Wprowadzenie
Wykład ten jest kontynuacją poprzedniego wykładu dotyczącego
ciągów o wyrazach rzeczywistych. Wykład rozpoczynamy od
definicji liczby jako granicy pewnego ciągu.
Podajemy twierdzenia o arytmetyce granic niewłaściwych i liczymy
pewne granice specjalne.
Wprowadzamy pojęcia granicy dolnej i granicy górnej ciągu.
5.1. Liczba
Zajmiemy się teraz pewnym przykładem ciągu zbieżnego, którego
granica odgrywa ważną rolę w matematyce.
Twierdzenie 5.1.
Liczba ; symbol
(1)
Ciąg o wyrazach
jest zbieżny.
Jego granicę oznaczamy przez przy czym
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e \ \approx\ 2,718281828458563411277850606202642376785584483618617451918618203\ldots. }
(2)
Jeśli jest ciągiem o wyrazach
dodatnich takim, że
to
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{a_n}\bigg)^{a_n} \ =\ e. }
W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat
którego dowód indukcyjny zostawiamy jako proste ćwiczenie.
Lemat 5.2.
Dla każdego mamy
Dowód twierdzenia 5.2.
(Ad (1))
Krok 1. Pokażemy, że ciąg jest rosnący.
W tym celu dla dowolnego obliczymy iloraz:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{e_{n+1}}{e_n} \ =\ \frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n} \ =\ \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg) \frac{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}}{\displaystyle\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{n+1}} }
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \ =\ \frac{n+1}{n}\bigg[\frac{n(n+2)}{(n+1)^2}\bigg]^{n+1} \ =\ \frac{n+1}{n}\bigg[1-\frac{1}{(n+1)^2}\bigg]^{n+1}. }
Stosując nierówność Bernoullego
(patrz uwaga 2.16.)
z oraz
dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{e_{n+1}}{e_n} \ >\ \frac{n+1}{n} \bigg(1-\frac{n+1}{(n+1)^2}\bigg) \ =\ \frac{n+1}{n} \bigg(1-\frac{1}{n+1}\bigg) \ =\ \frac{n+1}{n}\cdot\frac{n}{n+1} \ =\ 1. }
Pokazaliśmy zatem, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{e_{n+1}}{e_n} \ >\ 1 \qquad\forall\ n\ge 1, }
czyli ciąg jest rosnący.
Krok 2.
Pokażemy, że ciąg jest ograniczony.
Ponieważ jest to ciąg liczb dodatnich, więc wystarczy pokazać,
że jest on ograniczony z góry.
Korzystając ze wzoru dwumianowego Newtona
(patrz Twierdzenie twierdzenie 1.40.), mamy
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{array}”): {\displaystyle \begin{array} {lll} \displaystyle e_n & = & \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n \ =\ \binom{n}{0} +\binom{n}{1}\frac{1}{n} +\binom{n}{2}\frac{1}{n^2} +\binom{n}{3}\frac{1}{n^3} +\ldots +\binom{n}{n-1}\frac{1}{n^{n-1}} +\binom{n}{n} \frac{1}{n^n}\\ & = & 1 +1 +\frac{1}{2!}\frac{n(n-1)}{n^2} +\frac{1}{3!}\frac{n(n-1)(n-2)}{n^3} +\ldots +\frac{1}{(n-1)!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 2}{n^{n-1}}\\ & & +\ \frac{1}{n!}\frac{n(n-1)(n-2)\cdot\ldots\cdot 1}{n^n}\\ & = & 1 +1 +\frac{1}{2!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg) +\frac{1}{3!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg)\bigg(1-\frac{2}{n}\bigg) +\ldots +\frac{1}{(n-1)!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg)\cdot\ldots\cdot\bigg(1-\frac{n-2}{n}\bigg)\\ && +\ \frac{1}{n!}\bigg(1-\frac{1}{n}\bigg)\cdot\ldots\cdot\bigg(1-\frac{n-1}{n}\bigg)\\ & < & 1+1+\frac{1}{2!}+\frac{1}{3!}+\ldots+\frac{1}{(n-1)!}+\frac{1}{n!}. \end{array}}
Korzystając z Lematu lematu 5.2., mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e_n \ <\ 1+1+\frac{1}{2^1}+\frac{1}{2^2}+\ldots+\frac{1}{2^{n-1}}. }
Korzystając ze wzoru na sumę skończonego ciągu geometrycznego
(patrz przyklad 1.12.),
dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle e_n \ <\ 1+\frac{1-\frac{1}{2^n}}{1-\frac{1}{2}} \ <\ 1+\frac{1}{1-\frac{1}{2}} \ =\ 3. }
Pokazaliśmy zatem, że
czyli, że ciąg jest ograniczony.
