Analiza matematyczna 1/Wykład 5: Obliczanie granic: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 35: Linia 35:
</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}========</span>


W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat
W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat
Linia 43: Linia 43:


Dla każdego <math>n\ge 3,</math> mamy <math>\displaystyle n!>2^{n-1}.</math>
Dla każdego <math>n\ge 3,</math> mamy <math>\displaystyle n!>2^{n-1}.</math>
}}</span>
}}========</span>


{{dowod|twierdzenia 5.2.||
{{dowod|5.2.||
'''(Ad (1))'''<br>
'''(Ad (1))'''<br>
''Krok 1.'' Pokażemy, że ciąg <math>\displaystyle\{e_n\}</math> jest rosnący.
''Krok 1.'' Pokażemy, że ciąg <math>\displaystyle\{e_n\}</math> jest rosnący.
W tym celu dla dowolnego <math>n\in\mathbb{N}</math> obliczymy iloraz:
W tym celu dla dowolnego <math>n\in\mathbb{N}</math> obliczymy iloraz:


<center><math>\frac{e_{n+1}}{e_n}
<center><math>\frac{e_{n+1}}========{e_n}
\ =\
\ =\
\frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n}
\frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}========{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n}
\ =\
\ =\
\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)
\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)
\frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{n+1}}
\frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}========{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{n+1}}========
</math></center><br>
</math></center><br>


Linia 74: Linia 74:


<center>
<center>
<math>\frac{e_{n+1}}{e_n}
<math>\frac{e_{n+1}}========{e_n}
\ >\
\ >\
\frac{n+1}{n}
\frac{n+1}{n}
Linia 91: Linia 91:


<center>
<center>
<math>\frac{e_{n+1}}{e_n}
<math>\frac{e_{n+1}}========{e_n}
\ >\
\ >\
1
1
Linia 117: Linia 117:
+\binom{n}{3}\frac{1}{n^3}
+\binom{n}{3}\frac{1}{n^3}
+\ldots
+\ldots
+\binom{n}{n-1}\frac{1}{n^{n-1}}
+\binom{n}{n-1}\frac{1}{n^{n-1}}========
+\binom{n}{n}  \frac{1}{n^n}\\
+\binom{n}{n}  \frac{1}{n^n}\\
& = &
& = &
Linia 125: Linia 125:
+\frac{1}{3!}\frac{n(n-1)(n-2)}{n^3}
+\frac{1}{3!}\frac{n(n-1)(n-2)}{n^3}
+\ldots
+\ldots
+\frac{1}{(n-1)!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 2}{n^{n-1}}\\
+\frac{1}{(n-1)!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 2}{n^{n-1}}========\\
& &
& &
+\ \frac{1}{n!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 1}{n^n}\\
+\ \frac{1}{n!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 1}{n^n}\\
Linia 145: Linia 145:
<center><math>e_n
<center><math>e_n
\ <\
\ <\
1+1+\frac{1}{2^1}+\frac{1}{2^2}+\ldots+\frac{1}{2^{n-1}}.
1+1+\frac{1}{2^1}+\frac{1}{2^2}+\ldots+\frac{1}{2^{n-1}}========.
</math></center>
</math></center>


Linia 154: Linia 154:
<center><math>e_n
<center><math>e_n
\ <\
\ <\
1+\frac{1-\frac{1}{2^n}}{1-\frac{1}{2}}
1+\frac{1-\frac{1}{2^n}}========{1-\frac{1}{2}}========
\ <\
\ <\
1+\frac{1}{1-\frac{1}{2}}
1+\frac{1}{1-\frac{1}{2}}========
\ =\
\ =\
3.
3.
Linia 209: Linia 209:


Wybierzmy z kolei podciąg
Wybierzmy z kolei podciąg
<math>\displaystyle\big\{a_{n_{k_l}}\big\}</math> ciągu <math>\displaystyle\{a_{n_k}\},</math>
<math>\displaystyle\big\{a_{n_{k_l}}========\big\}</math> ciągu <math>\displaystyle\{a_{n_k}\},</math>
który jest monotonicznie
który jest monotonicznie
rosnący do <math>+\infty</math> oraz taki, że
rosnący do <math>+\infty</math> oraz taki, że
Linia 216: Linia 216:
l
l
\ <\
\ <\
a_{n_{k_l}}
a_{n_{k_l}}========
\quad\</math> oraz <math>\quad
\quad\</math> oraz <math>\quad
a_{n_{k_l}}+1
a_{n_{k_l}}========+1
\ \le\
\ \le\
a_{n_{k_{l+1}}}
a_{n_{k_{l+1}}========}
</math></center>
</math></center>


Dla każdego  <math>l\in\mathbb{N}</math> wyraz <math>a_{n_{k_l}}</math> jest zawarty
Dla każdego  <math>l\in\mathbb{N}</math> wyraz <math>a_{n_{k_l}}========</math> jest zawarty
w pewnym przedziale <math>\displaystyle [N_l,N_l+1)</math> o końcach naturalnych
w pewnym przedziale <math>\displaystyle [N_l,N_l+1)</math> o końcach naturalnych
(przy czym ciąg <math>\displaystyle\{N_l\}_l</math> jest silnie rosnący).
(przy czym ciąg <math>\displaystyle\{N_l\}_l</math> jest silnie rosnący).
Linia 232: Linia 232:
\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{N_l+1}\bigg)^{N_l}
\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{N_l+1}\bigg)^{N_l}
& \le
& \le
&\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}}\bigg)^{N_l}
&\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}========}\bigg)^{N_l}
& \le
& \le
& \displaystyle\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}}\bigg)^{a_{n_{k_l}}}
& \displaystyle\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}========}\bigg)^{a_{n_{k_l}}========}
& \le
& \le
& \displaystyle\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}}\bigg)^{N_l+1}
& \displaystyle\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}========}\bigg)^{N_l+1}
& \le
& \le
& \displaystyle\bigg(1+\frac{1}{N_l}\bigg)^{N_l+1}    \\
& \displaystyle\bigg(1+\frac{1}{N_l}\bigg)^{N_l+1}    \\
Linia 254: Linia 254:
twierdzenia o trzech ciągach ([[Analiza matematyczna 1/Wykład 4: Ciągi liczbowe#twierdzenie_4_11|twierdzenia 4.11.]])
twierdzenia o trzech ciągach ([[Analiza matematyczna 1/Wykład 4: Ciągi liczbowe#twierdzenie_4_11|twierdzenia 4.11.]])
wnioskujemy, że
wnioskujemy, że
<math>\displaystyle\lim_{l\rightarrow+\infty}\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}}\bigg)^{a_{n_{k_l}}}=e.</math>
<math>\displaystyle\lim_{l\rightarrow+\infty}\bigg(1+\frac{1}{a_{n_{k_l}}========}\bigg)^{a_{n_{k_l}}========}=e.</math>


