Sr-6-wyk-2.0-Slajd31
Szeregowalność
Antidotum na niektóre problemy związane ze sterowaniem współbieżnością jest tzw. szeregowalność (ang. serializability ). Szeregowalność pozwala na zachowanie izolacji transakcji. Sprawia, że wynik kilku współbieżnych transakcji, jest identyczny z wynikiem, który uzyskalibyśmy gdyby te transakcje uszeregować w pewien sposób jedna po drugiej.
W ogólności transakcję można przedstawić jako ciąg operacji czytania i zapisywania danych. Sterowanie współbieżnością polega na właściwej obsłudze operacji konfliktowych, czyli takich które działają na wspólnych danych, z czego co najmniej jedna jest operacją zapisu.
W przypadku algorytmów sterowania współbieżnością istnieją dwie główne metody używane do synchronizacji zapisów i odczytów. Pierwsza z nich to metoda wzajemnego wykluczania przy dostępie do wspólnych danych. Druga to użycie znaczników czasowych do porządkowania operacji.
Oprócz tego rozróżnia się pesymistyczne i optymistyczne sterowanie współbieżnością. W przypadku metod pesymistycznych konflikty są usuwane zanim do nich dojdzie. Metody optymistyczne zakładają natomiast, że konflikty raczej nie wystąpią i odkładają synchronizacje na koniec, co grozi zaniechaniem transakcji.