Krok 3.
Ponieważ ciąg jest rosnący i ograniczony, więc
korzystając z twiedzenia 4.15. wnioskujemy, że jest on
zbieżny.
(Ad (2)) (Dowód nadobowiązkowy.)
Niech
oraz
Zauważmy, że
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\begin{array}”): {\displaystyle \begin{array}{lll} \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n & = & \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{n+1} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^n\cdot\bigg(1+\frac{1}{n}\bigg) \ =\ e\cdot 1 \ =\ e,\\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} y_n & = & \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^n \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{n+1}\cdot\bigg(1+\frac{1}{n+1}\bigg)^{-1} \ =\ e\cdot 1 \ =\ e. \end{array}}
Niech będzie dowolnym ciągiem
o wyrazach dodatnich takim, że
W celu udowodnienia naszego twierdzenia skorzystamy
z twierdzenia 3.25.(5).
W tym celu weźmy dowolny
podciąg ciągu
Wybierzmy z kolei podciąg
ciągu
który jest monotonicznie
rosnący do oraz taki, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall l\in\mathbb{N}:\ l \ <\ a_{n_{k_l}} \quad\textrm{oraz}\quad a_{n_{k_l}}+1 \ \le\ a_{n_{k_{l+1}}} }
Dla każdego wyraz jest zawarty
w pewnym przedziale o końcach naturalnych
(przy czym ciąg jest silnie rosnący).
Korzystając z monotoniczności funkcji potęgowej oraz funkcji
wykładniczej (o podstawie większej od ), mamy
gdzie zbieżności ciągów
i
do liczby
wynikają z faktów, iż są to podciągi ciągów
i mających granicę
Zatem korzystając z
twierdzenia o trzech ciągach (twierdzenia 4.11.)
wnioskujemy, że
Ponieważ wystartowaliśmy od dowolnego podciągu
ciągu
zatem korzystając z twierdzenia 3.25.(5).
dostajemy, że

Kolejne twierdzenie będzie przydatne przy wyznaczaniu pewnych
granic ciągów.
Jego dowód jak i zastosowania pozostawione są na ćwiczenia
(patrz zadanie 5.6.).
Twierdzenie 5.3.
Jeśli
jest ciągiem liczbowym o wyrazach dodatnich
(to znaczy
),
to
(1) jeśli
to
;
(2) jeśli
to
5.2. Arytmetyka granic niewłaściwych
Analogicznie do twierdzeń o "arytmetyce" granic
(twierdzenie 4.9.), można sformułować cały szereg
twierdzeń dotyczący "arytmetyki" granic niewłaściwych.
Poniższe twierdzenie zbiera informacje dotyczące granicy sumy,
różnicy, iloczynu i ilorazu ciągów, gdy przynajmniej jeden z
ciągów ma granicę niewłaściwą.
Podamy dowód jednego z poniższych punktów.
Pozostałe dowody można zrobić analogicznie.
Twierdzenie 5.4. [O "arytmetyce" granic niewłaściwych]
(1)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(2)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(3)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(4)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(5)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i
oraz dla to
(6a)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
oraz dla
to
(6b)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
oraz dla
to
(7a)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
oraz dla
to
(7a)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
oraz dla
to
(8a)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
oraz dla
to
(8b)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
oraz dla
to
(9a)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(9b)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(10)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
(11)
dla to znaczy
jeśli i są ciągami liczbowymi takimi,
że i gdzie
to
Dowód twierdzenia 5.4.
(Ad (1))
Załóżmy, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ a,\quad \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n \ =\ b,\quad -\infty<a\le +\infty. }
Ustalmy dowolne
Ponieważ
(gdzie ),
więc ciąg jest ograniczony od dołu, to znaczy
Ponieważ
więc
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ b_n\ge M-\overline{M}. }
Zatem dla dowolnego mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_n+b_n \ \ge\ \overline{M}+(M-\overline{M}) \ =\ M. }
Ponieważ było wybrane dowolnie,
więc pokazaliśmy, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n+b_n\ge M, }
zatem udowodniliśmy, że

Uwaga 5.5. [Symbole nieoznaczone]
Dla pewnych działań na ciągach nie można z góry przewidzieć jaka
jest granica "wynikowa" mimo, że znane są granice
poszczególnych ciągów.
