Analiza matematyczna 1/Wykład 6: Szeregi liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 458: Linia 458:




{{przyklad|6.15.||
<span id="przyklad_6_15">{{przyklad|6.15.||


Szereg <math>\displaystyle\displaystyle \sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{n^{\alpha}} </math> jest
Szereg <math>\displaystyle\displaystyle \sum_{n=1}^{\infty}\frac{1}{n^{\alpha}} </math> jest
Linia 465: Linia 465:
'''''uogólnionym szeregiem harmonicznym'''''
'''''uogólnionym szeregiem harmonicznym'''''
z wykładnikiem <math>\displaystyle\alpha.</math>
z wykładnikiem <math>\displaystyle\alpha.</math>
}}
}}</span>


{{dowod|przykładu 6.15.||
{{dowod|przykładu 6.15.||

Wersja z 18:10, 7 sie 2006

6. Szeregi liczbowe

Wykład ten poświęcony jest szeregom liczbowym. Definiujemy pojęcia szeregu, szeregu zbieżnego. Podajemy warunek konieczny i warunek Cauchy'ego zbieżności szeregów. Dowodzimy kryterium porównawczego zbieżności szeregów oraz twierdzenie o grupowaniu wyrazów szeregu. Dowodzimy rozbieżności szeregu harmonicznego.

Definicja 6.1.

Niech {an} będzie ciągiem liczbowym.
(1) Szeregiem o wyrazach an (n) nazywamy ciąg {Sk}k, zwany ciągiem sum częściowych, gdzie Sk=n=1kan dla k.
Szereg oznaczamy przez

n=1an,anluba1+a2+.

(2) Szereg nazywamy zbieżnym, jeśli ciąg sum częściowych jest zbieżny.
Sumą szeregu nazywamy granicę ciągu sum częściowych i oznaczamy tym samym symbolem co szereg, to znaczy n=1an=limk+Sk.
(3) Jeśli ciąg sum częściowych jest rozbieżny do ±, to mówimy, że szereg jest rozbieżny do ± (lub, że ma sumę niewłaściwą ±) i piszemy n=1an=±.
(4) Mówimy, że szereg jest bezwzględnie zbieżny, jeśli szereg n=1|an| jest zbieżny.
(5) Mówimy, że szereg jest warunkowo zbieżny, jeśli jest on zbieżny, ale nie bezwzględnie zbieżny.
(6) Mówimy, że szereg jest rozbieżny, jeśli nie jest zbieżny.

Przykład 6.2.

Szeregiem o wyrazach an=n jest n=1n. Ciąg sum częściowych tego szeregu, to

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle S_k \ =\ 1+2+\ldots+k=\frac{k(k+1)}{2}. }

Szereg ten jest rozbieżny.

Zachodzi następujący warunek konieczny zbieżności szeregów. Pozwala on w stosunkowo prosty sposób stwierdzić brak zbieżności dla pewnych szeregów (nie spełniających tego warunku).

Twierdzenie 6.3. [Warunek konieczny zbieżności szeregów]

Jeśli szereg n=1an jest zbieżny, to limn+an=0.

Dowód twierdzenia 6.3.

Niech Sn=i=0nai będzie ciągiem sum częściowych szeregu. Z założenia wiemy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists S\in\mathbb{R}:\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} S_n=S. }

Zauważmy, że

n:an=SnSn1,

zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (S_n-S_{n+1}) \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} S_n- \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} S_{n-1} \ =\ S-S \ =\ 0. }

Przykład 6.4.

Zbadać zbieżność szeregu n=1n2sin1n.
Licząc granicę wyrazów tego szeregu dostajemy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{n}{2}\sin\frac{1}{n} \ =\ \frac{1}{2}\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin\frac{1}{n}}{\frac{1}{n}} \ =\ \frac{1}{2} \ \ne\ 0, }

zatem nie jest spełniony warunek konieczny zbieżności szeregów (porównaj twierdzenie 6.3.). Szereg jest rozbieżny.

