Sw3.6-m12-1.2-Slajd2
Wprowadzenie
Współczesne systemy sterowania, wymagają pomiarowych układów wejściowych, dostarczających znormalizowanych sygnałów elektrycznych analogowych lub cyfrowych. Oznacza to konieczność przetworzenia wielkości mierzonej na akceptowalną postać wielkości wyjściowej, ato zreguły wymaga przynajmniej jednego, dodatkowego stopnia przetwarzania sygnału. Klasycznie, rozdzielamy ten istotny fragment toru pomiarowego na dwa podstawowe bloki: czujnik, realizujący wstępny etap przetwarzania wielkości mierzonej na inną, łatwą do dalszego przetwarzania wielkość (najczęściej elektryczną – zmiana rezystancji, pojemności, indukcyjności, napięcia) oraz blok normalizacji sygnału, który zawiera dalsze etapy przetwarzania, obejmujące wzmocnienie sygnału, często też przetwarzanie a/c, acoraz częściej obróbkę programową sygnału wukładzie mikrokontrolera (np. złożone algorytmy filtracji, linearyzacji ikompensacji zakłóceń). We współczesnych rozwiązaniach przetworników coraz częściej następuje integracja wskazanych bloków do postaci jednego elementu. Pojęcie sensora często jest rozszerzane również na takie wykonania.
Aktualnie nazwa sensor nabiera również innych znaczeń – w nowych rozwiązaniach bezprzewodowych sieci małej mocy, tzw. bezprzewodowych sieci sensorowych WSN (ang. Wireless Sensor Networks), sensorem nazywany jest pojedynczy węzeł takiej sieci. Węzeł taki oprócz funkcji komunikacyjnych realizuje funkcje pomiarowe, które dotyczyć mogą wielu parametrów.
