Zio-6a-wyk-Slajd17
Wprowadzenie(1)
Najniższy, zerowy, poziom nazywa się Bazowym. Pierwsza jego warstwa uczy jak korzystać z rejestru czasu pracy i rejestru defektów. Druga warstwa poziomu Bazowego obejmuje standard kodowania, pomiar rozmiaru tworzonego oprogramowania i propozycję samodoskonalenia (PS).
Drugi poziom dotyczy planowania. Pierwsza jego warstwa obejmuje szacowanie rozmiaru tworzonego oprogramowania i raporty dotyczące testowania. Druga warstwa jest związana z planowaniem zadań i tworzeniem harmonogramów.
Trzeci poziom jest związany z jakością tworzonego oprogramowania. Pierwsza jego warstwa dotyczy przeglądów kodu i projektu oprogramowania. W ramach drugiej warstwy Watts Humphrey proponuje korzystanie z opracowanych przez niego szablonów projektowych obejmujących cztery notacje dotyczące czterech różnych aspektów oprogramowania. Wobec pojawienia się w 1997 roku języka UML, notacje zaproponowane przez Humphrey’a straciły na atrakcyjności. Z drugiej strony nie trudno zmodyfikować PSP tak, aby oprzeć szablony projektowe na języku UML.
Najwyższy poziom dotyczy tworzenia przez pojedynczego programistę dużego oprogramowania rzędu tysięcy linii kodu. Na tym poziomie Watts Humphrey proponuje stosowanie podejścia cyklicznego (inni nazywają to podejściem iteracyjnym).
