Rachunek prawdopodobieństwa i statystyka/Ćwiczenia 6: Rozkłady prawdopodobieństwa i zmienne losowe

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Ćwiczenia

Ćwiczenie 6.1

Rozpatrujemy eksperyment polegający na rzucie dwiema symetrycznymi kostkami, a interesuje nas ta większa spośród liczb oczek uzyskanych na obu z kostkach.


Wyróżnijmy przestrzeń probabilistyczną (Ω,Σ,P), gdzie:


Ω={(i,j):i,j=1,,6}


oraz:


Σ=σ(A1,,A6)


(to znaczy, że Σ jest najmniejszą σ-algebrą zawierającą zbiory A1,,An), zaś:


Ak={(i,j):max(i,j)=k}


(P możemy zdefiniować w dowolny sposób). Określmy następujące trzy funkcje:


ξ1(i,j)=max(i,j),


ξ2(i,j)={1,gdyi>3lubj>30,w przeciwnym wypadku,


ξ3(i,j)=i+j.


Łatwo sprawdzić, że dwie pierwsze funkcje są zmiennymi losowymi na (Ω,Σ,P) i jest to zgodne z naszą zapowiedzią, że zmienne losowe opisują zdarzenia "ciekawe". Rzeczywiście, zmienna losowa ξ1 jest po prostu interesującą nas w danej chwili wielkością, zaś zmienna ξ2 wskazuje na to, czy ta wielkość jest lub nie jest >3. Natomiast funkcja ξ3 nie jest zmienną losową na tej przestrzeni, gdyż na przykład zbiór:


B=ξ31((,3])={(1,1),(1,2),(2,1)}


nie może być przedstawiony za pomocą zbiorów Ai, więc nie jest zdarzeniem (to znaczy BΣ). Jest to zrozumiałe w tym sensie, że informacja o maksymalnej liczbie oczek nie określa jednoznacznie ich sumy. Oczywiście, wszystkie trzy funkcje są zmiennymi losowymi względem σ-algebry 𝒫(Ω).

Ćwiczenie 6.2

Nawiązując do ćwiczenia 6.1, policzymy rozkład zmiennej ξ2 (teraz już zakładamy, że P jest miarą określoną jak w schemacie klasycznym).

Otrzymujemy:


Pξ2(x)=P(ξ21(x))=0 dla x{0,1},


Pξ2(0)=P(A1A2A3)=936=14


oraz


Pξ2(1)=P(A4A5A6)=2736=34.


Ćwiczenie 6.3

Rozpatrzymy dwie sytuacje, w których zmienne losowe ξ oraz η mają takie same rozkłady, a mimo to ich zestawienia w każdym przypadku mają rozkłady istotnie różne.

W obu poniższych przypadkach zajmujemy się schematem klasycznym.

Najpierw założymy, że:


Ω={1,,6},


a zmienne losowe są zdefiniowane przez:


ξ(i)=η(i)=i.


Oczywiście, rozkłady tych zmiennych są sobie równe i można je w każdej chwili podać. Ciekawszy dla nas jest natomiast rozkład wektora losowego (ξ,η). Wprost z definicji widać, że jest on skupiony w sześciu punktach postaci (i,i), gdzie i =1,,6. Mianowicie:


P(ξ,η)(i,i)=16.


Niech teraz:


Ω={(i,j):i,j=1,,6},


oraz niech zmienne losowe będą określone następująco:


ξ(i,j)=i, :η(i,j)=j


Oczywiście, tak jak w przypadku poprzednim, zmienne te mają takie same rozkłady. Jednak, jak łatwo się przekonać, rozkład ich zestawienia jest całkiem inny. Mianowicie:


P(ξ,η)(i,j)=136 dla i,j=1,,6.