Ponieważ wystartowaliśmy od dowolnego podciągu
Ponieważ wystartowaliśmy od dowolnego podciągu
Linia 261: Linia 261:
dostajemy, że
dostajemy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{a_n}\bigg)^{a_n}=e.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{a_n}\bigg)^{a_n}=e.</math>
}}
}}========


Kolejne twierdzenie będzie przydatne przy wyznaczaniu pewnych
Kolejne twierdzenie będzie przydatne przy wyznaczaniu pewnych
Linia 275: Linia 275:
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n>0</math>),
<math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n>0</math>),
to<br>
to<br>
'''(1)''' jeśli <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{a_{n+1}}{a_n}=a<1,</math>
'''(1)''' jeśli <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{a_{n+1}}========{a_n}=a<1,</math>
to
to
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math>;<br>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=0</math>;<br>
'''(2)''' jeśli <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{a_{n+1}}{a_n}=a>1,</math>
'''(2)''' jeśli <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{a_{n+1}}========{a_n}=a>1,</math>
to
to
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=+\infty.</math>
}}</span>
}}========</span>


==Arytmetyka granic niewłaściwych==
==Arytmetyka granic niewłaściwych==
Linia 419: Linia 419:
to
to
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n^{b_n}=+\infty.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n^{b_n}=+\infty.</math>
}}</span>
}}========</span>


{{dowod|twierdzenia 5.4.||
{{dowod|5.4.||


'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Linia 468: Linia 468:
zatem  udowodniliśmy, że
zatem  udowodniliśmy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n+b_n)=+\infty.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (a_n+b_n)=+\infty.</math>
}}
}}========


{{uwaga|5.5. [Symbole nieoznaczone]||
{{uwaga|5.5. [Symbole nieoznaczone]||
Linia 494: Linia 494:
</math></center>
</math></center>


}}
}}========


{{przyklad|5.6.||
{{przyklad|5.6.||
Linia 500: Linia 500:
Dla każdego z powyższych symboli nieoznaczonych podamy przykłady
Dla każdego z powyższych symboli nieoznaczonych podamy przykłady
ciągów mających granicę, dających w wyniku wykonania wskazanych działań
ciągów mających granicę, dających w wyniku wykonania wskazanych działań
ciągi o różnych granicach <math>g\in\overline{\mathbb{R}}</math> lub bez granicy.
ciągi o różnych granicach <math>g\in\overline{\mathbb{R}}========</math> lub bez granicy.


<center>
<center>
Linia 567: Linia 567:
\end{array}</math></center><br><br>
\end{array}</math></center><br><br>


}}
}}========


==Granice specjalne==
==Granice specjalne==
Linia 582: Linia 582:
\forall 0<|x|<\frac{\pi}{2}:\
\forall 0<|x|<\frac{\pi}{2}:\
\bigg|\frac{\sin x}{x}-1\bigg|<x^2.</math>
\bigg|\frac{\sin x}{x}-1\bigg|<x^2.</math>
}}</span>
}}========</span>


<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
<div class="thumb tright"><div style="width:375px;">
Linia 588: Linia 588:
<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R02</div>
<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R02</div>
</div></div>
</div></div>
{{dowod|lematu 5.7.||
{{dowod|5.7.||
(Dowód nadobowiązkowy)
(Dowód nadobowiązkowy)
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Linia 703: Linia 703:
x^2
x^2
\quad\textrm{dla}\ 0<|x|<\frac{\pi}{2}.
\quad\textrm{dla}\ 0<|x|<\frac{\pi}{2}.
</math></center>}}
</math></center>}}========


Podamy teraz granice pewnych funkcji specjalnych.
Podamy teraz granice pewnych funkcji specjalnych.
Linia 717: Linia 717:
0      &\quad p<0;
0      &\quad p<0;
\end{array}  
\end{array}  
\right.</math>}}</span>
\right.</math>}}========</span>
'''(2)'''
'''(2)'''
jeśli <math>a>1</math> oraz <math>\displaystyle\alpha\ge 0,</math> to
jeśli <math>a>1</math> oraz <math>\displaystyle\alpha\ge 0,</math> to
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{n^{\alpha}}{a^n}=0</math>;
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{n^{\alpha}}========{a^n}=0</math>;


<center>
<center>
Linia 787: Linia 787:
'''(7)'''
'''(7)'''
<math>\displaystyle
<math>\displaystyle
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin\frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}=1</math>.
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin\frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}=========1</math>.


