ZSBD-2st-1.2-w4.tresc-1.1-Slajd21

Trwałość danych(1)

W rozwiązaniach wypracowanych przez standardy ODMG i JDO wyróżnia się dwie klasy obiektów trwałych. Do pierwszej klasy należą obiekty, które stają się trwałe poprzez bezpośrednie wywołanie wyspecjalizowanej metody systemowej przesuwającej dany obiekt lub zbiór obiektów z nietrwałego do trwałego obszaru składowania. Na rysunku przykładem takiego obiektu jest obiekt „o1 ”. Do drugiej klasy należą obiekty, które są utrwalane w sposób pośredni, przez powiązanie ich z obiektami trwałymi. Obiekty należące do tej klasy są tak długo trwałe, jak długo są osiągalne z obiektów trwałych. Przykładem obiektu należącego do tej klasy trwałości jest obiekt „o2 ”. Tymczasem obiekt „o3 ”, który przez jakiś czas był trwały, w wyniku usunięcia powiązania z obiektem „o2 ” zostaje przesunięty do nietrwałego obszaru składowania. Jeżeli dodatkowo obiekt ten przestanie być osiągalny przez tymczasowe zmienne aplikacji bazy danych, zostanie z czasem usunięty przez systemowe procesy odśmiecania bazy danych.

Przedstawiony poniżej rysunku przykład wykorzystuje rozwiązania wypracowane w standardzie JDO. Obiekty „p ” i „k ” są w momencie utworzenia nietrwałe. Metoda systemowa „MakePersistent ” przenosi obiekt „k ” do bazy danych. Obiekt „k ” należy do pierwszej klasy trwałości. Obiekt „p ” zostanie również utrwalony przez związek łączący go z obiektem „k ”. Obiekt „p ” należy do drugiej klasy trwałości.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>