SOP wyk nr 6-Slajd17
Obsługa sterowana przerwaniami — reakcja na przerwanie
Oprogramowanie odpowiedzialne za obsługę przerwania może być różnie zorganizowane w zależności od rozwiązań na poziomie architektury komputera. Najczęściej wyodrębnia się podprogram obsługi przerwania (ang. interrupt handler) oraz wywoływany przez niego podprogram obsługi urządzenia (ang. device handler).
Podprogram obsługi przerwania wykonuje pewne zadania ogólne, niezależne od źródła przerwania oraz identyfikuje źródło przerwania. Właściwą obsługę urządzenia realizuje podprogram obsługi urządzenia, określany jako dolna połowa modułu sterującego. Wykonanie dolnej połowy polega na odczytaniu odpowiednich informacji z tablicy urządzeń, a następnie sprawdzeniu stanu sterownika (stanu zakończenia operacji) i przekazaniu danych i/lub informacji statusowych do procesu zlecającego wykonanie operacji.
Jeśli w kolejce do urządzenia znajdują się kolejne żądania, wybierane jest jedno z nich i zlecana jest następna operacja wejścia-wyjścia.
Procedura obsługi przerwania musi być wykonana dość szybko ze względu na blokowanie obsługi innych przerwań. Pewne czasochłonne zadania, związane z przetwarzaniem danych w ramach operacji wejścia-wyjścia, mogą być wykonane później, poza obsługą przerwania. Określa się je jako czynności odroczone, a w systemie Linux nazywa dolną połową, podczas gdy górna połowa oznacza część kodu, wykonywaną bezpośrednio w reakcji na przerwanie. Przykładem czynności odroczonych jest interpretacja zawartości ramki, odebranej przez kartę sieciową. Zawartość bufora karty musi być skopiowana możliwie szybko, a dalsze przetwarzanie, np. sprawdzenie poprawności, interpretacja adresów itp., mogą być wykonane nieco później.
