Analiza matematyczna 1/Wykład 7: Szeregi liczbowe. Kryteria zbieżności

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Szeregi liczbowe. Kryteria zbieżności

Niniejszy wykład jest kontynuacją poprzedniego wykładu dotyczącego szeregów liczbowych. Poznajemy tu dalsze kryteria zbieżności szeregów: d'Alemberta, Cauchy'ego, Leibniza, Dirichleta oraz asymptotyczne. Na zakończenie pokazujemy, że liczna e jest sumą pewnego szeregu.

Na poprzednim wykładzie zostało wprowadzone pojęcie szeregu (patrz definicja 6.1.). Podany został warunek konieczny zbieżności szeregów (patrz Twierdzenie twierdzenie 6.3.) oraz kryterium porównawcze zbieżności szeregów (patrz Twierdzenie twierdzenie 6.9.). Poniżej podane zostaną inne ważne kryteria (czyli warunki wystarczające) zbieżności szeregów.

Kryteria zbieżności szeregów pozwalają, badając zachowanie się wyrazów an szeregu n=1an, wnioskować o zbieżności (lub rozbieżności) ciągu sum częściowych {Sn} (czyli zbieżności szeregu).

Szeregi o wyrazach nieujemnych

Twierdzenie 7.1. [Kryterium d'Alemberta zbieżności szeregów]

Jeśli n=1an jest szeregiem o wyrazach dodatnich (to znaczy an>0 dla n), to
(1) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\displaystyle \bigg[\exists p<1\ \exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall n\ge N:\ \ \frac{a_{n+1}}{a_n}\le p\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[} szereg n=1an   jest zbieżny ];
(2) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\displaystyle \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall n\ge N:\ \ \frac{a_{n+1}}{a_n}\ge 1\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[} szereg n=1an   jest rozbieżny ].

Dowód twierdzenia 7.1.

(Ad (1)) Warunek an+1anp<1 dla nN oznacza, że

nN: an+1pan.

Zatem dla nN, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_n \ \le\ pa_{n-1} \ \le\ p^2 a_{n-2} \ \le\ \ \ldots\ \le\ p^{n-N}a_N \ =\ p^n\frac{a_N}{p^N}. }

Oznaczając M=aNpN, mamy

nN: anMpn,

zatem wyrazy szeregu n=1an są oszacowane (od pewnego miejsca) przez wyrazy szeregu geometrycznego n=1Mpn, który jest zbieżny

(gdyż p(0,1)). Korzystając z kryterium porównawczego (patrz twierdzenie 6.9.) wnioskujemy, że szereg n=1an jest zbieżny.

(Ad (2)) Z założenia wiemy, że istnieje N takie, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ \frac{a_{n+1}}{a_n} \ \ge\ 1. }

Wówczas dla dowolnego nN, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_{n+1} \ \ge\ a_n \ \ge\ a_{n-1} \ \ge\ \ldots \ \ge\ a_N, }

czyli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ a_n \ \ge\ a_N \ >\ 0. }

Zatem oczywiście an⟶̸0 i stąd szereg n=1an nie spełnia warunku koniecznego zbieżności szeregów (patrz twierdzenie 6.3.) czyli jest rozbieżny.

Z powyższego kryterium można wywnioskować jego wersję słabszą, ale częściej używaną w zastosowaniach. Mówi ona, że dla szeregów o wyrazach dodatnich, jeśli granica ciągu ilorazów kolejnych wyrazów szeregu istnieje i jest różna od jeden, to potrafimy rozstrzygnąć czy szereg jest zbieżny. Dowód tego wniosku, oparty na twierdzeniu 7.1. pozostawiamy jako proste (choć nadobowiązkowe) ćwiczenie.

Wniosek 7.2. [Kryterium d'Alemberta zbieżności szeregów]

Przy powyższych założeniach:
(1) Jeśli limn+an+1an = r < 1, to szereg n=1an jest zbieżny.

(2) Jeśli limn+an+1an = s > 1, to szereg n=1an jest rozbieżny.

(3) Jeśli limn+an+1an = 1, to kryterium d'Alemberta nie rozstrzyga czy szereg jest zbieżny.

Przykład 7.3.

Zbadać zbieżność szeregów:
(1) n=1n2+2n3n

(2) n=1n!2n

(3) n=1n3n+1

(4) n=1n+1n3

Rozwiązanie

Kolejne kryterium zbieżności szeregów bada zachowanie się ciągu n-tych pierwiastków z kolejnych wyrazów an.