Przykład 6.5.

Z szeregiem geometrycznym n=1aqn spotkaliśmy się już na wykładzie 1 (patrz Przykład przykład 1.12.). Przypomnijmy, że jeśli a0, to jest on zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy |q|<1 i wówczas

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} a q^n \ =\ \frac{a}{1-q}. }

Najprostszymi działaniami jakie możemy wykonać na szeregach są dodawanie/odejmowanie szeregów i mnożenie szeregu przez liczbę. Kolejne twierdzenie mówi, iż operacje te "zachowują" zbieżność. Dowód (oparty na twierdzeniu o arytmetyce granic ciągów) pozostawiamy jako proste ćwiczenie.

Twierdzenie 6.6. [Działania na szeregach]

Jeśli n=1an i n=1bn są dwoma szeregami zbieżnymi oraz λ, to
(1) szeregi n=1(an±bn) są zbieżne oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} (a_n\pm b_n) \ =\ \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} a_n \ +\ \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} b_n; }

(2) szereg n=1λan jest zbieżny oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} \lambda a_n \ =\ \lambda\cdot\displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} a_n. }

Ponieważ szereg jest ciągiem (zwanym ciągiem sum częściowych) więc wszystkie twierdzenia dotyczące ciągów można przenieść na pojęcie szeregu. W szczególności dla ciągu sum częściowych {Sn} szeregu n=1an prawdziwe jest twierdzenie, że ciąg ten jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy spełnia warunek Cauchy'ego. Mówi o tym poniższe twierdzenie.

Twierdzenie 6.7. [Warunek Cauchy'ego zbieżności szeregów]

Jeśli n=1an jest szeregiem, to szereg n=1an jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall \varepsilon>0\ \ \exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall m>n\ge N:\ \ \ \big|a_{n+1}+\ldots a_m\big|<\varepsilon. }

Powyższy warunek nazywamy warunkiem Cauchy'ego dla szeregów.

Zauważmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \big|a_{n+1}+\ldots a_m\big| \ =\ |S_m-S_n|, }

czyli warunek w powyższej definicji jest dokładnie warunkiem Cauchy'ego dla ciągów.

Kolejne twierdzenie będziemy często wykorzystywać przy sprawdzaniu czy dany szereg jest zbieżny.

Twierdzenie 6.8. [Zbieżność a bezwzględna zbieżność]

Jeśli szereg n=1an jest bezwzględnie zbieżny, to jest on zbieżny.

Dowód twierdzenia 6.8.

Mamy pokazać zbieżność szeregu n=1an. Ustalmy dowolne ε>0. Ponieważ szereg n=1|an| jest zbieżny, więc spełnia warunek Cauchy'ego dla szeregów (patrz twierdzenie 6.7.), zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in \mathbb{N}\ \forall m>n\ge N:\ |a_{n+1}|+\ldots+|a_m|<\varepsilon. }

Zatem dla dowolnych m>nN, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle |a_{n+1}+\ldots+a_m| \ \le\ |a_{n+1}|+\ldots+|a_m|<\varepsilon, }

czyli szereg n=1an spełnia warunek Cauchy'ego dla szeregów. Korzystając ponownie z twierdzenie 6.7. otrzymujemy, że szereg n=1an jest zbieżny.

Oprócz warunku koniecznego zbieżności szeregów (pomocnego przy rozstrzyganiu zbieżności szeregów) można podać wiele warunków wystarczających zbieżności szeregów. Warunki te nazywamy kryteriami. Podstawowym kryterium w teorii szeregów jest poniższe kryterium porównawcze. Mówi ono, że jeśli wyrazy szeregu szacują się przez wyrazy innego szeregu zbieżnego (przynajmniej "od pewnego miejsca"), to wyjściowy szereg też jest zbieżny.

