SO-1st-2.3-w11.tresc-1.0-Slajd25
Wzajemne wykluczanie 2 procesów — podejście 1
Pierwsze podejście do rozwiązania problemu wzajemnego wykluczania w oparciu o pamięć współdzieloną polega na wykorzystaniu współdzielonej zmiennej wejściowo-wyjściowej numer , wskazującej numer (identyfikator) procesu, który ma prawo wejść do sekcji krytycznej. Podejście rozważane jest w kontekście dwóch procesów, mogłoby jednak być uogólnione na większą ich liczbę. Drugi z procesów wykonuje analogiczne operacje, przy czym w miejscu numeru i występuje j i odwrotnie. Kod dla Pj wygląda zatem następująco:
while numer ≠ j do nic; sekcja krytycznaj; numer := i; resztaj;
Zmienna numer , ze względu na fakt współdzielenia, jest inicjalizowana globalnie wartością, która jest numerem jednego z procesów. Proces o tym numerze będzie mógł jako pierwszy wejść do sekcji krytycznej, podczas gdy wszystkie pozostałe procesy, ubiegające się o wejście, utkną w pętli while .
Ponieważ dopiero w sekcji wyjściowej proces ustawia numer następnego procesu do wejścia do sekcji krytycznej, nie ma ryzyka naruszenie warunku bezpieczeństwa. Podejście to wymusza jednak naprzemienność zajmowania sekcji krytycznej przez dwa procesy. Nie jest zatem spełniony warunek postępu, gdyż proces Pi , wychodząc z sekcji krytycznej, nie może zająć jej ponownie, zanim nie zrobi tego proces Pj . Może więc dojść do takiego stanu, w którym proces Pi po opuszczeniu sekcji krytycznej ponownie wchodzi do sekcji wejściowej i nie może zająć sekcji krytycznej. Jeśli z programu procesu Pj wynika, że nie będzie on już wchodził do sekcji krytycznej, proces Pi nie wejdzie tam nigdy.