Twierdzenie 7.4. [Kryterium Cauchy'ego zbieżności szeregów]

Augustin Louis Cauchy (1789-1857)
Zobacz biografię
Jeśli

n=1an jest szeregiem o wyrazach nieujemnych (to znaczy an0 dla n), to
(1) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\displaystyle \bigg[\exists p<1\ \exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall n\ge N:\ \ \sqrt[n]{a_n}\le p\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[ } szereg n=1an   jest zbieżny ];

(2) [ann1   dla nieskończenie wielu  Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle n\in\mathbb{N}\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[ } szereg n=1an   jest rozbieżny ].

Dowód twierdzenia 7.4.

(Ad (1)) Załóżmy, że annp<1 dla nN, czyli

nN: anpn.

Zatem wyrazy szeregu n=1an są oszacowane (od pewnego miejsca) przez wyrazy szeregu geometrycznego n=1pn, który jest zbieżny (bo p(0,1)). Zatem z kryterium porównawczego (patrz twierdzenie 6.9.), wynika, że szereg n=1an jest zbieżny.
(Ad (2)) Jeśli ann1 dla nieskończenie wielu n, to także

an1 dla nieskończenie wielu n,

zatem an⟶̸0, czyli nie jest spełniony warunek konieczny zbieżności szeregów.

Podobnie jak w przypadku kryterium d'Alemberta, tak i w przypadku kryterium Cauchy'ego podamy słabszą, ale bardziej praktyczną wersję tego kryterium. Mówi ona, że istnienie granicy pierwiastków n-tego stopnia z kolejnych wyrazów szeregu różnej od 1, rozstrzyga o zbieżności tego szeregu.

Wniosek 7.5. [Kryterium Cauchy'ego zbieżności szeregów]

Przy powyższych założeniach:
(1) Jeśli limn+ann = r < 1, to szereg n=1an jest zbieżny.

(2) Jeśli limn+ann = s > 1, to szereg n=1an jest rozbieżny.

(3) Jeśli limn+ann = 1, to kryterium Cauchy'ego nie rozstrzyga czy szereg jest zbieżny.

Przykład 7.6.

Zbadać zbieżność szeregów:
(1) n=1(n1n)n2
(2) n=1(n+1n)n2

(3) n=11n

(4) n=11n2

Rozwiązanie

Zachodzi pewien związek między kryteriami Cauchy'ego i d'Alemberta. Będzie on wynikał z następującego lematu (który pozostawiamy tu bez dowodu).

Lemat 7.7.

Jeśli {an} jest ciągiem o wyrazach dodatnich, to

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \liminf\limits_{n\rightarrow+\infty}\frac{a_{n+1}}{a_n} \ \le\ \liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} \sqrt[n]{a_n} \ \le\ \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} \sqrt[n]{a_n} \ \le\ \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty}\frac{a_{n+1}}{a_n}. }

<flashwrap>file=AM1.M07.W.R01.swf|width=375|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M07.W.R01

Wniosek 7.8.

(1) Kryterium Cauchy'ego jest silniejsze od kryterium d'Alemberta, to znaczy jeśli kryterium d'Alemberta rozstrzyga o zbieżności szeregu, to kryterium Cauchy'ego także rozstrzyga. Jeszcze inaczej można powiedzieć, że klasa szeregów do której stosuje się kryterium Cauchy'ego zawiera w sobie klasę szeregów do których stosuje się kryterium d'Alemberta. Prosty dowód oparty na powyższym lemacie pozostawiamy jako ćwiczenie.
(2) Klasa szeregów dla których stosuje się kryterium Cauchy'ego jest istotnie większa od klasy szeregów, dla których stosuje sie kryterium d'Alemberta. Aby to zobaczyć rozważmy szereg


1+32+122+322++122n+322n+1+

Ponieważ


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{a_{n+1}}{a_n} \ =\ \left\{ \begin{array} {lll} \displaystyle \frac{3}{2}>1 & \textrm{gdy} & n=2k-1,\\ \\ \displaystyle \frac{2}{3}<1& \textrm{gdy} & n=2k, \end{array} \right. }


zatem kryterium d'Alemberta nie rozstrzyga czy ten szereg jest zbieżny.
Z kolei

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sqrt[n]{a_n} \ =\ \frac{1}{2} \ <\ 1, }

zatem z kryterium Cauchy'ego wnioskujemy, że szereg jest zbieżny.

