Sr-1-wyk-1.0-Slajd4
Cechy systemów rozproszonych
Uzyskanie spójnego i zwartego obrazu systemu rozproszonego wymaga ukrycia przed użytkownikami wielu szczegółów związanych z jego organizacją. Oznacza to, że różnice pomiędzy komputerami (m.in. architektura komputera, lokalny system operacyjny), różne sposoby komunikowania się komputerów (technologie komunikacyjne, protokoły sieciowe) oraz organizacja systemu rozproszonego są (lub powinny być) niewidoczne dla użytkownika końcowego. Ujednolicenie takie daje w efekcie możliwość korzystania z zasobów systemu w jednolity sposób, korzystając z tego samego interfejsu, niezależnie od czasu i miejsca dokonywanej interakcji.
Kolejna cecha systemów rozproszonych to łatwość ich rozszerzania, co w konsekwencji powinno prowadzić do zapewnienia skalowalności systemu. Łatwość ta jest efektem niezależności komputerów, przy jednoczesnym ukrywaniu szczegółów dotyczących funkcji pełnionych przez poszczególne komputery w systemie. Ze względu na powielanie pewnych funkcji przez wiele komputerów, system rozproszony może sprawiać wrażenie nieustannej dostępności jego zasobów i usług. Dzieje się tak pomimo przejściowych awarii poszczególnych jego komponentów, które są jednak maskowane przejęciem obsługi przez inne komputery. Podobnie dodanie nowych komputerów i/lub użytkowników pozostaje niezauważone przez dotychczasowych użytkowników.