'''(8)'''
'''(8)'''
Linia 809: Linia 809:




{{dowod|twierdzenia 5.8.||
{{dowod|5.8.||
(Dowód nadobowiązkowy)
(Dowód nadobowiązkowy)


Linia 824: Linia 824:
wynika, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} n^p=0.</math><br>
wynika, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} n^p=0.</math><br>
'''(Ad (2))'''
'''(Ad (2))'''
Niech <math>\displaystyle c_n=\frac{n^{\alpha}}{a^n}</math> dla <math>n\in\mathbb{N}.</math>
Niech <math>\displaystyle c_n=\frac{n^{\alpha}}========{a^n}</math> dla <math>n\in\mathbb{N}.</math>
Liczymy
Liczymy


<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{c_{n+1}}{c_n}
<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{c_{n+1}}========{c_n}
\ =\
\ =\
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{(n+1)^{\alpha}a^n}{a^{n+1}n^{\alpha}}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{(n+1)^{\alpha}a^n}{a^{n+1}n^{\alpha}}========
\ =\
\ =\
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{\alpha}\cdot\frac{1}{a}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{\alpha}\cdot\frac{1}{a}
Linia 844: Linia 844:
Policzmy
Policzmy


<center><math>\frac{c_{n+1}}{c_n}
<center><math>\frac{c_{n+1}}========{c_n}
\ =\
\ =\
\frac{|a|}{n+1}
\frac{|a|}{n+1}
Linia 852: Linia 852:


Z (1) wiemy, że ostatni ciąg dąży do <math>0,</math> zatem
Z (1) wiemy, że ostatni ciąg dąży do <math>0,</math> zatem
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{c_{n+1}}{c_n}=0.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{c_{n+1}}========{c_n}=0.</math>
Korzystając z Twierdzenia [[#twierdzenie_5_3|twierdzenia 5.3.]]
Korzystając z Twierdzenia [[#twierdzenie_5_3|twierdzenia 5.3.]]
wnioskujemy, że
wnioskujemy, że
Linia 871: Linia 871:
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sqrt[n]{a}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sqrt[n]{a}
\ =\
\ =\
\sup_{n\in\mathbb{N}}\sqrt[n]{a}
\sup_{n\in\mathbb{N}}========\sqrt[n]{a}
\ \le\
\ \le\
1
1
Linia 904: Linia 904:
więc z udowodnionej już części dostajemy, że
więc z udowodnionej już części dostajemy, że


<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{\sqrt[n]{a}}
<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{\sqrt[n]{a}}========
\ =\
\ =\
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\sqrt[n]{\frac{1}{a}}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\sqrt[n]{\frac{1}{a}}========
\ =\
\ =\
1,
1,
Linia 946: Linia 946:
\sqrt[n]{n}
\sqrt[n]{n}
\ =\
\ =\
\sqrt[n]{N_1}\sqrt[n]{\frac{N_1+1}{N_1}\cdot\frac{N_1+2}{N_1+1}\cdot\ldots\cdot\frac{n}{n-1}}
\sqrt[n]{N_1}\sqrt[n]{\frac{N_1+1}{N_1}\cdot\frac{N_1+2}{N_1+1}\cdot\ldots\cdot\frac{n}{n-1}}========
\ <\
\ <\
\eta\cdot\sqrt[n]{\eta^{n-N_1}}
\eta\cdot\sqrt[n]{\eta^{n-N_1}}========
\ <\
\ <\
\eta^2
\eta^2
Linia 1012: Linia 1012:


<center><math>\forall n\in\mathbb{N}:\
<center><math>\forall n\in\mathbb{N}:\
\bigg|\frac{\sin \frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}-1\bigg|
\bigg|\frac{\sin \frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}========-1\bigg|
\ <\
\ <\
\frac{1}{n^2}.
\frac{1}{n^2}.
Linia 1022: Linia 1022:
mamy
mamy


<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(\frac{\sin \frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}-1\bigg)
<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(\frac{\sin \frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}========-1\bigg)
\ =\
\ =\
0,
0,
Linia 1029: Linia 1029:
a zatem
a zatem


<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin \frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}
<center><math>\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin \frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}========
\ =\
\ =\
1,
1,
Linia 1072: Linia 1072:


co należało dowieść.
co należało dowieść.
}}
}}========


==Granica górna i granica dolna==
==Granica górna i granica dolna==
Linia 1094: Linia 1094:
posiadający granicę
posiadający granicę
(właściwą lub niewłaściwą).
(właściwą lub niewłaściwą).
Takie <math>a\in\overline{\mathbb{R}}</math>, które są granicami jakichś podciągów danego
Takie <math>a\in\overline{\mathbb{R}}========</math>, które są granicami jakichś podciągów danego
ciągu
ciągu
będziemy nazywać punktami skupienia wyjściowego ciągu.
będziemy nazywać punktami skupienia wyjściowego ciągu.
Linia 1103: Linia 1103:
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> będzie ciągiem.<br>
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> będzie ciągiem.<br>
'''(1)'''
'''(1)'''
Mówimy, że <math>a\in\overline{\mathbb{R}}</math> jest
Mówimy, że <math>a\in\overline{\mathbb{R}}========</math> jest
'''''punktem skupienia''''' ciągu <math>\displaystyle\{a_n\},</math>
'''''punktem skupienia''''' ciągu <math>\displaystyle\{a_n\},</math>
jeśli istnieje podciąg
jeśli istnieje podciąg
Linia 1115: Linia 1115:
\liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ =\
\ =\
\mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ \stackrel{df}{=}\  
\ \stackrel{df}{=}\  
\inf S,
\inf S,
Linia 1121: Linia 1121:
</center>
</center>


gdzie <math>S\subseteq\overline{\mathbb{R}}</math> jest zbiorem punktów skupienia ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>
gdzie <math>S\subseteq\overline{\mathbb{R}}========</math> jest zbiorem punktów skupienia ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>
'''(3)'''
'''(3)'''
'''''Granicą górną''''' ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> nazywamy
'''''Granicą górną''''' ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> nazywamy
Linia 1129: Linia 1129:
\limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ =\
\ =\
\mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ \stackrel{df}{=}\  
\ \stackrel{df}{=}\  
\sup S,
\sup S,
Linia 1135: Linia 1135:
</center>
</center>


gdzie <math>S\subseteq\overline{\mathbb{R}}</math> jest zbiorem punktów skupienia ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>}}
gdzie <math>S\subseteq\overline{\mathbb{R}}========</math> jest zbiorem punktów skupienia ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>}}========


{{przyklad|5.10.||
{{przyklad|5.10.||
Linia 1142: Linia 1142:
<math>\displaystyle\{a_n\},</math> gdzie
<math>\displaystyle\{a_n\},</math> gdzie
<math>\displaystyle a_n=(2+(-1)^n)n\sin\frac{1}{n}.</math>
<math>\displaystyle a_n=(2+(-1)^n)n\sin\frac{1}{n}.</math>
}}
}}========