Zauważmy przy okazji, że w drugim przypadku zachodzi równość:


P(ξ,η)(i,j)=Pξ(i)Pη(j) dla wszystkich i,j,


co oznacza, że rozkład zestawienia jest iloczynem kartezjańskim rozkładów zmiennych składowych. Głębszym powodem tego jest to, że zmienne ξ oraz η są niezależne - co to oznacza, zostanie za chwilę formalnie zdefiniowane, jednak zakładając (chyba całkiem naturalnie), że wynik rzutu jedną kostką nie ma wpływu na wynik rzutu drugą kostką, czujemy, że nasze zmienne losowe "powinny" być niezależne.

Ćwiczenie 6.4

Wykażemy, że podczas rzutu dwiema kostkami suma oczek S i różnica oczek R nie są zmiennymi losowymi niezależnymi.

Wystarczy wskazać takie wartości przyjmowane przez te zmienne, dla których nie zachodzi wzór 6.5. Zauważmy, na przykład, że:


P(S=12,R=0)=136,


gdyż powyższe zdarzenie oznacza wypadnięcie pary "szóstek", natomiast:


P(S=12)=136,P(R=0)=636=16,


a więc:


P(S=12)P(R=0)=1216.


Ćwiczenie 6.5

Niech ξ będzie zmienną losową o rozkładzie dyskretnym, przyjmującą wartości: 1,0,1,2,3, z prawdopodobieństwem 15 każda. Policzmy rozkład zmiennej losowej ξ2.

Zmienna ξ2 przyjmuje wartości:


0,1,4,9


z prawdopodobieństwami, odpowiednio:


15,25,15,15.


Ćwiczenie 6.6

Niech ξ będzie zmienną losową o rozkładzie ciągłym o gęstości f(x)=12I[1,1]. Wyznaczymy rozkład zmiennej losowej 1ξ, podając jej dystrybuantę G.

Musimy policzyć G(a) dla każdego a. Dla a<0 mamy:


G(a)=P(1ξa)=P(1ξa,ξ<0)=P(1aξ<0)


=1a0f(x)dx={12adlaa112dla1<a0.


Jeszcze łatwiej można policzyć G(a) dla a>0 - zauważmy, że przypadek a=0 jest najprostszy. Otrzymujemy ostatecznie:


G(a)={12adlaa112dla1<a1112adla1<a.


Jest oczywiste, że dystrybuanta G jest różniczkowalna wszędzie z wyjątkiem trzech punktów, a to, zgodnie z uwagą 6.14, pozwala nam wyliczyć gęstość g. Mianowicie:


g(a)=G(a)={12a2dlaa1,0dla1<a1,12a2dla1<a.


Ćwiczenie 6.7

Narysujemy dystrybuantę rozkładu jednostajnego na odcinku (0,2), o którym była mowa w przykładzie 6.8.

Oto właściwy rysunek:

<flash>file=Rp.1.65.swf|width=350|height=350</flash>


Zadanie 6.1
Niech ξ oznacza liczbę orłów uzyskanych podczas rzutu trzema monetami. Wyznacz rozkład i dystrybuantę ξ.

Zadanie 6.2
W urnie jest jedna kula niebieska i dwie kule czarne. Losujemy kolejno: (a) bez zwracania, (b) ze zwracaniem, kule do momentu wylosowania niebieskiej kuli. Wyznacz rozkład liczby losowań oraz podaj wartość dystrybuanty tego rozkładu dla liczby 2.

Zadanie 6.3
Dobrać współczynnik a tak, aby funkcja:


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle f(x) = \left\{\begin{array} {rl} 0 & \text{dla} x \notin (0,1)\\ ax(1-x) & \text{dla} x \in (0,1), \end{array} \right}


była gęstością pewnego rozkładu prawdopodobieństwa. Znajdź dystrybuantę tego rozkładu.

Zadanie 6.4
Dla jakiej stałej C funkcja P:() taka, że:


P(k)=Ck(k+1) dla k=1,2,3,,


może być funkcją prawdopodobieństwa dla pewnego rozkładu?

