Analiza matematyczna 1/Wykład 4: Ciągi liczbowe: Różnice pomiędzy wersjami

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Gracja (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Linia 22: Linia 22:
przestrzeń metryczna z metryką euklidesową).
przestrzeń metryczna z metryką euklidesową).
Piszemy krótko <math>\displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}.</math>
Piszemy krótko <math>\displaystyle\{x_n\}\subseteq \mathbb{R}.</math>
}}
}}========


Ponieważ w zbiorze liczbowym <math>\displaystyle\mathbb{R}</math> mamy liniowy porządek,
Ponieważ w zbiorze liczbowym <math>\displaystyle\mathbb{R}</math> mamy liniowy porządek,
Linia 63: Linia 63:
jeśli jest on
jeśli jest on
silnie malejący lub silnie rosnący.
silnie malejący lub silnie rosnący.
}}
}}========


{| border="0" align="center" cellspacing="10"
{| border="0" align="center" cellspacing="10"
Linia 113: Linia 113:
jeśli
jeśli
<math>\displaystyle\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le M.</math><br>
<math>\displaystyle\exists M\in\mathbb{R}\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le M.</math><br>
}}
}}========


Natychmiastową konsekwencją powyższych definicji jest
Natychmiastową konsekwencją powyższych definicji jest
Linia 126: Linia 126:
gdy
gdy
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest ograniczony z dołu i z góry.
<math>\displaystyle\{a_n\}</math> jest ograniczony z dołu i z góry.
}}
}}========


Pojęcie granicy ciągu pozostaje takie samo jak dla ciągów w
Pojęcie granicy ciągu pozostaje takie samo jak dla ciągów w
Linia 152: Linia 152:
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g
\quad\textrm{lub}\quad
\quad\textrm{lub}\quad
x_n\stackrel{\mathbb{R}}{\longrightarrow} g
x_n\stackrel{\mathbb{R}}========{\longrightarrow} g
\quad\textrm{lub}\quad
\quad\textrm{lub}\quad
x_n\xrightarrow[n\rightarrow+\infty]{} g
x_n\xrightarrow[n\rightarrow+\infty]{} g
Linia 169: Linia 169:
</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}========</span>


W przypadku ciągów liczbowych wprowadza się także pojęcie
W przypadku ciągów liczbowych wprowadza się także pojęcie
Linia 216: Linia 216:
i piszemy
i piszemy
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=-\infty.</math>
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=-\infty.</math>
}}
}}========


{| border="0" align="center" cellspacing="10"
{| border="0" align="center" cellspacing="10"
Linia 252: Linia 252:
to
to
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
}}</span>
}}========</span>


<span id="twierdzenie_4_7">{{dowod|twierdzenia 4.7.||
<span id="twierdzenie_4_7">{{dowod|4.7.||


Niech <math>M>0</math> będzie stałą ograniczającą ciąg <math>\displaystyle\{b_n\}</math>
Niech <math>M>0</math> będzie stałą ograniczającą ciąg <math>\displaystyle\{b_n\}</math>
Linia 291: Linia 291:
czyli udowodniliśmy, że
czyli udowodniliśmy, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_nb_n=0.</math>
}}</span>
}}========</span>


{{przyklad|4.8.||
{{przyklad|4.8.||
Linia 297: Linia 297:
Obliczyć granicę
Obliczyć granicę
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin n}{n}</math>.
<math>\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty}\frac{\sin n}{n}</math>.
}}
}}========


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Linia 353: Linia 353:
\Longleftrightarrow\quad
\Longleftrightarrow\quad
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0.</math>
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} |a_n|=0.</math>
}}</span>
}}========</span>


{{dowod|twierdzenia 4.9.||
{{dowod|4.9.||


'''(Ad 1)'''
'''(Ad 1)'''
Linia 405: Linia 405:
'''(Ad (2))''' Wynika to od razu z punktu (3) (dlaczego?).<br>
'''(Ad (2))''' Wynika to od razu z punktu (3) (dlaczego?).<br>
'''(Ad (5))''' Pozostawiamy to bez dowodu.
'''(Ad (5))''' Pozostawiamy to bez dowodu.
}}
}}========