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Linia 1150: Linia 1150:
</div>
</div>
Ponieważ
Ponieważ
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} n\sin\frac{1}{n}=\frac{\sin\frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}=1</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} n\sin\frac{1}{n}=\frac{\sin\frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}=========1</math>
(patrz [[#twierdzenie_5_8|twierdzenie 5.8.]] (7)),
(patrz [[#twierdzenie_5_8|twierdzenie 5.8.]] (7)),
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_{2n}=3</math> oraz <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_{2n+1}=1,</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_{2n}=3</math> oraz <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_{2n+1}=1,</math>
Linia 1158: Linia 1158:


<center>
<center>
<math>\mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
<math>\mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ =\
\ =\
1,
1,
\qquad
\qquad
\mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ =\
\ =\
3.
3.
Linia 1183: Linia 1183:
jest ciągiem liczbowym,
jest ciągiem liczbowym,
to
to
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> ma granicę <math>g\in\overline{\mathbb{R}}</math>
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> ma granicę <math>g\in\overline{\mathbb{R}}========</math>
wtedy i tylko wtedy, gdy
wtedy i tylko wtedy, gdy
<math>\displaystyle\liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=\limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=g.</math>
<math>\displaystyle\liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=\limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=g.</math>
}}
}}========


{{dowod|twierdzenia 5.11.||
{{dowod|5.11.||
(Dowód nadobowiązkowy)<br>
(Dowód nadobowiązkowy)<br>
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> będzie ciągiem liczbowym.<br>
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> będzie ciągiem liczbowym.<br>
"<math>\displaystyle\Longrightarrow</math>":<br>
"<math>\displaystyle\Longrightarrow</math>":<br>
Jeśli <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g\in\overline{\mathbb{R}},</math> to dla dowolnego podciągu
Jeśli <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g\in\overline{\mathbb{R}}========,</math> to dla dowolnego podciągu
<math>\displaystyle\big\{a_{n_k}\big\}</math> ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> także
<math>\displaystyle\big\{a_{n_k}\big\}</math> ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> także
<math>\displaystyle\lim\limits_{k\rightarrow +\infty} a_{n_k}=g</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{k\rightarrow +\infty} a_{n_k}=g</math>
Linia 1199: Linia 1199:
oraz
oraz


<center><math>\mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
<center><math>\mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ =\
\ =\
\mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n
\ =\
\ =\
g,
g,
Linia 1209: Linia 1209:
"<math>\displaystyle\Longleftarrow</math>":<br>
"<math>\displaystyle\Longleftarrow</math>":<br>
Załóżmy teraz, że
Załóżmy teraz, że
<math>\displaystyle\mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=\mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=g\in\overline{\mathbb{R}}.</math>
<math>\displaystyle\mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=\mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n=g\in\overline{\mathbb{R}}========.</math>
Oznacza to w szczególności, że <math>g</math> jest jedynym punktem
Oznacza to w szczególności, że <math>g</math> jest jedynym punktem
skupienia ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>
skupienia ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}.</math><br>
Linia 1247: Linia 1247:
Dowód w tych dwóch przypadkach jest podobny do dowodu
Dowód w tych dwóch przypadkach jest podobny do dowodu
przypadku <math>1^o</math> i pozostawiamy go jako ćwiczenie.
przypadku <math>1^o</math> i pozostawiamy go jako ćwiczenie.
}}
}}========

Wersja z 13:10, 29 sie 2006

Obliczanie granice

Wykład ten jest kontynuacją poprzedniego wykładu dotyczącego ciągów o wyrazach rzeczywistych. Wykład rozpoczynamy od definicji liczby e jako granicy pewnego ciągu. Podajemy twierdzenia o arytmetyce granic niewłaściwych i liczymy pewne granice specjalne. Wprowadzamy pojęcia granicy dolnej i granicy górnej ciągu.

Liczba e

Zajmiemy się teraz pewnym przykładem ciągu zbieżnego, którego granica odgrywa ważną rolę w matematyce.

Twierdzenie 5.1. [Liczba e, symbol 1]

(1) Ciąg {en} o wyrazach en=(1+1n)n jest zbieżny.
Jego granicę oznaczamy przez e, przy czym

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e \ \approx\ 2,718281828458563411277850606202642376785584483618617451918618203\ldots. }

(2) Jeśli {an} jest ciągiem o wyrazach dodatnich takim, że limn+an=+, to

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{a_n}\bigg)^{a_n} \ =\ e. }
========

W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat którego dowód indukcyjny zostawiamy jako proste ćwiczenie.

Lemat 5.2.

Dla każdego n3, mamy n!>2n1.

========

Dowód 5.2.

(Ad (1))
Krok 1. Pokażemy, że ciąg {en} jest rosnący. W tym celu dla dowolnego n obliczymy iloraz:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{e_{n+1}}========{e_n} \ =\ \frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}========{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n} \ =\ \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg) \frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}========{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{n+1}}======== }

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \ =\ \frac{n+1}{n}\bigg[\frac{n(n+2)}{(n+1)^2}\bigg]^{n+1} \ =\ \frac{n+1}{n}\bigg[1-\frac{1}{(n+1)^2}\bigg]^{n+1}. }

Jakob Bernoulli (1654-1705)
Zobacz biografię
Stosując nierówność Bernoullego

(patrz uwaga 2.16.) z r=n+12 oraz x=1(n+1)2>1, dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{e_{n+1}}========{e_n} \ >\ \frac{n+1}{n} \bigg(1-\frac{n+1}{(n+1)^2}\bigg) \ =\ \frac{n+1}{n} \bigg(1-\frac{1}{n+1}\bigg) \ =\ \frac{n+1}{n}\cdot\frac{n}{n+1} \ =\ 1. }

Pokazaliśmy zatem, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{e_{n+1}}========{e_n} \ >\ 1 \qquad\forall\ n\ge 1, }

czyli ciąg {en} jest rosnący.

