ZSBD-2st-1.2-w4.tresc-1.1-Slajd8
Drogi rozwoju obiektowych baz danych
Istnieją dwie podstawowe strategie budowy systemów baz danych o obiektowym modelu danych: rewolucyjna, w której nowe systemy baz danych są budowane w całości od podstaw oraz ewolucyjna, w której obiektowe bazy danych powstają przez przyrostowe modyfikacje istniejących systemów baz danych.
Historycznie pierwszym rozwiązaniem była budowa systemów baz danych od nowa na bazie obiektowych języków programowania. Rozwiązanie to polega na rozszerzeniu funkcjonalności obiektów tworzonych i przetwarzanych przez języki obiektowe o własności typowe dla danych przechowywanych w systemach baz danych, to jest: trwałości, współdzielenia, synchronizacji dostępu, odtwarzania spójnego stanu po awarii, wydajnego przetwarzania dużych zbiorów obiektów, itp. Wynikiem tej strategii są "czysto" obiektowe bazy danych posiadające jednorodny obiektowy model danych. Standard dla modelu danych tej klasy systemów został opracowany przez organizację „Object Database Management Group ” i od nazwy tej grupy jest nazwany „ODMG 3.0”.
Kontynuatorem tej strategii jest rozwiązanie, w którym funkcjonalność obiektowego modelu danych jest implementowana przez dodatkową warstwę programową budowaną na systemie bazy danych o dowolnym modelu danych. Standardem związanym z tą strategią jest ”Java Data Objects ” - JDO.
Całkowicie odmiennym rozwiązaniem jest ewolucyjna modyfikacja relacyjnych systemów baz danych polegająca na rozszerzeniu relacyjnego modelu danych o własności modelu obiektowego: hermetycznych obiektów zintegrowanych z metodami, dziedziczenia, polimorfizmu, dynamicznego wiązania, itp. Wynikiem jest obiektowo-relacyjny model danych, który jest konglomeratem cech relacyjnych i obiektowych. Własności modelu obiektowo-relacyjnego są opisane w standardzie SQL3 (SQL99).