{{przyklad|4.10.||
{{przyklad|4.10.||
Linia 411: Linia 411:
Obliczyć granice ciągów:<br>
Obliczyć granice ciągów:<br>
'''(1)''' <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>;<br>
'''(1)''' <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} (-1)^n\frac{2n+1}{3n^2}</math>;<br>
'''(2)''' <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}</math>
'''(2)''' <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}========</math>
}}
}}========


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Linia 469: Linia 469:
<center><math>
<center><math>


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} \bigg(2+\frac{1}{n}\bigg)^{\frac{1}{2^n}}========
\ =\
\ =\
2^0
2^0
Linia 495: Linia 495:
<center><math>
<center><math>


\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g\in\overline{\mathbb{R}}
\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} c_n=g\in\overline{\mathbb{R}}========
\quad\textrm{oraz}\quad</math>
\quad\textrm{oraz}\quad</math>
<br><br>
<br><br>
Linia 504: Linia 504:
to
to
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
}}</span>
}}========</span>


{{dowod|twierdzenia 4.11.||
{{dowod|4.11.||


Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy <math>g\in\mathbb{R}</math>.
Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy <math>g\in\mathbb{R}</math>.
Linia 543: Linia 543:


co dowodzi, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
co dowodzi, że <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=g.</math>
}}
}}========


{{przyklad|4.12.||
{{przyklad|4.12.||
Linia 549: Linia 549:
Obliczyć granicę ciągu
Obliczyć granicę ciągu
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} [2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} [2+(-1)^n]\frac{3n^2+2n}{4n^4+3n+1}.</math>
}}
}}========


<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
<div class="mw-collapsible mw-made=collapsible mw-collapsed"><span class="mw-collapsible-toogle mw-collapsible-toogle-default style="font-variant:small-caps">Rozwiązanie </span><div class="mw-collapsible-content" style="display:none">   
Linia 625: Linia 625:
Jeśli
Jeśli
<math>\displaystyle\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\displaystyle\{a_n\},\{b_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> są ciągami takimi, że
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}</math> oraz
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}========</math> oraz
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}},</math>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}========,</math>
to
to
prawdziwe są implikacje:<br><br>
prawdziwe są implikacje:<br><br>
Linia 642: Linia 642:
a_n<
a_n<
b_n\bigg].</math>
b_n\bigg].</math>
}}</span>
}}========</span>


{{dowod|twierdzenia 4.13.||
{{dowod|4.13.||
(Dowód nadobowiązkowy)<br>
(Dowód nadobowiązkowy)<br>
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Linia 683: Linia 683:
'''(Ad (2))''' Dowód analogiczny do dowodu '''(1)'''.<br>
'''(Ad (2))''' Dowód analogiczny do dowodu '''(1)'''.<br>
'''(Ad (3)'''
'''(Ad (3)'''
Niech <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}},\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}</math>
Niech <math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=a\in\overline{\mathbb{R}}========,\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} b_n=b\in\overline{\mathbb{R}}========</math>
oraz <math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n.</math><br>
oraz <math>\displaystyle\forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n.</math><br>
"Przypadek <math>1^o.</math>" Niech <math>a,b\in\mathbb{R}.</math>
"Przypadek <math>1^o.</math>" Niech <math>a,b\in\mathbb{R}.</math>
Linia 794: Linia 794:
<math>b=+\infty.</math>
<math>b=+\infty.</math>
Dowód jest analogiczny jak w przypadku <math>2^o.</math>
Dowód jest analogiczny jak w przypadku <math>2^o.</math>
}}
}}========


Kolejne twierdzenie mówi, iż dla ciągów monotonicznych pojęcie  
Kolejne twierdzenie mówi, iż dla ciągów monotonicznych pojęcie  
Linia 829: Linia 829:
</math></center>
</math></center>


}}</span>
}}========</span>




{{dowod|twierdzenia 4.14.||
{{dowod|4.14.||
(Dowód nadobowiązkowy)<br>
(Dowód nadobowiązkowy)<br>
'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Linia 909: Linia 909:
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g.</math><br>
<math>\displaystyle\lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n=g.</math><br>
'''(Ad (2))''' Dowód jest analogiczny jak dla (1).
'''(Ad (2))''' Dowód jest analogiczny jak dla (1).
}}
}}========