Krok 2. Pokażemy, że ciąg {en} jest ograniczony. Ponieważ jest to ciąg liczb dodatnich, więc wystarczy pokazać, że jest on ograniczony z góry. Korzystając ze wzoru dwumianowego Newtona (patrz twierdzenie 1.40.), mamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{array}”): {\displaystyle \begin{array} {lll} \displaystyle e_n & = & \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n \ =\ \binom{n}{0} +\binom{n}{1}\frac{1}{n} +\binom{n}{2}\frac{1}{n^2} +\binom{n}{3}\frac{1}{n^3} +\ldots +\binom{n}{n-1}\frac{1}{n^{n-1}}======== +\binom{n}{n} \frac{1}{n^n}\\ & = & 1 +1 +\frac{1}{2!}\frac{n(n-1)}{n^2} +\frac{1}{3!}\frac{n(n-1)(n-2)}{n^3} +\ldots +\frac{1}{(n-1)!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 2}{n^{n-1}}========\\ & & +\ \frac{1}{n!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 1}{n^n}\\ & = & 1 +1 +\frac{1}{2!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg) +\frac{1}{3!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg)\bigg(1-\frac{2}{n}\bigg) +\ldots +\frac{1}{(n-1)!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg)\cdot\ldots\cdot\bigg(1-\frac{n-2}{n}\bigg)\\ && +\ \frac{1}{n!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg)\cdot\ldots\cdot\bigg(1-\frac{n-1}{n}\bigg)\\ & < & 1+1+\frac{1}{2!}+\frac{1}{3!}+\ldots+\frac{1}{(n-1)!}+\frac{1}{n!}. \end{array}}

Korzystając z Lematu lematu 5.2., mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e_n \ <\ 1+1+\frac{1}{2^1}+\frac{1}{2^2}+\ldots+\frac{1}{2^{n-1}}========. }

Korzystając ze wzoru na sumę skończonego ciągu geometrycznego (patrz przyklad 1.12.), dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e_n \ <\ 1+\frac{1-\frac{1}{2^n}}========{1-\frac{1}{2}}======== \ <\ 1+\frac{1}{1-\frac{1}{2}}======== \ =\ 3. }

Pokazaliśmy zatem, że

n: |en|<3,

czyli, że ciąg {en} jest ograniczony.
Krok 3. Ponieważ ciąg {en} jest rosnący i ograniczony, więc korzystając z twiedzenia 4.15. wnioskujemy, że jest on zbieżny.

(Ad (2)) (Dowód nadobowiązkowy)

Niech xn=(1+1n)n+1 oraz yn=(1+1n+1)n. Zauważmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{array}”): {\displaystyle \begin{array}{lll} \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n & = & \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{n+1} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n\cdot\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg) \ =\ e\cdot 1 \ =\ e,\\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} y_n & = & \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^n \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}\cdot\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{-1} \ =\ e\cdot 1 \ =\ e. \end{array}}

Niech {an} będzie dowolnym ciągiem o wyrazach dodatnich takim, że limn+an=+. W celu udowodnienia naszego twierdzenia skorzystamy z twierdzenia 3.25.(5). W tym celu weźmy dowolny podciąg {ank} ciągu {an}.

Wybierzmy z kolei podciąg {ankl========} ciągu {ank}, który jest monotonicznie rosnący do + oraz taki, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall l\in\mathbb{N}:\ l \ <\ a_{n_{k_l}}======== \quad\} oraz Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \quad a_{n_{k_l}}========+1 \ \le\ a_{n_{k_{l+1}}========} }

Dla każdego l wyraz ankl======== jest zawarty w pewnym przedziale [Nl,Nl+1) o końcach naturalnych (przy czym ciąg {Nl}l jest silnie rosnący). Korzystając z monotoniczności funkcji potęgowej oraz funkcji wykładniczej (o podstawie większej od 1), mamy

(1+1Nl+1)Nl(1+1ankl========)Nl(1+1ankl========)ankl========(1+1ankl========)Nl+1(1+1Nl)Nl+1ee

gdzie zbieżności ciągów {(1+1Nl+1)Nl} i {(1+1Nl)Nl+1} do liczby e wynikają z faktów, iż są to podciągi ciągów {xn}
i {yn} mających granicę e. Zatem korzystając z twierdzenia o trzech ciągach (twierdzenia 4.11.) wnioskujemy, że liml+(1+1ankl========)ankl=========e.

Ponieważ wystartowaliśmy od dowolnego podciągu {ank} ciągu {an}, zatem korzystając z twierdzenia 3.25.(5). dostajemy, że limn+(1+1an)an=e.

========

Kolejne twierdzenie będzie przydatne przy wyznaczaniu pewnych granic ciągów. Jego dowód jak i zastosowania pozostawione są na ćwiczenia (patrz zadanie 5.6.).

Twierdzenie 5.3.

Jeśli {an} jest ciągiem liczbowym o wyrazach dodatnich (to znaczy n: an>0), to
(1) jeśli limn+an+1========an=a<1, to limn+an=0;
(2) jeśli limn+an+1========an=a>1, to limn+an=+.

========

Arytmetyka granic niewłaściwych

Analogicznie do twierdzeń o "arytmetyce" granic (twierdzenie 4.9.), można sformułować cały szereg twierdzeń dotyczący "arytmetyki" granic niewłaściwych. Poniższe twierdzenie zbiera informacje dotyczące granicy sumy, różnicy, iloczynu i ilorazu ciągów, gdy przynajmniej jeden z ciągów ma granicę niewłaściwą. Podamy dowód jednego z poniższych punktów. Pozostałe dowody można zrobić analogicznie.

Twierdzenie 5.4. [O "arytmetyce" granic niewłaściwych]

(1) a+=+, dla <a+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=+, gdzie <a+, to limn+(an+bn)=+.

(2) a= dla a<+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=+, gdzie a<+, to limn+(anbn)=.

(3) a(±)=± dla 0<a+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=±, gdzie 0<a+, to limn+(anbn)=±.

(4) a(±)= dla a<0, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=±, gdzie a<0, to limn+(anbn)=.

(5) a±=0 dla a, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=± oraz bn0 dla n, to limn+anbn=0.

(6a) a0+=+ dla 0<a+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=0, gdzie 0<a+ oraz bn>0 dla n, to limn+anbn=+.

