zasobowych te 3 wolne jednostki wystarczą dla procesu P₂ . Po zakończeniu P₂ odzyskane zostaną przydzielone mu jednostki, łącznie będzie więc 5 wolnych jednostek. Taka liczba jednostek będzie wystarczająca dla P₁ , a po odzyskaniu przydzielonych mu jednostek ich liczba wzrośnie do 10. Oczywiście uwzględniając ograniczenia na wielkość zamówień, uzyskane jednostki muszą być wystarczające dla P₃ . Ciąg bezpieczny to P₂ , P₁ , P₃ .

Po zrealizowaniu żądania procesu P3 stan systemu jest następujący:

• P₁ ma przydzielone 5 jednostek, może potrzebować jeszcze 5,
• P₂ ma przydzielone 2 jednostki, może potrzebować jeszcze 2,
• P₃ ma przydzielone 3 jednostki, może potrzebować jeszcze 3.

W systemie pozostały 2 wolne jednostki, którymi można zaspokoić potencjalne potrzeby procesu P₂ . Po zakończeniu P₂ liczba jednostek do rozdysponowania zwiększy się do 4, ale może się to okazać niewystarczające zarówno dla P₁ , jak i dla P₃ . Gdyby któryś z nich zażądał więcej niż 4 jednostek (co jest zgodne z ich deklaracjami), doszłoby do zakleszczenia. Zrealizowanie żądania procesu P₂ wprowadza system w stan niebezpieczny. Stan ten nie oznacza jednak jeszcze zakleszczenia — jest to dopiero zagrożenie. Przy sprzyjającym zbiegu okoliczności (sprzyjającej sekwencji żądań) zakleszczenia można uniknąć.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>