Analiza matematyczna 1/Wykład 7: Szeregi liczbowe. Kryteria zbieżności: Różnice pomiędzy wersjami
Linia 312: | Linia 312: | ||
Załóżmy, że <math>\displaystyle \sqrt[n]{a_n}\le p<1</math> dla <math>n\ge N,</math> czyli | Załóżmy, że <math>\displaystyle \sqrt[n]{a_n}\le p<1</math> dla <math>n\ge N,</math> czyli | ||
<center><math>\forall n\ge N:\ a_n\le p^n. | <center> | ||
</math></center> | <math>\forall n\ge N:\ a_n\le p^n. | ||
</math> | |||
</center> | |||
Zatem wyrazy szeregu <math>\displaystyle\displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} a_n</math> są oszacowane | Zatem wyrazy szeregu <math>\displaystyle\displaystyle \sum_{n=1}^{\infty} a_n</math> są oszacowane | ||
Linia 326: | Linia 328: | ||
także | także | ||
<center><math> | <center> | ||
<math> | |||
a_n\ge 1 | a_n\ge 1 | ||
\quad</math> dla nieskończenie wielu <math>n\in\mathbb{N}, | \quad</math> dla nieskończenie wielu <math>n\in\mathbb{N}, | ||
</math></center> | </math> | ||
</center> | |||
zatem | zatem |
Wersja z 13:33, 26 sie 2006
Szeregi liczbowe. Kryteria zbieżności
Niniejszy wykład jest kontynuacją poprzedniego wykładu dotyczącego szeregów liczbowych. Poznajemy tu dalsze kryteria zbieżności szeregów: d'Alemberta, Cauchy'ego, Leibniza, Dirichleta oraz asymptotyczne. Na zakończenie pokazujemy, że liczna jest sumą pewnego szeregu.
Na poprzednim wykładzie zostało wprowadzone pojęcie szeregu (patrz definicja 6.1.). Podany został warunek konieczny zbieżności szeregów (patrz Twierdzenie twierdzenie 6.3.) oraz kryterium porównawcze zbieżności szeregów (patrz Twierdzenie twierdzenie 6.9.). Poniżej podane zostaną inne ważne kryteria (czyli warunki wystarczające) zbieżności szeregów.
Kryteria zbieżności szeregów pozwalają, badając zachowanie się wyrazów szeregu , wnioskować o zbieżności (lub rozbieżności) ciągu sum częściowych (czyli zbieżności szeregu).
Szeregi o wyrazach nieujemnych

Zobacz biografię
Twierdzenie 7.1. [Kryterium d'Alemberta zbieżności szeregów]
Jeśli
jest szeregiem o wyrazach dodatnich
(to znaczy dla ),
to
(1)
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\displaystyle \bigg[\exists p<1\ \exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall n\ge N:\ \ \frac{a_{n+1}}{a_n}\le p\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[}
szereg jest zbieżny
(2)
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\displaystyle \bigg[\exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall n\ge N:\ \ \frac{a_{n+1}}{a_n}\ge 1\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[}
szereg jest rozbieżny
Dowód twierdzenia 7.1.
(Ad (1)) Warunek dla oznacza, że
Zatem dla mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_n \ \le\ pa_{n-1} \ \le\ p^2 a_{n-2} \ \le\ \ \ldots\ \le\ p^{n-N}a_N \ =\ p^n\frac{a_N}{p^N}. }
Oznaczając mamy
zatem wyrazy szeregu są oszacowane (od pewnego miejsca) przez wyrazy szeregu geometrycznego który jest zbieżny
(gdyż ). Korzystając z kryterium porównawczego
(patrz twierdzenie 6.9.) wnioskujemy, że szereg
jest zbieżny.
(Ad (2))
Z założenia wiemy, że istnieje takie, że
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \forall n\ge N:\ \frac{a_{n+1}}{a_n} \ \ge\ 1. }
Wówczas dla dowolnego mamy
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle a_{n+1} \ \ge\ a_n \ \ge\ a_{n-1} \ \ge\ \ldots \ \ge\ a_N, }
czyli
Zatem oczywiście i stąd szereg nie spełnia warunku koniecznego zbieżności szeregów (patrz twierdzenie 6.3.) czyli jest rozbieżny.

