ZAWWW-2st1.2-w12.tresc-1.0-Slajd3
Wprowadzenie do architektury Spring
Architektura Spring jest, niesłusznie, uważana za skomplikowaną, bardzo złożoną i niemożliwą do opanowania. Żartobliwie ujmuje to zdefiniowanie architektury Spring jako nowoczesnej zgodnie z kryterium nowoczesności wg. Bittona: "jeśli to rozumiesz, to znaczy, że jest już przestarzałe". W rzeczywistości architektura Spring stanowi zaawansowany przykład architektury szkieletowej umożliwiającej szybkie rozwijanie dowolnie złożonych aplikacji, niekoniecznie webowych. Oryginalny projekt architektury Spring miał na celu stworzenie środowiska tworzenia aplikacji Java, od graficznego interfejsu użytkownika począwszy, a na aplikacjach konsolowych skończywszy. Szybko jednak okazało się, że architektura Spring może być z powodzeniem wykorzystana na platformie internetowej do tworzenia dużych aplikacji Java EE. Co ciekawe, architektura Spring nie jest ściśle związana z jednym językiem programowania i może być także zastosowana na platformie .NET. Konstrukcja szkieletu architektury Spring powoduje, że jest ona typem tzw. lekkiej infrastruktury (ang. lightweight framework), w której występuje bardzo niewielki stopień zależności od interfejsów Spring API. To ważna cecha infrastruktury oferująca dużą elastyczność. Architektura Spring obejmuje wszystkie warstwy aplikacji i podsuwa rozwiązania, które mogą być stosowane zarówno w warstwie prezentacji, jak i w warstwie integracji i warstwie danych. Architektura Spring jest rozwijana na licencji "open source" od roku 2003 i od tego czasu zdobyła sobie dużą popularność i spore grono osób programujących.