<div class="thumb tright"><div style="width:253px;">
<div class="thumb tright"><div style="width:253px;">
Linia 927: Linia 927:
Ciąg monotoniczny jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy
Ciąg monotoniczny jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy
jest ograniczony.
jest ograniczony.
}} </span>
}}======== </span>


{{dowod|twierdzenia 4.15.||
{{dowod|4.15.||


'''(Ad (1))'''
'''(Ad (1))'''
Linia 966: Linia 966:
założenia monotoniczności). Wynika to z
założenia monotoniczności). Wynika to z
[[AM1 Wykład 3#twierdzenie_3_25|twierdzenia 3.25.]]
[[AM1 Wykład 3#twierdzenie_3_25|twierdzenia 3.25.]]
}}
}}========


<span id="twierdzenie_4_16">{{twierdzenie|4.16. [Bolzano-Weierstrassa]||
<span id="twierdzenie_4_16">{{twierdzenie|4.16. [Bolzano-Weierstrassa]||
Linia 973: Linia 973:
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
<math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math>
zawiera podciąg zbieżny.
zawiera podciąg zbieżny.
}}</span>
}}========</span>


W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący
W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący
Linia 980: Linia 980:
<span id="lemat_4_17">{{lemat|4.17.||
<span id="lemat_4_17">{{lemat|4.17.||


Każdy ciąg liczbowy <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> zawiera podciąg monotoniczny.<br>}}</span>
Każdy ciąg liczbowy <math>\displaystyle\{a_n\}\subseteq\mathbb{R}</math> zawiera podciąg monotoniczny.<br>}}========</span>


<div class="thumb tright"><div style="width:253px;">
<div class="thumb tright"><div style="width:253px;">
Linia 987: Linia 987:
</div></div>
</div></div>


{{dowod|lematu 4.17.||
{{dowod|4.17.||
'''(Szkic)'''
'''(Szkic)'''
Dla ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> zdefiniujmy następujący zbiór:
Dla ciągu <math>\displaystyle\{a_n\}</math> zdefiniujmy następujący zbiór:
Linia 1030: Linia 1030:


\exists n_{k+1}>n_k:\
\exists n_{k+1}>n_k:\
a_{n_{k+1}}\le a_{n_k}.
a_{n_{k+1}}========\le a_{n_k}.
</math>
</math>


Skonstruowany w ten sposób podciąg
Skonstruowany w ten sposób podciąg
<math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest malejący.
<math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}========</math> jest malejący.
}}
}}========


[[grafika:Weierstrass.jpg|thumb|right||Karl Weierstrass (1815-1897)<br>[[Biografia Weierstrass|Zobacz biografię]]]]
[[grafika:Weierstrass.jpg|thumb|right||Karl Weierstrass (1815-1897)<br>[[Biografia Weierstrass|Zobacz biografię]]]]
Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia [[#twierdzenie_4_16|Bolzano-Weierstrassa]]:
Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia [[#twierdzenie_4_16|Bolzano-Weierstrassa]]:


{{dowod|twierdzenia 4.16.||
{{dowod|4.16.||
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\in\mathbb{R}</math> będzie ciągiem ograniczonym.
Niech <math>\displaystyle\{a_n\}\in\mathbb{R}</math> będzie ciągiem ograniczonym.
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wynika, że możemy z niego wybrać
Z [[#lemat_4_17|lematu 4.17. ]] wynika, że możemy z niego wybrać
podciąg monotoniczny <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}.</math>
podciąg monotoniczny <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}========.</math>
Oczywiście podciąg <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest także ograniczony,
Oczywiście podciąg <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}========</math> jest także ograniczony,
zatem z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] (3) wynika, że
zatem z [[#twierdzenie_4_15|twierdzenia 4.15.]] (3) wynika, że
podciąg <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}</math> jest zbieżny.
podciąg <math>\displaystyle\{a_{n_k}\}_{k\in\mathbb{N}}========</math> jest zbieżny.
}}
}}========