Z powyższego kryterium można wywnioskować jego wersję słabszą, ale częściej używaną w zastosowaniach. Mówi ona, że dla szeregów o wyrazach dodatnich, jeśli granica ciągu ilorazów kolejnych wyrazów szeregu istnieje i jest różna od jeden, to potrafimy rozstrzygnąć czy szereg jest zbieżny. Dowód tego wniosku, oparty na twierdzeniu 7.1. pozostawiamy jako proste (choć nadobowiązkowe) ćwiczenie.
Wniosek 7.2. [Kryterium d'Alemberta zbieżności szeregów]
Przy powyższych założeniach:
(1)
Jeśli
to szereg jest zbieżny.
(2)
Jeśli
to szereg jest rozbieżny.
(3) Jeśli to kryterium d'Alemberta nie rozstrzyga czy szereg jest zbieżny.
Przykład 7.3.
Zbadać zbieżność szeregów:
(1)
(2)
(3)
(4)
Kolejne kryterium zbieżności szeregów bada zachowanie się ciągu -tych pierwiastków z kolejnych wyrazów
Twierdzenie 7.4. [Kryterium Cauchy'ego zbieżności szeregów]

Zobacz biografię
jest szeregiem o wyrazach nieujemnych
(to znaczy dla ),
to
(1) Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \displaystyle\displaystyle \bigg[\exists p<1\ \exists N\in\mathbb{N}\ \ \forall n\ge N:\ \ \sqrt[n]{a_n}\le p\bigg] \ \ \Longrightarrow\ \ \bigg[ }
szereg jest zbieżny
Dowód twierdzenia 7.4.
(Ad (1)) Załóżmy, że dla czyli
Zatem wyrazy szeregu są oszacowane
(od pewnego miejsca) przez wyrazy szeregu geometrycznego
który jest zbieżny
(bo ).
Zatem z kryterium porównawczego
(patrz twierdzenie 6.9.),
wynika, że szereg jest zbieżny.
(Ad (2))
Jeśli dla nieskończenie wielu to
także
dla nieskończenie wielu
zatem czyli nie jest spełniony warunek konieczny zbieżności szeregów.

Podobnie jak w przypadku kryterium d'Alemberta, tak i w przypadku kryterium Cauchy'ego podamy słabszą, ale bardziej praktyczną wersję tego kryterium. Mówi ona, że istnienie granicy pierwiastków -tego stopnia z kolejnych wyrazów szeregu różnej od rozstrzyga o zbieżności tego szeregu.
Wniosek 7.5. [Kryterium Cauchy'ego zbieżności szeregów]
Przy powyższych założeniach:
(1)
Jeśli
to szereg jest zbieżny.
(2)
Jeśli
to szereg jest rozbieżny.
(3) Jeśli to kryterium Cauchy'ego nie rozstrzyga czy szereg jest zbieżny.
Przykład 7.6.
Zbadać zbieżność szeregów:
(1)
(2)
(3)
(4)
Zachodzi pewien związek między kryteriami Cauchy'ego i d'Alemberta. Będzie on wynikał z następującego lematu (który pozostawiamy tu bez dowodu).
Lemat 7.7.
Jeśli jest ciągiem o wyrazach dodatnich, to
<flashwrap>file=AM1.M07.W.R01.swf|width=375|size=small</flashwrap>
<div.thumbcaption>AM1.M07.W.R01Wniosek 7.8.
(1)
Kryterium Cauchy'ego jest silniejsze od kryterium d'Alemberta,
to znaczy jeśli kryterium d'Alemberta rozstrzyga o zbieżności szeregu,
to kryterium Cauchy'ego także rozstrzyga.
Jeszcze inaczej można powiedzieć, że klasa szeregów do której
stosuje się kryterium Cauchy'ego zawiera w sobie klasę szeregów
do których stosuje się kryterium d'Alemberta.
Prosty dowód oparty na powyższym lemacie pozostawiamy jako
ćwiczenie.
(2) Klasa szeregów dla których stosuje się kryterium
Cauchy'ego jest istotnie większa od klasy szeregów, dla których
stosuje sie kryterium d'Alemberta.
Aby to zobaczyć rozważmy szereg
Ponieważ
Parser nie mógł rozpoznać (błąd składni): {\displaystyle \frac{a_{n+1}}{a_n} \ =\ \left\{ \begin{array} {lll} \displaystyle \frac{3}{2}>1 & \textrm{gdy} & n=2k-1,\\ \\ \displaystyle \frac{2}{3}<1& \textrm{gdy} & n=2k, \end{array} \right. }
zatem kryterium d'Alemberta nie rozstrzyga czy ten szereg jest
zbieżny.
Z kolei
zatem z kryterium Cauchy'ego wnioskujemy, że szereg jest zbieżny.
Lemat 7.7. można wykorzystać do obliczania granic pewnych ciągów.
Przykład 7.9.
Obliczyć granicę ciągu gdzie
Kolejne kryterium, zwane kryterium asymptotycznym (ilorazowym lub limesowym) jest odmianą kryterium porównawczego i mówi, że jeśli granica ciągu ilorazów wyrazów dwóch szeregów istnieje i jest liczbą dodatnią, to oba szeregi są jednocześnie zbieżne lub jednocześnie rozbieżne.
Twierdzenie 7.10. [Kryterium asymptotyczne (ilorazowe, limesowe) zbieżności szeregów]
Jeśli i są szeregami; oraz to szereg jest zbieżny wtedy i tylko wtedy, gdy szereg jest zbieżny.
Dowód twierdzenia 7.10.
Ustalmy dowolne Ponieważ więc z definicji granicy
czyli
Stosując kryterium porównawcze (patrz twierdzenie 6.9.), z pierwszej nierówności powyżej wnioskujemy, że zbieżność szeregu implikuje zbieżność szeregu a z drugiej nierówności powyżej wnioskujemy, że zbieżność szeregu implikuje zbieżność szeregu

