SO-1st-2.3-w5.tresc-1.0-Slajd34
Ładowanie kodu (2)
Ładowanie absolutne oznacza, że lokalizacja procesu w pamięci znana jest zanim nastąpi załadowanie kodu do pamięci. W przypadku takiego ładowania adresy fizyczne mogą być związane na etapie kompilacji lub konsolidacji.
W przypadku ładowania relokowalnego adresy fizyczne ustalane są dopiero na etapie tworzenia obrazu procesu w pamięci, co oznacza, że wszystkie adresy muszą zostać odpowiednio przeliczone. Wymagane jest zatem wskazanie tych miejsc w programie ładowalnym, które zawierają adresy absolutne i dodania do nich przemieszczenia względem początku obszaru pamięci fizycznej. Oprócz czasochłonności samego przeliczania format pliku z programem ładowalnym musi więc dodatkowo uwzględniać identyfikację adresów, przez co staje się skomplikowany i powoduje wzrost rozmiaru samego pliku. Taka forma ładowania komplikuje przemieszczanie kodu w pamięci podczas wykonywania procesu oraz wymianę pomiędzy pamięcią główną a pamięcią pomocniczą, gdyż wymaga przeliczenia adresów przy każdej zmianie lokalizacji procesu w pamięci fizycznej.
Przy pewnym wsparciu na poziomie architektury komputera można jednak zrealizować ładowanie dynamiczne, w którym adresy fizyczne ustalane są przez jednostkę zarządzania pamięcią dopiero przy odwołaniu do pamięci. Adres wystawiony przez procesor poddawany jest więc odpowiedniej transformacji, zanim zostanie wystawiony na szynie adresowej magistrali systemowej. W takim przypadku można mówić o rozdzieleniu logicznej i fizycznej przestrzeni adresowej.