(6b) a0= dla 0<a+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=0, gdzie 0<a+ oraz bn<0 dla n, to limn+anbn=.

(7a) a0+= dla a<0, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=0, gdzie a<0 oraz bn>0 dla n, to limn+anbn=.

(7a) a0=+ dla a<0, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=0, gdzie a<0 oraz bn<0 dla n, to limn+anbn=+.

(8a) a+=0 dla 0+a<1, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=+, gdzie 0a<1 oraz an>0 dla n, to limn+anbn=0.

(8b) a=+ dla 0+a<1, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=, gdzie 0a<1 oraz an>0 dla n, to limn+anbn=+.

(9a) a=0 dla 1<a+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=, gdzie 1<a+, to limn+anbn=0.

(9b) a+=+ dla 1<a+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=a i limn+bn=+, gdzie 1<a+, to limn+anbn=+.

(10) b=0 dla b<0, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=+ i limn+bn=b, gdzie b<0, to limn+anbn=0.

(11) b=+ dla 0<b+, to znaczy
jeśli {an} i {bn} są ciągami liczbowymi takimi, że limn+an=+ i limn+bn=b, gdzie 0<b+, to limn+anbn=+.

========

Dowód 5.4.

(Ad (1)) Załóżmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ a,\quad \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n \ =\ b,\quad -\infty<a\le +\infty. }

Ustalmy dowolne M. Ponieważ limn+an=a (gdzie <a+), więc ciąg {an} jest ograniczony od dołu, to znaczy

M n: anM.

Ponieważ limn+bn=+, więc

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ b_n\ge M-\overline{M}. }

Zatem dla dowolnego nN, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_n+b_n \ \ge\ \overline{M}+(M-\overline{M}) \ =\ M. }

Ponieważ M było wybrane dowolnie, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n+b_n\ge M, }

zatem udowodniliśmy, że limn+(an+bn)=+.

========

Uwaga 5.5. [Symbole nieoznaczone]

Dla pewnych działań na ciągach nie można z góry przewidzieć jaka jest granica "wynikowa" mimo, że znane są granice poszczególnych ciągów. Dla przykładu rozważmy dwa ciągi {an} i {bn} rozbieżne do + i zbadajmy ich różnicę {anbn}. Okazuje się, że w zależności od konkretnych ciągów {an} i {bn}, ich różnica może mieć granicę właściwą lub niewłaściwą lub nie mieć granicy. Mówimy wówczas, że jest symbolem nieoznaczonym. Oznacza to w szczególności, że dla takiego symbolu nie możemy sformułować twierdzenia analogicznego do twierdzenia 5.4..
Mamy siedem takich symboli nieoznaczonych:

,0,00,,1,0,00.

========

Przykład 5.6.

Dla każdego z powyższych symboli nieoznaczonych podamy przykłady ciągów mających granicę, dających w wyniku wykonania wskazanych działań ciągi o różnych granicach g======== lub bez granicy.

limn+an=limn+bn=an=n2bn=n2limn+(anbn)=0an=n2bn=nlimn+(anbn)=+an=nbn=n2limn+(anbn)=an=nbn=(na)limn+(anbn)=a(gdziea)an=n+(1)nbn=n{anbn}niemagranicy



limn+an=0limn+bn= 0an=1nbn=n2limn+(anbn)=an=1nbn=n2limn+(anbn)=+an=anbn=nlimn+(anbn)=a(gdziea)an=(1)nnbn=n{anbn}niemagranicy


limn+an=0limn+bn=000an=1nbn=1n2limn+anbn=an=1nbn=1n2limn+anbn=+an=anbn=1nlimn+anbn=a(gdziea)an=(1)nnbn=1n{anbn}niemagranicy


limn+an=limn+bn=an=n2bn=nlimn+anbn=+an=anbn=nlimn+anbn=a(gdziea)an=n+(1)nn2bn=n{anbn}niemagranicy


limn+an=1limn+bn=1an=1+1nbn=n2limn+anbn=+an=1bn=nlimn+anbn=1an=1+1nbn=nlimn+anbn=ean=1+1nbn=nlnalimn+anbn=a(gdziea>0)


limn+an=limn+bn=00an=2n2bn=1nlimn+anbn=+an=anbn=1nlimn+anbn=a(gdziea>1)


limn+an=0limn+bn=000an=1nbn=1nlimn+anbn=1an=0bn=1nlimn+anbn=0an=anbn=1nlimn+anbn=a(gdziea(0,1))


========

Granice specjalne

W następnym lemacie podamy pewne nierówności liczbowe przydatne w następnym twierdzeniu.

Lemat 5.7.

Zachodzą następujące nierówności liczbowe:
(1) x0: sinxx
(2) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \forall 0<|x|<\frac{\pi}{2}:\ \bigg|\frac{\sin x}{x}-1\bigg|<x^2.}

========

<flash>file=AM1.M05.W.R02.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R02

Dowód 5.7.

(Dowód nadobowiązkowy) (Ad (1)) Wobec rysunku znajdującego się obok mamy następujące nierówności między polami:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle P_{\triangle OAB} \ <\ P_{\vartriangleleft OAB} \ <\ P_{\triangle OAC}, }

gdzie:
POAB oznacza pole trójkąta OAB,
POAB oznacza pole wycinka koła OAB,
POAC oznacza pole trójkąta OAC.

