Io-13-wyk-Slajd18
Prawo zachowania przyzwyczajeń
Znajomość celów realizowanych przez oprogramowanie jest jednym z czynników wpływających na jego rozwój. Zbyt duża liczba zmian zawartych w wydaniu powoduje, że użytkownicy nie są w stanie tych zmian przyswoić i opanować, czyli w praktyce nie korzystają z dodanej funkcjonalności. Powoduje to poczucie chaosu i nadmiaru informacji. Im większa funkcjonalność jest związana z kolejnymi wydaniami programu, tym trudniej jego odbiorcom zapoznać się ze zmianami i wykorzystać je. W ten sposób tempo rozwoju zależy od stopnia przyswojenia wiedzy o wprowadzonych zmianach przez każdego z użytkowników.
Ponadto, duża liczba zmian to duża liczba potencjalnych błędów, które następnie będą wymagały kolejnego, czysto naprawczego wydania programu.
Dane zgromadzone przez Lehmana wskazują, że zależność między liczbą nowych funkcji a czasem potrzebnym do ich przyswojenia nie jest liniowa. Prawdopodobnie istnieją pewne progi funkcjonalności dostarczanej w każdym wydaniu, powyżej których konieczne staje się zmodyfikowanie zachowania programu.
Prawo to nazywa się prawem zachowania przyzwyczajeń, ponieważ nawyki związane z obsługą oprogramowania stanowią bardzo wyrazisty i intuicyjny przykład czynnika ograniczającego tempo rozwoju oprogramowania.