<span id="wniosek_4_18">{{wniosek|4.18.||
<span id="wniosek_4_18">{{wniosek|4.18.||
Linia 1054: Linia 1054:
podciąg posiadający granicę
podciąg posiadający granicę
(właściwą lub niewłaściwą).
(właściwą lub niewłaściwą).
}}</span>
}}========</span>


{{dowod|wniosku 4.18.||
{{dowod|wniosku 4.18.||
Linia 1065: Linia 1065:
to granicą jest
to granicą jest
<math>+\infty</math> lub <math>-\infty</math>.
<math>+\infty</math> lub <math>-\infty</math>.
}}
}}========

Wersja z 12:30, 29 sie 2006

Ciągi liczbowe

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R01.swf|width=375|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R01

W tym wykładzie zajmujemy się ciągami w zbiorze liczb rzeczywistych. Definiujemy ciąg monotoniczny, ciąg ograniczony, granice niewłaściwe. Poznajemy twierdzenia o granicach ciągów, twierdzenie o związkach granicy z działaniami i porządkiem w , twierdzenie o trzech ciągach, twierdzenie o ciągu monotonicznym i ograniczonym, twierdzenie Bolzano-Weierstrassa.

Definicja 4.1. [ciąg liczbowy]

Przez ciągi liczbowe będziemy rozumieli ciągi o wartościach w (to znaczy w zbiorze liczbowym traktowanym jako przestrzeń metryczna z metryką euklidesową). Piszemy krótko {xn}.

========

Ponieważ w zbiorze liczbowym mamy liniowy porządek, więc można porównywać ze sobą elementy ciągu. Pozwala to na wprowadzenie pojęcia monotoniczności ciągu.

Definicja 4.2.

(1) Mówimy, że ciąg {an} jest malejący, jeśli n: anan+1.


(2) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie malejący, jeśli n: an>an+1.

(3) Mówimy, że ciąg {an} jest rosnący, jeśli n: anan+1.

(4) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie rosnący, jeśli n: an<an+1.

(5) Mówimy, że ciąg {an} jest monotoniczny, jeśli jest on malejący lub rosnący.
(6) Mówimy, że ciąg {an} jest silnie monotoniczny, jeśli jest on silnie malejący lub silnie rosnący.

========

<flash>file=AM1.M04.W.R02.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R02

<flash>file=AM1.M04.W.R03.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R03

<flash>file=AM1.M04.W.R04.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R04

<flash>file=AM1.M04.W.R05.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R05

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R06.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R06

W przypadku ciągów liczbowych można mówić nie tylko o ograniczoności ciągu (jak to ma miejsce w dowolnej przestrzeni metrycznej), ale także o ograniczeniu ciągu od dołu i od góry (ponownie jest to konsekwencja faktu, że zbiór liczbowy jest liniowo uporządkowany). Mamy zatem następujące definicje.

Definicja 4.3.

(1) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony, jeśli M n: |an|M.
(2) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony z dołu, jeśli M n: anM.
(3) Mówimy, że ciąg {an} jest ograniczony z góry, jeśli M n: anM.

========

Natychmiastową konsekwencją powyższych definicji jest następujący związek między ograniczonością a ograniczonością z góry i z dołu.

Stwierdzenie 4.4. [O ciągu ograniczonym w ]

Jeśli {an} jest ciągiem to {an} jest ograniczony wtedy i tylko wtedy, gdy {an} jest ograniczony z dołu i z góry.

========

Pojęcie granicy ciągu pozostaje takie samo jak dla ciągów w dowolnych przestrzeniach metrycznych. Powtórzmy je tutaj dla wygody, przyjmując, że w mamy metrykę euklidesową.

Definicja 4.5.

(1) Mówimy, że liczba g jest granicą ciągu {xn}, jeśli



Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |x_n-g|<\varepsilon }




i piszemy

limn+xn=glubxn========glubxnn+glubxng.


(2) Mówimy, że ciąg {xn} jest zbieżny, jeśli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists g\in \mathbb{R}:\ \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} x_n=g. }

========

W przypadku ciągów liczbowych wprowadza się także pojęcie granicy niewłaściwej (o której nie ma sensu mówić w dowolnej przestrzeni metrycznej).

