Sr-13-wyk-1.0-Slajd13

Z Studia Informatyczne
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Lokalizacja pamięci podręcznej

Lokalizacja pamięci podręcznej


Ważnym czynnikiem dla efektywności działania pamięci podręcznej jest jej umiejscowienie. Przy założeniu, że oryginał pliku znajduje się na serwerze, mamy trzy możliwe miejsca przechowania podręcznej kopii pliku.

W celu uniknięcia dostępu do dysku serwera określone pliki można przechowywać w pamięci głównej serwera. Klient, który żąda pliku oszczędza w ten sposób na operacjach dyskowych po stronie serwera. Mechanizm ten jest stosunkowo prosty do implementacji, a ponadto może on być całkowicie przeźroczysty dla klienta. Kopia pliku w pamięci podręcznej jest fizycznie blisko oryginału, dlatego zapewnienie spójności obu nie powinno Stanowic większego problemu. Zaletą tego podejścia jest także wsparcie semantyki systemu UNIX dla współdzielenia plików. Należy jednak zauważyć, iż zastosowanie pamięci podręcznej na serwerze nie zmniejsza wcale kosztów komunikacji i jest praktycznie obojętne, jeżeli chodzi o skalowalność i niezawodność systemu rozproszonego.

Pamięć podręczna może być zastosowana również po stronie klienta. Mamy tu do wyboru dysk lub pamięć główną. Użycie dysku eliminuje ruch w sieci, ale pozostaje kwestia operacji dyskowych. Jedną z głównych zalet przechowywania podręcznej kopii pliku na dysku klienta jest niezawodność. Pamięć podręczna tego rodzaju może być również zazwyczaj bardzo duża, czego rezultatem jest m.in. trafność odwołań do danych w takiej pamięci. Gdy pamięć główna klienta jest za mała, użycie takiej pamięci podręcznej okazuje się wręcz niezbędne. W przypadku tego podejście istotną cechą jest ograniczenie komunikacji pomiędzy serwerem plików a klientem co procentuje w postaci skalowalności systemu rozproszonego. Niedogodnościami pamięci podręcznej po stronie klienta jest konieczność kontaktowania się z serwerem dla każdej operacji dostępu do pliku mimo, że dane są dostępne lokalnie.

Przechowywanie kopii podręcznej w pamięci głównej klienta ma dwie zasadnicze cechy: zmniejsza konieczność komunikacji klienta z serwerem oraz ogranicza liczbę operacji dyskowych. Użycie takiej pamięci podręcznej wpływa znacząco na skalowalność systemu, a także na jego niezawodność.

Podsumowując zastosowanie dysku po stronie klienta, jako miejsca pamięci podręcznej zwiększa znacząco niezawodność systemu, jednakże to pamięć główna klienta gwarantuje szybszy dostęp do danych.


<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>