SO-1st-2.3-w9.tresc-1.0-Slajd26
Zasady przechowywania podręcznego
Dane w jednym buforze odpowiadają danym z jednego bloku dyskowego. Realizacja dostępu wymaga sprawdzenia dostępności bloku w podręcznej pamięci buforowej. Jeśli blok się tam znajduje, nie ma potrzeby wykonywania operacji dyskowej. W przeciwnym przypadku następuje sprowadzenie żądanego bloku z urządzenia do bufora. Sprowadzenie takie może oznaczać usunięcie (zastąpienie) dotychczasowej zawartości bufora. Jeśli zawartość ta była modyfikowana, wcześniej musi nastąpić zapis usuwanych danych we właściwym bloku dyskowym. Blok, dostępny w buforze, może być czytany oraz zapisywany, zależnie od praw dostępu do pliku, trybu otwarcia i rodzaju wykonywanych operacji. Modyfikacja zawartości bufora wymaga ponownego zapisu zawartości na dysku. Zapis taki może być wykonany natychmiast lub w późniejszym czasie, zależnie od trybu otwarcia. Póki nie nastąpi zwolnienie bufora na potrzeby nowo sprowadzanych danych, jego zawartość może być wykorzystywana przy kolejnych operacjach dostępu, gdyż bufor ten zawiera najświeższe dane. Konieczność natychmiastowego zapisu bloku dyskowego może być podyktowana bezpieczeństwem lub względami spójności. Niebezpieczeństwo wynika z możliwości utraty zawartości podręcznej pamięci buforowej w przypadku awarii komputera, zaniku zasilania itp. Problem spójności może powstać, jeśli do dysku jest dostęp bez pośrednictwa systemu operacyjnego, który buforuje dane. Przypadek taki może dotyczyć dysków w sieciowych systemach plików.