Definicja 4.6. [Uzupelnij]

(1) Mówimy, że ciąg liczbowy {an} ma granicę niewłaściwą +, jeśli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ \ a_n\ge M. }

Mówimy wówczas, że ciąg {an} jest rozbieżny do + i piszemy limn+an=+.
(2) Mówimy, że ciąg liczbowy {an} ma granicę niewłaściwą , jeśli

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ \ a_n\le M. }

Mówimy wówczas, że ciąg {an} jest rozbieżny do i piszemy limn+an=.

========

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R07.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R07

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R08.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R08

Zwróćmy uwagę na to, że granica niewłaściwa nie jest granicą (w sensie definicji 4.5.), gdyż nie jest to element (nie jest to liczba rzeczywista). Należy tu również zwrócić uwagę na pewną niekonsekwencję w terminologii.

Mówiąc o granicy, czasem będziemy dodawać "granica właściwa" lub "granica skończona", aby wyraźnie zaznaczyć, że nie mówimy o granicy niewłaściwej. O ciągu, który ma granicę (właściwą) mówimy, że jest zbieżny. O ciągu, który ma granicę niewłaściwą mówimy, że jest rozbieżny do + lub . O ciągu który nie ma granicy właściwej mówimy, że jest rozbieżny.

Twierdzenie 4.7. [O granicy iloczynu ciągów ograniczonego i zbieżnego do zera)]

Jeśli {an},{bn} są ciągami takimi, że limn+an=0 oraz {bn} jest ograniczony, to limn+anbn=0.

========

Dowód 4.7.

Niech M>0 będzie stałą ograniczającą ciąg {bn} (która istnieje z założenia), to znaczy

n: |bn|M.

Ustalmy ε>0. Ponieważ limn+an=0, więc

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |a_n|\le\frac{\varepsilon}{M}. }

Zatem dla nN mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle |a_nb_n| \le\ \frac{\varepsilon}{M}\cdot M \ =\ \varepsilon. }

Ponieważ ε>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}:\ |a_nb_n|\le\varepsilon, }

czyli udowodniliśmy, że limn+anbn=0.

========

Przykład 4.8.

Obliczyć granicę limn+sinnn.

========

Rozwiązanie

Dla ciągów liczbowych możliwe jest wykonywanie działań na elementach tych ciągów oraz na ich granicach. Poniższe twierdzenie podaje związki jakie zachodzą między tymi działaniami.

Twierdzenie 4.9. [O "arytmetyce" granic ciągów]

Jeśli {an},{bn} są ciągami liczbowymi zbieżnymi oraz c, to
(1) limn+(an±bn)=limn+an±limn+bn;
(2) limn+(can)=climn+an;
(3) limn+(anbn)=(limn+an)(limn+bn);
(4) limn+anbn=limn+anlimn+bn (o ile bn0 dla n oraz limn+bn0);
(5) limn+anbn=(limn+an)limn+bn (o ile działania po obu stronach są wykonalne);
(6) limn+an=alimn+|an|=|a|;
(7) limn+an=0limn+|an|=0.

========

Dowód 4.9.

(Ad 1) Niech limn+an=a oraz limn+bn=b. Pokażemy, że limn+(an+bn)=a+b.
W tym celu ustalmy ε>0. Z definicji granicy ciągu zastosowanej do ciągów {an} i {bn} wiemy, że

N1 nN1: |ana|<ε2

oraz

N2 nN2: |bnb|<ε2.

Niech N=max{N1,N2}. Wówczas dla dowolnego nN, mamy:

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \big|(a_n+b_n)-(a+b)\big| \le |a_n-a|+|b_n-b| \ <\ \frac{\varepsilon}{2}+\frac{\varepsilon}{2} \ =\ \varepsilon. }

Ponieważ ε>0 było dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall \varepsilon>0\ \exists N\in \mathbb{N}:\ \big|(a_n+b_n)-(a+b)\big| \ <\ \varepsilon, }

czyli limn+(an+bn)=a+b.
Analogicznie pokazuje się, że limn+(anbn)=ab.
(Ad (3)-(4), (6)-(7)) Dowody tych części są pozostawione na ćwiczenia (patrz ćwiczenie 4.5. i ćwiczenie 4.6.).
(Ad (2)) Wynika to od razu z punktu (3) (dlaczego?).
(Ad (5)) Pozostawiamy to bez dowodu.