Podstawiając wzory na poszczególne pola dostajemy:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{1\cdot \sin x}{2} \ <\ \frac{x}{2\pi}\cdot\pi \ <\ \frac{1\cdot\mathrm{tg}\, x}{2}. }

Zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \sin x \ <\ x \ <\ \mathrm{tg}\, x \quad\textrm{dla}\ 0<x<\frac{\pi}{2}. }

Zatem dla x(0,π2) nierówność (1) jest udowodniona. Zauważmy, że dla x=0 zachodzi równość, natomiast dla x>1 nierówność jest oczywista, gdyż sinx1<x. Zatem pokazaliśmy nierówność (1) dla dowolnego x0.
(Ad (2)) Powróćmy raz jeszcze do wyprowadzonych w pierwszej części nierówności

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \sin x \ <\ x \ <\ \mathrm{tg}\, x \quad\textrm{dla}\ 0<x<\frac{\pi}{2}. }

Pierwsza z powyższych nierówności implikuje, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \le\ 1-\frac{\sin x}{x}. }

Druga z powyższych nierówności implikuje, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x\cos x \ \le\ \frac{\sin x}{\cos x}\cos x }


xcosxsinx


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1-\frac{\sin x}{x} \ \le\ 1-\cos x. }

Zatem łącząc dwie otrzymane nierówności dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \le\ 1-\frac{\sin x}{x} \ \le\ 1-\cos x, }

przy czym

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1-\cos x \ =\ 2\sin^2\frac{x}{2} \ <\ 2\bigg(\frac{x}{2}\bigg)^2 \ <\ x^2 }

(gdzie wykorzystaliśmy udowodnioną już nierówność sinx<x). Zatem ostatecznie

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \le\ 1-\frac{\sin x}{x} \ <\ x^2, }

skąd dostajemy dowodzoną nierówność

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \bigg|\frac{\sin x}{x}-1\bigg| \ <\ x^2 \quad\textrm{dla}\ 0<|x|<\frac{\pi}{2}. }

========

Podamy teraz granice pewnych funkcji specjalnych. Znajomość tych granic będzie przydatna do rozwiązywania zadań.

Twierdzenie 5.8. [Granice specjalne]

(1)

limn+np={+p>0,1p=0,0p<0;
========

(2) jeśli a>1 oraz α0, to limn+nα========an=0;

<flash>file=AM1.M05.W.R02.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R02

<flash>file=AM1.M05.W.R03.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R03

(3) jeśli a>0, to limn+ann!=0;

(4) jeśli a>0, to limn+an=1;

<flash>file=AM1.M05.W.R04.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R04

<flash>file=AM1.M05.W.R05.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R05

(5) limn+nn=1;

(6) jeśli a>0, to limn+an={nie istniejea1,0|a|<1,1a=1,+a>1.

<flash>file=AM1.M05.W.R06.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R06

<flash>file=AM1.M05.W.R07.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R07

(7) limn+sin1n========1n=========1.

(8)

limn+sinxnxn=1, gdzie {xn}{0} jest dowolnym ciągiem takim, że limn+xn=0.

<flash>file=AM1.M05.W.R08.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R08

<flash>file=AM1.M05.W.R09.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R09


Dowód 5.8.

(Dowód nadobowiązkowy)

(Ad (1)) Gdy p>0, to mamy do czynienia z symbolem p (z p>0). Z twierdzenia 5.4. (11) wynika, że limn+np=+.

Gdy p=0, to ciąg jest stały limn+n0=limn+1=1.

Gdy p<0, to mamy do czynienia z symbolem p (z p<0). Z twierdzenia 5.4. (10) wynika, że limn+np=0.
(Ad (2)) Niech cn=nα========an dla n. Liczymy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{c_{n+1}}========{c_n} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{(n+1)^{\alpha}a^n}{a^{n+1}n^{\alpha}}======== \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{\alpha}\cdot\frac{1}{a} \ =\ \frac{1}{a}. }

Ponieważ a>1, więc 1a<1. Korzystając z twierdzenia 5.3. wnioskujemy, że limn+cn=0.
(Ad (3)) Na początku policzmy granicę ciągu {cn}, gdzie cn=|ann!| (gdzie a). Policzmy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{c_{n+1}}========{c_n} \ =\ \frac{|a|}{n+1} \ =\ |a|\cdot\frac{1}{n+1}. }

Z (1) wiemy, że ostatni ciąg dąży do 0, zatem limn+cn+1========cn=0. Korzystając z Twierdzenia twierdzenia 5.3. wnioskujemy, że limn+cn=0. Z kolei korzystając z twierdzenia 4.9. (7) wnioskujemy, że limn+ann!=0.
(Ad (4)) Przypadek 1o. Gdy 0<a1.

Wówczas {an} jest ciągiem niemalejącym i ograniczonym, zatem zbieżnym (z twierdzenia 4.15.) oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle g \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sqrt[n]{a} \ =\ \sup_{n\in\mathbb{N}}========\sqrt[n]{a} \ \le\ 1 }

(patrz twierdzenie 4.14.). Zatem ang, a więc

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\in\mathbb{N}:\ a\le g^n. }

Pokażemy, że g=1. Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że g<1. Wówczas przechodząc do granicy w powyższej nierówności dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a \ \le\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} g^n \ =\ 0, }

sprzeczność z założeniem, że a>0. Zatem g=1 i limn+an=1.
Przypadek 1o. Gdy a>1.

Wówczas 0<1a<1, więc z udowodnionej już części dostajemy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{\sqrt[n]{a}}======== \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\sqrt[n]{\frac{1}{a}}======== \ =\ 1, }

skąd wynika, że limn+an=1.

(Ad (5)) Ustalmy dowolny ε>0. Oznaczmy η =df 1+ε>1. Ponieważ

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{n+1}{n} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg) \ =\ 1, }

zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ \frac{n+1}{n}<\eta. }

Korzystając z (4), wiemy, że limn+N1n=1, zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall N\ge N_2:\ \sqrt[n]{N_1}<\eta. }

Niech N =df max{N1,N2}. Wówczas dla dowolnego nN, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1 \ \le\ \sqrt[n]{n} \ =\ \sqrt[n]{N_1}\sqrt[n]{\frac{N_1+1}{N_1}\cdot\frac{N_1+2}{N_1+1}\cdot\ldots\cdot\frac{n}{n-1}}======== \ <\ \eta\cdot\sqrt[n]{\eta^{n-N_1}}======== \ <\ \eta^2 \ =\ 1+\varepsilon, }

czyli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ |\sqrt[n]{n}-1| \ <\ \varepsilon. }

Ponieważ ε>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall\varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |\sqrt[n]{n}-1| \ <\ \varepsilon, }

zatem limn+nn=1.
(Ad (6)) Gdy |a|<1, to mamy znany nam ciąg geometryczny zbieżny do zera (patrz przykład 3.22.).

