SO-1st-2.3-w9.tresc-1.0-Slajd3
Organizacja fizyczna systemu plików
Przestrzeń dyskowa na potrzeby systemu plików zorganizowana jest w jednostki alokacji, zwane krótko blokami. Blok jest wielokrotnością sektora dysku.
W zakresie przydziału miejsca dla pliku na dysku, czyli powiązania bloków z plikiem, omówione są trzy podejścia: przydział ciągły, listowy i indeksowy, przy czym ten ostatni wymaga dodatkowo określenia sposobu powiązania bloków indeksowych. Podejściem opartym na idei przydziału listowego jest tablica alokacji plików (FAT).
Wolna przestrzeń jest dopełnieniem przestrzeni przydzielonej dla plików w ramach danej strefy dysku. Jednak efektywna identyfikacja wolnych bloków na potrzeby tworzenia nowych plików lub rozszerzania istniejących wymaga utrzymywania komplementarnej informacji. Wyróżnia się cztery rodzaje takich struktur: wektor bitowy, lista powiązana, grupowanie, zliczanie, przy czym idee niektórych podejść można łączyć.
Dla katalogu przydzielane są bloki tak, jak dla innych plików dyskowych. Jest to zatem również plik, ale jego struktura jest odpowiednio definiowana przez system. Specyficzne są również operacje dostępu. W przypadku niewielkiej liczby wpisów katalog może być zwykłą listą (czy tablicą). Czas wyszukiwania zależy wówczas liniowo do liczby wpisów, co staje się nie akceptowalne w przypadku rozrastających się katalogów. Dla dużych katalogów lepiej jest zastosować jakąś strukturę przyspieszającą wyszukiwanie informacji, np. B/B+-drzewo lub tablicę haszową.