========

Przykład 4.10.

Obliczyć granice ciągów:
(1) limn+(1)n2n+13n2;
(2) limn+(2+1n)12n========

========

Rozwiązanie

<flash>file=AM1.M04.W.R09.swf|width=375|height=375</flash>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R09

Poniższe twierdzenie mówi, że jeśli wyrazy pewnego ciągu {bn} leżą pomiędzy wyrazami dwóch innych ciągów {an} i {bn} (przynajmniej od pewnego miejsca) mających tę samą granicę g (właściwą lub niewłaściwą), to ciąg {bn} ma tę samą granicę g.

Twierdzenie 4.11. [O trzech ciągach]

Jeśli {an},{bn},{cn} są ciągami takimi, że



limn+an=limn+cn=g========oraz



N nN: anbncn,


to limn+bn=g.

========

Dowód 4.11.

Dowód podamy jedynie w przypadku, gdy g. Załóżmy, że limn+an=limn+cn=g oraz NN nN: anbncn. Należy pokazać, że limn+bn=g. W tym celu ustalmy dowolne ε>0. Z definicji granicy ciągu, mamy



Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned && \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |a_n-g|<\varepsilon,\\ && \exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |c_n-g|<\varepsilon. \endaligned}


Niech N3=max{N,N1,N2}. Z powyższych nierówności wynika w szczególności, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N_3:\ g-\varepsilon\ <\ a_n \ \le\ b_n\ \le\ c_n\ <\ g+\varepsilon, }

zatem

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N_3:\ |b_n-g|<\varepsilon, }

co dowodzi, że limn+bn=g.

========

Przykład 4.12.

Obliczyć granicę ciągu limn+[2+(1)n]3n2+2n4n4+3n+1.

========

Rozwiązanie

Kolejne twierdzenie mówi w jaki sposób nierówności między wyrazami dwóch ciągów przenoszą się na nierówności między granicami tych ciągów i na odwrót. Mianowicie, jeśli {an} i {bn} są dwoma ciągami mającymi granice (właściwe lub niewłaściwe) oraz wyrazy ciągu {bn} są większe lub równe od wyrazów ciągu {an} to nierówność ta zachowuje się w granicy. Na odwrót, jeśli granica ciągu {bn} jest silnie większa od granicy ciągu {an}, to nierówność ta zachodzi także dla wyrazów ciągów {an} i {bn}, przynajmniej od pewnego miejsca.

Twierdzenie 4.13. [O dwóch ciągach]

Jeśli {an},{bn} są ciągami takimi, że limn+an=a======== oraz limn+bn=b========, to prawdziwe są implikacje:

(1) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\bigg[a=+\infty\ \wedge\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow\ \bigg[b=+\infty\bigg]} ;

(2) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\bigg[b=-\infty\ \wedge\ \forall n\in\mathbb{N}:\ a_n\le b_n\bigg]\ \Longrightarrow\ \bigg[a=-\infty\bigg]} ;

(3) [n: anbn]  [ab];

(4) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\bigg[a<b\bigg]\ \Longrightarrow\ \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n< b_n\bigg].}

========

Dowód 4.13.

(Dowód nadobowiązkowy)
(Ad (1)) Zakładamy, że limn+an=+ oraz n: anbn.
Ustalmy dowolne M>0. Ponieważ limn+an=+, więc

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ a_n\ge M. }

Zatem dla dowolnego nN mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle b_n \ \ge\ a_n \ \ge\ M. }

Ponieważ M>0 było dowolne, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M>0\ \exists N\in N\ \forall n\ge N:\ b_n\ge M, }

a to oznacza, że limn+bn=+.
(Ad (2)) Dowód analogiczny do dowodu (1).
(Ad (3) Niech limn+an=a========,limn+bn=b======== oraz n: anbn.
"Przypadek 1o." Niech a,b.

Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że a>b. Ustalmy ε=ab2>0. Z definicji granicy ciągu mamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned && \displaystyle \exists N_1>0\ \forall n\ge N_1:\ |a_n-a|<\frac{a-b}{2},\\ && \displaystyle \exists N_2>0\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{a-b}{2}, \endaligned}

i w szczególności

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned && \displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ a_n>\frac{a+b}{2},\\ && \displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ b_n<\frac{a+b}{2}, \endaligned}

Niech k=max{N1,N2}. Wówczas dla wyrazów ak i bk mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_k \ >\ \frac{a+b}{2} \ >\ b_k, }

co jest sprzeczne z założeniem. Zatem pokazaliśmy, że ab.

"Przypadek 2o." a=+ lub b=. Wówczas teza wynika z (1) lub (2).

"Przypadek 3o." a= lub b=+. Wówczas zawsze zachodzi nierówność ab.

(Ad (4)) "Przypadek 1o." Niech a,b. Ustalmy ε=ba2. Ponieważ b>a, więc ε>0. Z definicji granicy ciągu i granicy niewłaściwej, mamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned && \displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1:\ |a_n-a|<\frac{b-a}{2},\\ && \displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2:\ |b_n-b|<\frac{b-a}{2}. \endaligned}

Niech N=max{N1,N2}. W szczególności mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ a_n \ <\ \frac{a+b}{2} \ <\ b_n, }

co należało pokazać.

"Przypadek 2o." a=. Niech ε=1 i M=b1. Z definicji granicy ciągu mamy

Parser nie mógł rozpoznać (nieznana funkcja „\aligned”): {\displaystyle \aligned && \displaystyle \exists N_1\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_1: a_n<b-1,\\ && \displaystyle \exists N_2\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N_2: |b_n-b|<1. \endaligned}

Niech N=max{N1,N2}. W szczególności mamy

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ a_n \ <\ b-1 \ <\ b_n, }

co należało pokazać.

"Przypadek 3o." b=+. Dowód jest analogiczny jak w przypadku 2o.

========

Kolejne twierdzenie mówi, iż dla ciągów monotonicznych pojęcie granicy pokrywa się z pojęciem kresu górnego (ewentualnie kresu dolnego) zbioru wartości ciągu.

Twierdzenie 4.14.

Jeśli {an} jest ciągiem, to
(1) jeśli {an} jest rosnący to {an} ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ \sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}; }

(2) jeśli {an} jest malejący to {an} ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ \inf\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}. }
========


Dowód 4.14.

(Dowód nadobowiązkowy)
(Ad (1)) Załóżmy, że {an} jest ciągiem rosnącym oraz niech

g =df sup{an: n}

(supremum zbioru liczbowego zawsze istnieje i jest elementem lub wynosi +, gdyż zbiór jest niepusty). Pokażemy, że g jest granicą ciągu {an}.
Rozważmy dwa przypadki:
Przypadek 1o. Niech g. Ustalmy dowolne ε>0. Z własności supremum mamy, że

N: gε<aN

(de facto z własności supremum wynika, że takich indeksów N istnieje nieskończenie wiele, ale nam wystarczy wybór jednego z nich). Ponieważ ciąg {an} jest rosnący oraz nN: ang (z definicji supremum), więc

nN: gε<aNang.

Ponieważ ε>0 był dowolnie wybrany, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall \varepsilon>0\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ |a_n-g|\ <\ \varepsilon. }

zatem pokazaliśmy, że limn+an=g.
Przypadek 2o. Niech g=+. Ustalmy M. Z definicji supremum mamy, że

N:M<aN.

Ponieważ ciąg {an} jest rosnący, więc

nN: M<aNan.

Ponieważ M był dowolnie wybrane, więc pokazaliśmy, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall M\in\mathbb{R}\ \exists N\in\mathbb{N}\ \forall n\ge N:\ M\ <\ a_n. }

Zatem w obu przypadkach pokazaliśmy, że limn+an=g.
(Ad (2)) Dowód jest analogiczny jak dla (1).

========

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R10.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R10

Twierdzenie 4.15. [O ciągu monotonicznym i ograniczonym]

(1) Jeśli {an} jest ciągiem rosnącym i ograniczonym z góry, to jest on zbieżny.