Dla przykładu rozważmy dwa ciągi i rozbieżne do
i zbadajmy ich różnicę
Okazuje się, że w zależności od konkretnych ciągów
i ich różnica może mieć granicę właściwą
lub niewłaściwą lub nie mieć granicy. Mówimy wówczas, że
jest
symbolem nieoznaczonym.
Oznacza to w szczególności, że dla takiego symbolu nie możemy
sformułować twierdzenia analogicznego do twierdzenia 5.4..
Mamy siedem takich symboli nieoznaczonych:
Przykład 5.6.
Dla każdego z powyższych symboli nieoznaczonych podamy przykłady
ciągów mających granicę, dających w wyniku wykonania wskazanych działań
ciągi o różnych granicach lub bez granicy.
Granice specjalne
W następnym lemacie podamy pewne nierówności liczbowe przydatne
w następnym twierdzeniu.
Lemat 5.7.
Zachodzą następujące nierówności liczbowe:
(1)
(2)
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \forall 0<|x|<\frac{\pi}{2}:\ \bigg|\frac{\sin x}{x}-1\bigg|<x^2.}
Dowód lematu 5.7.
(Dowód nadobowiązkowy.)
(Ad (1))
Wobec poniższego rysunku:
Rysunek AM1.M05.W.R01 (nowy)
mamy następujące nierówności między polami:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle P_{\triangle OAB} \ <\ P_{\vartriangleleft OAB} \ <\ P_{\triangle OAC}, }
gdzie:
oznacza pole trójkąta
oznacza pole wycinka koła
oznacza pole trójkąta
Podstawiając wzory na poszczególne pola dostajemy:
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{1\cdot \sin x}{2} \ <\ \frac{x}{2\pi}\cdot\pi \ <\ \frac{1\cdot\mathrm{tg}\, x}{2}. }
Zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \sin x \ <\ x \ <\ \mathrm{tg}\, x \quad\textrm{dla}\ 0<x<\frac{\pi}{2}. }
Zatem dla
nierówność (1) jest udowodniona.
Zauważmy, że dla zachodzi równość, natomiast dla
nierówność jest oczywista, gdyż
Zatem pokazaliśmy nierówność (1) dla dowolnego
(Ad (2))
Powróćmy raz jeszcze do wyprowadzonych w pierwszej części
nierówności
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \sin x \ <\ x \ <\ \mathrm{tg}\, x \quad\textrm{dla}\ 0<x<\frac{\pi}{2}. }
Pierwsza z powyższych nierówności implikuje, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \le\ 1-\frac{\sin x}{x}. }
Druga z powyższych nierówności implikuje, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle x\cos x \ \le\ \frac{\sin x}{\cos x}\cos x }
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1-\frac{\sin x}{x} \ \le\ 1-\cos x. }
Zatem łącząc dwie otrzymane nierówności dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \le\ 1-\frac{\sin x}{x} \ \le\ 1-\cos x, }
przy czym
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1-\cos x \ =\ 2\sin^2\frac{x}{2} \ <\ 2\bigg(\frac{x}{2}\bigg)^2 \ <\ x^2 }
(gdzie wykorzystaliśmy udowodnioną już nierówność ).
Zatem ostatecznie
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 0 \ \le\ 1-\frac{\sin x}{x} \ <\ x^2, }
skąd dostajemy dowodzoną nierówność
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \bigg|\frac{\sin x}{x}-1\bigg| \ <\ x^2 \quad\textrm{dla}\ 0<|x|<\frac{\pi}{2}. }

Podamy teraz granice pewnych funkcji specjalnych.
Znajomość tych granic będzie przydatna do rozwiązywania zadań.
Twierdzenie 5.8. [Granice specjalne]
(1)
Rysunek AM1.M05.W.R02 (stary numer AM1.5.3a)
(2)
jeśli oraz to
;
Rysunek AM1.M05.W.R03 (stary numer AM1.5.3b)
(3)
jeśli to
;
Rysunek AM1.M05.W.R04 (stary numer AM1.5.3c)
(4)
jeśli to
;
Rysunek AM1.M05.W.R05 (stary numer AM1.5.3d)
(5)
;
Rysunek AM1.M05.W.R06 (stary numer AM1.5.3e)
(6)
jeśli to
Rysunek AM1.M05.W.R07 (stary numer AM1.5.3f)
Rysunek AM1.M05.W.R08 (stary numer AM1.5.3g)
(7)
.
Rysunek AM1.M05.W.R09 (stary numer AM1.5.3h)
(8)
gdzie
jest dowolnym ciągiem takim, że
Dowód twierdzenia 5.8.
(Dowód nadobowiązkowy.)
