Sr-3-wyk-2.0-Slajd21
Architektura systemu Horus
Na rysunku przedstawiono przykładowy stos protokołów systemu Horus:
Należy zaznaczyć, że informacje o zdarzeniach w systemie Horus przekazywane są w górę stosu , począwszy od najniżej działającej warstwy. Warstwa generująca dane zdarzenie propaguje je najpierw w dół stosu, a następnie informacja o nim „odbija się” od najniższej warstwy i wędruje w górę, do najwyższej.
Komponent Niezawodne FIFO realizuje kanały komunikacyjne, zachowujące uporządkowanie wiadomości FIFO, polegające na dostarczaniu wiadomości od danego nadawcy zgodnie z kolejnością ich wysłania przez tego nadawcę (szerzej omówiono to zagadnienie w drugiej części wykładu, poświęconej wybranym algorytmom komunikacji grupowej).
Warstwa Stabilność zajmuje się sprawdzaniem, czy wiadomości na danym poziomie zostały odebrane przez wszystkie procesy w grupie. O takich wiadomościach mówi się, że są stabilne . Wiadomości stabilne wykorzystuje się w aplikacjach wymagających wysokiej niezawodności przy dostarczaniu wiadomości, na przykład do zaimplementowania wirtualnej synchronizacji. Najczęściej stabilne wiadomości zostają trwale zapisane, by mogły przetrwać ewentualną awarię maszyny lub aplikacji i zostać dostarczone po wznowieniu pracy. Warstwa Stabilność może zostać umieszczona w wielu miejscach stosu; wybór jej lokalizacji ma jednak wpływ na efektywność pracy.
Warstwa rozgłaszania atomowego porządkuje wiadomości, ale robi to tylko w sytuacjach bezawaryjnych. Gdyby więc nie skorzystano z dodatkowych komponentów odpowiedzialnych za detekcję uszkodzeń i członkostwo, wówczas różne algorytmy rozgłaszania atomowego blokowałyby się w przypadku awarii lub podziału sieci.
Co ważne, aplikacja nie jest umieszczona w najwyższej warstwie. Dzieje się tak z przyczyn wydajnościowych – gdyby aplikacja była na samej górze, dostarczanie do niej informacji o zachodzących zdarzeniach trwałoby dłużej. Bardziej efektywnym rozwiązaniem jest umieszczenie komponentów aktywnych w normalnych sytuacjach poniżej aplikacji, a komponentów aktywnych w nadzwyczajnych sytuacjach, które są rzadziej wykorzystywane, powyżej aplikacji.
Warstwa Sync blokuje procesy podczas zmiany obrazu grupy, a warstwa członkostwa i wirtualnej synchronizacji dostarcza mechanizmów zarządzania grupą i wirtualnej synchronizacji.