Przykład 7.11.
Zbadać zbieżność szeregu
Szeregi o wyrazach znakozmiennych

Zobacz biografię
W tym rozdziale podamy dwa kryteria dotyczące szeregów, których wyrazy zmieniają znak.
Twierdzenie 7.12. [Kryterium Dirichleta zbieżności szeregów]
Jeśli jest szeregiem, którego ciąg sum częściowych jest ograniczony, jest ciągiem malejącym (słabo) oraz zbieżnym do zera (to znaczy ), to szereg jest zbieżny.
Dowód twierdzenia 7.12.
Oznaczmy przez ciąg sum częściowych szeregu to znaczy
Z założenia wiemy, że ciąg jest ograniczony, to znaczy
Ustalmy dowolne Ponieważ więc
Dla mamy
Zatem
Zatem pokazaliśmy, że szereg spełnia warunek Cauchy'ego, a zatem jest zbieżny (patrz twierdzenie 6.7.).

Szczególną wersją powyższego kryterium jest następujące kryterium Leibniza dotyczące szeregów naprzemiennych.

Zobacz biografię
Wniosek 7.13. [Kryterium Leibniza zbieżności szeregów]
Jeśli jest ciągiem malejącym (słabo) oraz zbieżnym do zera (to znaczy ), to szereg jest zbieżny.
Dowód wniosku 7.13.
Wystarczy przyjąć Ponieważ ciąg sum częściowych szeregu jest postaci
a więc jest ograniczony, zatem możemy zastosować kryterium Dirichleta i wywnioskować, że szereg jest zbieżny.

Przykład 7.14.
Następujący szereg zwany szeregiem anharmonicznym:
jest zbieżny. Jest to natychmiastowa konsekwencja kryterium Leibniza.
Założenie, że zbieżność ciągu do zera jest monotoniczna (w kryteriach Dirichleta i Leibniza) jest istotne. Pokazuje to poniższy przykład.
Przykład 7.15.
Zbadać zbieżność szeregu
Liczba e
Przypomnijmy, że liczba była zdefiniowana jako granica pewnego ciągu (patrz twierdzenie 5.1.). Okazuje się, że liczbę tę można także otrzymać jako sumę pewnego szeregu liczbowego. Dzięki tej własności będziemy także mogli wykazać niewymierność liczby
Twierdzenie 7.16. [O liczbie ]
(1)
Szereg jest zbieżny oraz
;
(2)
Dowód twierdzenia 7.16.
(Ad (1)) Przypomnijmy, że
Niech
to znaczy jest ciągiem sum częściowych szeregu Ze wzoru dwumianowego Newtona (patrz twierdzenie 1.40.), dla dowolnego dostajemy
Zatem
Ustalmy dowolne Wówczas dla dowolnego mamy
Przechodząc do granicy z po obu stronach powyższej nierówności otrzymujemy:
Powyższa nierówność jest prawdziwa dla dowolnego zatem możemy przejść do granicy z i dostajemy
Zatem ostatecznie dostajemy
co należało dowieść.
(Ad (2))
Oczywiście jest ciągiem rosnącym zbieżnym do
zatem
Z pierwszej części dowodu wynika, że
Dla dowodu niewprost przypuśćmy, że tzn gdzie oraz Z powyższego oszacowania wynika w szczególności, że
Niech Wówczas
Ale z definicji mamy czyli sprzeczność.
