Zpo-13-wyk-Slajd23
Wstrzykiwanie zależności przez właściwości
Trzecia metoda rozwiązywania zależności jest obecnie najbardziej popularna. Podobnie jak w przypadku wstrzykiwania przez konstruktor, tutaj także wszystkie zależności są przez komponent jedynie deklarowane, a ich spełnieniem zajmuje się kontener. Jednak tym razem do przekazania instancji obiektów zależnych nie służy konstruktor (który w tym przypadku zwykle jest bezparametrowy i służy niemal jedynie do fizycznej alokacji pamięci dla obiektu), a metody typu setXXXX (), znane z technologii Java Beans, które przyjmują zależności jako parametry.
Wśród najważniejszych cech tego sposobu warto wymienić możliwość odsunięcia w czasie momentu rozwiązywania zależności, dzięki czemu komponent może zostać w pełni skonfigurowany dopiero w momencie pierwszego użycia. Wiąże się z tym możliwość obsługi zależności cyklicznych, co było niemożliwe w przypadku wstrzykiwania przez konstruktor.
Drugą konsekwencją stosowania tej metody jest możliwość utworzenia komponentów niespójnych, które wymagają odrębnej inicjacji. Wprawdzie proces ten zwykle jest realizowany przez kontener, który zapewnia poprawność komponentu w momencie jego wykorzystania, jednak w szczególnych okolicznościach może to spowodować nieprawidłowe zachowanie programu.
