Sr-1-wyk-1.0-Slajd16
Zagadnienia sprzętowe
Systemy rozproszone budowane są z pojedynczych komputerów połączonych siecią. Z punktu widzenia programisty nie jest obojętne jaka jest budowa pojedynczych maszyn w systemie rozproszonym, gdyż rzutuje to na sposób programowania takich systemów. Generalnie można wyróżnić dwie klasy systemów komputerowych: wieloprocesory i multikomputery. Zasadnicza różnica polega na innej organizacji dostępu do pamięci. W wieloprocesorach wszystkie procesory mają dostęp do jednej, wspólnej przestrzeni adresowej. W multikomputerach każda jednostka ma swoją lokalną pamięć.
Drugim ważnym parametrem wyznaczającym charakter systemu rozproszonego jest architektura połączeń pomiędzy poszczególnymi węzłami. Połączenia mogą być realizowane poprzez centralną szynę lub w technologii przełączanej. Połączenia szynowe w wieloprocesorach ułatwiają zarządzanie spójnością danych, ale z drugiej strony bardzo ograniczają skalowalność; szyna przy niedużej liczbie procesorów staje się wąskim gardłem. Często stosowanym rozwiązaniem w takim przypadku jest zastosowanie pamięci podręcznych. Algorytmy wymiany zawartości pamięci podręcznej pozwalają na uzyskiwanie wysokich współczynników trafień (ang. hit rate ), co pozwala na znaczne ograniczenie częstotliwości odwołań do głównej szyny. Z drugiej jednak strony stosowanie pamięci podręcznej powoduje powstawanie problemu spójności kopii tych samych danych przechowywanych na różnych węzłach.