(Ad (1))
Gdy to mamy do czynienia z symbolem
(z ). Z twierdzenia 5.4. (11)
wynika, że
Gdy to ciąg jest stały
Gdy to mamy do czynienia z symbolem
(z ). Z twierdzenia 5.4. (10)
wynika, że
(Ad (2))
Niech dla
Liczymy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{c_{n+1}}{c_n} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{(n+1)^{\alpha}a^n}{a^{n+1}n^{\alpha}} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg)^{\alpha}\cdot\frac{1}{a} \ =\ \frac{1}{a}. }
Ponieważ więc
Korzystając z twierdzenia 5.3. wnioskujemy,
że
(Ad (3))
Na początku policzmy granicę ciągu gdzie
(gdzie ).
Policzmy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{c_{n+1}}{c_n} \ =\ \frac{|a|}{n+1} \ =\ |a|\cdot\frac{1}{n+1}. }
Z (1) wiemy, że ostatni ciąg dąży do zatem
Korzystając z Twierdzenia twierdzenia 5.3.
wnioskujemy, że
Z kolei korzystając z twierdzenia 4.9. (7)
wnioskujemy, że
(Ad (4))
Przypadek
Gdy
Wówczas jest ciągiem niemalejącym i
ograniczonym, zatem zbieżnym
(z Twierdzenia twierdzenia 4.15.) oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle g \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \sqrt[n]{a} \ =\ \sup_{n\in\mathbb{N}}\sqrt[n]{a} \ \le\ 1 }
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.04.130|).
Zatem
a więc
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\in\mathbb{N}:\ a\le g^n. }
Pokażemy, że Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że
Wówczas przechodząc do granicy w powyższej nierówności dostajemy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a \ \le\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} g^n \ =\ 0, }
sprzeczność z założeniem, że
Zatem i
Przypadek
Gdy
Wówczas
więc z udowodnionej już części dostajemy, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{1}{\sqrt[n]{a}} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\sqrt[n]{\frac{1}{a}} \ =\ 1, }
skąd wynika, że
(Ad (5))
Ustalmy dowolny
Oznaczmy
Ponieważ
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{n+1}{n} \ =\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(1+\frac{1}{n}\bigg) \ =\ 1, }
zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ \frac{n+1}{n}<\eta. }
Korzystając z (4), wiemy, że
zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall N\ge N_2:\ \sqrt[n]{N_1}<\eta. }
Niech
Wówczas dla dowolnego mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle 1 \ \le\ \sqrt[n]{n} \ =\ \sqrt[n]{N_1}\sqrt[n]{\frac{N_1+1}{N_1}\cdot\frac{N_1+2}{N_1+1}\cdot\ldots\cdot\frac{n}{n-1}} \ <\ \eta\cdot\sqrt[n]{\eta^{n-N_1}} \ <\ \eta^2 \ =\ 1+\varepsilon, }
czyli
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ |\sqrt[n]{n}-1| \ <\ \varepsilon. }
Ponieważ było dowolne, więc pokazaliśmy, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall\varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |\sqrt[n]{n}-1| \ <\ \varepsilon, }
zatem
(Ad (6))
Gdy to mamy znany nam ciąg geometryczny zbieżny do
zera (patrz Przykład Uzupelnic p.new.am1.w.03.220|).
Gdy to ciąg jest ciągiem stałym, którego
wszystkie wartości wynoszą zatem
Gdy to dla dowolnej liczby ustalając
dla każdego mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a^n \ \ge\ a^N \ \ge\ a^{\log_aM} \ =\ M, }
zatem pokazaliśmy, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a^n\ge M, }
co oznacza, że
Gdy to zauważmy, że
oraz (dla dowolnego ).
Zatem ciąg nie ma granicy
(ani właściwej ani niewłaściwej).
(Ad (7))
Wykorzystamy tu Lemat Uzupelnic l.new.am1.w.05.070|.
Podstawiając
w nierówności z lematu, mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\in\mathbb{N}:\ \bigg|\frac{\sin \frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}-1\bigg| \ <\ \frac{1}{n^2}. }
Ponieważ
więc
korzystając z twierdzenia o dwóch ciągach
mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(\frac{\sin \frac{1}{n}}{\frac{1}{n}}-1\bigg) \ =\ 0, }
a zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin \frac{1}{n}}{\frac{1}{n}} \ =\ 1, }
co należało dowieść.