(2) Jeśli {an} jest ciągiem malejącym i ograniczonym z dołu, to jest on zbieżny.
(3) Ciąg monotoniczny jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy jest ograniczony.

========

Dowód 4.15.

(Ad (1)) Jeśli ciąg {an} jest rosnący, to z twierdzenia 4.14 (1) wynika, że ma granicę (właściwą lub niewłaściwą) oraz


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \lim\limits_{n\rightarrow +\infty} a_n \ =\ \sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\}. }

Ponieważ jest on dodatkowo ograniczony, więc


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \sup\big\{a_n:\ n\in\mathbb{N}\big\} \ <\ +\infty, }

zatem granica jest właściwa, czyli ciąg jest zbieżny.
(Ad (2)) Dowód analogiczny jak w (1).
(Ad (3)) Jeśli ciąg jest monotoniczny i ograniczony, to zachodzi założenie jednego z punktów (1) lub (2) (to znaczy jest on malejący i ograniczony lub rosnący i ograniczony). W obu przypadkach wiemy, że ciąg jest zbieżny.
Implikacja w drugą stronę jest zawsze prawdziwa (to znaczy ciąg zbieżny jest ograniczony, nawet bez założenia monotoniczności). Wynika to z twierdzenia 3.25.

========

Twierdzenie 4.16. [Bolzano-Weierstrassa]

Każdy ciąg ograniczony {an} zawiera podciąg zbieżny.

========

W dowodzie powyższego twierdzenia wykorzystamy następujący lemat:

Lemat 4.17.

Każdy ciąg liczbowy {an} zawiera podciąg monotoniczny.

========

<flashwrap>file=AM1.M04.W.R11.swf|size=small</flashwrap>

<div.thumbcaption>AM1.M04.W.R11

Dowód 4.17.

(Szkic) Dla ciągu {an} zdefiniujmy następujący zbiór:


Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle Z \ \stackrel{df}{=}\ \bigg\{ n\in\mathbb{N}:\ \forall m\in\mathbb{N} \ \big[m>n\Longrightarrow a_m>a_n\big] \bigg\}. }

Możliwe są dwa przypadki.
Jeśli #Z= (to znaczy zbiór Z jest nieskończony), to możemy z ciągu {an} wybrać podciąg rosnący (wystarczy, aby podciąg zawierał tylko te elementy ciągu {an}, których indeksy należą do zbioru Z).
Jeśli #Z< (to znaczy zbiór Z jest skończony), to możemy skonstruować podciąg malejący w następujący sposób. Niech n1 będzie liczbą większą od wszystkich liczb ze zbioru Z. Ponieważ n1∉Z, więc

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists n_2>n_1:\ a_{n_2}\le a_{n_1}. }

Dalej konstrukcja ciągu indeksów przebiega indukcyjnie w ten sam sposób. Jeśli wybraliśmy już indeksy n1<<nk, to z definicji zbioru Z i faktu, że nk∉Z wynika, że

Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \exists n_{k+1}>n_k:\ a_{n_{k+1}}========\le a_{n_k}. }

Skonstruowany w ten sposób podciąg {ank}k======== jest malejący.

========

Karl Weierstrass (1815-1897)
Zobacz biografię

Możemy teraz powrócić do dowodu twierdzenia Bolzano-Weierstrassa:

Dowód 4.16.

Niech {an} będzie ciągiem ograniczonym. Z lematu 4.17. wynika, że możemy z niego wybrać podciąg monotoniczny {ank}k========. Oczywiście podciąg {ank}k======== jest także ograniczony, zatem z twierdzenia 4.15. (3) wynika, że podciąg {ank}k======== jest zbieżny.

========

Wniosek 4.18.

Z każdego ciągu liczbowego {an} można wybrać podciąg posiadający granicę (właściwą lub niewłaściwą).

========

Dowód wniosku 4.18.

Z lematu 4.17. wiemy, że z ciągu {an} można wybrać podciąg monotoniczny. Jeśli jest on ograniczony, to z twierdzenia 4.15. wynika, że jest on zbieżny (ma granicę właściwą). Jeśli zaś jest nieograniczony, to skoro jest monotoniczny, to granicą jest + lub .

========