Zio-12-wyk-Slajd27

Szacowanie pracochłonności

Parametrem wejściowym tej czynności jest rozmiar oprogramowania, wyrażany najczęściej w liczbie linii kodu (czasem również punktach funkcyjnych). Na wyjściu otrzymujemy liczbę osobogodzin potrzebnych do wykonania projektu.

Jedną z najbardziej znanych metod szacowania pracochłonności jest metoda COCOMO/COCOMO II, która zostanie omówiona na kolejnym wykładzie.

Na potrzeby tego wykładu możemy założyć, że czynność ta to czarna skrzynka, która przetwarza liczbę linii kodu na liczbę osobogodzin, uwzględniając szereg aspektów, które mogą mieć wpływ, np.: wielkość zespołu, doświadczenie zespołu, charakter klienta, itp.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>