Zio-09-wyk-Slajd24
Standard ISO 9126(10)
Analizując charakterystyki i atrybuty oprogramowania obecne w standardzie ISO/IEC 9126:2001 warto pamiętać, że standard nie wyczerpuje wszystkich możliwości w zakresie identyfikacji i definiowania wymagań pozafunkcjonalnych. W książce autorstwa L.Chung, B.Nixon, E.Yu and J. Mylopoulos „Non-Functional Requirements in Software Engineering”, wydanej w 1999 zidentyfikowano ponad 160 różnych wymagań pozafunkcjonalnych, które mogą być zastosowane przy definiowaniu specyfikacji dla oprogramowania. Wyraźnie pokazuje to siłę i słabość standardu zarazem. Z jednej strony, standardy z rodziny ISO/IEC 9126 umożliwiają twórcom oprogramowania posługiwanie się zamkniętym i jednoznacznym zbiorem pojęć, definiujących wymagania pozafunkcjonalne. Z drugiej strony, standard nie jest wyczerpującą listą charakterystyk (co jest zresztą wprost w nim napisane), więc może zdarzyć się, ze opis własności oprogramowania wyłącznie za pomocą dostarczonych atrybutów nie będzie wystarczający, a przez to może odbiegać od jednoznacznych ram ustalonych przez normę.
Warto jednak zwrócić uwagę, że ramy zdefiniowane przez standard są elastyczne (co jest szczególnie widoczne w standardach ISO/IEC 9126-1:2001, ISO/IEC 9126-2:2003, ISO/IEC 9126-3:2003 i ISO/IEC 9126-4:2004) i umożliwiają osiągnięcie jednoznacznego porozumienia, co do oczekiwanych własności charakterystyk oprogramowania między jego producentem, a końcowym odbiorcą produktu.
Tym sposobem, standard wychodzi naprzeciw największemu z wyzwań inżynierii oprogramowania – tworzy jednolitą podstawę do opisywania i oceny cech oprogramowania, które nie mieszczą się w opisie jego funkcji, a mają krytyczny wpływ na ocenę i ostateczną akceptację rozwiązania przez klienta.