(Ad (8)) Ponieważ
więc od pewnego miejsca wyrazy ciągu
są w przedziale
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle \bigg(\-\frac{\pi}{2},\frac{\pi}{2}\bigg),}
to znaczy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}:\ x_n\in \bigg(\-\frac{\pi}{2},\frac{\pi}{2}\bigg)\setminus\{0\}. }
Z Lematu Uzupelnic l.new.am1.w.05.070|,
wnioskujemy zatem, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ \bigg|\frac{\sin x_n}{x_n}-1\bigg| \ <\ x_n^2. }
Ponieważ mamy
więc
korzystając z twierdzenia o dwóch ciągach
mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(\frac{\sin x_n}{x_n}-1\bigg) \ =\ 0, }
a zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \frac{\sin x_n}{x_n} \ =\ 1, }
co należało dowieść.

{black}
Granica górna i granica dolna
Jak już wiemy nie wszystkie ciągi mają granicę.
Na przykład ciągi
i nie mają granic
nawet niewłaściwych.
Zauważmy jednak, że z tych ciągów można wybrać podciągi,
które mają granice
(właściwe lub niewłaściwe)
(na przykład i ).
Co więcej,
z poprzedniego wykładu
(patrz Wniosek Uzupelnic w.new.am1.w.04.170|)
wiemy, że z każdego ciągu liczbowego można wybrać podciąg
posiadający granicę
(właściwą lub niewłaściwą).
Takie , które są granicami jakichś podciągów danego
ciągu
będziemy nazywać punktami skupienia wyjściowego ciągu.
Postawmy następującą definicję.
{{definicja|[Uzupelnij]||
Niech będzie ciągiem.
(1)
Mówimy, że jest
punktem skupienia ciągu
jeśli istnieje podciąg
taki, że
(2)
Granicą dolną ciągu nazywamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \liminf\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ \mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ \stackrel{df}{=}\ \inf S, }
gdzie jest zbiorem punktów skupienia ciągu
(3)
Granicą górną ciągu nazywamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \limsup\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ \mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ \stackrel{df}{=}\ \sup S, }
gdzie jest zbiorem punktów skupienia ciągu
{{red}Rysunek AM1.M05.W.R10 (stary numer AM1.5.1)}
}}
Przykład [Uzupelnij]
Obliczyć granicę dolną i górną dla ciągu
gdzie
Rozwiązanie
Ponieważ
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.05.080|(7)),
oraz
zatem jedynymi punktami skupienia ciągu są liczby
i
Zatem
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ 1, \qquad \mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ 3. }
{{red}Rysunek AM1.M05.W.R11 (stary numer AM1.5.2)}
{}
Dla ciągów zbieżnych zarówno granica górna jak i granica dolna
są równe granicy.
Okazuje się, że jest również na odwrót,
to znaczy jeśli policzymy granicę dolną i granicę górną
i okaże się, że są sobie równe,
to ten ciąg jest zbieżny.
Dokładniej zachodzi następujące twierdzenie.
Twierdzenie [Uzupelnij]
Jeśli
jest ciągiem liczbowym,
to
ma granicę
wtedy i tylko wtedy, gdy
{blue}
Dowód [Uzupelnij]
{blue}(Dowód nadobowiązkowy.)
Niech będzie ciągiem liczbowym.
"":
Jeśli to dla dowolnego podciągu
ciągu także
(patrz Twierdzenie Uzupelnic t.new.am1.w.03.250|).
Zatem jedynym punktem skupienia ciągu jest
oraz
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \mathop{\underline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ \mathop{\overline{\lim}}\limits_{n\rightarrow+\infty} a_n \ =\ g, }
co należało pokazać.
"":
Załóżmy teraz, że
Oznacza to w szczególności, że jest jedynym punktem
skupienia ciągu
Przypadek Załóżmy, że
Należy pokazać, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall\varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon). }
Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że
Możemy wówczas skonstruować podciąg
ciągu
którego elementy nie leżą w przedziale
w następujący sposób:
Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned \exists n_1\ge 1 & & a_{n_1}\not\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon),\\ \exists n_2> n_1 & & a_{n_2}\not\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon),\\ \exists n_3> n_2 & & a_{n_3}\not\in (g-\varepsilon,g+\varepsilon),\\ \ldots && \endaligned}
Z Wniosku Uzupelnic w.new.am1.w.04.170| wiemy, że z tego ciągu można wybrać
podciąg mający granicę
(właściwą lub niewłaściwą).
Oczywiście (dlaczego?)
czyli
Zatem otrzymaliśmy sprzeczność z faktem, że jest jedynym
punktem skupienia ciągu
Przypadek i Załóżmy, że lub
Dowód w tych dwóch przypadkach jest podobny do dowodu
przypadku i pozostawiamy go jako ćwiczenie.

{black}