Twierdzenie 6.9. [Kryterium porównawcze zbieżności szeregów]

Jeśli n=1an,n=1bn są szeregami takimi, że an0,bn0 dla n oraz

N  nN:  anbn,

to
(1) jeśli szereg n=1bn jest zbieżny, to szereg n=1an jest zbieżny;
(2) jeśli szereg n=1an jest rozbieżny, to szereg n=1bn jest rozbieżny.

Dowód twierdzenia 6.9.

(Ad (1)) Oznaczmy sumy częściowe obu szeregów odpowiednio przez:

An=k=1nan,Bn=k=1nbn.

Ciągi {An} i {Bn} są rosnące (gdyż szeregi mają wyrazy nieujemne). Ciąg {Bn} jako zbieżny jest ograniczony, to znaczy

B n:|Bn|B.

Dla nN, mamy zatem

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned A_n & = & a_1+\ldots+a_N+a_{N+1}+\ldots+a_n \ \le\ a_1+\ldots a_N+b_{N+1}+\ldots+b_n\\ & = & a_1+\ldots a_N+B_n-(b_1+\ldots+b_N) \ \le\ a_1+\ldots a_N-(b_1+\ldots+b_N) +B, \endaligned}

zatem ciąg {An} jest ograniczony. Z twierdzenia 4.15. (1) wnioskujemy, że jest on zbieżny. Zatem szereg n=1an jest zbieżny.
(Ad (2)) Jest to równoważne (1).

Kolejne twierdzenie mówi o szeregu, w którym pogrupowano pewne wyrazy, to znaczy policzono sumy kolejnych wyrazów pogrupowanych w skończone grupy, to znaczy

(a1++al11)+(al2++al31)+(al3++al41)+.

Twierdzenie 6.10. [O grupowaniu wyrazów szeregu]

Jeśli n=1an jest szeregiem zbieżnym, {ln} jest ciągiem silnie rosnącym takim, że l1=1, to szereg n=1(aln+aln+1++aln+11) jest zbieżny oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty}\big(a_{l_n}+a_{l_n+1}+\ldots+a_{l_{n+1}-1}\big) \ =\ \displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} a_n. }

Dowód twierdzenia 6.10.

Zauważmy, że ciąg sum częściowych szeregu pogrupowanego jest podciągiem ciągu sum częściowych wyjściowego szeregu. Wystarczy zatem zastosować twierdzenie 3.25. Szczegóły pozostawiamy jako proste ćwiczenie.

Wniosek 6.11.

Jako konsekwencję powyższego twierdzenia dostajemy stwierdzenie, że "jeśli po pogrupowaniu wyrazów szeregu n=1an otrzymamy szereg rozbieżny, to wyjściowy szereg też był rozbieżny".

Uwaga 6.12.

Twierdzenie odwrotne do twierdzenia Uzupelnic t.new.am1.w.06.100| nie jest prawdziwe.

Aby to sprawdzić rozważmy szereg następujący szereg naprzemienny

n=1(1)n.

Oczywiście jest to szereg rozbieżny, gdyż nie spełnia warunku koniecznego zbieżności szeregów. Pogrupujmy wyrazy tego szeregu "po dwa", to znaczy

(11)=0+(11)=0+(11)=0+

W ten sposób szereg pogrupowany jest szeregiem zerowym n=10. Jest on oczywiście zbieżny (do zera). Zatem ze zbieżności szeregu pogrupowanego nie można nic wnioskować o zbieżności wyjściowego szeregu.

Uwaga 6.13.

W pewnych jednak sytuacjach ze zbieżności szeregu pogrupowanego można wnioskować o zbieżności szeregu wyjściowego. Jest tak na przykład w przypadku szeregów o wyrazach nieujemnych. Jeśli n=1an jest szeregiem o wyrazach nieujemnych, to zbieżność tego szeregu jest równoważna zbieżności szeregu pogrupowanego. Załóżmy bowiem, że szereg pogrupowany jest zbieżny. Wówczas jego ciąg sum częściowych jest ograniczony, powiedzmy przez M>0. Ale wtedy ciąg sum częściowych całego szeregu jest też ograniczony przez M (dlaczego?). Ponieważ ponadto ciąg sum częściowych szeregu n=1an jest rosnący (bo wyrazy an są nieujemne), zatem jest on zbieżny. Szczegółowe rozpisanie tego rozumowania pozostawiamy jako ćwiczenie.

