Pr-1st-1.1-m11-Slajd26

Wzorzec awarii

Chandra i Toueg wprowadzili pojęcie zawodnego detektora awarii, jako dostępnego dla programisty mechanizmu, który udziela informacji na temat stanu poszczególnych procesów. Niezwykle ważne jest tu określenie "zawodny", oznaczające tu, że nie spodziewamy się, iż detektor w każdej chwili udzieli odpowiedzi prawidłowej. Może on wskazywać procesy poprawne jako wadliwe (uległe awarii, błędne, niepoprawne), bądź na odwrót, przy czym może popełniać pomyłki nieskończenie wiele razy. Nie może to jednak spowodować naruszenia warunków poprawności bądź zakończenia algorytmu.

Niech wzorzec awarii $F$ będzie funkcją $F:{\mathcal {Y}}\rightarrow 2^{\mathcal {P}}$, gdzie $F(\tau )$ oznacza zbiór procesów, które uległy awarii do momentu $\tau$. Po awarii proces nie powraca do pracy, czyli prawdziwe jest wyrażenie:

$\forall \tau :F(\tau )\subseteq F(\tau +1)$

Wzorzec awarii opisuje więc faktyczny stan wszystkich procesów w różnych odcinkach czasu.

Ponadto zbiór procesów podejrzanych oraz poprawnych jest opisany odpowiednio przez równości:

$crashed(F)=\bigcup \tau \in {\mathcal {T}},F(\tau )$

$correct(F)={\mathcal {P}}\setminus crashed(F)$

Jeżeli $P$ należy do zbioru $crashed(F)$, to mówimy że $P$ uległ awarii zgodnie z $F$, a jeżeli proces $P$ należy do zbioru $correct(F)$, mówimy, że $P$ jest poprawny zgodnie z $F$.

<< Poprzedni slajd | Spis treści | Następny slajd >>