SO-1st-2.3-w11.tresc-1.0-Slajd27
Wzajemne wykluczanie 2 procesów — podejście 3
Przedstawione podejście jest podobne do poprzedniego. Różnica polega na tym, że zamiast tylko testować znacznik na pozycji odpowiadającej procesowi rywalizującemu po ustawieniu wartości true na własnej pozycji, proces dodatkowo wykonuje kolejno dwa podstawienia — wartości false oraz true — na swojej pozycji w tablicy znacznik . Pomiędzy tymi podstawieniami może być pewna zwłoka czasowa. W ten sposób stwarza szansę rywalowi, że „wplecie” się z odczytem znacznika (w nagłówku pętli while ) pomiędzy te dwa podstawienia, odczyta false i wejdzie do sekcji krytycznej. Przykładowy przeplot w najprostszym przypadku byłby następujący:
{Pi} znacznik[i] := true;
{Pj} znacznik[j] := true;
{Pi} while znacznik[j] do
{Pi} znacznik[i] := false;
{Pj} while znacznik[i] do ... // wyjście z pętli
{Pj} sekcja krytycznaj
Nie ma tu zatem zakleszczenia, gdyż przy asynchroniczności przetwarzania cały czas istnieje potencjalna szansa, że jeden z procesów opuści sekcję wejściową i wejdzie do sekcji krytycznej. Z drugiej strony nie ma pewności, że tak się kiedyś stanie. Stan taki nie jest stabilny — może (ale nie musi) się zmienić — i nazywany jest uwięzieniem (ang. livelock). Pojęcie uwięzienia można kojarzyć z głodzeniem procesu. Głodzenie dotyczy jednak określonego procesu, którego obsługa — najczęściej ze względu na niski priorytet — jest odkładana na dalszy plan, przy czym w systemie ciągle jest rywal o wyższym priorytecie. Uwięzienie z kolei dotyczy ogółu rywalizujących procesów, można zatem powiedzieć, że jest to głodzenie wszystkich współpracujących procesów.
