SO-1st-2.3-w2.tresc-1.0-Slajd24
Realizacja wątków w trybie użytkownika
Realizacja wątków przez odpowiednią bibliotekę w trybie użytkownika zwiększa szybkość przełączania kontekstu, ale powoduje, że jądro, nie wiedząc nic o wątkach, planuje przydział czasu procesora dla procesów. Oznacza to, że w przypadku większej liczby wątków procesu czas procesora, przypadający na jeden wątek jest mniejszy, niż w przypadku procesu z mniejszą liczbą wątków.
Problemem jest też wprowadzanie procesu w stan oczekiwania, gdy jeden z wątków zażąda operacji wejścia-wyjścia lub utknie na jakimś mechanizmie synchronizacji z innymi procesami. Planista traktuje taki proces jako oczekujący do czasu zakończenia operacji, podczas gdy inne wątki, o których jądro nie wie, mogłyby się wykonywać.
W niektórych systemach operacyjnych wyróżnia się zarówno wątki trybu użytkownika, jak i wątki trybu jądra. W systemie Solaris terminem wątek określa się wątek, istniejący w trybie użytkownika, a wątek trybu jądra określa się jako lekki proces . W systemie Windows wprowadza się pojecie włókna , zwanego też lekkim wątkiem (ang. fiber, lightweight thread), które odpowiada wątkowi trybu użytkownika, podczas gdy termin wątek odnosi się do wątku trybu jądra. Takie rozróżnienie umożliwia operowanie pewną liczbą wątków trybu jądra, a w ramach realizowanych przez te wątki programów może następować przełączanie pomiędzy różnymi wątkami trybu użytkownika bez wiedzy jądra systemu. Wątek trybu jądra można więc traktować jako wirtualny procesor dla wątku trybu użytkownika.