Lemat 7.7. można wykorzystać do obliczania granic pewnych ciągów.

Przykład 7.9.

Obliczyć granicę ciągu limn+(2n)!!nn, gdzie (2n)!!=df24(2n2)(2n).

Rozwiązanie

Kolejne kryterium, zwane kryterium asymptotycznym (ilorazowym lub limesowym) jest odmianą kryterium porównawczego i mówi, że jeśli granica ciągu ilorazów wyrazów dwóch szeregów istnieje i jest liczbą dodatnią, to oba szeregi są jednocześnie zbieżne lub jednocześnie rozbieżne.

Twierdzenie 7.10. [Kryterium asymptotyczne (ilorazowe, limesowe) zbieżności szeregów]

Jeśli n=1an i n=1bn są szeregami; n:  an0, bn>0 oraz limn+anbn=g(0,+), to szereg n=1an jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy szereg n=1bn jest zbieżny.

Dowód twierdzenia 7.10.

Ustalmy dowolne ε>0. Ponieważ limn+anbn=g(0,+), więc z definicji granicy

N nN:|anbng|<g2,

czyli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ \frac{1}{2}gb_n \ \le\ a_n \ \le\ \frac{3}{2}gb_n }

Stosując kryterium porównawcze (patrz twierdzenie 6.9.), z pierwszej nierówności powyżej wnioskujemy, że zbieżność szeregu n=1an implikuje zbieżność szeregu n=1bn, a z drugiej nierówności powyżej wnioskujemy, że zbieżność szeregu n=1bn implikuje zbieżność szeregu n=1an.

Przykład 7.11.

Zbadać zbieżność szeregu n=1sin1n.

Rozwiązanie

Szeregi o wyrazach znakozmiennych

W tym rozdziale podamy dwa kryteria dotyczące szeregów, których wyrazy zmieniają znak.

Twierdzenie 7.12. [Kryterium Dirichleta zbieżności szeregów]

Jeśli n=1an jest szeregiem, którego ciąg sum częściowych jest ograniczony, {λn} jest ciągiem malejącym (słabo) oraz zbieżnym do zera (to znaczy λn0), to szereg n=1λnan jest zbieżny.

Dowód twierdzenia 7.12.

Oznaczmy przez {Sn} ciąg sum częściowych szeregu n=1an, to znaczy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle S_n \ =\ \sum_{i=1}^{\infty} a_i. }

Z założenia wiemy, że ciąg {Sn} jest ograniczony, to znaczy

M>0 n: |Sn|M.

Ustalmy dowolne ε>0. Ponieważ λn0, więc

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ \lambda_{n+1}<\frac{\varepsilon}{2M} }

Dla m>nN, mamy

λn+1an+1++λmam=λn+1(Sn+1Sn)+λn+2(Sn+2Sn+1)++λm1(Sm1Sm2)+λm(SmSm1)=λn+1Sn+(λn+1λn+2)Sn+1++(λm1λm)Sm1+λmSm.

Zatem

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{array}”): {\displaystyle \begin{array}{ll} & \big|\lambda_{n+1}a_{n+1} +\ldots+ \lambda_{m}a_{m}\big|\\ \le & \lambda_{n+1}|S_n| +(\lambda_{n+1}-\lambda_{n+2})|S_{n+1}| +\ldots +(\lambda_{m-1}-\lambda_m)|S_{m-1}| +\lambda_m|S_m|\\ \le & M \big[ \lambda_{n+1} +(\lambda_{n+1}-\lambda_{n+2}) +(\lambda_{n+2}-\lambda_{n+3}) +\ldots +(\lambda_{m-1}-\lambda_m) +\lambda_m \big]\\ = & 2\lambda_{n+1}M \ <\ 2M\frac{\varepsilon}{2M} \ =\ \varepsilon. \end{array}}

Zatem pokazaliśmy, że szereg n=1λnan spełnia warunek Cauchy'ego, a zatem jest zbieżny (patrz twierdzenie 6.7.).

Szczególną wersją powyższego kryterium jest następujące kryterium Leibniza dotyczące szeregów naprzemiennych.

Wniosek 7.13. [Kryterium Leibniza zbieżności szeregów]

Jeśli {λn} jest ciągiem malejącym (słabo) oraz zbieżnym do zera (to znaczy λn0), to szereg n=1(1)nλn jest zbieżny.