Na zakończenie podamy ważny przykład szeregu liczbowego, zwanego szeregiem harmonicznym oraz pewne jego uogólnienie. Szereg ten będzie miał istotne zastosowanie w badaniu zbieżności innych szeregów dzięki kryterium porównawczemu.

Przykład 6.14.

Szereg n=11n jest rozbieżny. Nazywamy go szeregiem harmonicznym.

Dowód przykładu 6.14.

Aby stwierdzić rozbieżność szeregu harmonicznego, pogrupujmy jego wyrazy w następujący sposób:

1=p01+12=p112+(13+14)=p2214+(15+16+17+18)=p3418+(19++116)=p48116+

Każda kolejna grup począwszy od drugiej ma dwa razy więcej składników od poprzedniej oraz wyrazy w każdej grupie szacują się od dołu przez ostatni składnik postaci 12k, gdzie k jest numerem "grupy". Jeśli szereg który otrzymamy po pogrupowaniu wyrazów oznaczymy k=1pk, to zachodzi następujące oszacowanie na jego wyrazy:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall k\in\mathbb{N}:\ p_k\ge \frac{1}{2} }

(patrz powyższy opis). Zatem szereg k=1pk nie spełnia warunku koniecznego zbieżności szeregów, a więc jest rozbieżny. Z kryterium porównawczego zbieżności szeregów (patrz twierdzenie 6.9.) wynika, że szereg pogrupowany jest także rozbieżny. Z wniosku 6.11. wynika, że wyjściowy szereg harmoniczny jest rozbieżny.


Przykład 6.15.

Szereg n=11nα jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy α>1. Nazywamy go uogólnionym szeregiem harmonicznym z wykładnikiem α.

Dowód przykładu 6.15.

(Dowód nadobowiązkowy.)
Jeśli α1 to zauważmy, że

n:1nα1n,

zatem korzystając z kryterium porównawczego (patrz twierdzenie 6.9.) oraz udowodnionej już rozbieżności szeregu harmonicznego dostajemy, że szereg n=11nα jest rozbieżny.
Załóżmy teraz, że α>1. Zapiszmy α=1+β z pewnym β>0. Zauważmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\in\mathbb{N}: \frac{1}{n^{\alpha}} +\frac{1}{(n+1)^{\alpha}} +\ldots+ \frac{1}{(2n-1)^{\alpha}} \ \le\ \frac{n}{n^{\alpha}} \ =\ \frac{1}{n^{\beta}}. }

Pogrupujmy wyrazy szeregu podobnie jak w części pierwsze dowodu oraz skorzystajmy z oszacowania powyżej:

1α=p01+12α=p112β+(13α+14α)=p214β+(15α+16α+17α+18α)=p318β+(19α++116α)=p4116β+

Jeśli szereg, który otrzymamy po pogrupowaniu wyrazów oznaczymy k=1pk, to zachodzi następujące oszacowanie na jego wyrazy:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall k\in\mathbb{N}:\ p_k\le \frac{1}{(2^{\beta})^k} }

Ale szereg o wyrazach k=11(2β)k jest szeregiem geometrycznym zbieżnym (jego suma wynosi 1112β). Zatem z kryterium porównawczego (patrz twierdzenie 6.9.) wynika, że także szereg pogrupowany k=1pk jest zbieżny. Ponieważ w naszej sytuacji mamy do czynienia z szeregiem o wyrazach dodatnich, więc ze zbieżności szeregu pogrupowanego możemy wnioskować o zbieżności szeregu wyjściowego (patrz uwaga 6.13.).