Sw3.6-m8-1.2-Slajd3
Wprowadzenie – typy architektur
W zależności od typu struktury mapy pamięci wyróżniamy architektury: harwardzką, zmodyfikowaną harwardzką i von-Neumanna. Mikrokontrolery w większości zbudowane są według architektury von-Neumanna. Architektura ta zakłada, że podział przestrzeni adresowej na pamięć programu i pamięć danych jest czysto umowny. Takie podejście charakteryzuje się prostotą i przejrzystością. Dodatkowo upraszcza się proces pisania programów, gdyż dostęp do danych programu i do rozkazów odbywa się za pomocą tych samych instrukcji i tych samych trybów adresowania. Architektura von-Neumanna posiada jednak wady, takie jak spowolnienie wykonywania cyklu. Wada ta stała się przyczyną coraz częstszego wykorzystywania architektury harwardzkiej przy budowie mikrokontrolerów. Architektura ta jest bardziej złożona, gdyż wykorzystuje dwie szyny adresowe. Jedna dedykowana jest dla kodu programu, druga dla danych. Trzeci typ architektury – zmodyfikowana architektura harwardzka jest rozwiązaniem pośrednim. Architektura ta próbuje połączyć pozytywne cechy obu wcześniej wymienionych. Obszary pamięci RAM i ROM są rozdzielone ale charakteryzują się taką samą długością słowa.