Dowód wniosku 7.13.

Wystarczy przyjąć an=(1)n. Ponieważ ciąg sum częściowych szeregu n=1(1)n jest postaci

1, 0, 1, 0, ,

a więc jest ograniczony, zatem możemy zastosować kryterium Dirichleta i wywnioskować, że szereg n=1(1)nan jest zbieżny.

Przykład 7.14.

Następujący szereg zwany szeregiem anharmonicznym:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} \frac{(-1)^n}{n} \ =\ 1-\frac{1}{2}+\frac{1}{3}-\frac{1}{4}+\ldots }

jest zbieżny. Jest to natychmiastowa konsekwencja kryterium Leibniza.

Założenie, że zbieżność ciągu {λn} do zera jest monotoniczna (w kryteriach Dirichleta i Leibniza) jest istotne. Pokazuje to poniższy przykład.

Przykład 7.15.

Zbadać zbieżność szeregu n=1(1)n2(1)nn.

Rozwiązanie

Liczba e

Przypomnijmy, że liczba e była zdefiniowana jako granica pewnego ciągu (patrz twierdzenie 5.1.). Okazuje się, że liczbę tę można także otrzymać jako sumę pewnego szeregu liczbowego. Dzięki tej własności będziemy także mogli wykazać niewymierność liczby e.

Twierdzenie 7.16. [O liczbie e]

(1) Szereg k=01k! jest zbieżny oraz k=01k!=e;
(2) e.

Dowód twierdzenia 7.16.

(Ad (1)) Przypomnijmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n. }

Niech

sn =df k=0n1k!,tn =df (1+1n)n,

to znaczy {sn} jest ciągiem sum częściowych szeregu n=11n!. Ze wzoru dwumianowego Newtona (patrz twierdzenie 1.40.), dla dowolnego n, dostajemy

tn=(1+1n)n=k=0n(nk)(1n)k=k=0n1k!n(n1)(nk+1)nk=k=0n1k!(11n)(12n)(1k1n)k=0n1k!=sn

Zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} t_n \ \le\ \liminf_{n\rightarrow+\infty}s_n. }

Ustalmy dowolne p. Wówczas dla dowolnego n>p, mamy

tn=k=0p1k!(11n)(12n)(1k1n)+k=p+1n1k!(11n)(12n)(1k1n)>k=0p1k!(11n)(12n)(1k1n).

Przechodząc do granicy z n+ po obu stronach powyższej nierówności otrzymujemy:

e=limn+tnlimn+k=0p1k!(11n)(12n)(1k1n)=k=0p1k!=sp.

Powyższa nierówność jest prawdziwa dla dowolnego p, zatem możemy przejść do granicy z p+ i dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} t_n \ \ge\ \limsup_{p\rightarrow+\infty} s_p. }

Zatem ostatecznie dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} t_n \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} s_n \ =\ \displaystyle \sum_{k=0}^{\infty}\frac{1}{k!}, }

co należało dowieść.
(Ad (2)) Oczywiście {sn} jest ciągiem rosnącym zbieżnym do e, zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\in\mathbb{N}:\ e-s_n>0. }

Z pierwszej części dowodu wynika, że

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{array}”): {\displaystyle \begin{array}{lll} e-s_n & = & \displaystyle \sum_{k=n+1}^{\infty}\frac{1}{k!} \ =\ \frac{1}{(n+1)!} \bigg( 1+\frac{1}{n+2} +\frac{1}{(n+2)(n+3)} +\ldots \bigg)\\ & < & \frac{1}{(n+1)!} \underbrace{\sum_{j=0}^{\infty}\frac{1}{(n+1)^j}}\limits_{\begin{array} {l} \textrm{szereg\ geometryczny}\\ \textrm{o\ sumie}\ \frac{n+1}{n} \end{array} } \ =\ \frac{1}{(n+1)!}\frac{n+1}{n} \ =\ \frac{1}{n!\cdot n}. \end{array}}

Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że e, tzn e=pq, gdzie p oraz q,g>1. Z powyższego oszacowania wynika w szczególności, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ <\ \frac{p}{q}-s_q \ <\ \frac{1}{q!q}. }

Niech a =df q!(pqsq). Wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ <\ a \ <\ \frac{1}{q} \ <\ 1. }

Ale z definicji sq mamy q!sq, czyli a, sprzeczność.