Gdy a=1, to ciąg {1n} jest ciągiem stałym, którego wszystkie wartości wynoszą 1, zatem limn+an=1.

Gdy a>1, to dla dowolnej liczby M>0, ustalając N>logaM, dla każdego nN, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a^n \ \ge\ a^N \ \ge\ a^{\log_aM} \ =\ M, }

zatem pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a^n\ge M, }

co oznacza, że limn+an=+.

Gdy a1, to zauważmy, że a2k1 oraz a2k11 (dla dowolnego k). Zatem ciąg {an} nie ma granicy (ani właściwej ani niewłaściwej).
(Ad (7)) Wykorzystamy tu lemat 5.7. Podstawiając x=1n w nierówności z lematu, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\in\mathbb{N}:\ \bigg|\frac{\sin \frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}========-1\bigg| \ <\ \frac{1}{n^2}. }

Ponieważ limn+1n2=0, więc korzystając z twierdzenia o dwóch ciągach mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(\frac{\sin \frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}========-1\bigg) \ =\ 0, }

a zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin \frac{1}{n}}========{\frac{1}{n}}======== \ =\ 1, }

co należało dowieść.
(Ad (8)) Ponieważ limn+xn=0, więc od pewnego miejsca wyrazy ciągu {xn} są w przedziale Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \bigg(\-\frac{\pi}{2},\frac{\pi}{2}\bigg),} to znaczy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}:\ x_n\in \bigg(\-\frac{\pi}{2},\frac{\pi}{2}\bigg)\setminus\{0\}. }

Z lematu 5.7, wnioskujemy zatem, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ \bigg|\frac{\sin x_n}{x_n}-1\bigg| \ <\ x_n^2. }

Ponieważ mamy limn+xn2=0, więc korzystając z twierdzenia o dwóch ciągach mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(\frac{\sin x_n}{x_n}-1\bigg) \ =\ 0, }

a zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin x_n}{x_n} \ =\ 1, }

co należało dowieść.

========

Granica górna i granica dolna

<flashwrap>file=AM1.M05.W.R10.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M05.W.R10

Jak już wiemy nie wszystkie ciągi mają granicę. Na przykład ciągi an=(1)n i bn=(1)nn nie mają granic nawet niewłaściwych. Zauważmy jednak, że z tych ciągów można wybrać podciągi, które mają granice (właściwe lub niewłaściwe) (na przykład {a2n} i {b2n}).

Co więcej, z poprzedniego wykładu (patrz wniosek 4.18.) wiemy, że z każdego ciągu liczbowego można wybrać podciąg posiadający granicę (właściwą lub niewłaściwą). Takie a========, które są granicami jakichś podciągów danego ciągu będziemy nazywać punktami skupienia wyjściowego ciągu.

Postawmy następującą definicję. Definicja 5.9.

Niech {an} będzie ciągiem.
(1) Mówimy, że a======== jest punktem skupienia ciągu {an}, jeśli istnieje podciąg {ank} taki, że limk+ank=a.
(2) Granicą dolną ciągu {an} nazywamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ \mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ \stackrel{df}{=}\ \inf S, }

gdzie S======== jest zbiorem punktów skupienia ciągu {an}.
(3) Granicą górną ciągu {an} nazywamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ \mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ \stackrel{df}{=}\ \sup S, }

gdzie S======== jest zbiorem punktów skupienia ciągu {an}.

========

Przykład 5.10.

Obliczyć granicę dolną i górną dla ciągu {an}, gdzie an=(2+(1)n)nsin1n.

========

Rozwiązanie

Ponieważ limn+nsin1n=sin1n========1n=========1 (patrz twierdzenie 5.8. (7)), limn+a2n=3 oraz limn+a2n+1=1, zatem jedynymi punktami skupienia ciągu {an} są liczby 1 i 3. Zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ 1, \qquad \mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ 3. }

Dla ciągów zbieżnych zarówno granica górna jak i granica dolna są równe granicy. Okazuje się, że jest również na odwrót, to znaczy jeśli policzymy granicę dolną i granicę górną i okaże się, że są sobie równe, to ten ciąg jest zbieżny. Dokładniej zachodzi następujące twierdzenie.

Twierdzenie 5.11.

Jeśli {an} jest ciągiem liczbowym, to {an} ma granicę g======== wtedy i tylko wtedy, gdy lim infn+an=lim supn+an=g.

========

Dowód 5.11.

(Dowód nadobowiązkowy)
Niech {an} będzie ciągiem liczbowym.
"":
Jeśli limn+an=g========, to dla dowolnego podciągu {ank} ciągu {an} także limk+ank=g (patrz twierdzenie 3.25.). Zatem jedynym punktem skupienia ciągu {an} jest g oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \mathop{\underline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ \mathop{\overline{\lim}}========\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ g, }

co należało pokazać.
"":
Załóżmy teraz, że lim_========n+an=lim========n+an=g========. Oznacza to w szczególności, że g jest jedynym punktem skupienia ciągu {an}.
Przypadek 1o. Załóżmy, że g.
Należy pokazać, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall\varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon). }

Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że

ε>0 N nN: an∉(gε,g+ε).

Możemy wówczas skonstruować podciąg {ank} ciągu {an}, którego elementy nie leżą w przedziale (gε,g+ε), w następujący sposób:

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned \exists n_1\ge 1 & & a_{n_1}\not\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon),\\ \exists n_2> n_1 & & a_{n_2}\not\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon),\\ \exists n_3> n_2 & & a_{n_3}\not\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon),\\ \ldots && \endaligned}

Z Wniosku wniosek 4.18. wiemy, że z tego ciągu można wybrać podciąg mający granicę g (właściwą lub niewłaściwą). Oczywiście g∉(gε,g+ε) (dlaczego?) czyli gg. Zatem otrzymaliśmy sprzeczność z faktem, że g jest jedynym punktem skupienia ciągu {an}.

Przypadek 2o i 3o. Załóżmy, że g=+ lub g=.
Dowód w tych dwóch przypadkach jest podobny do dowodu przypadku 1o i pozostawiamy go jako ćwiczenie.

========