Pr-1st-1.1-m03-Slajd31
Konwencja zapisu algorytmów
Przyjęto, że celem prezentacji algorytmów jest możliwie precyzyjne przedstawienie ich ogólnej idei a nie pełnej implementacji. Dlatego do specyfikacji algorytmów posłużono się notacją, wywodzącą się z powszechnie znanych języków wysokiego poziomu oraz z symboliki matematycznej. Ponadto, wszędzie tam, gdzie było to możliwe, pominięto szczegóły implementacyjne, wprowadzając w ich miejsce opisy słowne.
Dla ujednolicenia prezentacji, a jednocześnie zaznaczenia ról jakie pełnią różne komunikaty w poszczególnych algorytmach, wyróżnione zostały następujące ich typy: komunikaty aplikacyjne, komunikaty kontrolne, sygnały i pakiety. Komunikaty aplikacyjne przekazywane są bezpośrednio lub za pośrednictwem monitorów między procesami aplikacyjnymi, działającymi w różnych węzłach systemu. Przenoszą one dane istotne dla aplikacji rozproszonej. Komunikaty kontrolne przekazywane są między monitorami w celu koordynacji ich działań lub detekcji określonych stanów. Nie są one związane bezpośrednio z przetwarzaniem aplikacyjnym. Sygnały są z kolei komunikatami kontrolnymi, które nie przenoszą żadnych danych poza podstawowymi atrybutami każdego komunikatu. W końcu, pakiety są komunikatami przekazywanymi pomiędzy monitorami różnych węzłów systemu. Przenoszą one komunikaty aplikacyjne oraz dodatkowe dane, które są istotne z punktu widzenia koordynacji działań monitorów.
Wszystkie komunikaty, niezależnie od ich typu, mają pewne wspólne atrybuty: identyfikator typu komunikatu, identyfikator komunikatu, identyfikator nadawcy oraz identyfikator odbiorcy. W celu opisu struktury przekazywanych komunikatów przyjmujemy formalizm, zgodny z koncepcją dziedziczenia cech znaną z języków obiektowych. Każdy komunikat ma pewną strukturę wywiedzioną z innej struktury.
