Sr-5-wyk-1.0-Slajd2
Wprowadzenie
Zasoby muszą być w systemie jednoznacznie identyfikowane. Identyfikatory niskiego poziomu (systemowe) są trudne do zapamiętania, niewygodne i zależne od aktualnie stosowanej technologii. Stąd potrzeba wprowadzenia nazw , które będą wygodniejsze w użyciu, i które ukryją przed użytkownikiem szczegóły organizacji wewnętrznej systemu rozproszonego. Odwołanie dwóch rozproszonych procesów do zasobu o tej samej nazwie umożliwia jego dzielenie. Rozbiór (tłumaczenie) nazwy zasobu pozwala na jego zlokalizowanie. Nazewnictwo – jako zadanie systemu operacyjnego – występują również w systemach scentralizowanych, ale systemy rozproszone wymagają specjalizowanej realizacji systemu nazewniczego. Realizacja ta jest sama w sobie rozproszona, co jest konieczne dla osiągnięcia wysokiej efektywności i skalowalności tej usługi.