Zadanie 6.5
Dla jakiej liczby C funkcja:


f(x)={0dlax<1Cx4dlax1,


jest gęstością pewnego rozkładu prawdopodobieństwa? Dla tak otrzymanej liczby C, oblicz P({x:1x<a}), gdzie a ustalone.

Zadanie 5.6
Dla rozkładu P na 2, określamy tak zwane rozkłady brzegowe P1(A)=P(A×𝐑) oraz P2(B)=P(×B), gdzie A i B są zbiorami borelowskimi. Czy prawdą jest, że P=P1×P2?

Zadanie 6.7
Oblicz F(0), F(0.3) oraz F(3), gdzie F jest dystrybuantą określoną wzorem: F=13F1+23F2, gdzie F1 jest dystrybuantą rozkładu dyskretnego przyjmującego w punktach 0, 1, 2, 3 i 4 tę samą wartość równą 15, zaś F2 jest dystrybuantą rozkładu jednostajnego na odcinku (0,2). Naszkicuj wykres F. Czy F ma rozkład dyskretny, czy rozkład ciągły?

Wskazówka.

Zadanie 6.8
Sformułuj odpowiednią definicję dystrybuanty tak, aby funkcja F(x):=P(,x) była dystrybuantą, o ile P jest rozkładem prawdopodobieństwa.

Zadanie 6.9
Niech Ω będzie sumą parami rozłącznych zbiorów F1,F2,,Fk oraz niech ξ:Ω będzie funkcją. Rozważmy σ-algebrę Σ, utworzoną ze wszystkich możliwych sum zbiorów F1,F2,,Fk. Wykaż, że jeżeli ξ jest stała na każdym zbiorze Fi dla i=1,,k, to ξ jest mierzalna względem Σ.

Zadanie 6.10
Dystrybuanta F zmiennej losowej ξ jest dana wzorem:


F(x)={0dlax<113dla1x<013(x+1)dla0x<11dla1x.


Oblicz P(|ξ|>a) dla a=0,12,1,2.

Zadanie 6.11
Z przedziału [1,10] losujemy liczbę naturalną a zgodnie ze schematem klasycznym, a następnie z przedziału [1,a] losujemy liczbę ξ, też według schematu klasycznego. Znaleźć rozkład zmiennej losowej ξ. Jaka jest w tym przypadku naturalna przestrzeń probabilistyczna?

Zadanie 6.12
Korzystając z definicji 6.22, wykaż wzór 6.5.

Zadanie 6.13
Niezależne zmienne losowe ξ oraz η mają rozkłady jednostajne na przedziale (0,1). Znajdź rozkłady zmiennych min(ξ,η) oraz max(ξ,η). Czy zmienne te są niezależne? Spróbuj odgadnąć odpowiedź przed formalnym sprawdzeniem.

Zadanie 6.14
Niech niezależne zmienne losowe ξ oraz η mają rozkłady dyskretne P(ξ=k)=pk i P(η=k)=qk, gdzie k=0,1,2,3,. Wykaż, że suma ξ+η ma rozkład:

P(ξ+η=k)=i=0kpiqki dla k=0,1,2,3,      (6.6)

Zadanie 6.15
Wyprowadź wzór analogiczny do wzoru 6.6, w przypadku, gdy obie zmienne losowe przyjmują jedynie wartości 1,,N, gdzie N jest ustaloną liczbą naturalną.

Zadanie 6.16
W urnie jest 5 niebieskich i 3 czarne kule. Niech Tn i Tc oznaczają numery losowań, w którym po raz pierwszy pojawi się, odpowiednio, niebieska lub czarna kula. Znajdź rozkład wektora losowego (Tn,Tc). Czy zmienne losowe Tn i Tc są niezależne? Rozważ dwa przypadki: gdy losujemy po jednej kuli ze zwracaniem oraz bez zwracania.