SO-1st-2.3-w12.tresc-1.0-Slajd18
Użycie zmiennych warunkowych (schemat 1) — wątek oczekujący
Można rozważać dwa typowe schematy synchronizacji z użyciem zmiennych warunkowych:
- schemat 1 — tylko wątek oczekujący wie, na jaki stan czeka, a wątek sygnalizujący budzi go w przypadku każdej zmiany tego stanu,
- schemat 2 — zarówno wątek oczekujący jak i sygnalizujący wiedzą, jaki stan jest oczekiwany, w związku z czym możliwa jest optymalizacja — wątek sygnalizujący budzi wątek oczekujący dopiero po osiągnięciu tego stanu.
W schemacie 1 wątek sprawdza warunek kontynuacji przetwarzania i jeśli jest niespełniony, wchodzi w stan oczekiwania. Jakakolwiek zmiana interesujących go aspektów stanu, będąca skutkiem aktywności innych wątków, powinna spowodować jego obudzenie. Obudzenie nie oznacza jednak, że oczekiwany stan musi wystąpić, w związku z czym wątek ponownie sprawdza warunek kontynuacji przetwarzania. Cała pętla wykonuje się w sekcji krytycznej, chronionej przez zamek, który zwalniany jest na czas oczekiwania. Z tego samego zamka korzysta wątek sygnalizujący, zatem zwolnienie jest konieczne w celu umożliwienia mu dostępu do fragmentów kodu, związanych z modyfikacją stanu przetwarzania.
Brak sekcji krytycznej podczas sprawdzania warunku kontynuacji przetwarzania, nawet jeśli sprawdzanie nie wiąże się ze modyfikacją współdzielonych zmiennych, mógłby z kolei prowadzić do hazardu i utraty sygnału. Wykazanie niepoprawności takiego podejścia pozostawia się jako ćwiczenie.
